Akranes - 01.08.1947, Síða 15

íslenzka stórskipaútgerð, og með úrtölur
og ábendingar um ljón á veginum hér og
þar. Þeir bentu á þá hættu sem svo van-
burða nýgræðingi væri búin af hendi út-
lendra skipafélaga, sem mörg voru stórrík.
Ekki var þetta heldur úr lausu lofti gripið,
því ekki er hægt að efast um sannleiks-
gildi þess, að Sameinaðafélagið leit allt
þetta brölt óhýru auga. Er sagt að ein-
hverjir skipstjórar hjá Sameinaða hafa
gert grín að öllu þessu og sagt eitthvað á
þá leið, að það væri gott að skipin væru
vel og traustlega byggð, því vitanlega tæki
Sameinaða fljótlega við þessu. fslending-
arnir færu á hausinn með þetta allt sam-
an. Þó eitthvað sé til í öllu þessu, telja
kunnugir, að það megi Sameinaðfélagið
eiga, að það hafi aldrei verið með óheiðar-
lega eða ósæmilega samkeppni við félagið.
Hér var aðeins minnst á úrtölur ein-
stakra manna, sem höfðu áhyggjur út af
þessu stórhuga flani. Hér var áreiðanlega
um fáa menn að ræða, en þó ekki síður
SigurSur Pétursson.
þá sem einhverjum manni höfðu aö má
fiárhagslega, eins og gerist og gengur.
Mun það t. d. hafa komið til orða að
hafa samtök um að verzla ekki við þær
verzlanir eða kaupmenn, sem ekkert fé
legðu fram til hlutakaupa í Eimskipafélag-
inu.
Af þessum orðrómi eða undirbúningi,
kom verzlunarstjóri þekktrar verzlunar í
bænum að máli við eigandann og benti
honum á þá hættu sem verzluninni gæti
stafað af því, að slikur áróður bitnaði t. d.
emna fyrst á þeirra fyrirtæki. Eigandinn
vildi ekki eiga neitt á hættu í þessum efn-
um og keypti samstundis hlutabréf í fyrir-
tækinu fyrir 10 þúsund krónur.
Þegar „Gullfoss“ kom svo til landsins,
hofði þessi verzlunarstjóri fengið lánað
”ru°del“ af hinu nýja skipi, sett það í sýn-
'Ugarglugga verzlunarinnar og skreytt
hann á marga vegu. Eftir þetta var ýmis-
AKRANES
Emil Nielsen.
legt gert í þessari áminnstu verzlun til að
minna landsmenn á Eimskip og örfa fólk
til hlutakaupa í félaginu.
Þessi verzlunarstjóri er nú einkaeigandi
að stóru verzlunarfyrirtæki í Reykjavík,
hinn nytsamasti og þjóðhollasti maður,
sem ávallt liefur sýnt Eimskipafélagi Is-
lands hina mestu vinsemd. Hann hélt
mikið upp á „Gullfoss“ og þótti með hon-
um gott að vera.
★
Nú skal nokkuð vikið að skipinu „Gull-
foss,“ enda átti það að vera höfuðmarkmið
og tilgangur þessarar greinar.
öll þjóðin fagnaði fegursta og
fullkomnasta skipi sínu.
Eitt af happaverkum fyrstu stjórnar
félagsins var upptaka fossanafnanna. Með
hliðsjón af því lá líka beinast við að nefna
Suðurlandsskipið „Gullfoss“ og Norður-
landsskipið „Goðafoss.“
Eggert Claesen.
„Gullfoss" var 1414 brúttó smálestir, en
862 lestir nettó, og 1200 D.W. Á fyrsta
farrými átti að vera rúm fyrir 60 farþega,
en 30 á öðru farrými. Þessi tala færðist
niður í 44 á 1. farrými, vegna aukins rúms
fyrir skipverja, sérstaklega þjónustufólk.
Hinn 17. marz 1915 fór skipið reynzlu-
för út í Eyrarsurid. Reyndist hraði þess
1214 sjómíla á klukkustund, en það var
nokkru meira en búist hafði verið við.
Hinn i. apríl lagði skipið svo af stað heim
til Islands með viðkomu í Leith. Þetta var
á stríðstímum, og varð að senda alla papp-
íra til London til athugunar. Fyrir þessar
sakir drógst för skipsins um eina viku.
Að morgni hins 15. apríl kom „Gull-
foss“ til Yestmannaeyja. Þegar skipsins
varð vart stefndu þangað fjöldi flöggum
skrýddra mótorbáta til þess að fagna því.
Margir Eyjamenn stigu á skipsfjöl. Af-
henti séra Oddgeir Guðmundsson skip-
stjóra svohljóðandi stef frá Eyjamönnum,
ort af Sigurði frá Arnarholti:
Haraldur SigurSsson.
„Heill og sæll úr hafi,
heill þér fylgi jafna.
Vertu giftugjafi
gulls í milli stafna.
Sigldu sólarvegi
signdur Drottins nafni
atalt, djarft, að eigi
undir nafni kafnir.“
Um leið og séra Oddgeir afhenti þetta
umrædda stef sem var skrautritað í gylltri
umgjörð, hélt hann stutta ræðu, þar sem
hann bauð „Gullfoss“ velkominn og árn-
aði félaginu allra heilla.
Þann 16. apríl kom „Gullfoss“ fánum
skreyttur til Reykjavíkur, kl. 9 að morgni.
Hafði verið gert ráð fyrir að flóabáturinn
„Ingólfur“ færi á móti honum eitthvað út
í flóann. En svo vildi til að hann var veð-
urteptur í Borgarnesi þennan dag. 1 stað
hans var því „lslendingurinn“ fenginn til
þessarar farar. Hafði eigandinn, Elías
99