Safnaðarblaðið Geisli - 01.10.1959, Síða 8

---Síif^aÖoi'hlaáá-ð Seisli---------TIV. ársangur---------4-. t&luhlað 1953 ---------
R I B Þ Z G I 1T G.
) 3ftir "'arrard Ilarris.
"5að var tungksöLj n s, og eplablónin lágu á jörðinni allt í
Icringun okkur. Hann sleit stórar greinar af oplatrónu 03 setti drr
í hárið á^nór o" í föt rfn. 'ann sagði, aö augu nxn vrru lílc tvein-
ur hoiöbláun fjolun, scn gægðust upp úr f'onn. L-já. 3kki neira un
hað. Hann fór.- Óig frótti fyrst af honun, en síðan ekki neir.- Svo
litlu síðar fæddist 'barnið, - hann Jón ninn, sen situr í fangelsinu
Afi ninn dó^skörmu síðar. 3g fór hurtu.- Svo nœtti eg fantinun -
sen ixú er dáinn. Kann var raunar ekki svo vondur bá. - 3n óg reyndi
aö finna harnsföður ninn,- en óg gat ekki fundið hann. Hann hlýtur
að hafa dáið, annars nyndi hann hafa konið til rxin 0g gert rig han-
ingj_usana, - hann hefði einn allra getaö bað. Hn óg fann hann ekki.
Og eg giftist 'þessur. ó'lánsnanni., sen nú er dáinn. Eann' hólt að eg
hefði aður verið gift og væri ekkja - og bað var eg líka fyrir aug-
liti Guðs. Astvinur ninn var vissulega dáinn. Svo fórun við ríðs
vegar ur. landið, úr einun stað í annan. 3n hann var latur og svik-
óttur. ^Hann var grirmúðugur við nig, barði nig f.g stundun iiisbyrndi
hann^nór, eihkun b' eftir að óg haföi sagt henun, aö óg hefði átt
Jón áður en eg ^iftist* - 3n eisicu drengurinn ninn var nór alltaf
góður og eftirlatur sonur. Já, allt sen hann innvann sór, gaf hann
ner. Hann huggaði nig og hressti nig. Aldrei sagöi hann neitt 9-
bngilogt oru við nig, frá bví að hann fyrst fór að bera í nálið.
- 3f óg fæ hann ekki út úr fangelsinu, bá dey óg, - nig langar ekk-
ort til pess að lifa án hans. - Hú hefi óg sagt yður allt af letta,
herra landstjóri. Úg bið yðui’, gefið honun frelsi og lofið ner að.
njóta ofurlítxtillar gleði í þessu Ixfi - óg á ekki nilcið annað
eftir,- óg hefi svo fátt nena sorg. látið aftur skxna ofurlxtinn^
Ijósgeisla á lxfsbraut nína. látið-nig finna til líkrar sælu «g óg
naut, áður on sú nótt rann upp, Tpegar eplablónin voru svo fdgur -
nóttin kyrlát og hljóð".
Það varð long J)ögn. Iiandstj órinn ninntist fjólubláu augn-
anna, tun^lsl.jóssins. Hann ninntist vonsæls. uppleita andlitsins
og eplabJnnanna.- Kú var svc langt, - svo óunræðilQga langt síöan.
Ti.1 ftmri ngamn.r höfuu borið konuna ofurliöá. Hún gret
hægun, pungun gráti. PlarönÆakjojhrætiJirnlr í andliti landstjórans
n±ldui)ust.
Skyndilega rauf landstj ójrinn þ'dgnixia, dró—pnnJngap>yT45jxu.
upp úr vasa sínun og tændi inxrLhald hexmar á bxrrdlð fyrir franan
k'xmxxaj en sagði un leið: "Góða kona. Hórna hafið bór nokkixr hundr-
uð dolíara. Þeir nurixhJirö\kk\ra yðui’ og Jónt__aJJ-1-engi. Og, takið nú
eftirs Hf búr viljið kona til fangelsixxins á norgun klukkan 12, bá
nunuð bór fá dxv'ngian yðar alveg sýknaðan. Hn skilyrð.ið er, að bið
bæði takið ykkur farbróf neð næstu einlest, sen fer hóðan á norgun-.
Með henxxi farið bið svo burtu úr bessu hóraði, bar sen ykkur hefir
nætt svo nargt nótdrægt. Hyrir peningana, sen óg hefi afhent yður,
"etið 'þið ekki aðeins keypt farbrófið neð einlestinni, heliur á bað
að vera nægilegt handa ykkur, að ninnsta kosti bangað til Jón hefir
fengið einhveorja sónasanLega atvfnnu. 1% geri betta fyrir^hinn dána
ástvin yðar, föhur barnsins yðar. IöorxLð ekki hingað til n.xn á norg-
un, til boss að þakka nór, bví að bað er bezt að leiðir olckar liggi
eklci sanaxi aJTtur. Góða nótt - og verið bér sælar" .
Jranhald.