Neisti - 05.02.1936, Page 1

Útgefandi: Jafnaðarmannafélag Siglufjarðar.
IV. árg.
Siglufirði, míðvikudaginn 5. febrúar 1936
2. tbl.
Stólpagripir íhaldsins.
Gismondi-hneykslið.
Fyrir rúmum háltum mánuði
sendu framkvæmdastjórar Sölusam-
bands íslenzkra fiskframleiðenda
frá sér „skýrslu" um samninga
þeirra við E. Gismondi & Co. í
Genua, gerða vorið 1933. Áður var
það vitað, að stórkostleg hneyksli
hefðu gerzt í sambandi við þessa
samninga. — Skýrsla forstjóranna
sjálfra staðfestir greinilega þann
dæmalausa glæp, sem hér er um
að ræða. Mennirnir, sem eiga að
vera fulltrúar, ekki einungis stór-
framleiðcndanna í Reykjavík, held.
ur einnig fátækra fiskimanna og
smáútvegsmanna víðsvegarum land-
ið,
bera yfir 330.000.00 kr.
mútur á italsktw fiski-
kaufimann tilað HŒTTA
AÐ KAUPA ÍSLENZK•
AN FISK.
Og því glæpsamlegra er þetta,
sem það er vitað, að
kaufimaðurinr., sem fékk
mútuféð, keyfití islenzkan
fisk HŒRRA verði en
hjá öðrum fékkst.
Að hann gerði það, er beinlinis
ástasðan til þess, að múturnar voru
á hann bornar.
Hvað segið þið um þessa fram-
komu, Siglfirðingarnir, sem eigið
afkomu ýkkar undir söluverði fiskj-
arins, að miklu leyti? Finnst ykkur
að öllu lengra sé hægt að ganga í
ótrúmennsku og beinum stórglæp-
samlegum fjandskap við ykkur ?
Þið spyrjið sennilega, hver til«
gangurinn með þessum glæfrum
hafi verið. Pið búizt sjálfsagt við
að til mikils hafi verið að vinna.
Tilgangurinn var sá, að
gera umboðstnönnum h.J.
Kveldúljs — eign Thors-
aranna — kleifl að fá fisk
fyrir LŒGRA verðheld-
ur eti fieir antiars hejðu
orðið að greiða, ef Gis-
mondi hefði haldið áfram
sinnm kaufium.
Kveldúlfur græddi ekki nógu
mikið í samkeppninni við hann, —
PESS VEGNA þurfti að losna við
Gismondi.
Kve/dúlfshringurinn er sá
djöfull sem iórnin er Jcerð.
Áramótin 1935 og ’36 eru tíma*
mót í mörgum skilningi og meðal
annars eru þau tímamót í lífi og
starfi verkalýðshreyfingarinnar. —
Tímamót, sem vekja velflesta starf-
andi meðlimi verkalýðssamtakanna
til alvarlegrar umhugsunau um það
starf, sem þeir, hver einstakur —
litli hlekkurinn í samtakaheildinni
Og það svo sem ekkert undar-
legt: Einn Thorsbræðranna — Ric-
hard — er í framkvæmdastjóro
sölusambandsins, ásamt tveimur
öðrum íhaldsmönnum.
Að vonum er talað mikið um
þessi mál, sérstaklega í höfuðstaðn-
um. Forsijórarnir eru hreyknir af
glæp sínum og blöð „Sjálfstæðis-
flokksins" syngja mútusamningun-
um lof og dýrð. Pað er svo sem
verið við efnið í þeim herbúðum,
eins og fyrri daginn. Hér heldur
Siglíirðingur smánin sér saman.
Hví gerir hann það ?
Alþýðublaðið hefir neitað að birta
„skýrslu" framkvæmdastjóranna en
hefir hins vegar heimtað sjálfan
hneykslissamninginn á borðið. —
Ennþá hefir ekki frétzt, að sjálf-
stæðismennirnir í forstjórn samlags-
ins hafi séð sér fært að verða við
þeirri kröfu. Peim fínnst sennilega,
að nóg sé Komið í dagsins ljós af
myrkraverkum þeirra og glæpum.
Pað eru félegir peyjar, þessir
stölpagripir ihaldsins!
*
— það starf, sem félagið þeirra —
stærri hlekkurinn í samtakaheild-
inni — hefir af hendi leyst til hags-
bóta fyrir lítilmagnan, fyrir lægst
launuðu og öryggisminnstu þegna
þjóðfélagsins, fyrir verkalýðsheildina
og síðast en ekki sízt, til hagsbóta
fyrir sjálfa sig og sína nánustu —
á árinu sem leið.
Arið sem leið.