Eining - 01.03.1970, Qupperneq 3

EINING
3
Bitstjórn blaðsíðunnar:
Alfreð Harðarson
og Sveinn Skúlason.
För til Noregs
Einhvern tíma var það að Paul Hoff-
man var á ferðalagi um Bandaríkin og
hélt af því tilefni ræðu í öldungadeild-
inni. Eftir á varð einurn þingmanni að
orði: Mikið vildi ég óska þess að þessi
maður hefði eitthvað að selja, ég vildi
svo gjarnan kaupa það af honum.
Sá, sem hefði slíka hæfileika til að
bera, hugsa eflaust margir. Hvert er
leyndarmál þessa manns?
Þetta leyndarmál er í rauninni ekkert
leyndarmál. Að baki þessu liggur þjálf-
un, mikil vinna. Við getum öll orðið
góðir ræðumenn, til þess þurfum við að-
eins nokkra trú á okkur sjálf og leik-
reglur.
Þetta á ekki aðeins við um ræðu-
mennsku, heldur því sem næst allt sem
við tökum okkur fyrir hendur. Enginn
verður smiður í fyrsta sinn. Færustu
listamenn æfa sig gengdarlaust áður en
þeir koma fram og sýna okkur snilli
sína og við göpum og höldum að þetta
komi allt fyrirvaralaust, hér sé snilli-
gáfa á ferðinni. Hvílík firra, enginn,
hvorki snillingur né meðalmaður, getur
gert hlutina svo sómi sé að án æfingar
og undirbúnings.
Mig langaði með þessum orðum til að
sýna ykkur fram á tilgang ferðar þeirr-
ar, er ég fór á síðastliðnu sumri.
Á hverju sumri í nokkur undanfarin
ár hefur Áfengisvarnaráð styrkt einn
IIJT-fara til Noregsferðar. Tilgangur-
inn er sá að mennta okkur hægt og ró-
lega til leiðtogastarfa innan bindindis-
hreyfingarinnar. Námsskeið það sem ég
fór á var frábært. Það var haldið í Mel-
somvik í Vestfold, á vegum áfengisráðs
Norðmanna. Þar fengum við (30 Norð-
menn, 1 Svíi, 1 Finni og ég) leiðsögn
færustu manna Norðmanna og Svía í
æskulýðs- og bindindismálum. Því er
ekki að neita að fyrirlesarar voru mis-
jafnir mjög og sá bezti stórkostlegur,
en sá lakasti svo slæmur, að erfitt var
að fylgjast með máli hans.
Eiturlyfjamálin voru fyrst á dagskrá.
Þau voru tekin fyrir á sígildan hátt og
ekki beint áhugavekjandi. Þó var sýnd
mynd, Kiip höst, sem Norðmenn hafa
látið gera til að sýna í Gagnfræðaskól-
um landsins. Myndin er öll byggð á
sönnum atburðum, þ.e. atburðirnir voru
allir teknir á filmu og ýmist sýndir
beint eða leiknir, ef viðkomandi vildu
ekki láta andlit sín sjást á tjaldinu. Hef
ég gert tilraun til að fá myndina að láni,
en ekki tekizt enn.
Næsti þáttur var um leiðtogann í
starfi. Var það tvímælalaust bezti þátt-
urinn og sá, sem mest hagnýtt gildi
hafði. Aðalleiðbeinandinn var Norður-
landameistari í mælsku, Dyre-Moe, en
hann leiddi okkur inn í leyndardóma
listar sinnar á afar lærdómsríkan hátt.
Hafði hann m.a. meðferðis sjónvarps-
upptöku- og sýningartæki, og hef ég
aldrei komizt í kynni við jafnáhrifamikil
kennslutæki.
Síðasti þátturinn fjallaði um stöðu
æskulýðsfélaga í þjóðfélaginu og þá
einnig þau vandamál og þau tækifæri,
sem unga fólkinu bjóðast í dag.
Meðal fyrirlesara var að finna gamla
og góða kunningja, svo sem Sune Per-
son, sem talaði um leiðtogann og ,,undir-
menn“ hans, Alf Cato Gaaserud, sem
tók að sér æskuna í þjóöfélaginu, og
Arvid Johnson, sem jafnframt var
námsskeiðsstjóri, en hann benti á leiðir
til fjáröflunar, og þá aðallega styrki.
Þá get ég ekki annað en minnst sér-
staklega á Rektor Sundet, sem dvaldi
með okkur nær allan tímann og var dá-
samlegt að fá tækifæri til að kynnast
Hilda Torfadóttir.
svo fróðum og skemmtilegum manni.
Aðalverkefni hans var að fræða okkur
um bindindisstarfið í dag og á morgun.
Hópurinn var sjálfur afar virkur á
námsskeiðinu. Stóra hópnum var skipt í
umræðuhópa og fór þó nokkur tími í það
daglega að glíma við verkefni, sem fyrir-
lesarar fengu okkur og ræða undirstöð-
ur.
Þetta námsskeið var mér dýrmæt
reynsla og því fannst mér ég verða að
gera mitt til þess að fleiri fengju tæki-
færi til frekari fræðslu á þessu sviði.
Það var því mikið gleðiefni, þegar lUT
stjórnin ákvað í haust sem leið að hrinda
af stað helgarnámsskeiðum fyrir öll
ungtemplarafélögin í landinu. Enginn
efast um gildi þess fyrir félögin að fá
slík tækifæri og eiga þau efalítið eftir
að verða bindindisstarfinu í landinu
mikil lyftistöng.
Að lokum flyt ég Áfengisvarnaráði
þakkir mínar fyrir ferðina í sumar og
þann styrk, sem það hefur veitt lUT og
þannig gert sambandinu mögulegt að
halda námsskeiðin.
Hilda Torfadóttir.
Úr fjörðum Noregs.