Austurland - 26.02.1965, Blaðsíða 1

Amlurland
Málgagn sósialista á Austurlandi
15. árgangur. Neskaupstað, 26. i'ebrúar 1965. 8. tölublað.
Nýja
ílugvélin
Myndin hér að olan er af sams
konar flugvél og Flugsýn hefar
fa: t kaup á til Norðfjarðarflugs-
ins.
Á minni myndinnj sést inn í
farþegarými vé arinnar.
Eins og áður hefur verið sagt
frá, á hin nýkeypta flugvél að
heíja áætlunarflug um miðjan
apríl.
Dreifing framkvæmdavalds
1 fyrradag mælti Lúðvík Jós-
epsson á Alþingi fyrir þings-
ályktunartillögu, sem hann flyt-
ur, ásamt tveim öðrum þing-
mönnum Alþýðubandalagsins, um
dreifingu framkvæmdavalds og
eflingu á sjálfstjórn héraða. Er
þetta í þriðja sinn, sem tillaga
þessi er flutt á ALþingi.
Lúðvík benti á, að þrátt fyrir
óvenju gott atvinnuástand sums
staðar úti á landi, hefði ekki
tekizt að halda í fuilu tré við
þéttbýlið hvað snertir atvinnu-
uppbyggingu og fólksfjölgun.
Taldi hann þetta að mestu stafa
af samþjöppun hins mikla fram-
kvæmdavalds á litlu svæði.
Lúðvík minnti á nokkrar
staðreyndir um samþjöppun
framkvæmdavalds.
Reykjavík er miðstöð allra
fræðslumála .landsins og þangað
yrði að fara með allar fram-
kvæmdir, stórar og smáar, sem
rjiðast á í útj á landi.
Ekki er unnt að taka ákvörð-
un um lagningu vegarspotta eða
byggingu brúa, án þess að leita
staðfestinga í Reykjavík, iþar
sem yfirstjórn vegamála hefði
aðsetur. Skipta ætti landinu í
nokkur vegaframkvæmdasvæði,
sem væru sem mest sjálfum sér
nóg um vegaframkvæmdir.
Meðal annarra atriða, sem
svipað er farið um og vega- og
menntamál, benti Lúðvík á hafn-
armál, vitamál, Tryggingastofn-
un ríkisins, ýmsa lánasjóði eins
og byggingasjóð ríkisins, sem er
í höndum Húnæðismálastjórnar.
Ræðumaður sagði, að menn
myndu án efa hreyfa þeirri við-
báru, að slík dreifing fram-
kvæ'mdavalds yrði dýrari, en að
hafa þetta allt á sama stað. En
því til andsvara mætti nefna, að
fólkið úti á landi yrði fyrir mjög
miklum kostnaði vegna núver-
andi ástands.
ís
LANDFASTUR
„Landsins forni fjandi“, hafís-
inn, er nú skammt undan Norð-
urlandi og landfastur er hann
orðinn á Hornströndum.
Vonandi nær ísinn ekki að
verða landfastur víðar, en nær-
vera hans minnir okkur á þá
tíma, þegar ísinn lá við land
mánuðum saman ár eftir ár við
Vestfirði, Norðurland og Aust-
urland og tók fyrir siglingar og
veiðar. Þó alvarleg ísaár hafi
ekki orðið hér síðan 1918, getur
alltaf breyting á orðið með þeim
geysilegu truflunum sem hafþök
af ís hlytu að hafa á atvinnulíf
landsins og daglegt líf fólksins.
Nýr sendír og
FM stöð
Nýlega var tekinn í notkun nýr
sendir við útvarpsstöðina í
Reykjavík miklu orkumeiri og
fullkomnari en þar hefur verið
um skelð.
Svo brá við að þegar sendirinn
var tekinn í notkun, breyttust
mjög til batnaðar hlusiunarskil-
yrði hér í bæ, hvort sem það er
hinum nýja sendi að þakka eða
einhverju öðru. Var mál að linnti
því ófre.rda’ástandi, sem í allan
vetur, og raunar miklu lengur,
hefur r'kt í útvarþsnotum um
austurhluta lanfsins.
Þá hcfur blaðið fregnað, að
rlveg á nærtunn'. verði sett upo
hér í bæ svo.:e‘nd FM-stöð, en
manni er sagt að s'íkar stöðvar
Fra nh. á 4. síðu.
Foreldrodogur
Athygli foreldra skal vakin á
euglýsingu hér í blaðinu um fior-
eld.afund í barnaskólanum.
Fundir þessir hafa verið
ha’dnir tvo undanfarna vetur og
er flestum því kunnugt um fyr
irkomulag þeirra, en það er í
stuttu máli á þann veg að kenn-
arar sitja í kennslustofu, reiðu-
búnir að ræða við foreldra í
einrúmi hin aðskiljanlegu vanda-
mil uppeldis og kennslu.
Er þess að vænta að foreldrar
noti tækifærið og komi til við-
tals, heldur fyrr en seinna.
Einmunatíð
Mikil veíuíblíða hefur verið
hér um slóðir og raunar um allt
land að undanförnu. Hér hefuv
verið blíðalegn og heiðrikt :
marga daga, með lítilsháttar
frosti.
Héraðsmenn hafa sér það helzt
til skemmtunar um þessar mund-
ir að aka á bílum sínu'.-n um fjöll
og firnindi á hjarni, njóta fagurs
útsýnis af fjöllum og heiðum í
björtu veðri og virða fyrir sér
lifnaðarhætti hreindýranna. Ferð-
ir þessar eru flestar farnar á
jeppum og litlum fólksbílum.
Haft er í
flimtingum
að kaupmannri læri það fund’ð
fé
liið fjálglega skrudduverð;
að bókhlöðusnobbið biskupsins
sé
betl af fíniustu gerð;
að auðmýktin fylli hin fornu vé,
en fyrrum bagall og sverð.