Safnaðarblaðið Geisli - 01.10.1959, Page 2
--- XIV. ÁRGANSUR --- SAWAÐARBLAÐID G3ISLI, BÍLLUDAL 4.TÖLUBLAÐ 195S —
" ÍT Ú E R K 0 M I Ð E R í M K A L T II A U S T " .
"GrasiÖ visnar, blóniíi fölna,
en orö Guðs vors stondur stöðugt eilíflega”.
Josaja 40,8.
3nn einu sinni or konið haust. Vcr sjáne norlci hess
svo greinilega úti í náttúrunni unhvorfis oss. Spánaöurinn
segir: "Grasið visnar, hlór.in fölna" . Vér^vitun, aö þetta
or^staðreynd. Vor höfun séð þctta gerast áýivorju hausti
frá bví að vér fyrst nunun eftir oss. Og vér efunst olclci
un, að þannig nuni því verða farið un ára- og aldaraöir,
ser. franundan eru.
En sanhliða haustboðslcapnun er oss fluttur þessi
boöskapur: "en orð Guös vors stendur stööugt eiiífiega",0rð
-Guðs er hafið yfir allan forgengiloika. Pað holdur ^xfellt .á-
fran að boða oss kærleika hans, náð og nlskunn til vor nann-
anna, eins og skáldið sogir:
"Þott fölni sérhvert blén og blað
og blikni hvert eitt strá,
Guðs elska - víst vcr vitun það -
ei visna þannig ná".
Guö or sífellt-atrtrala tl*í"vmrr^Vér guirurr-SHgir, að-
hann tali til vor í nargbreytilcik árstíðanna., en hann hcld-
ur einnig áfran að tala til vor í hinu ritaða oröi sínu,Bibl-
xunni. Hin hljoðlátu orð hans borast oss dagloga i sköpunar-
verki hans og náttúrulögnálunun, sen hann hofir sett og við-
holdur. Og í hinu ritaða orði talar hann oinnig^til nilljén-
anna, son lesa Biblíuna. Minnunst þess, að Biblían er nikið
lesin, hún er alltaf netsölubélc x hoininun. Rithöfundurinn
hoinsfrægi, Bruco Barton sagði, eklci alls fyrir löngu: "Vol-
taii'o hafði á orði, að Biblian ætti elcki langt líf fyrir
höndun. Hann taldi, að hún nundi verða orðin úrelt ^ eftir
hundrað ár. En það losa olcki nargir rit Voltaires nú á dögun.
Hins vegar or hús hans fullt af Biblíun, £ví að þar er nu
Biblíuafgreiðsla". Þannig fér un þessa^spá hins franska rit-
höfundar. Þaö eru ekki aðeins hundrað^ár liðin, síðan hann
sagði þetta, heldur senn tvö hundruð ár. En orð hins forna
spananns standa óhögguö*, bogar hann segir, að orð Guðs vari
að eilxfu. Þessa skulun vér ir.innast á þessur. haustdegi. En
gorun oss það ljést, ^að dýrðlogast hofir Guð talað til vor
þogar hánn sondi Jesún Krist ti.1 vor. Þá sýndi hann^oss á
dásanlegastan hátt, hvorsu heitt hann elskar oss. Vér þurf-
un ei að lcviða konandi votri, of vér trejrstun Guði. Og okki
burfun vér að lcvíða því, þétt voi’ bíði sújstund, þogar vor
verðun kölluð burtu úr þossun heini, ef vér^felun oss fööur-
vernd Guðs og hlýðun orðun hans. Biðjun Josúr. Iírist að loiða
oss á Guös vegun, þá nun oss vegna vel, þessa heins og annars.
"Haf Guðs orð fyrir leiðarstein í stafni
og stýrðu síðan beint í Jcsú nafni
á hinins hlið”.
i
oooOOOOooo