Austurland - 19.10.1951, Blaðsíða 3

Neskaupstað,, 19. okt. 1951
AUSTURLAND

Perhendurnar
lifa!
Eg vil minna lesendurna á
tað að ég birti ekki vígur úr
nafnlausum bréfum, jafnvel
þótt þær geti ekki hneykslað
neinn. Hinsvegar held ég
nöfnunum leyndum, ef þes«
er óskað.
Nokkuð hefir borizt af
svo gölluðum vísum, hæði
hvað efni og rím snertir, að
ég tel þær ekki birtingar-
hæfar. Sérstaklega virðist
sumum ósýnt um stuðlasetn-
ingu og mun ég því hirta í
næsta þætti örfáar, einfald-
ur reglur um stuðla í fer-
skeytluimi. Annars er erfitt að
gefa tæmandi reglur, enda
vanalegast að þeir, sem fast
við vísnasmíði »hafi stuðlana
á tilfinningunni«.
¥
Jóhann Elíasson, Neskaup-
slað, sendir mér nokkrar vís-
ur eftir afa sinn, hinn
Þekkta hagyrðing Jónas Por-
steinason frá Harðangri. Hér
koma fyrst sléttubönd:
!• Blðmin fríðu þróast, þétt
þekur víðir hjalla.
Hóminn bllða lóan létt
lætur tíðum gjalla.
Næst er lýsing á hörðum
Vetri;
2. Fannir stækka, freyðir
hrönn,
fenna góðar vonir senn.
Sannariega bjargarbönn,
brenni helzt þó skortir
menn.
3. Mjöllin kæfa mengi vill,
mollan þyngist eigi holl.
Tröllum hæfir tíðin ill,
tolli hríðin þeim við koll.
Síðar verða birtar fleiri
vísur eftir. Jónas.
*
Þetta var kveðið um norð-
Tenzkan forsöngvara:
4- Ekki þekki ég á því skil
hvort ýla fýlugöngin,
eða kveða gómagil,
þá garmurinn jarmar
sönginn.
X.
★
Verðlaunaþrautin í 6. tbl.
Austurlands hefir orðið mjög
vinsæl. Hafa þegar borizt
fjÖlmargar ráðningar,, en
eins og tekið var fram verður
dregið um verðlaunin 1. nóv.
Uæstkomandi.
Þrautin í dag er að vísu
ekki verðlaunaþraut, en ég
Vona samt að lesendur blaðs-
his hafi gaman að því að
sPreyta sig á henni. 1 þetta
ATVTNNUMÁLIN og
Framhald af 1. síðu.
smiðjum í Faxaflóa, en ekld
þótti tiltækilegt að nota
þetta fé til þess að byggia
eina síldarverlísmiðju sunn-
an Langaness,, sem þó er
bein lagaskylda rnn að
byggja,
Marshallfé er varið í tug-
OddskarðS'
yegurinn
1 sumar hefir verið mikil
umferð um Oddskarðsveginn
enda eðlilegt, þar sem þessi
vegur tengir stærsta kaup-
staðinn á Austfiörðnm vi^
þjóðveginn. En það hefir vak
ið furðu ferðamanna og þó
ekki síður þeirra, sem til
þeltkja, hve illa veginuim er
haJdið við.
Munu 2 — 3 menm hafa
verið fyrst í sumar við að
tína lausagrjót og gera smá-
vegis við veginn.
Veghefill sá, sem ríkið hef-
i!r hér á vegum Austurlands,
mun hafa heflað Oddskarðs-
veginn einu sinni eða tvisvar
Slíkt ástand er með öllu
óviðunandi. Þessi vegur er
vel lagður, en hann þarf við-
hald og lagfæringar árlega.
Blaðinu er ekki kunnugt
hvort sérstaklega er ætlað
viðhaldsfé til hans eða hvort
yfirverkstjórí Vegagerðar
ríkisins á Austurlandi ráð-
stafar og sldptir þessu á hina
einstöku vegi. Sé svo verður
að gera kröfu til þess, að
Oddskarðsvegurinn fái eitt-
hvað af vegafénp, og honum
verði einhver sómi sýndur.
m SÆTII SAMKOMU-
HOSIÐ 1 NESKAUPSTAÐ.
Samkomuhúsið í Neskaup-
stað hefir fengið 100 stóla
frá Reykjalundi og kqsta
þeir 17 þúsund krónur.
Húseigendur hafa lofað 9
þúsund króna framlagi til
sætakaupa þessara, en unnið
er að að því að fá það, sem á
vantar.
sinn er orðaröð breytt, en
orðin sjálf óbrengluð.
5. í að eg mig mín
nóg en hana ekka hefir
brestur lóg bakarinn hlýt
örbirgðin kemst peningana
þola brauðið.
X.
—A—
Utanáskrift mín er:
Davíð Áskelsson, Box 56,
N«luuipcta&
RIKISSTJÓRNIN.
um miljóna til raforkufram-
kvæmda einkuifi fyrir
Reykjavík, en til slíkra
framkvæmda á Austurlandi
er sagt að ekkert fé sé til fyr
ir.
Það er réttlætismál íbú-
anna á Austurlandi Norður-
landi og Vestf.iörðum að nú
verði varið álitlegri fjárhæð
t. d. 50 miljónum króna, sem
gagngert verði varið til at-
vinnuuppbyggingar í þessum
stöðum.
Með slíkri fjárhæð væri
auðvelt að leggja varanlegan'
grundvöll að öruggu atvinnu
lífi þessara landshluta og þá
um leið atvinnu, sem mundi
þýða aukna framleiðslu þjóð-
arinnar og raunverulega vel- j
megun.
1 næstu blöðum mun nánar
vikið að tillögum í þessum
málum.
Læknaskipti
Undanfarið hefir reynzt
erfitt að fá lækna í mörg hér
uðin úti um land.
Virðist sú stétt manná
helzt vilja setjast að í
Reykjavík.
Kemur þar margt til:
öreglujegur vinnutími, ferða
lög, verra húsnæði og þæg-
indamáinna og þó sérstaklega
slæm aðstaða til að stunda
sjúklinga, þar sem ekki eru
nein sjúkraskýli víða úti umi
landv
Sem dæmi xim vandræði
þau, sem er að fá héraðs-
lækna má nefna, að í Nes-
kaupstað hafa verið á rúnui
ári alls 7 starfandi héraðs-
lækxiar, og aðeins einn þeirra
hafði fullkomin réttindi (þ.e.
hann var búinn áð Vera
kandídatsárið á Landsspítal-
anum).
Sú hepprxi hefir verið yfir
þessu lækinishéraði,, að allir
þessir læknar reyndust vel,
þótt glæmar farsóttir hafi
geisað,, eins og inflúenzan í
vetur og mislingar í vor.
Enginn læknir hefir sótt
um þetta hérað til frambúð-
ar, og mun þar e.t.v. korna
til að það er of stórt fyrir
einin lækni en of lítið fyrir
tvo. Væntanlega fæst úr
þessu bætt, þegar sjúkrahús-
ið, sem nú er verið að reisa í
Neskaupstað tekur til starfa
en það mun nokkuð í land.
SKIÐASKÁLI
Iþróttafélagið Þróttur vinxi-
ur að því að reisa skíðáskála
inn í Oddsdal. Er þetta mynd
arlegasta hús óg er áð mestu
unnið í sjálfboðaliðsvinnu við
smíðina.
Þá hefir umf. Egill Rauði
reist skála (herbraggi) í
Kirkjubólsteig, sem mun
verða notaður til skemmt-
anahalda.
Framhaldssagan 5.
GEORGE BERNARD SHAWi
MANSÖNGURINN
D. A. þýdrfi.
»Hún hefir þá vitað hver ég var«, sagði ég ákafur.
»Ég hýst við því, herra minm. Þegar hún hringdi gættí
ég þess, að svara hringingunni sjálfur. Svo segix; hún við
mig: »Þér munuð finna mann einlv e ssiaðar úti í garðin-
um. Fáið honum þetta og segið homum að fara undir eins
heim. Hann á ekki að lesa það héma«.
»Er nolricuð fólk úti á götunni?«
»A’lir fa nir, herra. mi .n Þakka yðar fyrir, herra minn.
Góða nótt., herra«.
Ég hljóp alla leið til Hamilton Place, ein þar stökk ég
inn í létti agn. Tíu m nútum siðar sat.ég i skrifstofu
minni og opnaði bréfið með titrapdi höndum. Það var
ekki kumslagi, én pappírsörkin' þfíbrotin og brotið upp á
eitt hornið. Ég breiddi úr heani og las.
. .. »Park Lajie 714, föstudag.
Kæri hr. Porcharlester?------«' '
Ég stanzaði. Hafði hun viLrkilega talið honum til tekna
hljóðfæraleik mdnn?
1 augnablikinu var það þó þýðingarmeiri sppmig, hvort
ég hefði nokkra heimild til þess að lesa bréf, sem ekM var
stílað til mím. Forvitni og ást unnp þó bug' á þessari efa-
semd. Frambáld bréfsins var á þessa leið:
»Mér þykir leitt að þér hafið' aðeins fundið ástæðu
til að skopast að aðdáun minni á mansöng Schuberts.
Kannske var þessi aðdáun yfirdrifin,, ep ég hefði aldrei
látið hana í Ijós við yður, ef ég hefði ekki haldið að þér
gætuð skilið hana. En sé yður nokkur ánægja að vita að
þér hafið algjörlega læluiað mig aif henni, þá get ég full-
vissað yðu,r um að héðan í frá mu|n ég aldreii hlusta á man-
sönginn án þess að fyllast sársaukáhlöndnum gázka. Ég
hefði ekki géfað ímyndað mér að mannsbarki gæti mynd-
að slíka tóna, og eízt grunaði mig], þegar þér sögðuð að ég
nxiundS heyra rödd yðar fyrr en varði, að þér hefðuð í
hyg'gju að efna það á jþennan hátt. Ég á ekki annað ósagt
við yður en þetta: — Verið þér sælir. — Mér mim ekki
veitast sú ánægja að sjá yður hjá Frú Loclcsly Hall annað
kvöld, vegna annríkis annarsstaðar. Af sömu ástæðu er ég
hrædd um að ég verði að neita mér um þá ánægju að taka
á móti heimsóknum yðar fyrsti um sixxn.
Ég er„ kæri hr. Porcharlester,, yðar einlæg,
Linda Fitzxxíghtingale.
Eg fann það á mér að ég mundi áðeitns særa Porchar-
lester að gagnslausm með því að afhenda honum bréfið. Ég
fann það líka að kennarinn nxinn mujndi hafa haft á réttu'
að standa, þega,r hann sagði að mér væri sennilega annað
Ixetur lagið, en iúðrablástur. Þesevegna er ég hættur. að
leika á franskt hom.
Linda er nú konan mí,n. Ég spyr hana stundum að því
hversvegna hún neiti stöðugt að hafa nokkluð saman við
Porcharlester að sælda, en hann hefir lagt við drengskap
siinn, sem liðsforingi og heiðursmaður, að hann viti ekki
tll þess að .hafa gefið henni minnstu ástæðu til þess að
móðgafit.
Hún neitar alltaf að segja mér ástæðuna,
ENDIR.
---------1--------------T—.................... - 'v
I næsta blaði hefst ný framhaldssaga:
KATA EKKJAN 1 »GYLLTA HORNINU«
eftir Marie Ström Guldberg.
^ *■" ii— ------------------------— — ^