Siglfirðingur - 28.03.1958, Side 2

2
SIGLFIRÐINGUR
ÞAKKARÁVARP
Þökkum af alúð sýnda samúð og vinarhug við andlát og
jarðarför móður okkar, tengdamóður og ömmu,
GEIRLAUGAR SIGFÚSDÓTTUR
frá Steinaflötum.
Börn, tengdabörn og barnabörn.
ÞAKKARÁVARP
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð við andlát og útför
JÓHANNS JÓHANSSONAR
Ólagötu 3 — Siglufirði.
Börn hins látna.
Átti að stöðva rekstur Rauðkuverksm. ?
r ---------------------—~~—
Siglfirðingur
mAlgagn siglfirzkra
si Alfstædismanna
Ábyrgðarmaður:
Páll Erlendsson
Siglufjarðarprentsmiðja h.f.
...----------------------—t
UM RAFORKUMÁL
(Framhald af 4. síðu)
verst gegnir, og þegar frostin eru
mest. Ég held, að frost ráði hér
engu um, og Mjölni ætti að vera
það fullkunnugt, að svona bilanir
gera ekki boð á u»dan sér. Ég skil
það ei»s vel og Mjölnir hve óþægi-
legt það er fyrir fólk að missa
strauminn. og það þótt ekki sé
nema um einn dag að ræða. Hins-
vegar held ég, að það orð liggi
ekki á rafveitunni né hennar
starfsmönnum, að ekki sé brugðið
við og reynt að bæta úr hvaða
bilun sem er, eins fliótt og hægt
er. Sama hvað Mjölnir segir um
það.
Ég skal fúslega játa, að mér
var mjög illa við að leggja þe>m-
a» nýja streng, eins og ég þó
neyddist til, ef fólk í norðurbæn-
um átti ekki að vera straumlaust
í marga daga. Ég þarf ekki að
lýsa aðstæðunum fyrir Siglfirð-
ingum, þeir vita hvernig þær
voru. En vegna manna annars-
staðar á landinu, sem þetta blað
kann að berast til, vil ég með
nokkrum orðum lýsa hvernig
þessar aðstæður voru. Á þeirri
leið, sem strengurinn þurfti að
liggja var og er snjórinn afskap-
lega mikill, víðast hvar 1—2 m
djúpur, allt upp í 4 metra, t.d.
undan netabætingastöðinni. Auk
þess hraukar af snjó eftir ýturnar
báðum megin Hlíðarvegar. Menn
geri sér grein fyrir þessu, auk
hríðar og skafrennings. — Undir
svona kringumstæðum var næst-
um ógerlegt að gera tilraun til að
grafa upp gamla strenginn á
nokkrum stöðum, enda bjóst ég
við og býst við enn, að bilunin sé
einmitt þar sem snjórinn er mest-
ur. Ekki ber þó að skilia þetta
svo, að ég kenni snjóþyngslunum
um, heldur er jarðvegurinn hér í
norðurhluta bæjarins svo mýrar-
kenndur og laus í sér, að mjög
hætt er við, að bilunin stafi af
múffusigi. Það hefur áður komið
fyrir.
Strengur þessi þurfti að þvera
einn veg, Þormóðsgötuna og eina
heimkeyrslu (við netabætinga-
stöðina- í báðum stöðunum var
grafinn skurður niður að klakan-
um á götunni, síðan höggvið
gegnum klakann (25—30 cm.),
og strengurinn lagur niður í þetta
og hlífar ofan á. Allur strengur-
inn var síðan grafinn niður að
jafnaði líklega um l^/o m niður í
snjóinn, svo óhugsandi er að hann
verði fyrir nokkru hnjaski. Um
Bréf til blaðsins.
,,Á undanförnum árum hefur
framkvæmdastjóri Síldarverksm.
Rauðku farið suður í umboði
verksmiðjustjórnarinnar til að
ganga frá rekstrarláni fyrir verk-
smiðjuna. Rekstrarlán þessi eru
fengin með ríkisábyrgð, en eignir
hennar settar til tryggingar. Án
þessara rekstrarlána hefði rekst-
ur verksmiðjunnar verið ófram-
kvæmanlegur.
Nú er það mál manna, að full-
trúi kommúnista í Rauðkustjórn
hafi setið hjá, er atkvæðagreiðsla
fór fram um umboð til handa
framkvæmdastjóra í sambandi við
nýtt rekstrarlán. Hefðu allir
stjórnarmeðlimir haft sömu hjá-
setu hefði það þýtt stöð\nn verk-
smiðjunnar. Þessi „fulltrúi alþýð-
unnar“ mun og hafa lengra
gengið eða NEITA'Ð að skrifa
undir umboðið til framkvæmda-
stjórans, eftir að ábyrgari hluti
stjórnarinnar hafði samþykkt
það, svo sem gert hefur verið í
mörg undanfarin ár.
leið og snjó tekur að leysa, verð-
ur gert við gamla strenginn,
hvað sem Mjölnir segir, en hinn
gerður straumlaus, og mun- því
verki verða lokið áður en nýi
strengurinn kemur upp úr snjón-
um.
ALLTAF STRAUMUR HJÁ
RAFVEITUSTJÖRANUM
Hálfillkvittnisleg finnst mér
síðasta málsgreinin í þessari árás
Mjölnis á mig. Hann segir, að
svo framarlega sem „tiaslað verði
einu sinni enn við þennan ónýta
kapal“, og hann bili aftur, þá
„munu háværar kröfur rísa
um, að rafveitustjóri sjálfur
verði settur við sama borð og
Ef rétt er, að þessi fulltrúi „al-
þýðunnar“ hafi þannig lagt sig
í líma við að torvelda það, að
verksmiðjan gæti gengið á kom-
anda sumri — og þar með sýnt
bæði ábyrgðarleysi og hreint út
sagt kjánahátt, er rétt að sú
vitneskja komist til bæjarbúa,
ekki sízt verkamannanna, sem
haft hafa atvinnu sína og afkomu
bundna við rekstur Rauðkuverk-
smiðjunnar.
Forvitinn“.
Blaðið 'hefur leitað sér frétta
í þessu máli og mun þetta vera
rétt hjá bréfritara. Fulltrúi komm
únista í Rauðkustjórn sat hjá við
slíka atkvæðagreiðslu, neitaði að
skrifa undir umboðið, sem rekst-
ur verksmiðjunnar á komandi
sumri var undir komin.
Spurningin er þessi: Eru komm
únistar að reyna að stöðva rekst-
ur Rauðkuverksmiðjunnar í sum-
ar? Setja þeir á annan og alvar-
legri hátt fótinn fyrir rekstrar-
lán til Rauðkuverksmiðjunnar ?
aðrir í myrkrinu, en njóti
ekki ljóss og yls í skjóli
sjúkrahússins, þótt »ábúarnir
sitji í myrkri og kulda.“
Þe>r sem lesa svona setningar
hljóta að draga þá ályktun af
henni, að rafveitustjórinn hafi
séð svo um, að hann héldi straumi
frá loftlínu sjúkrahússins, þótt
jarðstrengurinn bilaði.
íbúðarhús mitt byriaði ég að
reis» sumarið 1935, og flutti í það
í marz 1936. Ég hefi því hlotið a<5
fá strengda heimtaug að húsinu
um haustið 1935. Þá stóðu engin
hús á Hvanneyrartúni, hvorki
sun»an né norðan Hvanneyrarár.
Prestssetrið, sjúkrahúsið og hús-
ið mitt stóðu alein hér útfrá, og
t
Jóhann Jóhannsson
— MINNING —
Jóhann Jóhannsson, verkamað-
ur, lézt 11. marz s.l. að heimili
dóttur sinnar, Höllu, og var útför
hans gerð að viðstöddu fjölmenni
20. marz s-1.
Með Jóhanni er genginn einn
þeirra gömlu, góðu Siglfirðinga,
sem unnu byggðarlagi sínu og
skiluðu því löngum og ströngum
starfsdegi.
Jóhann var góður maður og
greindur, sem gekk sínar eigin
götur, ómannblendinn, en tryggur
þeim, sem hann batt vinfengi við.
Þegar Jóhann nú heldur á síð-
asta áfangann til sólarlanda,
handan jarðlífsins, fylgja honum
kveðjur og óskir fólksins í firð-
inum, sem hann vann ævidaginn
allan,
ég vil geta þess, að rafveitan var
mér með öllu óviðkomandi í þá
daga. Þegar ég þurfti svo að fá
heimtaug, var hún lögð þaðan,
sem styzt var að komast í sam-
band. Sú heimtaug er enn við
líði. En ég bið Mjölni að taka
það með í reikninginn, að hún er
lögð 15 árum áður en ég varð raf-
veitustjóri. — Litla olíueldavél á
ég í fórum mínum, sömuleiðis
nokkur kerti. Og 'hvað meinar
Mjölnir með þessum yl frá sjúkra-
húsinu? Þetta mun vera sett fram
til þess að niðurlag greinarinnar
krassi betur, en missir algjörlega
marks, því ég hef olíukyndingu
af svokallaðri Keflavikurgerð, en
við hana þarf engan rafmagns-
blásara.
Eg las fleira í þessu tbl. Mjölnis
en skammirnar um sjálfan mig,
t.d. allmerka yfirlýsingu frá Áma
Friðjónssyni. Ég er ’honum sam-
mála um, að réttast væri að kveða
niður alla bitlinga fyrir nefndar-
störf. Er ég þó ekki á móti hæfi-
legri þóknun, rétt svo að nefndar-
menn líði ekki fjárhagslegt tión
við að mæta á nefndarfundum- En
þegar greiðslurnar fara að nema
fleiri hundruð krónum á mann
fyrir fund, sem stendur yfir 1—2
kl.tíma, þá er þetta ekki lengur
þóknun heldur bitlingur, sem
menn rífast um að fá. Ég barðist
á móti þessu í fyrra, þegar bæjar-
stjórn samþykkti að rafveitu-
nefnd skyldi greitt sama kaup og
Rauðkustjórn. Ekki varð ég var
við neinn stuðning af hálfu komm-
únista í því máli. Nei takk. Þeir
greiddu atkvæði á móti mér þá,
eins og endranær.
Siglufirði, 8. marz 1958.
Asgeir Bjarnason