Bræðrabandið - 01.12.1979, Side 5

fETTUM UIÐ fffl FYLBJfl
DŒMIKRI5T57
Við lifiom á þeirri öld sem lítur á
kristnina sem liðið tímabil. Það eru
því allar líkur á því að fólk yfirleitt
hafi lítinn sem engan áhuga á andlegum
málum.
Þeir fáu sem fara reglulega í kirkju,
í hvaða kirkjudeild sem er, eru þeir
sem hafa yndi af sálmasöng og ræðum.
Þessir, ásamt nokkrum öðrum, gætu
hugsanlega sýnt áhuga á einhvers
konar boðun fagnaðarerindisins. Það
er til neisti af áhuga. LÍfsmáti 20.
aldarinnar hefur ekki slökkt þann
neista. En hvað gerum við aðventistar
fyrir hin 90% fólksins í Bretlandi, sem
sýna engan áhuga á andlegum málum?
Þá sem fara á knattspymuleik á laugar-
dagskvöldi, sofa út á sunnudögum, sem
drekka og reykja og bölva. Eða þá sem
gefa trúarbrögðum ekkert rúm í daglegu
lifi sínu, eða iðka þau aðeins í ein-
rúmi hugans.
Vissulega getum við hö'fðað til
þeirra með opinberum samkomum okkar.
Margir af prestum okkar og leikmönnum
gera þetta í hlýðni við skipunarorð
fagnaðarerindisins. Þeir standa upp
líkt og spámennimir forðum hjá jafn
miklum guðleysis-kynslóðum og boða boð-
skapinn skýrt og skilmerkilega með sér-
stakri áherslu á endurkomu Krists.
Vissulega eiga auglýsingar okkar, bæði
boðsmiðar og veggspjöld, að boða þennan
dýrlega viðburð.
Samt ná opinberar samkomur ekki til
yfirgnæfandi meirihluta fólksins.
Biblíugjafaáformið nær heldur ekki til
þessa meirihluta. Við gætum reiknað
sem svo að þetta fólk myndi hvort eð er
ekki taka á móti guðsríki, og við ættum
því að láta það kyrrt í syndum sínum og
kæruleysi. En það viljum við ekki gera.
Ef til vill er eina leiðin til að ná
til þeirra sú að mynda brú vingjarnleika
og vináttu á milli þeirra og okkar.
Vera má að við höfum verið að tala til
þeirra á erlendu "kristnu" tungumáli,
verið að reyna að slá á streng í
brjósti þeirra sem er fyrir löngu orð-
inn falskur eða ekki lengur til. Sé
svo verðum við að hjálpa þeim á þann
hátt sem þeir kunna að meta. Við þurfum
aðsnúa okkur til þeirra þarfa sem þeir
finna til. Jesús vissi að algengasta
meðvitaða þörf mannsins er heilsa hans.
Oft notaði hann þessa leið að hjartanu.
"Frelsari heimsins notaði meiri tíma og
vinnu í að lækna hina sjúku, heldur en
í að prédika." (Ministry of Healing,bls.
144). Ellen White minnir okkur á að
vinna fyrir aðra eins og hann gerði það.
"Þjónar Krists eiga að fylgja dæmi hans.
Stað úr stað fór hann og veitti huggun
hinum þjáðu og læknaði sjúka. Síðan
lagði hann fyrir þá hin miklu sannleiks-
atriði varðandi guðsríkið. Þetta er
verk fylgjenda hans."(Christ's Object
Lessons,bls. 233,234).
Eru þessi orð orðin úrelt vegna
sjúkratrygginga? Eða er þetta raunveru-
lega ein af bestu leiðunum til þess að
hjálpa fólki sem berst við böl reykinga,
áfengisneyslu og andlegt álag?
Oft hefi ég heyrt sagt eða gefið
í skyn að 5-daga námskeiðið sé tíma-
eyðsla. Þeir sem gera gys að þessu
segja venjulega að við séum að "hjálpa
reykingarfólki á leið sinni til glöt-
unar." Þeir sem segja slíkt ættu að
skammast sín. Vissulega vildum við
frekar hjálpa reykingarmanninum, þótt
hann glatist, heldur en að hjálpa hon-
um alls ekki. En um leið og við hjálp-
um honum verðum við að leita að tæki-
færum til þess að veita honum hlut-
deild í hinu dásamlega fagnaðarerindi.
Með 5-daga námskeiðinu, 4DK áfengis
námskeiði (bara að við gætum komið
slíku námskeiði á hér hjá okkur), megr-
unarnámskeiði, streitu-námskeiði, mat-
reiðslu-námskeiði, heilbrigði og bind-
indi, læknakristniboðsstarfi, hægri
hönd boðskaparins, snertum við líf
fólks þar sem það veit að það þarf
hjálp.
"Hann áformar að læknakristniboðs-
starfið eigi að undirbúa boðun h.ins
frelsandi sannleika fyrir okkar tíma
boðun boðskapar þriðja engilsins. Sé