Akranes - 01.08.1947, Side 16

VELK
UMiNN Qin i

Frá móííöku e. s. „Gullfoss“ í fíeykjavík, 16. apríl 1915. (Fremst til
hægri er fyrsta hús félagsins.) Þá varfi allt aS fara fram viS gömlu
steinbryggjuna, því þá voru hafnargarSarnir aSeins komnir, en engin
uppfylling, sem stór skip gœtu lagst aS. Nú er hin gamla bryggja
undir uppfyllingunni.
Stefánsson, boðið í förina nokkrum mönn-
um, þ. á. m. ráðherra, forseta sameinaðs
Alþingis, landritara, bráðabirgðastjórn
Eimskipafélagsins, bankastjórum, blaða-
mönnum o. fl. Þegar skipin mættust heils-
uðust þau með eimpípublæstri, en far-
þegar á „Islendingnum" hrópuðu nífalt
húrra fyrir „Gullfossi.“ Fjöldi mótorbáta
og skipa kom einnig til móts við „Gull-
foss“ á ytri höfnina. Fór þá fjöldi fólks um
borð í „Gullfoss." Formaður félagsins,
Sveinn Björnsson, sem var með skipinu
þessa fyrstu ferð þess, stóð við uppgöngu-
stigann, og bauð gestina velkomna í hið
nýja glæsta skip. Þegar inn á höfnina kom
var þar svo mikill fjöldi báta, að einstakt
þótti vera, og glumdu fagnaðarlætin óaf-
látanlega. A hafnargörðunum stóð mikill
fjöldi fólks, veifandi og hrópandi húrra,
einnig í allri fjörunni meðfram höfninni.
Eftir að „Gullfoss“ hafði hafnað sig gekk
ráðherrann Sigurður Eggerz fram á stjórn-
pall skipsins og mælti svofelldum orðum:
„fslendingar! „Gullfoss“ er kominn
heim yfir hafið. Siglingadraumur íslenzku
þjóðarinnar er að rætast. Það er bjart yfir
Eimskipafélaginu í dag. Það er bjart yfir
þjóð vorri, því að þetta félag er runnið af
samúð allrar þjóðarinnar. Þjóðin hefur
ekki aðeins lagt fé í fyrirtækið, hún hefur
lagt það sem meira er, hún hefur lagt von-
ir sinar í það. Þetta fyrirtæki sýnir frem-
ur öllu öðru, hvað vér getum áorkað miklu,
er vér stöndum allir fast
saman. Auknar samgöng-
ur eru lykillinn að fram-
tið vorri. 1 nafni íslenzku
þjóðarinnar býð ég
„Gull-foss“ velkominn
heim. Fylgi honum gifta
landsins frá höfn til
hafnar, frá hafi til hafs.
Lifi „Gullfoss“.“
Gullu þá við margföld
húrra-hróp hvaðan æva.
1 landi blöktu fánar á
hverri stöng. Félags-
stjórnin lét prýða skrif-
stofu- og geymsluhús fé-
lagsins með flöggum og
áletruðu skrautbandi.
Var á það letrað með
bláum stöfum á hvítan
feld: Velkominn Gull-
foss. Ýmsar verzlanir í
bænum höfðu skreytt
glugga sína. Lúðrasveit
kom sér fyrir við stein-
bryggjuna og lék lög á
meðan skipið hafnaði sig.
Flestar verzlanir, vinnu-
stofur og skólar var lok-
að, meðan á þessum
mikla fagnaði stóð. Allan
daginn, til kl. 10 um
kvöldið, streymdi fólk
að skoða skipið.
Alls þessa var rækilega getið í blöðum
landsins. Urðu nú til mörg kvæði, sem
víða birtust, og voru sum þeirra hin ágæt-
ustu.Fór „Gullfoss“ fljótlega til ýmsra
hafna, m.a. til Vestfjarða, með viðkomu
á ýmsum stöðum, og var allstaðar fagnað
álíka hjartanlega og í Vestmannaeyjum
og Reykjavík.
Þegar skipið kom til Isafjarðar kvað
Arngrímur Fr. Bjarnasson:
um borð til
„Sumarsólin bliða
■ signir sæmdarverkið
er þjóðin fátæk fríða
félags upp hóf merkið.
Starf, er standi lengi,
studdi drottins andi.
Veiti „Gullfoss“ gengi
og gæfu fósturlandi.“
Hrifning þjóðarinnar við komu þessa
fyrsta fagra skips til landsins var tak-
markalaus, og ævintýraleg. Enda fannst
víst mörgum allt þetta ævintýri líkt. Var
fólk nú líka trúaðra en nokkru sinni fyrr,
á mátt og möguleika þeirra framfara, sem
með þessu mikla framtaki var markað.
Margir juku nú verulega hlutakaup sin
í félaginu, og margir nýir bættust við.
Ýmsar gjafir bárust skipinu og félaginu.
Þess er áður getið, að margir hafi ort.
Sum þessara ljóða voru færð skipinu
skrautrituð i útskornum römmum. Þannig
skrautritaði Samúel Eggertsson, kvæði
Hannesar Blöndal, en Stefán Eiríksson
skar rammann. Fleiri einstaklingar gálu
skipinu ýmislegt, t. d. grammófón. Garðar
Gíslason gaf því fyrsta visir til bókasafns.
1 sambandi við komu „Gullfoss“ til
landsins, var atvik eitt sem vakti mikla
athygli, og Islendingar ættu lengi að
muna og meta, en það var þetta: Þegar er
skipið kom til Vestmannaeyja lét fram-
kvæmdastjóri félagsins, — hinn danski —
Emil Nielsen, mála yfir danska fánann og
nafnið „Danmark,“ á hliðum skipsins.
Þetta voru hlutleysismerki til öryggis, eins
og í síðasta stríði. Þá hafði Island enn ekki
fengið viðurkenndan fána utan íslenzkrar
landhelgi, og fékk það ekki fyrr en með
sambandslögunum 1918. Urðu því skip
Eimskipafélagsins að sigla þangað til undir
dönskum fána utan íslenzkrara landhelgi.
Þetta tiltæki Nielsens vakti mikla athygli,
sérstaklega í Danmörku þegar það fréttist
fíeykskáli e. s. „Gullfoss“ á 1. farrými.
100
AKRANES