Siglfirðingur - 10.03.1944, Blaðsíða 1

17. árgangur.
BLAÐ S J ÁLFSTÆÐIS M ANN A I SIGLUFIRÐI
Siglufirði, 10. marz. 1944
Siglfirðingur
fæst í
Verzlunarfél. Siglufjarðar
Aðalbúðinni.
og
Verzluninni Valur
10. tölublað.
Sigltirðingarnir tveir,
er fórust við Suðurland í ofviðrinu 12/2 si
SIGURÐUR BJÖRNSSON BJÖRN JÓHANNSSON
Fæddur 27. maí 1917 Fæddur 3. júlí 1922
Enn hefir Ægir heimtað fórnir af Siglfirðingum. Enn hefir hafið
hrifið í skaut sér tvo Siglfirðinga og hvorugum skilað aftur. Báðir
voru þessir menn nýkomnir á þroska-aldurinn, og nýbyrjaðir lífsstarf
sitt. Ævisaga þeirra var að hef jast. Framtíðin blasti við þeim báðum
með margskyns þrár og margskonar fyrirheit. Nú er hvorttveggja dáið
eins og þeir sjálfir.
Hinni nýbyrjuðu sögu þeirra lauk áður en 1. þátturinn væri full-
skráður. En þeim mun styttri sem saga þeirra var, þeim mun fleiri
voru vonirnar, sem með þeim dóu, og þeim mun sárari er eftirsjá og
missir allra þeirra, er þeir voru kærir. Og nánustu ástvinunum, er mest
misstu, var hér sárastur harmurinn kveðinn.
„Siglfirðingur“ vottar öllum þeim, er hér eiga um sárt að binda, lotn-
ingarfyllstu samúð, um leið og hann minnist hinna dánu og blessar
minningu þeirra.
Sigurður Björnsson
var fæddur hér í Siglufirði 27.
maí 1917 og varð því tæpra 27
ára gamall. Foreldrar hans eru
þau Eiríkssína Ásgrímsdóttir og
Björn Sigurðsson, skipstjóri, Norð
urgötu 17 B, hér í bænum. Sig-
urður ólst upp í foreldrahúsum,
imz hann kvæntist 12. nóv. 1938,
eftirlifandi konu sinni, Rósu Magn-
úsdóttur frá Geirlandi við Sand-
gerði, og hafa þau hjón verið bú-
sett þar syðra síðan. Þeim lijón-
um varð þriggja barna auðið, og
eru öll í bernskú.
Snemma bar á því, að hugur
Sigurðar hneigðist til sjómennsku,
og ungur fór liann í veiðifarir með
föður sínum og varð, er hann fékk
meiri þroska, einn af liásetum,
lians. Hann stundaði síðan sjó-
mennsku til dauðadags. Hann
fórst með vélbátninn Ægi frá
Sandgerði, sem hvolfdi á leið til
lands í ofviðrinu. Sigurður var
staddur í stýrishúsi hjá skipstjóra,
er brotsjór féll yfir bátinn og skol-
aði fyrir borð stýrisskytlinum með
þeim tveimur, er þar voru staddir.
Skipstjórinn bjargaðist og öll á-
liöfnin, nema Sigurður heitinn.
Hann hvarf í djúpið.
Sigurður var harðduglegur sjó-
maður, tryggur í Iund og vinfastur
og mjög harmdauði ástvinum
sínum. En sárastur er þó harmurinn
ekkju hans og kornungum börnum
Björn Jóhannsson
fæddist á Dalvík 3. júlí 1922 og
varð því rúmlega 21i/> árs.,
Hann var sonur Sesselju Jóns-
dóttur og Jóhanns Sveinbjarnar-
sonar, núverandi tollvarðar hér.
Bjöm ólst upp með foreldrum
sínum á Dalvík til 8 ára aldurs, en
þá, 1930, fluttist hann hingað með
foreldrxun sínum og dvaldi í föður-
garði síðan.
Hann stundaði hér iðnskólanám
inn liríð, en lagði þó eigi stund á
neina sérstaka iðngrein, heldur
hneig hugur lians til algengra
verkamannsstarfa og á siðari ár-
rnn til sjómennsku. Björn var hinn
mesti efnismaður, og þótti að Jxon-
xun góður liðsauki, að lxvaða störf-
xim, sem haixn gekk. Hann hafði
viðkvæma lxxnd þótt eigi kæmi það
fram hversdaglega við hvem sem
var, og mjög var hann kær eftir-
lifandi föður sinxxm og systkimun,
og öðrum nákomnxim vandamönn-
xim. Þeir, og allir, er bezt þekktu
Björn mxmu lengi minnast góðs
vinar og ágæts drengs.
ÖRYGGIÐ A SJÓNUM
III.
Skipaeftirlit ríkisins.
Margan sjómanninn hefir grun-
að lengi, að allt væri ekki með
felldu um hið lögskipaða skipa-
eftirlit. En þetta hefir verið látið
hummast svona þegjandi, án þess
að menn hefðu uppburði til þess
að láta í Ijós grun sinn, sem oft
stappaði nærri fullri vissu — um
þetta mikilsverða öryggismál, og
ekki að vita nema óbrotnum sjó-
manni kynni að verða lagt út til
bleyðiskapar, ef hann færi að
kvarta um öryggisleysi sjómanna,
samanber, þegar áhættuþókmm
þeirra var nefnd „hræðslupening-
ar“. En svo fóru að verða tíðari og
tíðari hin stórkostlegu sjóslys, og
þá fóru ráðamennirnir að rumska
og loks eftir hið ægilega og hörmu-
lega Þormóðsslys, má svo að orði
komazt, að athygli almennings og
forystumanna 1 landinu hafi vakn-
að til fulls. En seint hefir sú rann-
sókn gengið, er þá var fyrirskipuð,
og ekki fengin full vitneskja enn-
þá um það hverjar niðurstöður
þeirrar rannsóknar hafa orðið. Og
eftir hin miklu sjóslys í janúar og
febrúar s. 1. hafa orðið enn há-
værari raddir uppi um þetta eftir-
lit, og að þar sé ekki allt með
felldu.
Sem dæmi um það má nefna, að
reglugerð um skipaeftirlit frá 1922
Eftir
GAMLAN S3ÓMANN
sem Alþingi fyrirskipaði að búið
yrði að endurskoða fyrir 1938, er
ekki farið að endurskoða enn þann
dag í dag. Þá má nefna enn annað
dæmi, sem ber trassaskapnum í
þessum málum ennþá bitrara vitni.
í lögum um eftirlit skipa frá 1938,
er svo fyrir mælt, að skipa skuli
þá strax 4 eftirlitsmenn til að líta
eftir því, að hin löglega skipaskoð-
un væri framkvæmd eftir ströng-
ustu reglum, en þeir voru ekki skip
aðir fyrr en núna eftir áramótin!
6 áram á eftir tímanum! — Sýnir
þessi fádæma trassaskapur og
hirðuleysi, hvernig þessi mikils-
verðu öryggismál hafg. verið
hörmulega vanrækt. Og manni
verður á að spyrja: Hverjir bera
ábyrgð á því, að lög, sem sam-
þykkt eru og eiga þá samstundis
að ganga í gildi, eru látin liggja í
þagnargildi meira en hálfan ára-
tug, án þess að nokkuð sé aðgert.
Til hvers er sá skrípaleikur, að
láta á sjötta tug löggjafa stritast
við að semja, ræða og samþykkja
lög ,sem aldrei virðist eiga að fara
eftir? Getur nú nokkur gizkað á
það nú, hvað þessi trassaskapur í
öryggismálunum, sem áðan var
nefndur, hefir kostað mörg manns-
líf?