Símablaðið - 01.11.1932, Blaðsíða 36

S í M A B L A Ð I «
oO
Vildi eg leggja til, að kosin væri rit-
nefnd til aðstoðar ritstjóra Símablaðs-
ins, er skyld væri að sjá blaðinu fyrir
sérfræðigreinum á þessum sviðum.
Símritari.
Símablaðið vill þakka þessari „rödd
úr eyðimörkinni“, sem ber þess vott,
að þeir eru til í símamannastéttinni,
sem ekki láta sig algerlega einu gilda
um blað sitt. Og það vonar að þeir sé
nú fleiri, þó að framtaksleysi valdi um
þögn þeirra.
í sambandi við þessar tillögur, sem
sjálfsagt gæti verið góðar, — ef síma-
menn nenti þá að legg'ja nokkuð á sig
i þessum efnum, — skal þess getið, að
fyrir nokkrum árum átti ritstj. Síma-
blaðsins tal við þáverandi landssíma-
stjóra um birtingu faggreina og leið-
beininga í Símablaðinu. Kom þeim
saman um, að sjálfsagt væri, að sér-
fræðingar símans og' aðrir þeir, sem
þekkingu befði til, skrifuðu slikar
greinar, eftir því sem teljast rnætti
þörf á. Varð það þá einnig að sam-
komulagi, að landssíminn styrkti
blaðið sérstaklega, með þetta fyrir
augum, með því að taka nokkurn þátt
i kostnaði við myndamót.
Nokkuð hefir nú birst af slíkum
greinum, en ekki sem skyldi, og ekki
nægilega með það fyrir augum að
leiðbeina mönnum úti um land.
Gæti það orðið til gagns, bæði frá
sjónarmiði Símablaðsins og símans,
að slík ritnefnd, sem liér að framan er
bent á, starfaði við blaðið, ef hún þá
sofnaði ekki á blutverki sínu.
Tvennskonar réttur.
Ef að á nokkru sviði ríkir tvens-
konar réttur, þá er það í launakjör-
um liins opinbera, sem einmitt ætti að
vera fvrirmyndin í því, að launa sæmi-
lega en án alls óliófs, og að launa i
samræmi við það, sem heimtað er af
starfsmanninum í þekkingu og' starf-
hæfni.
Sé nokkrir menn i þjóðfélaginu, sem
geta með sanni talað um tvennskonar
rétt, þá eru það þeir opinberu starfs-
menn, sem laun taka eftir launalög-
unum frá 1919. Um langan tíma hefir
starf þeirra fyrir þjóðfyélagið verið
metið á annan mælikvarða en starf
annara manna í þjónustu bins opin-
bera. Þó liefir þjóðinni kappsamlega
verið talin trú um, að engin nauðsyn
væri meiri en sú, að lækka laun þess-
ara launalaga starfs- og embættis-
manna.
Fyrir hverjar kosningar hafa þing-
menn kepst um að boða niðurskurð á
þessu sviði, þó að staðreyndirnar hafi
nú haldið í við þá, þegar á þing hefir
verið komið. Og í stað þess hefir nú
annað orðið uppi á teningnum. En það
er hið nýja starfsmannaflóð, og ann-
að, sem ekki liefir verið haft liátt um,
að við ýmsar opinberar og hálf-opin-
berar stofnanir bafa skapast hálauna-
greiðslur, sem eru bvgðar á alt öðrum
forsendum en launakjör eftir launa-
lögunum. Þar er ekki verið að skera
við neglur sér — ekki verið að miða
við það eitt, að menn liafa rétt til hnífs
og skeiðar, og geti keypt Álafossföt 3.
hvert ár. Nei, — lieldur hefir nú, i
þessu fátæka þjóðfélagi ska])ast hópur
stórliuga manna, stórhuga í því, að