Alþýðublaðið - 10.11.1919, Síða 2

2
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Úr eigin herbúðmn.
Dagsbrún
hélt tund í íyrra hvöld. Meðal
annars var þar til umræðu skemt-
un hin árlega, sem félagið er vant
að halda. Samþykt var að kjósa
sjö manna nefnd til undirbúnings,
sem sé þeir Sigurður Sigurðsson,
Jónbjörn Gíslason, Guðjón Gamal
íelsson, Jón Jónsson frá Hól og
Guðm. Guðmundsson.
Skýrt var frá afdrifum kaup-
hækkunarmálsins, að samkomulag
hefði fengist um kr. 1,16 borgun
um tímann. Fundarmenn vottuðu
þeim Pétri G. Guðmundssyni og
Jóni Baldvinssyni þakklæti sitt
jneð því að standa upp. Síðasta
mál á dagskrá var kosningar. Um
þær spunnust langar umræður, og
hnigu þær allar í hina sömu átt,
að standa sem einn maður utan
fulltrúa alþýðunnar, og létu fund-
armenn í ijóst eindregið fylgi sitt.
Um þetta mál töluðu þeir Ottó
N. Þorláksson skipstjóri, Ingimar
Jónsson stud. theol,, Ólafur Frið-
riksson ritstjóri, H. Siemsen Ottós-
son stud. juris, Jónbjörn Gíslason
verkstjóri o. fl.
Álþýðuflokksfunður
var haldinn í Bárubúð í gær kl.
5 e. h. Ólafur Friðriksson var
veikur og gat ekki mætt, en hinn
frambjóðandi alþýðunnar,Þorv. Þor-
varðsson, hóf umræður. Lýsti hann
í fám orðum, en góðum, stefnu
sinni, og var honum fagnað með
dynjandi lófstaki. Næstur talaði
Felix Guðmundsson, sem mæltist
vel að vanda. Magnús V. Jóhann-
esson skipasmiður hélt snjalla ræðu
og sýndi vel fram á ranglæti ým-
islegt, sem alþýðumenn ættu við
að búa. Ottó N. Þorláksson lýsti
með gagngerðri og ágætri ræbu
kosningunum, hvernig fara ætti
að kjósa og hvernig alþýðan myndi
kjósa. Næstur talaði Sveinn Björns-
son, frambjóðandi Sjálfstjórnar.
Lýsti hann afstöðu sinni gagnvart
kosningunum, og þótti mönnum
helst til mikið um „bros og bukk“,
en lítið um stefnur, enda var ger
að lítill rómur, en úti í horni
stóðu tveir prentarar úr „ísafold",
einn skipstjóri og tveir búðarmenn og
klöppuðu. Því næst talaði Ingimar
Jónsson stud. theol., sem sýndi
fram á missagnir og stefnuleysi
Sveins. H. Siemsen Ottósson stud.
jur. talaði því næst nokkur orð,
þá Otto N. f’orláksson, Sveinn
Björnsson og síðast Ingimar Jóns-
son. Var auðheyrt á undirtektum
fundarmanna, að nú ætlar alþýð-
an að sigra 15. nóv. Áður en
fundi var slitið, kvatti fundarstjóri,
Kjartan Ólafsson múrari, menn til
að sýna, að Alþýðuflokkurinn má
sín mikils, þrátt fyrir mótstöðu
auðvaldsins, og tóku fundarmenn
undir með kröftugum húrraópum.
+
St. Jeanne ð’jlrc.
Eftir Mark Twain í Harpers
Magazin. Lausl. þýtt.
(Frh.).
Um það, hversu aðdáanleg her-
kænska þessarar óæfðu stúlku var,
og hversu mjög stjórnsemi henn-
ar, sem hershöfðingja, bar af hin-
um þaulæfðustu og herlærðustu
fyrirrennurum hennar, fáum við
ótvíræðasta sönnun í eiðfestum
vitnisburði tveggja gamalla her-
foringja, sem undir hana voru
settir. Annar þeirra var hetoginn
frá AlenQon, en hinn var Dunois,
sem var einn af mestu herforingj-
um Frakka á þeim tíma. Að
skarpskygni hennar var mikil —
ef til vill miklu meiri — þegar
hún kom á vígvöll hinnar snið-
ugu réttvísi, sést bezt af vitnis-
burði Rouen-málsskjalanna og því,
hversu lengi og hyggilega hún gat
haldið uppi heiðarlegri vörn, gegn
mestu málaflækju- og vitsmuna-
mönnum Frakklands. Og aftur get-
um við kallað Rouen-málssóknina
til vitnis um það, að siðferðis-
þrek hennar var jafnvel enn þá
meira en vitsmunirnir, því að í
tólf langar vikur stóðst hún með
dæmalausri þolinmæði og stöðug-
lyndi allar þær þrekraunir sem
leiða af fangelsisvist, hlekkjum,
einveru, veikindum, myrkri, mat-
arskorti, þorsta, kulda, svívirðing-
um, móðgunum, smánaryrðum,
svefnleysi, svikum, vanþakklæti,
örmagnandi umsátri og gagn-
rannsóknum, hótunum um pind-
ingar í kvalastólnum' og að lokum
Auglýsingar.
Auglýsingum í blaðið er fyrst
um sinn veitt móttaka hjá Ouð-
geir Jónssyni bókbindara, Lauga-
vegi 17 (bakhús). Sími 286 og á
afgreiðslunni á Laugavegi 18 b.
böðlinum tilbúnum til aftökunnar,
— og þrátt fyrir alt þetta fanst
enginn biibugur á henni og hún
heyrðist aldrei biðja um miskunn-
semi. Og þótt hún væri nú ekki
orðin annað en skuggi af sjálfri
sér, þá var hún þó enn þá jafn
óþvinganleg og andi hennar jafn
ósigrandi, og við byrjun máls-
sóknarinnar.
Þótt Jeanne skaraði fram úr
öðrum í mörgu tilliti, var hún þó
sennilega mest í þeim göfugu
dygðum, sem að framan eru
nefndar: þrautseigju, staðfestu og
stálvilja. Yið dirfumst ekki að
vona, að við finnum tvíbura henn-
ar eða jafningja í jafn tigulegum
eiginleikum. Þar sem augu vor
komast lengst, sjáum við að eins
einkennilega andstæðu — það er
hinn veiddi örn, sem Iemur brotn-
um vængjunum við kletta St.
Helen-eyjar. (Frh.).
Langt gengið.
Maður heitir Guðmundur, og
hefir eitthvað fengist við múrverk.
Er haDn nú á ferð um bæinn í
í þeim erindum, að gæta að ofn-
um og öðrum eldfærum. En nú
er sá ljóður á manni þessum, a&
hann ekki skilur vel, hver honum
borgar fyrir starfann, því mestur
kvað tíminn fara í að mæla með
frambjóðendum Sjálfstjórnar, þeim
herrum Jóni og Sveini, og ættu
því launin að vera borguð frá
þeim. En trúlegt er, að bæjar-
sjóður fái að borga, og er þá
nokkuð langt gengið, þegar smöl-
um auðvaldsins er borgað úrbæj-
arsjóði fyrir göngur sínar.
IV.