Austurland - 02.07.1998, Blaðsíða 6

6
FIMMTUDAGUR 2. JULI 1998
Var tekið opnum örmum
Segir Ethelwyn Worden, tónlistarkennari á Seyðisfirði
Síðasta vetur hefur bandarísk kona að nafni Ethelwyn Worden
kennt við tónlistarskólann á Seyðisfirði. Hún er í daglegu tali köll-
uð Muffog er hún orðinn hluti af menningarlífi Seyðfirðinga. Það
er merkilegt að svo menntuð og reynd tónlistarkona skuli leggja
leið sína til Austurlands og sérstaklega er það mikill fengur fyrir
seyðfirskt tónlistarlíf. Blaðamaður Austurlands tók Muff tali þar
sem hún var á lokaœfingu fyrir fyrsta kvöld Djasshátíðar á
Egilsstöðum.
Hvaðan ert þú?
„Ég kem frá Maine-fylki í
Bandaríkjunum, frá bæ sem heit-
ir Camden, sem er lítill hafnar-
bær við Atlantshafið."
Segðu okkur stuttlega frá
menntun þinni og staifsferli.
„Ég hóf háskólanám í
frönsku og íþróttum, en náði svo
sönsum og skipti yfir í tónlist og
tók próf í söng eftir þriggja ára
nám í Philadelphia. Svo fór ég í
framhaldsnám í tónlistarsögu og
sérhæfði mig í miðaldartónlist og
tónlist frá endurreisnartímabilinu.
Samhliða framhaldsnáminu
kenndi ég söng og tónlistarsögu
við háskóla í Delaware og þar
kenndi ég í tólf ár. Á þessum
árum var ég líka á kafi í
tónlistarstarfi og var meðal
annars með hópi sem söng
miðaldartónlist og dansaði. Ég
vann líka sem einsöngvari, m.a. í
„Messíasi“ og einnig í leikhúsi
þar sem ég lærði lýsingu og
hljóðstjórn. Svo flutti ég til
Boston þar sem ég söng með
Handel og Hydin hópnum sem
er atvinnutónlistarhópur sem
flytur Barrokk tónlist. Ég vann
einnig sem einsöngvari hér og
þar og vann einnig í leikhúsum.
Árið 1984 varð ég svo forstjóri
kirkjusamtaka skammt frá Bost-
on þar sem samtökin hafa aðal-
stöðvar sínar. Á þeim tíma fór ég
svo að rannsaka uppruna minn,
en ég á rætur að rekja til Skot-
lands. Mér fannst ég hinsvegar
ekki geta skilið þessa arfleifð
mína án þess að setja hana í sam-
hengi við eitthvað sem ég þekkti,
sem er tónlistin. Því fór ég að
kynna mér skoska tónlist og svo
upp úr því söguna, klæðaburð
fólks og menningu og þetta varð
eins og snjóbolti sem stækkar
sífellt. Ég fór svo að flytja þessa
tónlist opinberlega. Svo fór ég
að kenna eldri borgurum á
tónlistarnámskeiðum og kenndi
ég þá annaðhvort breska og
skoska tónlist eða tónlistarsögu.
Námskeiðin em vikulöng og hef
ég kennt á slíkum námskeiðum
um öll Bandaríkin og þetta hef
ég stundað fram á þennan dag og
haft mikla ánægju af. Ég hef hins-
vegar síðustu árin ekki verið að
vinna fulla vinnu í tónlist. Ég hef
verið að reyna að fá stöðu sem
háskólakennari, en það er ekkert
um lausar stöður því þeir sem
fyrir era í greininni halda dauða-
haldi í störf sín. Það er alltaf ver-
ið að fækka störfum við tónlist-
arkennslu, því tónlistin er yfir-
leitt það fyrsta sem skorið er nið-
ur í. Ég hef hins vegar unnið við
ýmiskonar kennslu í Maine, ég
hef unnið með þjóðlagahópum,
kórum, kennt söng og unnið sem
einsöngvari annað slagið."
En hvað er Muff að gera á
lslandi?
„Ég þekkti landið af afspurn
vegna hinnar sérstöku jarðfræði
þess og ég hef heyrt mikið af
sögum af Islandi. Um 1987 kom
svo vinkona mín frá Delawere
hingað og vann við fornleifaupp-
gröft nálægt Reykjavík og hún
varð ástfangin af landinu. Hún
fékk starf á Seyðisfirði og flutti
þangað. Hún fór svo að reyna að
fá mig til að koma til Islands og
hún sagði mér
að ég myndi
örugglega
elska að búa
hér. Ég lét
svo loks til
leiðast. Ég
hef nú verið
hér í eitt ár og
hef verið að
leysa af kenn-
ara hér við
tónlistarskól-
ann sem er í
fríi. Hún kem-
ur aftur
haust og tek-
ur við starfi
sínu og því er
ég þessa dag-
ana að reyna
að finna mér
eitthvað ann-
að að gera.
Ég vil vera
hér áfram til
að skoða landið og læra málið.
Það hjálpar mér við rannsóknir
mínar á skoskri þjóðmenningu
að tala íslensku því fornir textar
þaðan eru svipaðir íslensku. “
Hvað finnst þér um
Islendinga ?
„Ég myndi ekki vera hér ef
mér líkaði ekki vel við þá. Fólk á
Seyðisfirði tók mér með opnum
örmum og tóku mig inn í samfé-
lagið á skömmum tíma og ég hef
eignast marga vini. Annað fólk
sem ég hef kynnst hefur einnig
verið afar vingjarnlegt. Þetta
hefur verið gott ár til að eignast
góða vini.“
Hvernig gengur þér að lœra
íslensku ?
„Það gengur frekar hægt.
Skilningurinn er að koma, en ég
tala hægt og málfræðin hefur
reynst mér erfið. Mér gengur illa
með sagnir og stundum opna ég
munninn til að segja eitthvað og
kemst svo að því að mig skortir
réttu orðin en ég held að það sé
nú dæmigert fyrir útlendinga.
Það hefur alveg bjargað mér
hvað Islendingar tala góða
ensku. Þeir tala íslensku þar til
þeir sjá að ég skil ekki og þá
skipta þeir yfir í ensku.“
Hvers virðis heldur þú að
tónlist sé fyrir íbúa smábœja
eins og á Austurlandi?
virði. Bömin vilja gjaman læra
tónlist því henni fylgir félags-
skapur og hún er ólík öðru námi.
Tónlist er stór hluti af menning-
unni og það sést best á því að hér
eru tónlistarskólar í öllum bæj-
um. Þetta höfum við ekki í
Bandaríkjunum en þar þarf fólk
víða að fara margra mílna leið til
að fara til tónlistarkennara. Tón-
list stendur hér afar föstum fót-
um og hún fær öruggar fjárveit-
ingar. I Bandaríkjunum er tón-
listin yfirleitt það fyrsta sem er
skorið niður á meðan íþróttir og
aðrar greinar halda sínu.“
Austurland þakkar Muff
kærlega fyrir spjallið og vonar
að við fáum að njóta krafta
hennar áfram.
tÞökkum innilega auðsýnda
samúð og vinarhug við andlát
og útför dóttur minnar og móður okkar,
tengdamóður, systur, ömmu og langömmu
Bjargeyjar H. Guðjónsdóttur
f.h. aðstandenda Sigurbjörg Bjarnadóttir
ÞRASAÐ VIÐ ÞOKUNA
við sem erum hamingju-
samasta þjóð í heimi eins
og sannað hefur verið
með vísindalegum ranns-
óknum og kunngert allri heimsbyggðinni í fjöl-
miðlum. Vitanlega dettur engum neitt ljótt í hug
þegar talið berst að þjóðskörungum vorum og
stórmennum. Þessari skoðun minni til staðfesting-
ar læt ég koma héma á prent vísu sem ég setti
saman þann 17. júní s.l. og nefni ég hana Þjóð-
hátíðarljóð 1998
Ánægð þjóð við Austurvöll
Andaktarfull syngur
og lands vors mesta lukkutröll
leikur við kvum sinn fíngur
Að sjálfsögðu er þetta heldur illa gerð vísa,
nema sá hluti hennar sem er stolinn eins og allir sjá.
Að svo mæltu læt ég útrætt um landsfeður vora
og stórmenni að sinni en legg engu að síður til að
á góðum stað í berginu við Klettsvíkina í
Vestmannaeyjum verði komið fyrir snotm og
þægilegu rimlabúri til afnota fyrir hvem þann
alþingismann sem gaman hefur af að halda á gítar
og kynni þar að auki að finna hjá sér hvöt til að
spila og syngja fyrir Keikó á hátíðum og
tyllidögum þessari heimsfrægu hvalpersónu til
sáluhjálpar.
S.Ó.P.
Því miður er mér svo illa í skinn komið andlega að
mér hefur ekki tekist að koma mér upp nokkurri
minnstu vitundarögn af beskyni á tölvutækni. Því
er það að þegar ég reyni að festa á blað nokkur orð
um einhverja af þeim grillum, sem ég fæ í kollinn,
hjakka ég þau á ritvélargarm af fingraleikni eigi
fram úr hófi. Þessi fákænska mín veldur því að
blessað fólkið sem vinnur við þau blöð, sem ég
sendi samanbarning minn, fær einatt í hendur
heldur en ekki ótjálgurlega útlítandi ritsmíðar,
útbíaðar með allskyns krumsprangi sem ég tel
vera leiðréttingar og gott ef ekki betrumbætur. Er
af þessum sökum ekki að undra þótt eitt og eitt orð
brenglist í meðförum.
Því festi ég þessar harmatölur á blað að í
síðasta þokuþrasi mínu breytti eitt orð ögn um út-
lit en þó enn meira um merkingu. Þarna ætlaði ég
að minnast á Sérajóna í Undraheimum stjórnmála
vorra, fjármála og athafnalífs; hafði í huga bókar-
titilinn Undraheimur dýranna og ljóðið hans
Gröndals karlsins, sem hefst á þessum orðum:
„Um undrageim í himinveldi háu,
nú hverfur sól og kveður jarðar glaurn,"
Því miður urðu undraheimamir að undirheim-
um og er ég svo sem ekkert hissa á því að svona
tókst til. Undirheimar: Hamingjan góða. Hverjum
dettur í hug í alvöru að svoleiðis heimar séu til í
íslenskum stjórnmálum ellegar fésýsluvafstri? Og
Næturvarsla
Hótel Nes öskar eftir að ráða
starfsmann við næturvörslu
ijúlí og ágúst.
\xrci
staífið veitir
Guðmundui1
síma 45TTJS »3®«
SunumAátei 'IleiAaujnfai
,Eg held að hún sé afar mikils
Muff (t.v.)er ein þeirra sem syngur í Arnís Kisu-
lórunum sem rneðal annars tróðu upp á Djass-
hátíð Egilsstaða um helgina. Með Itenni á mynd-
inni er Margrét Lára Þórarinsdóttir. Ljósm. as