Neisti - 23.12.1959, Page 1

Jólahugle
Öll höfum við verið lítíl
börn, og ég helð, að fullyrða
megi, að öll höfum við hlakkað
til jólamia. En hvers vegna?
Sjálfsagt mun margt af
yngra fólkinu svara: Af því að
þá fæ ég alltaf eitthvað af
fallegum jólagjöfum. Ekki mun
aldraða fólkið svara eins. I>á
voru engar jólagjafir. Oftast
var þó reynt að gefa baminu
einliverja nýja flík og eitt tólg-
arkerti ef fátæktin var ekki því sárari. En börn,
bæði gamla og nýja tímans, hafa hlakkað tii að fá
betri mat að borða en hversdagslega. Þetta hefur
skapað tilhlökkun barnanna, bæði nú og fyrrum.
En bömin vaxa og verða unglingar og síðar full-
orðið fólk. Og því meira, sem aldurimi færist yfir,
því meira af ábyrgð lífsins leggst á herðar hvers
einstaklings, karls og konu.
Það sem langflestir hugsa mjög mikið um, og
ekki sízt fyrir jólin, er að hafa rúman hag f járhags-
lega, og geta veitt sér og sínum sem flest af því
sem hugurinn gimist og aldarandinn og „tískan“
heimta. Þetta á við, meira og minna, bæði yngri og
eldri, þó yfirleitt beri nokkm minna á kapphlaupi
um þessi lífsins gæði, hjá þeim eldri.
I lífi íslenzku þjóðarinnar hefur orðið bylting á
síðustu 30—40 árum; svo stórkostleg, að tæplega er
hægt að bera saman líf og aðstæður þjóðarinnar, þá
og nú. En eitt er þó sameiginlegt. Framþróun lífsins
heldur áfram. Blessuð bömin fæðast og þroskast,
og þurfa að ná HEIEBRIGiÐUM ÞROSKA. Líkam-
legi þroskinn er nú betri en hann var. En livemig
er með hinn andlega?
Allir vita, að á ofannefndu árabili hefur skóla-
fræðsla ungmenna margfaldast. Ekki skal hér um
það dæmt, hvort almenn þekking hefur að sama
skapi margfaldast. En fyrir fáum árum vom færðar
sönnur á, að fræðslu um trúarbrögðin væri mjög
ábótavant, er það vitnaðist, að talsverður hluti
skólabarna hafði ekki lært þá einu bæn, sem jóla-
barnið Jesús hafði kennt mönnumun.
Ekki skal skólunum að öllu um Jætta kennt,
þótt þeir eigi þar sinn bróðurhluta, heldur verður
að teljast, að lieimilin eigi þarna allstóra sök á. Nú
mim ráðin að mestu eða öllu bót á þessu, og er það
vel farið.
Ég, sem þessar línur rita, hef aldrei lært annað
eða fleira í trúfræði, en það sem mér var kennt fyrir
fermingu. Ekki skal ég halda því fram hér, að ég
skari neitt fram úr öðrum í trúrækni, nema síður sé,
— en hitt vildi ég minna ykkur á, sem lesið þessi
orð, — og þá ekki sízt nú við komu þessarar jóla-
hátíðar, að tæplega mun hægt að benda á önnur
nauðsynlegri og mikilsverðari mál, tíl göfgunar fyrir
sálir okkar mannanna, en eilífðarmálin. — Raunar
veit ég vel, að til eru menn, sem neita því, að tíl
sé nokkur GUÐ eða nokkurt framhaldslíf, að loknu
þessu jarðneska lífi. Það er ekki í mínu valdi að
sannfæra slíka menn. Þeir verða víst að fá upp-
fræðslu í æðri og líklega strangari skóla, en þessum
sem þeir nú ganga á.
En satt að segja finnst mér furðulegt hve mikil
andleg blinda virðist hvíla yfir þeim mönnum, sem
ekki geta eða vilja koma auga á hinn guðlega mátt
og hina guðlegu dýrð, er hvarvetna birtíst í sköpun-
arverkinu, hvar sem við rennum augum, hvort sem
litið er til sólkerfanna, jarðarinnar, sem við búum
á, eða hafdjúpanna. Alls staðar finnst mér að verk
guðs, eða einhvers almáttugs afls séu sýnileg.
En hina, sem trúa því, að tíl sé góður guð, og
trúa á framhald lífsins eftír dauða líkamans, — vil
ég spyrja að því, hvort þeir getí hugsað sér nokk-
urn undirbúning nauðsynlegri, undir nokkurt nú-
tíðar eða framtíðarstarf, en einmitt framhaldslífið.
Flest okkar, sem búin erum að lifa nokkuð lengi
hér, munu hafa orðið þess vör, að ýmislegt er í
kringmn okkur, semi rið getum ekki gefið fullkomnar
skýringar um. Skyldi þá vera svo furðulegt, þó við
getum ekki gefið fullnægjandi skýringar á guðdóm-
inum og verðiun að grípa til trúarinnar, þar sem
þekkingu okkar þrýtur? Og það mun verða stað-
reynd flestra, sem mikið reyna að læra, að því meira
sem þeir hafa numið, þess betur finna þeir, hve lítíð
þeira vita.
Viðurkeiuium því, vinir mínir, að við erum mjög
óþroskaðir, enn sem komið er, — þó sumir séu
nokkru lengra komnir en aðrir, — og að allir erum
við lítil, óþroskuð börn, sem þurfum á lijálp að halda.
Og líklega er einlæg BÆN sterkasta aflið, sem við
höfum yfir að ráða, — jafnvel öflugri en kjarn-
orkan, — og langt frá því að vera eins hættuleg.
Svo vil ég biðja ykkur öll, sem trúið á góðan
guð, okkar himneska föður, að senda kærleiksríkar
liugsanir til allra þjóða nú um jólin. Biðjum þess,
að friður nái yfirtökum um heim allan. Förum að
dæmi jólabarnsins, Jesús Krists, og biðjum jafnt
fyrir þeim, sem nú beita okkur hörðum tökum. —?
Reynum að rýma brott öllu hatri úr sálum okkar og
takist það, vil ég vona að hjá mörgum jarðarbörn-
um verði „gleðirík jól“ og upprenni gott og farsælt
nýtt ár.
V erkakvennaf élagið
„Brynja“
óskar öllum félögum sínum
og öllum Siglfirðingum
GLEÐILEGRA JÓLA og
FARSÆLS KOMANDI ÁRS
Verkamannafélagið
„Þróttur“
óskar meðlimum sínum, svo og
allri alþýðu Siglufjarðar
GLEÐILEGRA JÓLA og
FARSÆLS KOMANDI ÁRS
Oleieg jól!
Farsælt komandi ár1
★
Olíufél. Skeljungur h.f.
Siglufjarðarumboð:
EYÞÓR HALLSSON
Alþýðuflokksfélögin
í Siglufirði
óska öllum meðlimum sinum og
velunnurum, svo og Siglfirðingum
GLEÐILEGRA JÓLA og
FARSÆLS KOMANDI ÁRS
með 'þökk fyrir ágætt og giftu-
drjúgt starf á árinu, sem er
kveðja.
Möggu- og Siggu-bækumar eru tilvaldar jóiagjafir handa telpum. Ödýrar bækur. — Ötg.