Safnaðarblaðið Geisli - 24.12.1959, Síða 8

--- XIV. JÍRGAKGUR --- SARlíAÐARBMBIÐ GEISLI --- JÖLABLAÐ 1 9 5 9 --- 8----
(Valdinar V. Snævarr rithöfundur, hefir sent Safna.ðarblaðinu Geisla
bá athyglisverðu sögu, ser. hér hefst. Þakkar lolaðið sínun kæra
vini fyrir söguna og vináttu hans fyrr og síðar).
I.
Ualldís skokkaði yfir hlaðið, opnaði fjósið og fór þangað ima.
Kýrnar lágu rólegar og ánægðar, og jórtruðu. Það liafði verið "rakt £ rót?-
úti £ hag£
.nun
r
1
dag.
Þaö
var
en sagt allt kyrrlátt og ánægjulegt £ fjós-
inu, en Halld£s gaf þv£ l£tinn gaun. Iíún hlannaði sór niður á fjósstólinn
Á ]?ein stól hafði hún nörgun sinnun setið, þegar hún var l£til. Þar hafði
hún oftsinnis hlustað á sögur og söng Mar£u njaltakonu, cr hún njólkaði
1_£____ -n____:__ 1____• • _ J? •_:_______________ ___ -1 • ' *_ _ ___ _ T,,T__' X.
if sögm::

ljoðun, eins og Maria.- Siö-
ScI
kyrnar. Enginn kunn.i jafn nikið w w
an þá voru aö v£su liöin nörg ár, en ennþá^söng Mar£a. Hú í sunar song
hún oft eitt ljóð, sen Halldis hafði aldrei áður heyrt. "Sl£t öll bönd,
er þig binda, T?ó a ð ~það lcunni að vera sárt" , söhg Mar£a. Pessun orðun
at Halld£s eigi gleynt.
Þarna sat Halld£s neð höfuðiö £ höndun sór. í kveld varð hún að taka
f•ulInaðarákvörðun. L norgun átti hún að fara að heinan til giáns £ Mennta-
skólanun. Eæri hún bangað, án hess að hafa tekið fullnaðarálcvörðun, yrði
okkert af pv£, sen hún hugsaoi svo oft un. Skólasystkinin nyndu skjótt
ná henni á sitt vald, og há yrði ekkert af hinu...... ,
Eyrstu arin eftir xorninguna hafði hun""oTt 'beðxð til
sanan hafði bænarstundunun farið
Guðs.
— /
11U
En
£ sunar
snai
fækkandi og Guö gleynst. En
hafði hún oft hugsað un Guð og eil£fðarnálin. Þessar hugsanir voru neir
að segja svo áléitnar, að þær gafu henni ekki nokkurn frið. 3ibl£una
ferningargjöfina s£::.a - tók hún nú oft og las töluvcrt £ honní.
að nú yrði hún að taka nikilsverða ákvörðun. En ef hún tæki
að helga Guði l£f sitt, en snúa oaki viö heininuri, bá nyndi
vcrða sárindalaust. Það gjörði hún ser Ijóst. Skoíasystkini
flost oöa öll l£ta niður á hana, jafnvel loiða hana hjá sór
og yfirgefin.^Það væri alveg áreiöanlegt.
En ef hún hins vegar lóti allt roka á reiðanun og flyti bara- neð
straunnuia, - nyndi bað elcki l£ka fá henni nokkurs sársaulca? Elcki nyndi
Húnfarn,
bá ákvörðun,
baö ekki
hennar r.yndu
Hún yrði oi-n
hun öðlast frið í sálu sinni,
ófullnægðu brá, sen hún bar £
hún £ hopnun. Og var bað ekki
Halld£s stóð á fætur og
bar £ svipinn og tók að horfa
Hræðsla viö nennina,
baö elcki hræösla, seu hólt
nú £ lcveld að
seiðnöghuðu:
'
í
rr
Út
fyrir hana að
^Halldis
nú o.ö ganga
la, sen
fe.ra eftir
fresta þessu
gekk
un gólf. ';3l£t öll bönd,er
h* --------------------
baö kunni
nætti
Elcki nyndi hún losna við þcss
brjósti.^óviss,- óákveðin,- friövana yröi
raun rettri ennbá vorra c.g átalcanlegra?
ekk yfir að glugganun. HÚn staðnændist
en sá ekkert, sen vakti athygli hennar
kki þaö, sen að henni gekk? Var
ef hún álcvæði
va?ri róttast
s£nu? -
ór og
að það kunni að
- var þao
henni £ kl£pu? Hvað yrði sagt,
þv£, sen hún vildi helzt? - Maski
ð til hún hofði lolcið
að stólnun og settist, en hafði cnga
skólanáni
oeirð
r
1
big binda,bo
ð vera s.art".-- Hjá þv£ yrði sennilega ekki konizt. Lengur
taka fullnaðarálcvörðun. Það y.röi hún að
HÚn. fóll á lcné við
hún ekki frosta þv£, að ___
gjöra £ lcveld. Það væri óunflýj anlogt.
ganla stólinr.