Eining - 01.11.1948, Síða 9

V
E I N I N G
4
Vr
I
♦ > *
Steingrímur Arason.
sitji að sumbli með stúdentum, þó að
í einkahíbýlum sé. Það vakti eftirtekt
um öll Bandaríkin, þegar upp komst,
að einn liáskólakennari í Kaliforníu
liefði lagt í vana sinn að drekka með
stúdentum, utan háskólans. Var honum
vikið úr embætti og mælti enginn
lionum hót.
Mér virtist vínneyzla stúdenta vestra
hafa verið mjög hófsamleg, þó að þar
séu til undantekningar. Olvun þvkir
ekki hæfa góðum liáskólaborgara, og
hvergi bólar á þeirri skoðun, að miklar
drykkjur séu forréttindi stúdenta.
Drykkjulæti í nánd við háskólana
þekkjast ekki, enda hart á tekið, ef
slíkt kom fyrir. Þegar stúdentar í N. N.
háskóla komu til nágrannaborga sér til
skemmtunar, þótti hóflegt að fá einn
cocktail á undan máltíð og 1—3 staup
af léttu víni með matnum, enda er
slíkt víða heimilissiður vestra, þar sem
vín er liaft um hönd á annað borð, Ef
stúdentar Iiöfðu vín sér til glaðningar í
lieimahúsum, var það yfirleitt léttur
bjór eða borðvín, hvítvín eða rauð,
sjaldan portvín eða sherry. Langsetur
yfir wisky voru óþekktar.
Þessar athugasemdir sýna glöggan
mun á bæjarbrag um áfengisnautn
stúdenta vestan Iiafs og hér á landi.
—- Má segja, að nýbökuðum stúdentum
sé nokkur vorkunn hér á landi, er þeir
koma úr menntaskólunum, þar sem
lialdið liefur verið að þeim bindindi
og hófsemi, en mæta svo í „rússagildi“
háskólans nokkrum tilvonandi kennur-
um með fjölskyldur og eldri og lærðari
nemendum, sem telja sjálfsagða skyldu,
við þetta tækifæri, að drekka sem
fastast. — Það er mjög vafasamt, að
Bandaríkjamenn hefðu getað sigi’að
Japana með annarri hendi og um leið
lagt fram í stríðið gegn Hitler megin-
liðsafla á landi, sjó og í lofti, bróður-
partinn af vélakosti, vopnum, mat-
vælum, peningum og lijúkrunargögn-
rnn — til að vinna lokasigur, ef forystu-
menn þeirra úr liáskólum landsins
liefðu verið vanir þeim stórdrykkjum,
sem liafa verið tíðkaðar af allmörgum
þeim Islendingum, er lengst liafa setið
á skólabekk. Mun nú tími til kominn,
að þjóðin geri sér grein fyrir því, livort
hún á að byggja glæsilega skóla og
halda mikinn fjökla hálaunaðra kenn-
ara til að æfa samdrykkju, þar sem
mörg hunclruð æskumenn kveðja
gamalt ár og heilsa nýju ári með al-
mennri vínnautn í salarkynnum, sem
menntamálaráðuneytið hefur undir
sínum verndarvæng.
Landvörn 13. sept. 1948.
J. J.
Á milli flugvallar
og síldarbræðslu
Reykvíkingar eru þolinmóðir menn.
Þeir sætta sig við ýmislegt misjafnt,
jafnvel stóran flugvöll í miðjum bæn-
um, að heita má. Hann er hneyksli og
háðung bæjarins á friðartímum, en
glæpsamlegt fyrirtæki á stríðstímum.
Hve lengi skyldu Reykvíkingar þola það,
að flugvélar æfi flesta daga ársins yfir
húsþökum þeirra. Flugvélar hafa hrap-
að niður í skóla erlendis og drepið f jölda
barna og þær hafa hrapað hér og þar
og valdið mannskaða. Gæti slíkt ekki
komið fyrir einnig hér. Því þá að sveima
í þessum flugvélum hring eftir hring
yfir sjálfum bænum og umhverfi hans?
Er slíkt ekki bannað víða erlendis?
Og svo á síldarbræðslan að koma við
innsiglingu hafnar höfuðstaðarins, Mik-
ill hluti Reykvíkinga býr þá á milli flug-
vallar og síldarbræðslu. Á stríðstíma
verður þetta hvort tveggja góð skot-
mörk.
Komi síldarbræðsla, verður hún sýn-
ishorn af því, hvað bjóða má auðsveip-
um Reykvíkingum. En allar sínar ræð-
ur ættu Reykvíkingar að enda á orð-
unum: Burt með flugvöllinn.
Óskipulagt sálarlíf.
Þessar mínar daglegu hrasanir á
hinni grýttu braut skólamannsins, þessi
ónáttúra að vera alltaf að fást við hugð-
arefni fullorðinna manna í stað þess
að festa hugann við barnabækur gagn-
fræðadeildarinnar, þetta kom upp geysi-
legum tvístringi í skapgerð minni, óá-
nægju með sjálfan mig, hálfvelgju í
öllu, sem ég tók mér fyrir hendur.
Námsbækurnar fylltu mig þrúgandi
leiða. Að sóa tímanum í hinar fræði-
greinarnar skóp í mér nagandi sam-
vizkubit. Ég var alls staðar hálfur.
Hvergi heill. Og svo skaut elskunni
minni upp úr djúpum hins óþekkta og
þá komu nýir tímar með nýjum þján-
ingum, óbærilegum þjáningum".
Þórbergur Þóröarson.
— ,,Ofvitinn“, 2. b. bl. 74.

Hlýðið á mig, þér sem leggið stund á réttlæti, þér sem
leitið drottins! . . . því að drottinn huggar Zion, huggar
allar rústir hennar, hann gerir auðn hennar sem Eden og
heiði hennar sem aldingarð drottins. Fögnuður og gleði
mun finnast í henni, þakkargjörð og lofsöngur. Hlýð þú
á mig, þú lýður minn, hlusta á mig, þú þjóð mín, því að
frá mér mun kenning út ganga og réttur minn sem ljós
fyrir þjóðirnar. Skyndilega nálgast réttlæti mitt, hjálp-
ræði mitt er á leiðinni, armleggir mínir munu dæma þjóð-
irnar, f jarlægar landsálfur vænta mín og bíða eftir arm-
legg mínum. Hefjið augu yðar til himins og lítið á jörð-
ina hér neðra, því að himininn mun leysast sundur sem
reykur og jörðin fyrnast sem fat og þeir, sem á henni
búa, deyja sem mý, en mitt hjálpræði varir eilíflega og
mínu réttlæti mun eigi linna. Hlýðið á mig, þér sem þekk-
ið réttlætið, þú lýður, sem ber lögmál mitt í hjarta þínu:
Óttist eigi spott manna og hræðist eigi smánaryrði þeirra,
því að mölur mun eta þá eins og klæði, og maur eta þá
eins og ull, en réttlæti mitt varir eilíflega og hjálpræði
mitt frá kyni til kyns.
Jesaja 51, 1—8.