Bílddælingur - 02.02.1952, Blaðsíða 3

Smá3*:i£a 3 f-r:.i i
hc's/í-i
rl2/iCý't'n.
Iauslega anúið
úr stónsku.
Nei, í dag hefur H júlrcar sannarlcga ain að að hagsa um en slríða-
ferðir og þessháttar, nú er hanh önnum kafinn. Sjáou, nú situr hann
inni í kompunni sinni og skrifar heimaverkefnið sitú. Þetta er nú
dugnaður! Og pvoði ser um hendurnar líka! - Mamma kini.ar kolli til
Ingu; stóra, osthvíta andlitið er raunalega hátíðlegt. svo Ingu kenn-
ir í brjósti er hún lítur á hana.
Þá - fær - hann - stór-ann - hest. Þá - verc-ur - hann - svo -
kát-ur. - - -
Nei, aldrei hefur Hjálmar verið jafn lítill, hlódrægur og iðinn
eins og í dag. Ilann kreistir pennastöngina svo hnúarnir hvítr.a, og
tungubroddurinn fylgir torveldri myndun hvers pennadráttar, Bók3taf
eftir bókstaf krotar hann með einstakri vandvirkni. O afnvei skr.ítnu
oyrun hans, rauðari og útstæðari en endranær, viioðast taka sinn þátt
í þessu sköpunarverki. Við og við skimar hann fram í eldhúsið og
iítur angistarfullur í andlit móður einnar. - Ö? m.amma., góða mamma,
þú mátt ekki - - . En hann lúpast niður fj*xir ískuldanum í kúptum
fiskaugum hennar: BÍddu bara þs.ngao til hann pabbi þ.i nn kemur heim!
- Og í. huga hans æpir innri röda; Elsku, góði gu.Ö, eg vil deyja!
Erl-an *■. ýlýg-ur - til - og - frá. Þarn-a - skríð-ur - lít-ill
orm-ur. Held-ur - þú - að - - - -
Fyrir nckkrum dögum hafði Hjá'lmar litli sagt að hann þyrfti að
±a nýja kuldahúfu. Hvaoa slúður er þetta, sagoj. mamma, það ser ekk-
ort á húfunni þinni. JÚ, sagjði Hjálmar, honum væri svo kalt á höfð-
inu með hana. 0g hann bles ut ki.nnarnar á sinn bjánalega hátt, roðn-
aði i framan og skimaði sljór upp um alla veggi. Hún væri svo þunn.
- Slúöur! sagði mamma.
En í morgun hafði hún farið að athuga málið nánar.
Hff! sagði hún er hún leit út um gluggann sá að mælirinn sýndi
öiikið frost, # Nú trúi eg að það se' napurt úti. Þá kom henni í hug
húfan hans Hjálmars, svo hún tók hana og skoðaði. Jú,ósköp var hun
fcú þunn, rétt var það hjá Hjálmari. En ný húfa kostaði nú líka ekki
&vo li'tið, og tekjurnar hans pabba voru svo ósköp rýrar £ þessu ár-
ferði. - Veslings pabbi, sem ekkert hafði nema útgjöldin, peningarnir
kurfu £ allar áttir. - Og hvergi var útsala á húfum um þetta leyti.
- En svo lettist á henni brúnin. Stór og þung kjagaði hún upp á loft
Og kom þaðan með gamla skinnhúfu, sem pabbi var löngu hættur að nota.
Þetta var stór og hlý húfa úr kan£nuskinni, dálftið slitin og snjáð,
að v£su, en samt þykk og skjólgóð svo ekki varð um deilt. - Með ást-
rfkum höndum mátaði hún húfuna á höfuðið á Hjálmari iitla, - eða
höfuðið £ húfuna, þv£ þetta tígulega höfuðfat gleypti það niður að
hoku, - jafnvel hin stórvöxnu eyru megnuðu ekki að stöðva hana. Ebbi
stóri-bróðir flissaði, en Inga stóra-systir, sem var trúuð eins og
pabbi og rnamma og þessvegna alvarleg og stillt, fann strax rað sem

|-|1 —»iT»‘i+rnm ■ »■(*■■«
- EXiLÞDir.lING-im
3« s£ða.