Dagblaðið Vísir - DV - 22.12.2006, Blaðsíða 27

26 FÖSTUDAGUR 22. DESEMBER 2006
Helgin ÖV
PV Helgin
FÖSTUDAGUR 22. DESEMBER 2006 47
egar fréttakonur með fjögur falleg börn. Hver um sig með sínar minningar frá jólum æskunnar. Ein þeirra varð jólabarn þegar hún kynntist dætrum mannsins síns og eigns
avík á rómantískri gönguferð í gamla Vesturbænum, sú þriðja syngur út í eitt um Adam og synina sjö og þegar jólin ganga í garð hlustar sú fjórða á spiladósina sem langafi he:
Svanhildur Hólm Valsdóttir, Þóra Arnórsdóttir og Brynhildur Ólafsdóttir segja okkur ljúfar sögur af jólahaldi.
Svanhildur Hólm:
„/ seinni tíð eru fyrstu
jól okkar Loga saman
ofarlega í minni. Það
snjóaði á aðfanga-
dagskvöld og róin yfir
gamla Vesturbænum
þarsem við bjuggum
Waryndisleg"
Brynhildur Ólafs:
„Fjölmiðlar fara ekkertí
fríþóþaðséujólogþess
vegna hefég iðulega
unniðjóladagana. Þaðer
baraeinsog hvertannað
hundsbit, aðallega fútt
vegna þess hversu Irtiðer
alla jafna í fréttum" 1
Þóra Arnórsdóttir:
„Ég get ekki sagt að ég
hafi verið mikið jóla-
barn, en það er að breyt-
ast núna eftir að öll þessi
börn komu til sögunnar."
Jóhanna vigdís:
„Núna mun ég vinna á
annaníjólumogþaðer
bara velsloppið. Um
áramótín erum við jafn
fastheldin þvíþá höfum
við aUtafveríð hjá for-
eldrum mínum sem búa
rétthjáokkurf
Jóhanna Vigdís
Hjaltadóttir:
Var
óendan-
lega
hrædd
viðjóla-
sveininn
Jóhanna Vigdís Hjaltadóttir
fréttamaður erfjögurra barna móðir
sem segist vera mikið jólabarn. Hún
er skipulögð og virðist fara létt með
að samrœma öll störf sín; móður-
hlutverkið,fréttamannsstarfið ogrit-
störf, en nýverið kom út matreiðslu-
bók sem hún skrifaði sem heitir því
skemmtilega nafniímatinn er þetta
helst.
„Ég er óskaplega mikið jólabarn
og kemst fljótt í jólaskap," segir Jó-
hanna Vigdís, sem segir tónlist og
bókaauglýsingar koma sér á bragðið
um að jólin séu að nálgast.
„Oftar en ekki er það í nóvem-
ber... Mér finnast aðventan og jólin
dásamlegur tími í alla staði." Mað-
ur Jóhönnu Vigdísar er Guðmundur
Magnússon og börnin eru Guðrún
Edda, 23 ára, Hjalti Geir, 8 ára, Er-
lendur 5 ára og Sigríður Theódóra,
22 mánaða. Spurð hvort hjónanna
hafi meira að segja varðandi jólasiði
svarar hún:
„Við hjónin höfum í raun búið
til okkar eigin jólahefðir þótt þær
eigi margar uppruna sinn frá æsku-
heimilum okkar beggja. Við erum
bæði alin upp við að fara í kirkju á
jólum, ég fór í Fríkirkjuna í Reykjavík
og Guðmundur í Fríkirkjuna í Hafn-
arfirði þaðan sem hann er. Þangað
förum við enn enda séra Einar Eyj-
ólfsson prestur þar góður vinur oli-
ar. Ef ég hef ekki komist með í kirkju
þá skiptir mig miklu máli að hlusta á
jólaguðsþjónustuna í Útvarpinu, þá
byrja jólin."
Á heimili Jóhönnu Vigdísar skipt-
ist jjölskyldan á að lesa á kortin á
jólapökkunum, þóttsú elsta Guðrún
Edda, taki það oftast að sér.
„Spennan er mikil og núna
eru það ungu drengirnir sem eru
spenntastir," segir hún brosandi.
„Erlendur gemr til dæmis ekki beð-
ið eftir að jólin komi."
Á æskuheimili hennar voru rjúp-
urá boðstólum á aðfangadagskvöld,
en eftir að Jóhanna Vigdís stojhaði
eigið heimili hefur hún alltafkalkún
með öllu tilheyrandi.
„Ég sé alfarið um eldamennsk-
una á aðfangadag og nýt mín í eld-
húsinu allan liðlangan daginn," seg-
ir hún og þau orð eru ekki dregin í
efa; matreiðslubókin hennar ber
þess merki að hún er kærleiksríkur
kokkur.
„Ég hef heimatilbúinn ís í eft-
irrétt, með möndlu, en á æsku-
heimili mínu er ris a la mande með
möndlu. Við gerum yfirleitt hié á
milli kalkúns og íssins til að opna
nokkra pakka en við opnum pakk-
ana alltaf öll saman við matarborð-
ið, einn pakka í einu. Litlu börnin
tínast í háttinn eftir aldri - svo yfir-
leitt eru nokkrir pakkar eftir óopn-
aðir á jóladag. En það er líka voða
notalegt,“bætir hún við.
Þegar Jóhanna Vigdís er spurð
hver sé besta jólagjöf sem hún hef-
ur fengið segir hún erfitt að segja til
um það.
„Ég hef fengið svo óskaplega mik-
ið af fallegum jólagjöfum að það er
erfitt að gera upp á milli. Hins veg-
ar finnst mér dýrmætastar gjafirnar
sem börnin hafa útbúið sjálf."
Jólasveinninn hefur verið dug-
legur að heimsœkja heimili Jóhönnu
Vigdísar á nóttunni en hún hefur
ekki hitt hann - og kannski sem bet-
urfer.
„Þegar ég var lítil var ég óendan-
lega hrædd við jólasveininn. Sumir
heima hjá mér núna standa í sömu
sporum... En jólasveinninn kemur
og setur í skóinn hjá börnunum sem
eru jú prúð og góð og fara snemma
að sofa."
Fjögurra barna móðir - þar sem
þrjú eru á ekta jólaaldri, hlýtur að
syngja hástöfum með jólalögunum?
„Já, við syngjum mikið núna,"
svarar hún glaðlega. „Þar er sama
fastheldnin, ég syng þessi gömlu,
góðu, bæði í nýjum og eldri útsetn-
ingum og þá bæði íslensk og erlend
lög. Sigríður Theódóra heldur mest
upp á í skóginum stóð kofi einn,
Adam átti syni sjö og Jólasveinar
ganga um gólf, þannig að það má
segja að þau lög séu núna sungin út
í eitt!"
Starf fréttakonu býður ekki upp
á að hún geti gengið að því vísu að
eiga frí yfir jólahátíðina, enda seg-
istjóhanna Vigdís nokkrum sinnum
hafa unnið um jól og áramót.
„Það er ákveðin stemning í því,
andrúmsloftið er rólegra og allir eru
í hátíðarskapi. Núna mun ég vinna
á annan í jólum og það er bara vel
sloppið. Um áramótin erum við jafn
fastheldin því þá höfum við allt-
af verið hjá foreldrum mínum sem
búa rétt hjá okkur."
Og skilaboð Jóhönnu Vigdísar til
lesenda erufalleg.
„Desembermánuður og fram yfir
þrettándann er einfaldlega tími tíl
að njóta, tími til að vera saman og
tími til að vera. Vera góð hvert við
annað og njóta þess að vera sam-
an.
Svanhildur Hólm
Valsdóttir:
Uppskrifit
aðjólum
Svanhildur Hólm Valsdóttir og
eiginmaður hennar, Logi Bergmann
Eiðsson eiga „fullt afbömum á ýms-
um aldri" eins og hún orðar þar, en
yngst er dóttirin Brynhildur Hólm,
fimm mánaða. Líkt ogjóhanna Vig-
dís er Svanhildur mikið jólabarn og
hefur alltafverið.
„Það er ákveðin lykt og stemn-
ing sem kemur mér í jólaskap og
svo spillir ekki fyrir að hafa hvítan
jólasnjó. Mér finnast rauð jól frek-
ar minniháttar - og svo skil ég ekki
af hverju þau heita rauð jól. Það er
mjög misjafnt hvenær jólatílfinn-
ingin hellist yfir mig og ég komst til
dæmis í ágætis jólaskap í júlí í sum-
ar. Við vorum fyrir norðan að bíða
eftir að Brynhildur kæmi í heiminn
og fórum í Jólahúsið í Eyjafirði, þar
sem má finna ilm af jólum allt árið."
Svanhildur á margar góðar
minningar frá bemskujólum sínum
ogjólunum þegar Valur sonur henn-
ar var lítill, en hún nefnir líka fyrstu
jólin sem hún hélt íReykjavík.
„í seinni tíð eru fyrstu jól okkar
Loga saman ofarlega í minni. Það
snjóaði á aðfangadagskvöld og róin
yfir gamla Vesturbænum þar sem við
bjuggum var yndisieg. Við gengum í
Landakotskirkju til miðnæmrmessu
sem var einstaklega hátíðleg og svo
heim aftur, meðan risastór snjókorn
féllu í logni. Þetta voru líka fýrstu jól-
in sem ég hélt í Reykjavík, því fram
að því hafði ég alltaf haldið jól fyrir
norðan."
Svanhildur segist vera geysilega
fastheldin á siði og venjur ogað alltof
langt mályrði að telja upp þær hefðir
sem hún heldur í.
„Ég bara geri nánast allt eins og
mamma - hún sendi mér meira að
segja skjal sem heitír Uppskrift að
jólum þegar ég fór að halda jól sjálf.
Skjalið lýsir því nákvæmlega hvern-
ig maður býr til jólamatínn, hvað fer
í hann og hvenær maður gerir hvað.
Eftir þessu fer ég á hverjum jólum.
Nokkrir ómissandi hlutir þar fyrir
utan eru tvíreykt hangilæri frá syst-
ur minni og mági í Mývatnssveit,
sem berst í byrjun desember og
færir jólalykt í húsið og svo jólasíld
frá Ernu vinkonu minni sem ég hef
fengið nánast á hverjum jólum síðan
í menntaskóla."
Hvernig voru dœmigerð jól hjá
þér þegar þú varst barn?
„Venjulega fékk ég það verkefni á
Þorláksmessu að taka til í herberg-
inu mínu og þrífa baðskápinn. Á
meðan hlustaði ég á jólakveðjurnar í
útvarpinu, eins og ég hef alltaf síðan
gert á Þorláksmessu. Svo fór mað-
ur að sofa, eða þóttist gera það, því
ekki mátti maður missa af jólasvein-
inum. Þegar ég vaknaði á aðfanga-
dag, beið glaðningur í skónum útí í
glugga, húsið fullskreytt og jólatréð
í stofunni. Þetta fannst mér frábært
og hef reynt að halda þessu eftir að
ég fór að halda jól sjálf.
Svo beið maður þangað til bama-
efiiið byrjaði í Sjónvarpinu eftir há-
degi, enda var þetta um það bil eina
skiptið á árinu, fyrir utan gamlárs-
dag, sem Sjónvarpið sýndi eitthvað
annað en Smndina okkar og Tomma
og Jenna, sem voru einu sinni í
viku. Klukkan fjögur lauk barna-
efninu og þá upphófst ægileg bið,
sem við systir mín styttum með því
að sækja pakkana niður í geymslu
og raða undir jólatréð, fara í bað og
punta okkur. Þegar kirkjuklukkurnar
hringdu jólin inn klukkan sex, ósk-
uðum við hvert öðru gleðilegra jóla
og settumst að borðum. Eftir mat las
mamma upphátt úr jólakortunum
og síðan voru það pakkarnir.
Svo las ég jólabækur fram á nótt,
borðaði konfekt og laufabrauð. Á
jóladag fór ég alltaf í kirkju með
mömmu, en hef lítíð gert af því eft-
ir að ég varð fullorðin. Hins vegar er
jólamessan á Rás 1 klukkan sex á að-
fangadag alveg ómissandi."
Svanhildur segir þau Loga hafa
verið vön svipuðum siðum varðandi
jólahald og ekki greint á um nokk-
urn skapaðan hlut. Á borðum verð-
ur hamborgarhryggur og í eftirrétt ris
a la mande með heitri jarðarberja-
sósu.
„Eins og nafnið bendir til er
mandla í honum!" segir Svanhild-
ur stríðnisleg á svipinn og er fljót til
svars þegar hún er spurð hver sjái
um verkin í eldhúsinu. „Ég elda,
en Electrolux-uppþvottavélin þvær
upp! Við Logi hjálpumst svo að við
að ganga frá."
Hún segir venjuna þá að annar
hvor herramannanna á heimilinu,
Valur sonur hennar eða Logi, lesi
á merkimiða jólagjafanna og þeir
keppi líka um þann titil að vera sá
óþolinmóðasti eftir að opna pakk-
ana. Hvað varðar þá jólagjöf sem
henni þyki vænst um að hafafengið
svarar hún:
„Ég get engan veginn gert upp á
milli gjafa, en óneitanlega þykir mér
vænt um hluti sem bömin mín hafa
gefið mér."
Svanhildur er mjög einlæg í þessu
viðtali og næstu spurningu svar-
ar hún heiðarlega. Hún er sú hvort
henni hafi einhvem tima þótt að-
venta ogjól erfiður tími.
„Án aðventunnar og jólanna væri
skammdegið nánast óbærilegt. Að
gera vel við sig í mat og drykk, lýsa
upp með jólaljósum og gleðja aðra
er mjög skemmtilegt.
Ég hef alveg upplifað erfið jól,
en það er algjör undantekning, sem
betur fer og fellur gjörsamlega í
skuggann af öllum góðu jólunum."
Margir telja nauðsynlegt að hafa
jólalögin í botni og taka undir með-
an þrifið er fyrir jólin. Ert þú ein
þeirra?
„Ég er lítíð í þrifunum á mínu
heimili, en ég syng alveg jólalög, að-
allega fýrir Brynhildi þessa dagana.
Uppáhaldsjólaplatan mín er þýsk,
með stúlku sem heitir Anita og kom
út einhvem tímann um 1970. Eine
Muh eine Mah klikkar aldrei."
Svanhildur hefur ekki verið við
störf á aðfangadagskvöld, en meðan
hún var í morgunútvarpinu á Rás 2
var hún í útsendingu að morgni að-
fangadags.
„Það fannst mér mjög gaman.
Reyndar fannst mér mjög gaman að
vinna í útvarpinu í kringum jól, mik-
il stemning. Það var líka ómissandi
að fýlgjast með Gerði G. Bjarklind
skreyta Útvarpshúsið. Ég sakna þess
eftir að ég hætti hjá RÚV..."
Þóra Arnórsdóttir:
Bömin
breyttu
mérí
jólabam
Þóra Arnórsdóttir eignaðistfrum-
burð sinn Halldór Narfa í lok síðasta
árs en maður hennar, Svavar Hall-
dórsson fréttamaður á Stöð 2, átti
fyrir þrjár dœtur, sem hún segir hafa
gert sig að jólabarni ásamt syninum.
„Ég get ekki sagt að ég hafi verið
mikið jólabam, en það er að breyt-
ast núna eftir að öll þessi börn komu
tíl sögunnar," segir hún. „Stelpurn-
ar hans Svavars, Rebekka, Guðbjörg
og Erna eru sjö, átta og níu ára og
þær eru mikið hjá okkur. Jólaundir-
búningurinn með þeim kemur mér
í jólaskap. Jólin eru fyrir börn á þess-
um aldri og mér finnst svo gaman að
kaupa jólatré með þeim, skreyta og
r Framhaldá A 1*
næstusíðu PJ