Freyr - 01.02.1922, Side 17

FREYR
2 3
legt erindi og merkilegt, og lýsir einkar
vel lifnaöarháttum og lífskjörum bænda
og búenda á þeim tíma. — Jón heitinn i
Djúpadal var framúrskarandi dugnaöar-
bóndi og kona hans eigi síöur í sinni röð,
Hann bætti jörð sína mikið og bygði upp
öll hús á henni og geröi þau vandaöri og
betri en þá tíökaöist. Hann var sívinnandi
og þau hjón bæði, smiður á trje og járn
og bókamaður mikill. Væri ástæða til að
prenta upp kafla úr þessu fróðlega erindi
til að sýna, hvernig búskapurinn var rek-
inn — unnið og stritað — á myndarheim--
ili í sveit fyrir 60—70 árum, en rúmið
leyfir það ekki.
Einyrkin og kona hans.
í tímaritinu „H 1 í n“ V. árg., sem get-
ið er um hjer á undan, er ritgerð eftir hús-
frú Þórunni Richardsdóttur í
Höfn, og er eftirfarandi smágrein tekin
úr henni:
„Jeg þekki gömul hjón; þau eru fyrir
nokkru búin að halda gullbrúðkaup sitt.
Þau voru einyrkjar og áttu mörg börn, en
unnust af alhug og voru samtaka í öllu, og
„Þar er allur sem unir
eins í kotbæ sem höll.“
Konan sagði, þegar hún mintist á erfið-
leikana: „Fyrst sótti jeg vatnið langt út í
mýri í einni skjólu með barn á hinum
handleggnum, næst fóru börnin að geta
lyft undir skjólurnar með mjer, þegar jeg
var þreytt. Seinna var grafinn brunnur
hjerna heima við, þá hljópu drengirnir
mínir og sóttu vatnið á svipstundu, þegar
þeir voru búnir að hjálpa pabba sínum;
svona hefir það gengið á flestum sviðum
— altaf farið batnandi.“ í ellinni áttu þau
rólega daga hjá börnum sínum, elskuð og
virt. Á virku dögunum unnu þau ull, hann
kembdi, hún spann, en lásu saman og spil-
uðu eins og börn á sunnudögum. Nú er
konan dáin, en hann bíður. Mjer dettur í
hug Tellos frá Aþenu, er Sólon vissi sæl-
astan, þegar jeg sje þennan góða, gamla
mann, sem ætti skilið, engu síður en Tell-
os, að vera grafinn á ríkiskostnað, þó hann
sje íslenskur sveitabóndi."
Hverju orði sannara.
Duglegur eftirleitarmaður.
Blaðið „D a g u r“ á Akureyri gat þess
í nóv. í vetur (45. tölubl.), að maður að
nafni Benedikt Sigurjónsson úr
Mývatnssveit, hefði í eftirleit í haust lent
í svaðilförum og hættum. Er það eigi í
fyrsta sinni, sem þessi maður hefir verið
tæpt staddur i eftirleitum og jafnvel hætt
kominn. í haust var hann, segir „Dagur“,
búinn að fara í tvær eftirleitir. í fyrri ferð-
inni fjekk hann gott veður og fann þá 16
kindur. En í seinna skiftið fór hann fram
í svonefnd Grafarlönd og fann 20 kindur
í ferðinni. Lá hann í þeirri ferð úti í 7
nætur, og fjórar af þeim i fönn, en hinar
í sæluhúskofa. Þegar hann kom sunnan af
fjöllunum að sæluhúsinu, sem er við veg-
inn milli Grímsstaða og Reykjahlíðar, var
hann þrotinn að vistum. Tók hann þá það
ráð, að skera kind sjer til matar. Hjelt
síðan að Grímsstöðum á Fjöllum og var
þá töluvert kalinn. En þrátt fyrir kalið
gekk hann litlu síðar frá Grímsstöðum og
vestur í Mývatnssveit.
„í þetta sinn hefir Benedikt einsamall
hrifið 36 kindur úr greipum vetrarins,“
, segir blaðið og er það vel og hraustlega
' gerl .
Útflutt hross.
Sala á hrossum til útlanda hefir verið
síðustu árin svo sem hjer greinir:
Árin 1913—1913 eru flutt út 11202 hross
samtals. En síðan hefir útflutningurinn
numið:
Arið 1916 ......... 2384
— 1917 ............. 6
— 1918 .......... 1093
— i9J9 .......... 3249
— 1920 ......... • 3443
— 1921 .......... 1877
En nú er útlitið með sölu á hrossum til
útlanda mjög dauft. Spá sumir að ekki
verði neitt verulegt flutt út af hrossum
þetta ár. Þó er ekkert hægt að fullyrða um
það, en óneitanlega eru horfurnar slæmar.
Árið 1920 voru fluttar út 25 kindur á
fæti.
Rý heyverkun.
Þýskt fjelag „Electrofutter Gesellschaft