Mjölnir - 04.05.1965, Qupperneq 2

Hið sauruga stríð
Fátt- er það í fréttum daglcga hjá isl. ríkis-
útvarpinu, scm látið er sitja i fyrirrúmi fyrir
loftárásafrcttum frá bandarískum hernaðar-
aðilum í S-Vietnam. Liðnir munu nú um þrir
mánuðir siðan sprcngjurcgnið byrjaði að falla
á þorp, bæi og samgöngulciðir fólksins i
N-Vietnam.
Loftárásir þcssar hafa verið fordæmdar víðs-
vegar um heim af fólki, sem ekki er þrælfjötrað
af pólitískum fordómum og kommúnistahatri.
Ekki hefur verið gert opinbcrt hversu margt fólk
hefur verið drepið né heldur hverju cfnahagslegt
tjón ncmur af völdum þeirra þúsunda tonna af
sprengiefni og napalmkvoðu, scm steypt hefur
verið yfir saklaust fólk í N-Vietnam.
Barátta skæruliða í S-Vietnam er cngin af-
sökun fyrir morðárásum Bandarikjamanna. Þeir
eru þarna að skipta sér af málum, sem þeim
koma ekki við, að öðru leyti en því, að hinir
gjörspilltu valdamenn S-Vietnam hafa kallað þá
til hjálpar og viðhalda illa fcngnum völdum
sinum.
Aratuga stríð fólksins i Indokina fyrir frelsi
og sjálfstæði hefur kennt þvi að hjálpin til bar-
áttu þess kemur hvorki frá franska né banda-
ríska auðvaldinu, heldur aðeins frá því sjálfu,
fólkinu, — með lífi sínu og baráttu hjálpar það
hvert öðru, styður baráttu hvers annars af ráð-
um og dáð.
*
Hvað segja Frjáls menning & Co?
En fréttir af morðárásunum núna snerta ekki
hina viðkvæmu strengi í brjóstum þeirra, sem
fyrir nokkrum árum misstu alla stjórn á tiifinn-
ingum sinum af vandlætingu og samhyggð, þeg-
ar blóðug barátta geysaði á öðrum stöðum
hnattarins.
Hvar eru nú stólræður prestanna til að for-
dæma tortimingarárásir Bandaríkjamanna á
saklausa borgara, börn og gamalmcnni? Hvar
cru nú mótmælafundahöld og hin hástemmdu
ræðuhöld Frjálsrar menningar gegn þessum
böðulsskap?
Viðbrögðin nú gagnvart þessu sauruga striði
sýna flcstu betur, að mannkærleikinn, kristilcg-
heitin og samhyggðin hjá þessum aðilum eru
algcrlcga afstæð. Það veltur á öllu, hvaða fólk
það er, sem ofbeldið verður að þola, hverjir það
eru, sem ofbeldinu beita.
Þegar Bandaríkjamenn fremja múgmorð á
börnum og óbreyttum borgurum, þá bærir ekki
á sér viðbjóðurinn á slíkum verkum, þá sefur
mannkærleikurinn og bróðurþelið værum svefni.
Þannig er hugarfarið saurugt, flckkað og við-
bjóðslegt, alvcg eins og stríðið sjálft, sem nú
gcysar hinum mcgin á hnettinum.
*
Trú eða skoðun?
Eins og áður scgir, hefur viða um heim, bæði
i austri og vestri, verið látin i Ijós i orði og verki
andúð og fyrirlitning á ofbcldisárásum Banda-
rikjamanna i Vietnam, þátt slíkt hvarfli ekki að
vandlæturunum, sem hér hafa verið gerðir að
umtalsefni. Enda cr afstaða þeirra ekki ákvörðuð
af skoðunum, heldur af trúarlegu ofstæki. Þeir
eru sannfærðir um, að allt, sem Bandarikin gcra,
sé rétt; að baki öllum athöfnum þcirra standi
hið fullkomna siðgæði, að Bandaríkin hafi alltaf
rétt fyrir sér og aldrci rangt í viðskiptum við
aðrar þjóðir.. Þannig getur trúarþclið orðið
grundvöllur svonefnds tvöfalds siðfcrðis, sem er
óhugnanlegast af öllu siðleysi. Þessir menn hafa
alltaf á takteinum tvo siðferðismælikvarða, og
nota þá til skiptis, cftir því hver á i hlut.
*
Allmiklar umræður hafa farið
fram að undanförnu um íslenzk
skólamál og skólamálalöggjöf.
Nefna mætti, að á síðastliðnum
vetri hafa birzt í þessu blaði
tvær alhyglisverðar greinar um
skólamál Skagfirðinga eftir þá
Hauk Hafstað og Sigurmon
Hartmannsson. Þá hafa bænda-
fundir og samtök bænda gert
ákveðnar samþykktir unt skóla-
mál, og hníga þær allar í þá átt,
að nú verði að rétta hlut sveit-
anna, sem fram að þessu hafi
orðið útundan um framkvæmdir
í skólamálum.
íslenzku fræðslulögin eru nú
nærfellt 20 ára gömul, og vær.i
því ekki undarlegt, að þau færu
að verða úrelt, svo örar sem
breytingarnar hafa verið í þjóð-
lífinu á þessum tíma. Það er því
ekki úr vegi að endurskoða þau,
og mun ég koma að því síðar,
hverju ég tel að helzt þyrfti að
breyta í löggjöfinni. En því
megum við ekki gleyma, að lög-
gjöfin er ekki einhlít, ef ekki
fylgja viðhlítandi framkvæmdir.
Áður en að þessu er vikið,
væri þó ekki úr vegi að athuga
núverandi skólalöggjöf og fram-
kvæmd hennar. Núverandi skóla-
löggjöf var lögfest endanlega
1946, og efast ég um, að hér
hafi nokkurn tíma verið betur
unnið að undirbúningi nokkurra
laga. Nefnd sú sem vann að
samningu laganna var fyrst
skipuð af Einari Arnórssyni,
HLOÐVER SIGURÐSSON.
sem var menntamálaráðherra
1942 til 1944. Hún var skipuð
færustu skólamönnum landsins
og réttsýnustu og víðsýnustu
fulltrúum allra stj órnmálaflokka,
að minnsta kosti í skólamálum.
Nefndin kynnti sér rækilega
skólalöggjöf nágrannaþjóða okk-
ar og rannsakaði nákvæmlega
ástand íslenzkra skólamála og
ennfremur þarfir þjóðarinnar.
Nefndarmenn voru samhentir og
einhuga í störfum sínum og létu
ekki stjórnast af þröngum flokks-
eða klíkusjónarmiðum, eins og
oft vill verða í okkar litla þjóð-
félagi. Þá leitaði og nefndin álits
allra skólastjóra landsins og
einnig skólanefnda um allt land
um tillögur sínar. Þegar lögin
voru samþykkt ríkti rneiri bjart-
sýni og framsýni í þjóðlífi okkar
en oftast áður og síðan. Lögin
voru það rúm, að þau gáfu
möguleika til þróunar og fram-
fara um langt árabil.
Höfuðbreytingarnar á hinni
almennu skólalöggjöf voru eink-
um þrjár: Skólaskylda skyldi
lengd um eitt ár, landspróf mið-
skóla, hvar sem var á landinu,
gaf rétt til inngöngu í mennta-
skóla og fleiri framhaldsskóla,
og gagnfræðaskólunum skyldi
skipt í bóknáms og verknáms-
deildir.
Þá sat nýsköpunarstjórnin
enn að völdum, og var þegar
hafizt handa af menntamálaráð-
herra og öðrum framámönnum
fræðslumála að hrinda lögunum
í framkvæmd, og tókst fljótlega
hin bezta samvinna með öllum
þessum aðilum.
En nú brá svo undarlega við,
að hafinn var öflugur áróður
gegn lögunum og helzt af þeim,
sem töldu sig vera fulltrúa lands-
byggðarinnar, Jónas frá Hriflu
hafði, þegar hann var mennta-
málaráðherra, gert ýmislegt til
bóta í íslenzkum skólamálum, og
nú gat hann ekki sætt sig við, að
neitt væri liaggað við verkum
hans, hversu ófullkomin, sem
þau voru. Hann kom nú fram í
útvarpinu líkt og afturganga, oft
á ári, helzt að haustnóttum og
afflutti lögin á allan hátt. Not-
aði hann óspart sína gömlu
lagskonu, kommúnistagrýluna.
Kenndi lögin alltaf við mennta-
málaráðherra nýsköpunarstj órn-
arinnar, sem var sósíalisti og
hafði unnið dyggilega að fram-
kvæmd laganna eins og honum
bar skylda til, en ánnars voru
lögin eins og áður er sagt samin
og samþykkt af beztu mönnum
allra flokka. Þessi draugsrödd
Jónasar bergmálaði síðan frá
einum barka til annars, og eink-
um frá þeim, sem töldu sig vera
forsvarsmenn sveitanna. Sýni-
legt var þó, að margir þeirra,
sem löstuðu lögin, höfðu alls
ekki lesið þau, eða þá að þeir
fóru með vísv.itandi falsanir.
Stöðugt var tönnlast á því að
auka þyrfti verklegt nám og auð-
vitað ekki minnst á, að í þessum
lögum var fyrst gert ráð fyrir að
koma skipulagi á verknámið. Þá
var. það túlkað sem fúlmannleg
kommúnistaárás á sveitabörnin,
að lengja skólatíma þeirra um
eitt ár, og landsprófin, sem hafa
þó hjálpað mörgum efnalitlum
unglingi utan af landsbyggðinni
til að komast inn á menntabraut-
ina, voru talin sérstaklega fjand-
samleg sveitabörnunum. Ég vil
geta þess hér, að ég tel, að margt
liefði mátt betur fara um fram-
kvæmd landsprófanna, einkum
þó í byrjun, en það er ekki sök
laganna, og mætti fremur skrifa
það á kostnað þeirra, sem um
framkvæmdina sáu, en sumir
þeirra voru ef til vill ekki mjög
hrifnir af því að minnka þau
forréttindi, sem sumir staðir,
einkum Reykjavík og Akureyri
höfðu haft.
Nú gerist það, að nýsköpunar-
stjórnin lætur af völduni og við
taka afturhaldssamari stjórnir.
Menntamálaráðherrar þeir sem
nú tóku við voru Eysteinn Jóns-
son, Björn Olafsson og Bjarni
Benediktsson. Það var þeim öll-
um sameiginlegt, að þeir höfðu
lítinn áhuga á að framkvæma
hin nýju fræðslulög eða þá að
þeir kiknuðu fyrir þröngsýnum
andróðri gegn lögunum, en hvort
sem heldur var varð nú lítil
áherzla lögð á að framkvæma
lögin til fulls og margt í þeim
hefur enn ekki komizt til fullra
framkvæmda. Enn munu vera til
sveitir, sem ekki hafa enn fram-
kvæmt lengingu skólaskyldunn-
ar, og er það vel farið, að nú
virðast bændur vera farnir að
átta sig á því, að aukin menntun
er réttindi unglinganna en ekki
fjandsamleg kvöð, enda hefur nú
Hrifludraugurinn ekki heyrzf í
útvarpinu árum saman. Alvar-
legast er þó, að ákvæðin um
verknám hafa aldrei komizt til
framkvæmda, svo að gagn sé að.
Að undanskildum einum litlum
verknámsskóla í Reykjavík,
hafa verknámsdeildir gagn-
1V0KKUR ORÐ
UM SKÓLAMÁl

0L%1
Mannfjðldi á íslandi
Fólksfækkun í Norðurlandskjördæmi vesfra, öll í
þorpum og kaupstöðum.
Hagstofan hefur nýlega látið
frá sér fara yfirlit yfir mann-
fjölda á íslandi 1. des. 1964. Eru
þetta bráðabirgðatölur, en ef að
venju lætur, skakkar ekki miklu.
Samkvæmt yfirlitinu hefur
landsmönnum fjölgað um 2873
frá 1. des. 1963, og voru 1. des.
sl. 189.785. Karlar voru 95.891
og konur 93.894.
Mest hefur fjölgunin á árinu
orðið í Kópavogi. Þar hefur
íbúum fjölgað um 662. Næst
kemur Reykjavík, fjölgun 520.
íbúafækkun hefur orðið í þrem
kaupstöðum. A Isafirði hefur
fækkað um 57, á Siglufirði um
82 og í Ólafsfirði um 7 manns.
Fólksfækkun hefur orðið í
eftirtöldum sýslum: 1 Austur-
Barðastrandarsýslu hefur fækk-
að um 14, í Strandasýslu um 17,
í Norður-Þingeyjarsýslu um 26,
í Austur-Skaftafellssýslu um 21
og í Vestur-Skaftafellssýslu um
9. í Skagafjarðarsýslu er mann-
fjöldinn nákvæmlega hinn sami
og 1963, eða 2619, og einnig í
Norður-Múlasýslu, 2248 bæði
árin. Mannfæsti hreppur lands-
ins er Grunnavíkurhreppur með
7 íbúa; næstur er Loðmundar-
fjörður með 11 íbúa. Mannflesti
hreppur landsins er Selfoss-
hreppur, með 2808 íbúa, eða
mannfleiri en 7 af 14 kaupstöð-
um landsins. Fjórir aðrir hrepp-
ar hafa meira en þúsund íbúa.
Einn kaupstaður, Seyðisfjörður,
hefur innan við þúsund íbúa.
Virðast tillögur þær, sem ný-
lega voru lagðar fyrir Alþingi,
um breytingar á skipan sveitar-
félaga, sannarlega vera orð í
tíma töluð.
NORÐURLAND VESTRA.
Ibúum Norðurlands vestra
hefur fækkað um 30, og voru 1.
des. sl. 10.267. Á Sauðárkróki
voru íbúar 1351, hafði fjölgað
um 25, á Siglufirði 2491, hafði
fækkað um 82, í V.-Húnavatns-
sýslu voru íbúar 1413, hafði
fjölgað um 18. I Húnavatnssýslu
voru 2393 íbúar, fjölgun 9, og í
Skagafjarðarsýslu var íbúatalan
óbreytt, 2619 manns.
í Hvammstangahreppi fækk-
aði íbúum á árinu um 18 manns,
á Blönduósi fjölgaði um 17, á
Skagaströnd fækkaði um 10 og
á Hofsósi um 9 íbúa.
Karlar eru í meirihluta í kjör-
dæminu, eins og raunar í flest-
um byggðarlögum landsins, en
karlar í landinu eru nærri 2000
umfram konur. Á Siglufirði eru
þó 13 konur umfram karla, en í
öllum sýslunum og á Sauðár-
króki eru karlar í meirihluta.
Lakasta aðstöðu í kvennamálum
AÐAIFUIMDIIR
Aðalfundur KAUPFÉLAGS SIGLFIRDINGA verður haldinn að Hótel
Höfn, sunnudaginn 9. mai n.k. kl. 1 e. h.
DAGSKRÁ:
Venjuleg aðalfundarstörf.
Félagsmcnn og konur eru hvött til að mæta vel og stundvislega.
STJÓRNIN.
virðast skagfirzkir karlar hafa;
vantar 225 konur til þess að fullt
jafnræði náist. Þó eru konur í
meirihluta í tveimur hreppum,
Akrahreppi og Rípurhreppi, og
er ekki óhugsandi, að karlar í
hinum hreppunum í sýslunni
kynnu að geta lært sitthvað af
kypbræðrum sínum í þessum
tveim sveitum.
íbúum þorpa og kaupstaða í
kjördæminu hefur á ár.inu fækk-
að um 77, en íbúum sveita fjölg-
að um 47. Er þessi þróun gagn-
stæð því, sem er og verið hefur
urn lan-gt árabil hérlendis og víð-
ast erlendis, og segir sína sögu
um atvinnuþróunina í kjördæm-
inu.
—0—
fræðaskólanna hvorki orðið
fugl eða fiskur. Það var auð-
vitað ætlun löggjafans, að verk-
námdeildirnar yrðu tengdar at-
vinnulífi þjóðarinnar, og að
þangað veldust ekki eingöngu
þeir nemendur, sem erfitt eiga
með bóklegt nám, heldur og allir
þeir, sem leggja vildu fyr.ir sig
verklegar menntir, enda mætt-
um við minnast þess, að verkleg-
ar menntir geta, ef rétt er á
haldið, veítt nemendum andleg-
an þroska eigi síður en bóklegt
nám. En lil þess að þetta 'mætti
verða, þurfti fyrst og fremsl að
mennta nógu marka verknáms-
kennara og síðan að búa verk-
námsdeildunum viðunandi að-
slöðu í skólunum, en hvorugt
hefur verið gert.
I sta^ þess, að verknámsskól-
arnir hefðu átt að tengjast at-
vinnulífi þjóðarinnar og þar
með iðnskólunum, hafa þeir
orðið deildir fyrir tornæmari
börnin með ofurlítið meiri
kennslu í föndri, en tíðkast í
bóknámsdeildunum.
Ef nú verður farið að breyta
skólalöggjöf okkar, ætti að minn-
ast þess, að það gagnar lítið að
samþykkja stóra lagabálka á
alþingi, ef ekki er hirt um fram-
kvæmd þeirra. Ég held, að það,
sem nú er brýnast í íslenzkum
skólamálum, sé að framkvæma
núverandi skólalöggjöf til hlítar
og á ég þar einkum við ‘að end-
urbæta verknámsdeildirnar og
tengja þær atvinnulífi þjóðar-
innar. Nú er á döfinni ný lög-
gjöf um iðnskóla, sem eflaust
horfir mjög til bóta, e/ fram-
kvœmd verður, þetta ætti hvort
tveggja að athugast samtímis.
Þá þyrfti eflaust að endur-
skipuleggja menntaskólanámið,
en það hefur litlum breytingum
tekið um áratugi, jafnvel aldir.
Jafnframt því þyrfti sennilega að
endurskoða að einhverju leyti
námskrár bóknámsdeildanna og
einnig væri eflaust rétt að breyta
eitthvað lil um námsefni í öllu
skyldunámi t. d. í íslenzku, og
er það önnur saga, sem ekki
verður rædd að þessu sinni. En
flestar hinar nauðsynlegustu
breytingar á skólum okkar og
kennslu mætti framkvæma innan
ramma núgildandi laga.
Þá tel ég nauðsynlegt að koma
hið allra fyrsta upp menntaskól-
um bæði vestanlands og austan,.
og þegar nú er rætt um að efla
háskólann og fjölga deildum
hans, sem er eflaust brýn þörf,
tel ég enga fjarstæðu að stefna
að því, að stofnuð verði há-
skóladeild á Akureýri. Ég held,
að íslenzk þjóðmenning verði
auðugri og fjölbreyttari, ef henni
eru sköpuð þroskaskilyrði sem
víðast á landinu.
Mundi okkar forna þjóðmenn-
ing hafa orðið jafnauðug og
raun varð á, ef Haukadalur t. d.
hefði verið eina menntasetrið,
enda þótt þangað hefðu safnast
allir menntamenn þjóðarinnar?
Hér mun ég nú láta staðar
numið að sinni, en svo margt er
enn ótalið, sem ræða þyrfti, að
það rúmast ekki í lítilli blaða-
grein. Þó skal engu lofað um
framhaldið.
Hlöðver Sigurðsson.
ART BUCHWALD:
Goldwater forseti
V
Sendum öllum félagsmönnum og
öðrum viðskiptamönnum
beztu óskir um
gleðílegt sumar
KAUPFÉLAG SIGLFIRÐINGA
Siglufirði
Nýjosta bókin mín
ÍOI
HRINGHENDA
fæst EKKI í bókabúðum. Þeir kunningjar mínir og vísnavinir,
sem vildu eignast kverið, ættu því að skrifa mér þar um sem
allra fyrst, því upplagið var lítið og er á þrotum (verð kr.
100.00). Sömuleiðis ef þeir vildu fá eitthvað af eldri bókurn
mínum, sem ekki eru uppseldar.
Rósberg G. Snædal
> Byggðaveg 147 — Akureyri
Sími 1-21-96.
Oft, þegar ég hef ekki annað
að bauka við, er ég að velta því
fyrir mér, hvernig ástatt væri, ef
Goldwater hefði verið kjörinn
forseti Bandaríkjanna. Þegar lit-
ið er á kosningabaráttuna og
ræðurnar sem hann liélt, er til-
hugsunin ógnvekjandi.
Maður skelfist við tilhugsun-
ina eina.
T.il dæmis: Ef Goldwater stæði
við stjórnvölinn, værum við
sennilega nú farnir að géra loft-
árásir á Norður-Vietnam.
Vietcong mundi hafa sprengt
í loft upp fáeina bandaríska
bragga. Þetta hefði Goldwater
notað sem átyllu til að hefja árás
á herbækistöðvar 'í Norður-
Vietnam og reka hefndarpólitík.
Demókratar hefðu fyllzt skelf-
ingu og sagt, að Goldwater væri
brjálaður maður, sem væri að
reyna að þvæla okkur út í stríð
gegn' Rauða-Kína.
En Goldwater hefði látið gagn-
rýnina sem vind um eyru þjóta.
Og til þess að sanna, að sér væri
alvara, hefði hann haldið árás-
unum áfram, og ekki með flug-
vélum flughersins einum, heldur
líka með þrýstiloftflugvélum
bandaríska flotans. Því lengra,
sem liðið hefði, því skelfdara
hefði fólk orðið yfir hinni
ábyrgðarlausu stefnu Goldwat-
ers. En þá hefði hann látið
stjórnarforseta sinn lýsa yfir því,
að liann vær,i þeirrar skoðunar,
að í stað þess að hefna einungis
hverrar árásar jafnharðan, ætt-
um við nú að hefja lofthernað
gegn Norður-Vietnam, til þess
að koma þeim í Hanoi í skiln-
ing um, að þeim héldist ekki uppi
endurgjaldslaust að styðja Viet-
cong.
*
1 þinginu hefðu öldunga-
deildarmenn kvatt sér hljóðs og
lagt til, að reynd yrði samninga-
leið. Hinn blygðunarlausi Gold-
water hefði þá svarað því til, að
það væri ekki um neitt að semja;
ef við settumst niður við samn-
ingaborð ásamt Norður-Vietnam
og Rauða-Kína, værum við bara
að ofurselja Suður-Vietnam.
Rússland og Frakkland mundu
leggja til, að haldin yrði Genfar-
ráðstefna, en því hefði Gold-
water vísað á bug.
I þess stað hefði hinn ábyrgð-
arlausi Goldwater lýst yfir því,
að hann ætlaði að senda her-
deild úr landgönguliði flotans
með Hawk-eldflaugar til verndar
loftrými voru. Gagnrýnendurnir
mundu þá segja, að hann væri að
undirbúa styrjöld. Því mundi
Goldwater eindrégið neita. Því
næst mundi hann hefja sprengju-
árásir á samgönguleiðir í Laos
og Kambodsia.
Til skýringar þessurn örþrifa-
aðgerðum mundi Goldwater láta
semja hvíta bók, sem réttlætti
árásirnar og sannaði, að Hanoi
bæri ábyrgð á byltingunni í
Suður-Vietnam. Hann mundi
halda fast við þá afstöðu, að
.við yrðum að styðja herforingj-
ana í Saigon, hversu lausir sem
þeir væru í sessi.
*
í kjölfar hvítbókarinnar hefðu
svo fylgt loftárásir, bæði með
suður-viethömskum flugvélum
og bandarískum B 57 flugvélum.
Fólk, sem ekki kaus Goldwat-
er, mund.i hrópa til kunningja
sinna í repúblikanaflokknum:
„Sagði ég þér ekki, að ef Gold-
water yrði forseti, mundi hann
steypa okkur út í styrjöld!“ En
repúblikanarnir mundu svara því
til, að Goldwater hefði ákki átt
neinna kosta völ: Vietnam-málið
væri arfur eftir stjórn demó-
krata, og ef Goldwater stæði
ekki fastur fyrir nú, yrði litið á
Bandaríkin sem pappírstígrisdýr.
*
Þetta virðist vera fjarstæðu-
kenndir hugarórar þegar þú lest
það. Og ef til vill hef ég gefið
ímynduharaflinu of lausan taum-
inji, því jafnvel Goldwater —
ef hann hefðk orðið forseti —
mundi ekki ganga svona langt.
En — sem betur fer — með
Johnson við stýrið er óþarfi að
vera að hugsa um þetta!
(New York Herald Tribune.)
Kjarasamningar
Framhald af bls. I.
lands og 14 manna nefnd A.S.I.
Þessir voru kjörnir:
Sigfinnur Karlsson, Neskaup-
stað, Alfreð Guðnason, Eskif.,
Oskar Garibaldason, Siglufirði,
Sveinn júlíusson, Húsavík og
Tryggvi Helgason, Akureyri.
Þá voru Sigfinnur Karlsson,
Páll Árnason, Raufarhöfn og
Guðrún Albertsdóttir, Siglufirði,
kosin í sérstaka nefnd til að gera
tillögur um breytingar á ákvæð-
isvinnutöxtum við síldarsöltun.
Gerist óskrifendur að
Mjölni.
Auglýsið í MJÖLNI
2
3