Siglfirðingur - 28.03.1958, Blaðsíða 3

SK5LPIRBINGUÍÍ
S
Gisli Þ. Stefánsson og Stefán Gíslason
Nokkur minningarorð.
Miðvikudagurinn 19. marz 1958
rann upp yfir Siglufjörð bjartur
og fagur. Himinninn var alheiður,
ekki blakti hár á höfði í logn-
kyrrðinni og fjörðurinn lá spegil-
sléttur milli snæviþakinna fjall-
anna. — Menn gengu til vinnu
sinnar, glöddust yfir veðurblíð-
unni eftir harðan vetur og væntu
sér góðs af rísandi degi. Vor var
í lofti.
Þegar sól hafði skammt farið
þennan fagra morgun höfðu Sigl-
firðingar fengið reynslu fyrir því
á áþreifanlegan og ægilegan hátt,
að lofa skyldi „engan dag fyrir
sólarlagsstund“- Eldurinn, þetta
ferlega náttúruafl, í senn bjarg-
vættur okkar mannanna og erki-
fjandi — hafði á einni klukku-
stund lagt friðsælt heimili í rjúk-
andi rúst og skilið heimilisföður-
inn og elskulegan son og bróður
eftir örenda í valnum- — Sólin,
hinn mikli vaki alls lífs og þroska,
hafði misst birtu sína, er menn
reikuðu heim frá rústunum, þótt
hún stafaði geislum sínum enn
frá heiðum himni. I hugum þeirra,
sem orðið höfðu vitni að hinum
hroðalegu hamförum hafði vit-
undin um komandi vor þokað fyrir
sorg og hryggð, sem lesa mátti
úr svip hvers þess manns, sem
kominn var til vits og þroska.
Hversu margir hefðu ekki
þennan bjarta morgun viljað
freista þess með því dýrmætasta,
sem þeir áttu, tárum sínum og
bænum, að snúa við hjóli tímans
og atburðarás? En hér varð engu
um þokað. — Þeim dyrum hafði
verið lokað, sem mannlegur mátt-
ur fær með engu móti aftur upp
lokið.
Gísli Þorsteinn Stefánsson var
fæddur 18. febrúar 1920 á
Smyrlabergi í Austur-Húnavatns-
sýslu. Voru foreldrar hans þau
Guðrún Kristmundsdóttir og
Stefán Jónsson, sem þá bjuggu
þar. Er Gísli heitinn var í bernsku,
missti hann föður sinn, en ólst
síðan upp með móður sinni í stór-
um systkinahópi. Á unga aldri fór
hann að vinna fyrir sér. Starfaði
hann lengst framan af sem veit-
ingaþjónn, fyrst á skipum Skipa-
útgerðar ríkisins, en síðan á Hótel
Borg. Hann yar gagnfræðingur að
menntun.
Hann kvæntist haustið 1943
Guðrúnu Matthíasdóttur, hinni
mestu mannkostakonu. Lifir hún
mann sinn ásamt þrem efnilegum
börnmn þeirra, Matthíasi 14 ára,
Stellu Grétu 12 ára og Gunnari
Sturlu 4 ára.
Stefán, fæddur 18. marz 1952,
yndislegur drengur, fylgdi föður
sínum yfir landamærin, eins og
áður getur.
Gísli heitinn fluttist hingað til
Siglufjarðar árið 1943. Hóf hann
þá þegar veitingasölu og gistihús-
rekstur á Hótel Hvanneyri. Kom
brátt í ljós, að hann var stórhuga
umsvifamaður. Hann hafði lengst
af fleiri en eitt samkomuhús undir
starfrækslu sinni og réðst í hvert
stórfyrirtækið á fætur öðru af
áræði og dugnaði- Var sem honum
yxi ásmegin í átökum við lausn
hvers þess verkefnis, sem hann
tók sér fyrir hendur að leysa. —
Hann var hamhleypa til allra
verka og virtist ekki geta setið
auðum höndum. Fannst sumum
sem hann færðist stundum of
mikið i fang í framkvæmdum sín-
um og umsvifum. Nú undir það
síðasta mun þó flestum hafa verið
ljóst orðið, að stórhugur hans og
dirfska 1 framkvæmdum myndi
fljótlega leiða hann til sigurs, ef
honum entist líf og heilsa. Síðasta
stórátak hans var að tkdfffe upp
hinum mikla og veglega samkomu
sal við Hótel Höfn með öllum
þeim breytingum á eldra 'húsinu,
sem þurfa þótti til að koma á
húsakynnin öll nýtízkulegu sniði.
Gísli heitinn var maður við-
kynningargóður með afbrigðum.
Hann var hispurslaus, en þó prúð-
ur og kurteis í framkomu, laus
við framgirni og sýndarmennsku.
Greiðvikni hans og lipurð í við-
skiptum var við brugðið. — Mun
hann stundum ekki í greiðasemi
sinni og hjálpfýsi hafa sézt fyrir
um eigin hag. Hann mun enga
óvini hafa átt, en marga vini, sem
nú sakna hans sárt. — Að slík-
um mönnum, sem honum, er jafn-
an mikill mannskaði.
Þess ægilega atburðar, sem
gerðist hér að morgni þess 19.
marz s.l. mun jafnan verða minnzt
með angurværð og klökkva.
I hjarta hvers einasta manns,
sem getur fundið til, munu hrær-
ast viðkvæmir strengir, þegar get-
ið er þessa atburðar og þeirra
feðganna, sem þar létu lífið. Þeir
lifðu lífinu hvor fyrir annan með-
an til vannst, og jafnvel dauðinn
sjálfur fékk ekki aðskilið þá.
Megi Almættið gefa, að þeim
sem nú eiga um sárast að binda,
verði margt til huggunar. Ein-
hversstaðar segir, að fyrir ofan
skýin sé himinninn jafnan heiður-
Við vitum, að þegar rofa tekur
gegnum hin dimmu ský, sem hul-
ið hafa himinssýn um hríð, stafi
björtum geislum endurminning-
anna yfir ástvini feðganna horfnu.
Og var ekki einmitt brottför
þeirra, þrátt fyrir allt, hin mesta
hamingja beggja, úr því að þeim
voru ráðin þessi döpru sköp?
Um leið og ég kveð þig, góði
vinur, með þökk fyrir allt, vildi
ég mega vera í hópi þeirra mörgu,
sem nú biðja þér og drengnum
þínum litla blessunar Guðs.
E. I.
Jarðarför þeirra feðganna Gísla
Þ. Stefánssonar og Stefáns litla
fór fram í gær 1 Siglufjarðar-
kirkju að viðstöddu miklu fjöl-
menni, sem vildi votta hluttekn-
ingu sína yegna hins sviplega frá-
falls þeirra. Verzlunum, skrifstof-
um og fyrirtækjum var lokað frá
hádegi í virðingarskyni við hina
látnu.
1 kirkju stóðu Húnvetningar
hér í bæ heiðursvörð við kistuna
og báru hana úr kirkju- Frá kirkju
og upp í garð báru menn úr Sjálf-
stæðisfélögunum og iðnaðarmenn.
Fór athöfnin öll mjög virðulega
fram.
KÆRU SIGLFIRÐINGAR!
Við þökkum ykkur öllum af alhug fyrir samúðina og vinar-
hugimi við andlát og jarðarför
GÍSLA I>. STEFÁNSSONAR og STEFÁNS GÍSLASONAR
Guð blessi ykkur öll og byggðarlagið.
Guðrún Matthíasdóttir og börn.
f
Páll Sveinsson
MINNIN GARORÐ
Hann var fæddur að Miðsitju í
Akrahreppi 16. mai 1866.
Þegar hann var fjögra ára
gamall, var hann tekin í fóstur
í Höfn í Siglufirði, en þar bjuggu
þá merkishjónin Jóhann hrepps-
stjóri og kona hans Rakel-
Þar ólst Páll upp og naut þar
góðs uppeldis eins og vænta mátti
á því því myndarheimili.
Skömmu. fyrir síðustu aldamót
kvæntist hann Guðnýju Vilhjálms-
dóttur, en hún var systir Guðrún-
ar móður Vilhjálms Hjartarsonar
skrifst.stj. og Kjartans föður frú
Herdísar Kjartansdóttur, og fleiri
voru þau systkin, þó ekki séu hér
talin.
Guðný og Páll eignuðust 4 börn,
er öll dóu i æsku utan ein dóttir,
Rakel, sem gift er Gesti Guðjóns-
syni skipstjóra hér í bæ og á hið
snotrasta heimili.
Árið 1903 byggði Páll bæinn
uppi á 'brekkunni, sem ætíð var
nefndur Pálsbær og bjó þar í
mörg ár með konu sinni unz hún
lézt, og eftir það með ráðskonu,
þar til hann fluttist til dóttur
sinnar.
Páll heitinn var einn þeirra, sem
ungur að árum kynntist Siglufirði
sem litlu þorpi með smátorfkof-
um hingað og þangað á Eyrinni.
Hann sá þorpið vaxa og stækka
og verða að myndarlegum kaup-
stað.
Páll var skapfestu maður, þrek-
mikill og afkastamikill verkmað-
ur. Hann var hreinn og traustur
í sínum störfum og ábyggilegur,
enda kom slíkt berlega í ljós, þar
sem hann alla sína tíð fram á
gamalsaldur vann hjá sama fyrir-
tækinu, Gránufélagsverzluninni, er
síðar fékk nafnið Hinar samein-
uðu íslenzku verzlanir.
Þeim fækkar óðum, sem fylgd-
ist með öllum þeim byltingum og
breytingum, sem urðu í fram-
þróun kauptúnsins og lögðu sinn
skerf fram til að gera bæinn
byggilegan.
Við, sem njótum þess nú, sem
þessir frumbyggjar bjuggu í hag-
inn fyrir framtíðina, virðum störf
þeirra og þökkum.
Við höfum nú nýlega kvatt
einn, Pál Sveinsson.
Blessuð sé minning hans.