Siglfirðingur - 23.12.1989, Qupperneq 2

2

Líf mannsins er sífelld leit og hefur verið
gegnum aldir. Hver .og einn þarf sjálfur að
leita, fxnna og upplifa sannleikann hverju
sinni, en byggir ekki á lífsreynslu annarra.
Maðurinn spyr ætíð stórra spurninga um
veru sína og tilvist hér á jörðu og eilífa til-
veru handan dauða. Það má segja að það sé
honum eðlilegt að leita sjálfur svara, frekar
en að taka svör feðranna sem sjálfsagðan
sannleika. Petta er manninum einnig mikil-
vægt, því á þessari leit véltur líf hvers eins-
taklings í raunverulegri merkingu þeirra
orða. Heill hans er undir niðurstöðunni
komin. Hann leitar nefnilega svo margs og
hann fer svo víða í leit sinni, þó markmiðið
sé yfirleitt það eitt að verða hamingjusamur.
Til þess að svo megi verða, þarf maðurinn
að byggja upp þá sjálfsmynd sem hann er
sáttur við.
Það er ekki síst í trúmálum sem maðurinn
hefur verið leitandi, því átrúnaður hvers
kyns hefur frá örófi alda verið honum nauð-
synlegt haldreipi. Við þekkjum þessa trúar-
þörf í nútímanum, jafnvel þó flestir séu farn-
ir að tala um sína trú sem sitt einkamál. Slík
þróun hlýtur að teljast afar slæm og illa sam-
ræmanleg kristinni trú, sem nærist og eflist í
samféldgi hinna trúuðu, er þeir tilbiðja Guð.
Á jólum finnum vlð émimtt meira fyrir trúar-
þörfinni, því við þráum samfélag við aðra, er
við höldum upp á fæðingarhátíð frelsarans.
Fjölskyldur og vinir hittast og gleðjast saman
í heimahúsum og kristnir bræður og systur I
eiga samfélag í húsi Guðs. En það er þó ekki
þar með sagt að allir finni endanlega sann-
leikann, jafnvel þótt hugur fyllist stundar-
friði við að heyra boðskap jólanna.
„Yður er í dag frelsari fæddur“. Orðin, í i
samhengi þessarar kunnuglegu setningar,
eru boðberar fagnaðarerindis jólanna og
hljóma í eyrum okkar á hverju ári er hátíðin
gengur í garð. Jólaguðspjallið á svo fastan
sess í hugum kristinna manna, að án þess
væru jólin ekki svipur hjá sjón. Mjög margir
fara í kirkju um jól til að hlýða á boðskapinn,
en fara sjaldan eða ef til vill ekkert í kirkju
annan tíma. Þeir sem ekki komast til kirkju,
geta hlustað á útvarpsmessu eða lesið sjálfir
guðspjallið heima, svo að þessi stórfenglegu
orð ná eyrum flestra. Við höfum í raun hlust-
að á þau frá því við munum eftir okkur og
þekkjum söguna vel, — en þó við heyrum, þá
er það ekki alltaf nóg, því slík orð sem
önnur, geta ómað í eyrum okkar samheng-
islaust eða í búningi fallegrar sögu, án þess
að hugað sé að eiginlegri merkingu þeirra.
Þessi orð verða að vera raunveruleg á
Frelsari
heimsins
fæddur
er
hverjum jólum, svo okkur öllumTnegi verða
það ljóst að okkur er í dag frelsari fæddur.
Því þó fæðing Jesú hafi í sögulegu tfiliti borið
að fyrir tæpum tvö þúsund árum, þá vara
trúarleg áhrif hennar óháð tímans gangi og
fyllir mannkyn nýrri von. Við jötu litla
barnsins sem fæddist í Betlehem er leit okk-
ar loks lokið. Það birtir yfir lífi og sál í ná-
lægð þess, er sagði fulltíða: „Eg^ er ljós
heimsins. Hver sem fylgir mér mun eigi
ganga í myrkri heldur hafa ljós lífsins." Við
stöndum ekki lengur í myrkri óvissu og nag-
andi ótta, því við krjúpum við fótskör frelsar- !
ans eina, sem leysir okkur frá synd og
dauða. í lífi sínu og dauða leiðir Hann okkur
veginn að sannleikanum um lífið eina og
sanna, þar sem syndir eru fyrirgefnar án
annarra skilyrða en trúar. Trúin varðar leið-
ina sem oft sýnist vandrötuð, en er þó ein-
föld og að sama skapi árangursrík: „Biðjið,
og yður mun gefast, leitið og þér munuð
finna, knýið á, og fyrir yður mun upp lokið
verða.“
Á jólunum fyrstu kom Kristur í heiminn
sem svar Guðs, vegna leitar mannanna sem
hafði leitt þá á villigötur og glapstigu. En við-
brögð þeirra voru misjöfri við hinni stóru
gjöf Guðs, því:
Fremstur allra var hann, í íjárhúsi fæddur,
tóestur allra var hann, af mönnunum
h&ddur. j
7 Hver átti að trúa því að hann væri sknn-
leikur alls, lausnarorð mannkyns. Það voru
hirðar í haga sem fyrstir vitjuðu barnsins og
lutu því í lotningu, því þeim höfðu birst
himneskar hersveitir, sem kunngjörðu
komu frelsarans, lofuðu Guð og sögðu:
„Dýrð sé Guði í upphæðum, og friður á jörðu
með mönnum, sem hann hefur velþóknun
á.“ Þrátt fyrir að konungur væri fæddur, sem
fyrst og fremst var boðberi friðar og kær-
leika á jörð, þá voru til menn sem vildu
deyða barnið, því þeir voru hræddir um að
glata völdum sínum og áhrifum. Þeir vildu
halda sínu hvað sem það kostaði.
í heimi nútímans eru enn til slíkir menn,
sem svífast einskis og fórna lífi Qölda sak-
lausra manna á altari eigin dýrðar, — sem
ávallt reynist skammvinn. Dæmi um þetta
þekkjum við víða úr heiminum, þó við séum
blessunarlega laus við slíkt hér á landi. Eða
erum við laus við slíkt? Hér á sér að minnsta
kosti ekki stað blóðugt stríð, en alltof víða er
hver hendin upp á móti annarri, sem ættu að
vera samtengdar í bræðralagi lítillar þjóðar.
Þá fengjum við meiru áorkað og gætum lifað
sælli við kjör okkar í friði og sátt við Guð og
menn. Við getum hlustað á orð Krists, leið-
beiningu hans og hvatningu, en við breytum
ekki alltaf í samræmi við þau. Innihald jól-
anna þarf að hljóma hærra:
Friður á foldu,
fagna þú, maður,
frelsari heimsins fæddur er.
Boðskaðurinn sanni virðist á stundum
fara fyrir ofan garð og neðan hjá mörgum.
Fæðing frelsarans flytur okkur eilífan frið og
fógnuð, ekki einvöróungu tímabundinn,
heldur frið sem á að vara um aldur og ævi.
Því er ekki nóg að skreyta jólahátíðina yfir-
borðslegum friði, sem Qarlægður er með
öðru jólaskrauti á þrettándanum, stungið
ofan í kassa og geymdur þar til næsta árs.
Nei, kærleikurinn þarf að vera grundvöllur-
inn, — uppspretta friðar í hjarta mannsins,
sem útbreiðir hinn sanna jólafögnuð meðal
allra manna. Jólabirtan gefur umhverfinu
hátíðlegan blæ, gerir okkur bjartsýn og færir
okkur vissu fyrir því að tilgangur fæðingar
frelsarans er raunverulegur fyrir okkur í
dag, — fyrir okkur persónulega og fyrir allt
mannkyn. Leit okkar er lokið, við höfum
fundið friðinn, því okkur er í dag frelsari
fæddur.
Góður Guð gefi þér, lesandi góður, farsæld
og frið, birtu og blessun um þessa heilögu
jólahátíð og á komandi ári.
Bragi J. Ingibergsson