Eining - 01.12.1953, Síða 14

14
EINING
\íi rís aldan gegn áfenginu
Svo heitir greinarkorn eftir W A.
Scharffenberg, sem er fi'amkvæmda-
stjóri bindindissamtakanna, er heita
International Temperance Association,
og hefur aðalstöð sína í Washington
D. C. í Bandaríkjunum. I greinnni segir:
,,Líkt og flóðbylgja rís nú almenn-
ingsálitið gegn öllu, sem viðkemur
áfengisneyzlu. Augljóst dæmi þess er,
hve mörg lagafrumvörp hafa nýlega
verið lögð fram í hinum ýmsu löggjafar-
þingum landsins. Árið sem leið (1952)
voru um 1,654 frumvörp til laga lögð
fram í hinum ýmsu löggjafarsamkund-
um ríkjanna, er krefjast þess, að settar
verði hömlur á sölu, veitingar og neyzlu
áfengra drykkja eða algert bann við
slíku. — Bannstefnan hefur nú frum-
kvœðið og hefur hrakið áfengisvið-
skiptin í varnarstöðu.
Fyrir löggjafarþingum þriggja ríkja,
Georgia, Idaho og North Carolina, liggja
nú lagafrumvörp, er krefjast áfengis-
banns í þessum þremur ríkjum. Þegar
ríkisstjóri North Carolina tók við em-
bætti sínu fyrir skömmu, gat hann þess
i ræðu sinni, að hann teldi æskilegt að
fram færi í ríkinu atkvæðagreiðsla um
algert áfengisbann.
Útvarpsstöðin KOME í Oklahoma
kaus heldur að slíta vissu samstarfi um
útvarpsefni, en að þola bjórauglýsingar.
Þeim blöðum og tímaritum fjölgar
óðum, sem neita að birta áfengisaug-
lýsingar. — Þetta er áfengissalanum
áhyggjuefni.
Kefauver-nefndin, sem stjóm Banda-
ríkjanna skipaði til rannsóknar á glæpa-
lífi þjóðarinnar, fordæmdi allt sem
heitir áfengisframleiðsla, áfengissala,
áfengisveitingar og áfengisneyzla. —
Nefnd þessi dró hiklaust fram í dags-
ljósið, að áfengisviðskiptin væru sam-
tvinnuð glæpamennskunni.
Laust fyrir þjóðþing tveggja aðal-
flokkanna, republikana og demokrata
1952, komst á kreik sú fregn, að áfengis-
salar og framleiðendur ætluðu að kosta
útvarp og sjónvarp frá þingunum. En
báðir flokkarnir bönnuðu nokkur slík
afskipti af þeirra hálfu, sem riðnir eru
við áfengisviðskiptin.
Um alla Suður- og Mið-Asíu er litið
á áfengisneyzluna sem bölvun og illa
nauðsyn aðeins í samskiptum við vestur-
hluta jarðar. Enginn sannur Hindúi né
velmetinn Múhammedstrúarmaður vill
neyta áfengis. Iran hefur fyrir skömmu
boðað allsherjar áfengisbann. Konung-
urinn í Saudi-Arabíu hefur gert áfengi
rækt úr landi. í Indlandi getur enginn
maður, sem drekkur, boðið sig fram í
þjónustu hins opinbera. Stjórnarskrá
Indlands mælir svo fyrir, að stefnt skuli
að algeru áfengisbanni í Indlandi. Og
farið getur svo, að Indverjar, sem eiga
róttæka trúarmeðvitund og hugsjóna-
ríka andlega menningu, verði nægilega
miklir raunsæis- og hugsjónamenn til
þess að setja öllum heiminum fordæmi
í því að banna öll áfengisviðskipti“.
En hvað um ísland? Hér er vafalaust
mikill meiri hluti þjóðarinnar á móti
áfengisneyzlunni og hennar margþættu
og hryggilegu afleiðingum. En allir þeir
kraftar þurfa að þekkja sinn vitjunar-
tíma, vakna og rísa upp af hálfvelgju
móki og sýna, hvað þeir mega sín. —
Hér þarf samstarf og samtök, sterkt og
gott skipulag og brennandi áhuga. —
,,Dauð undir logni, í storminum stór“,
segir skáldið Einar Benediktsson. Logn-
mollumókið blæs ekki óhollustuna á
braut, — heldur storm, en eymdarlegt
aðgerðarleysi.
Áfengisvandamálið
fellir stjórn Frakklands
Þannig er fyrirsögn á grein í norska
blaðinu Folket, 28. maí 1953, I inn-
gangsorðunum segir:
,,Þeir, sem hlustuðu á Toralv Öksne-
vad ritstjóra, í þættinum ,,Den vide
verden“ síðasta föstudag, fengu þar
uppmálaða óvenjulega skýra mynd af
stjórnarkreppunni í Frakklandi, og hve
ægilega yfirgripsmikið áfengisvanda-
málið er í landinu“.
Folket birtir svo eftirfarandi kafla úr
ræðu ritstjórans. Hann segir:
„Undanfarið hafa mörg blöð í Frakk-
landi hafið djarflega baráttu gegn áhrif-
um þeim, sem hin sterku og víðtæku
áfengisviðskipti hafa á stjórnmálalíf
þjóðarinnar. Margt styður þann orðróm,
að fall ríkisstjórnar René Mayers orsak-
ist einmitt af því, að hann hefur vogað
sér að skerða kjör áfengisframleiðend-
anna, með auknum sköttum, sem hing-
að til hafa verið mjög lágir, og að draga
úr hinni geysilegu offramleiðslu, sem
ríkið hefur orðið að standa undir. —
Sannreynt er það, að almennri fram-
leiðslu sveitabúskapar hefur hnignað en
vínframleiðslan lagt undir sig hlutfalls-
lega allt of mikið og skapað vaxandi
áhugi á slíkri framleiðslu, sem er ekki
aðeins mikil byrði á skattgreiðendum,
sökum ýmissa ráðstafana hins opinbera,
en hefur einnig sökum óstjórnlegrar
áfengisneyzlu veikt frakknesku þjóðina.
Sérfræðingar landbúnaðarins, læknar
og félagsmálafræðingar hafa lagt fram
ískyggilegar skýrslur þessu viðvíkjandi.
Síðan 1950 hefur það kostað þjóðina
60 milljarða franka að standa undir of-
framleiðslu áfengra drykkja, og hefur
réttilega verið bent á, að fyrir slíka pen-
inga hefði mátt bæta úr húsnæðisvand-
ræðum margra manna.
Af 50—100 milljónum hektólítra
áfengra drykkja er útflutningurinn nú
orðinn minni en ein milljón.
Þá er því slegið föstu, að af öllum
karlmönnum, er deyja á aldrinum milli
35 og 50 deyi tveir þriðju af afleiðing-
um áfengisofnautnar. Skýrslur frá ár-
inu 1936 sýna, að af 13,5 milljónum
fullorðinna manna drukku 2 milljónir
meira en 2 lítra ýmissa víntegunda dag-
lega, og 600,000 drukku meira en 3
lítra, 200,000 meira en 4. Og ársneyzla
fullorðinna karlmanna var um 45 lítrar
af hreinu áfengi“.
Geta menn nú trúað þessu? Hér er
farið eftir skýrslum hins opinbera í
Frakklandi. Mun það ekki reynast í
þessu eins og öðru, að sannleikurinn
geri menn frjálsa. Það er lélegur mál-
flutningur, að stjórnast aðeins af tilfinn-
ingum sínum og fullyrða út í bláinn
þekkingarlaust, að hömlur geri aðeins
illt verra, þegar sannreyndin er sú, að
langmest er drukkið af áfengi og tjónið
af því mest, þar sem áfengissalan er
frjálsust og áfengisframleiðslan ótak-
mörkuð, en langminnst drukkið hjá
þeim þjóðum, sem takmarka áfengis-
söluna mest. Þeim sannindum verður
ekki hnekkt með neinum haldgóðum
rökum, því að þau eru ekki til. Það er
fáránlegt að gleypa eitthvert skvaldur
fáfróðra manna um þessi mál, þótt þeir
hafi hlotið eitthvert skjall fyrir klám-
sögu eða eitthvað annað jafngagnlegt,
og haldi sig því dómbæra um hvað sem
er. En höldum nú áfram með orð rit-
stjórans. Hann segir ennfremur:
„Fullorðnar konur í Frakklandi
drekka aðeins þriðjung á við karlmenn-
ina. Gert er ráð fyrir, að bein útgjöld
hins opinbera sökum ofdrykkjunnar séu
um 150 milljarðir franka árlega, og
þar við bætist allur hinn óútreiknan-
legi kostnaður. Áfengissýkin er ein
versta byrðin á allri heilsuvernd, fram-
færslu og heilbrigðismálum þjóðarinnar
yfirleitt. Fjöldi annarra sjúklinga líður
fyrir það, hversu mikið rúm áfengis-
sjúklingar taka í sjúkrahúsum og heil-
brigðisstofnunum landsins. Allir vita
svo, hversu umferðaslys, ofbeldi og alls
konar glæpir fylgja áfengisneyzlunni,
svo að ekki sé minnzt á hin vanræktu
heimili og arfinn, sem verður hlutskipti
margra barna.
I fyrri heimsstyrjöldinni sagði Gal-
lieni herforingi, að hernaðarlegur sigur
væri Frökkum ekki nægilegur, ef stjórn
landsins leyfði áfengissýkinni framvegis
að grafa undan heilsu og hreysti þjóð-
arinnar. Þeim fjölgar stöðugt, sem sjá,
að frakkneska þjóðin stendur hér and-
spænis velferðarmáli nr. 1“
Er okkur ekki öllum farsælast að sjá
hið rétta í þessu máli. Það liggur ekki
í leyni, og séum við sannleiksunnandi
menn, er hér ekki vandratað. Við eigum
ekki að halda áfram að fálma í einhverju
stefnuleysi og deila um þetta forna og
nýja vandamál þjóðanna, en leggjast
fast gegn því sammála og samtaka.