Safnaðarblaðið Geisli - 01.10.1959, Qupperneq 5

5
--- XIV. árgangur --- Safnaðarblaðið Geisli --- 4. tölublað 1959 ----
þjóðflokki höfðu fltíið JL náðir kristniboðanna. Hjá þessun konun lærðu
kristniboðarnir hrafl úr náli Aucanna.
í septenber 1955 kon Hate Saint, flu^naður hjá Missonary Aviation
]?Gllowship, auga á þorp þessa þjóðflokks ur lofti. Seinna kon hann auga
á fleiri byggðir þeirra.
-------Xvöld nokkurt í október 1955 konu nokkrir kristniboðar sanan
til fundar. Þein fannst öllun, að ná væri koninn tíni Guðs til að ná til
Auca-Indíánanna.
Hæstu þrjá nánuði flugu kristniboðarnir 12 sinnun yfir Aucaþorp?.Ö,
sen þeir kölluðu "Torninal CityH. Þeir lótu ýniskonar varning síga niður
til þeirra í línu. Indíánarnir hjuggu r jóður £ skóginun og konu upp 7
netra háun palli, til bess að geta betur tekið á nóti línunni. Sex sinn«*
un sendu þeir gjafir í línunni.
Þetta varð kristniboðunun til nikillar uppörfunar. Þeir fundu 30
netra langa skóglausa spildu á árbakkanun og bjuggu sór þar bækistöð.
Þeir lentu þar í fyrsta skipti 2. janiíar 1956. Þeir fluttu neð sór út~
búnað, felldu tró og byggðu sór kofa.
6. janúar voru kristniboðarnir staddir á árbakkanun, og bá gerðust
nikil og góð tíðindi. Tvær konur og einn karlnaður af þjóðflokímun kor.iu
niður að fljótinu, beint andspænis bækistöð kristniboðanna. Kristniboð-*
arnir kalla til þeirra nokkur orð á þoirra náli og á neðan veður einn'
beirra yfir fljótið til Indiánanna og leiðir þá neð sór til bækistöðvar-
innar. Karlriaðurinn virðist hafa nikinn áhuga fyrir flugvólinni og honun*
er boðið að fljúga neð í henni.
Að því búnu hverfur Aucafólkið aftur inn í frunskóginn.
Enginn veit, hvort þarna voru á ferð njósnarar, eða hvort barna
voru innfæddir nenn, sen voru vinsanlegir kristniboðunun og gætu síðar
orðið tengiliður nilli þessa villta þjoðflokks og þjóna fagnaðarerindisins
—■L| ^ --*■ ^Einn af píslarvottunun, Eloning að nafni, skrifaði eftirfar-
andi í dagbók sína: "Við getun ekki gert amað en beðið þess heitt ^og
imilega, að aðrir koni hingað til okkar og bjóði oklmr til þorps síns.
Maðurinn, sen hjá okkur er, tokur því njög fjarri, er við færun það £ ^tal
við hann. En verið getur, að hann telji sig okki hafa unboð til að bjóða
okkur að kona".- Þetta voru síöustu orðin i dagbókinni. Það sen síöar
gerðist, hafa nenn reynt að gera sór ljóst af ýr.sun snáuiðun, sen furd-
ust í fötun Saints.
Þegar ekl:
flugvel
ert sariband fekkst við kristnil^oðana kluldcan 4,;
lugvól yfir bækistöð ieirra, en fann ejdcórt annr
o5,flaug
að on
önriur kristniboðsf 1
þeirra rifna og tætta.
HÓpur kristniboða og hernanna. ruddu sór bá leið upp eftir fliót-
konust á staðinn finn dögun síðar. Þar fundu beir lík fólaga sima
inu ocj 1 ----,-------------------------------------- ------------- v
a floti i fljotinu og jörðuðu þau neð latlausri viðhöfr. skannt fra kofanun
Viku síðar flaug flugvól frá hernun yfir staðim neð ekkjur hima
föllnu. Staöurin" ---- ---------- ----- -- yy
lega frur.skógi
nyrkri. í
verold,
# *
var ekki nena eins og örlítill depill í hinun óendan-
augun ekknamia finn var staðurinn eins og ljós £
þoirra augun, og raunar £ augun allra kristinna nanna un v£ða
er þossi litli depill £ dinna fruj-.skóginun vitnisburður un kraft
-L
trúarinnar, sen gotur gert nenn fúsa til að híýða handleiðslu Guðs jafn-
vel út £ dauðann.
Br flugvólin flaug lágt yfir staðnun, hóldu ekkjurnar stutta
guðsbjónustu sanan. Þær lásu II. Korintubr. 5* Þar stondur neðal amiars:
"Ef einhver e'r £ Kristi, er hann n.ý skepna. Hið gar.la er horfiö, sjá,allt
er orðið nýtt".