Mjölnir - 26.02.1971, Blaðsíða 3

Hvar er íslenzk aiþýða ?
Oft hefur mér brunnið sú
spurn á vörum, er ég sé live
hatramlega er gengið á rétt
liennar, á öllum sviðum, þar
sem því verður við komið. En
þá liefUr mér einnig vaknað sú
hugsun, um leið: Hvað hef eg
gert til þess að rétta hluta
hennar? Og svarið verður:
Harla lítið!
Okkur er svo gjarnt að varpa
ábyrgðinni yfir á herðar ann-
arra. Ætlast til þess að ein-
hverjir aðrir taki að sér for-
ustuna og beri hita og þunga
af framgangi mála.
En jafnvel þó að li! þess
veljist færir menn og víðsýnir,
þá mega þeir sín lítils, ef þeir
hafa ekki fylgi okkar á bak
við sig. Mér finnst því ekki
vanzalaust, að ég láti lengur
minn hlut eftir liggja. Ef ég
gæti vakið einhvern til um-
hugsunar um, hvar við erum
stödd og hvert okkur ber að
stefna.
Nú er rétt, áður en lengra er
haldið, að gera grein fyrir við
hvað ég á með orðunum: Is-
lenzk alþýSa.
Mér er sem sé ekki grunlaust
um, að stéttvísi íslenzkrar al-
þýðu sé nokkuð á reiki. Og
sumir ætli sér jafnvel nokkuð
hærri hlut. Um það vitnar kjara
barátta undangenginna ára, og
smánarbætur þær, ásamt margs
konar eftirgjöfum, baktjalda-
makki og verzlun með kjör
launafólks. En með orðunum:
íslenzk alþýöa á ég einfaldlega
við: hændur, sjómenn, iðnað-
armenn, verkafólk, afgreiðslu-
fólk, skrifstofufólk o. s. frv., yf-
irleitt alla þá, sem „neyta sins
brauðs i sveita síns andlitís",
eins og flestir Islendingar gera
að undanteknum nokkrum pen-
ingasjúkum óþurftarmönnum,
sem ekki skirrast við að láta
falt fyrir stundarauð land sitt
og þjóð og hvað annað, sern
orðið gæti verzlunarvara.
Okkar fámenna þjóð er nefni-
lega að langfeðgatali öll komin
af sömu forfeðrum og mæðrum,
sem reyndar voru mörg hver
höldar og konungadætur.
Og stéttaskipting er, sem het-
ur fer, óþörf á íslandi. Hér eru
aðeins starfshópar við ólik
störf, en öll jafnþörf og ómiss-
andj .Og öll höfum við sameig-
inlegra hagsmuna að gæta á svo
mörgum sviðum, að þar er ó-
þarft að metast á.
En það er því miður stað-
reynd, að alþýða Islands er
margklofin og tvístruð milli
flokkaUneð ólíkar skóðariir og
stefnumál. Og þar með eyði-
lagðir allir möguleikar til sam-
eiginlegra hagsbóta. .lafnvel
hafa sumir glapizt á að ganga
í lið með höfuðfjandmönnum
sínum, ihaldsflokknum. Og er
það því furðulegra, sem þeir
draga enga dul á fullan mál-
efnalegan fjandskap og yfir-
gang, ásamt algjöru tillitsleysi
og margs konar níðingsverkum
gagnvart íslenzkri alþýðu. -—
Sníkjudýr á íslenzku þjóðfélagi
og skaðvaldar í íslenzkri póli-
tík. Jafnaðarmenn, svo nytsain-
ir sem þeir voru, meðan þeir
héldu við sínar hugsjónir, liafa
nú um langt árabil verið hand-
hendi íhaldsins. Lítið plnu prik
sem það veifar um sig og otar
fyrir sig, þegar þörf er að
stugga við óánægðu lágiauna-
fólki og lasburða gamalmenn-
um. Petta er því sorglegri með-
ferð, sem stefna jafr.aðarmanna
var í upphafi sameining alþýðu
og kjarabarátta fyrir hennar
hönd.
En margt fer öðruvísi en
ætlað er, og þar urðu foringja-
skipti, sem gerðu gæfumuninn.
Peningavald ílialdsins sleppir
ekki tangarhaldi á svo auð-
sveipum skutilsveinum. Enda
„Alþýðuflokkurinn'M! ekki til
lengur sem slíkur. Aðeins nokkr
ar sviknar sálir, sem af tryggð
og þrjózku iðka enn þá mein-
lætastarfsem; að gefa honum
atkvæði sitt, og efla þar með
sinn erkifjanda, íhaldið.
Pað er löngu ljóst, sem fyrir
var vitað, að feigðarflan Hanni-
hals með stofnun nýs flokks
var aðeins til að sundra enn
og tvístra hinum marghrjáða
hópi, alþýðunni. Og er leitt til
þess að vita að hann skyldi í
elli sinni verða til þess. Og það
því fremur, sem hann hafði
fyrr á ámm gert margt gott og
Kjarasamningar
Þar sem samningsuinleitanir
milli Starfsmannafélags Siglu-
fjarðarkaupstaðar og Bæjarráðs
fyrir liönd bæjarstjórnar, hafa
farið út um þúfur og málinu
vísað í Kjaradóm, viljum við
undirritaðir taka fram eftir-
farandi:
Megin sjónarmið okkar í
þessari samningsgerð voru þau,
að fyrst og fremst bæri að
hækka lægst launuðu starfs-
menn baéjarins í launaflokkum.
1 þeim samningum, sem við
álitum að hefðu náðst við
samninganefnd bæjarstarfs-
manna, kom þessi stefna okkar
og reyndar Bæjarráðs fram i
því, að í stað þess að áður var
9. launaflokkur lægsti flokkur-
inn, var nú gengið út frá því
að 12. laúnaflokkur (sjúkralið-
ar) yrðj lægsti launaflokkur
hjá bæjarstarfsmönnum. 1 12.
flokki eru upphafslaun kr.
20.780,00 á mánuði.
Hins vegar vorum við því
algjörlega andvígir, að starfs-
menn í hærri launaflokkunum
færðust ofar í flokka. Pessa af-
stöðu okkar rökstyðjum við
með því að benda á eftirfar-
andi atriði:
Með því að hækka þá starfs-
menn bæjarins, sem með ó-
breyttum launaflokk áttu að
liafa allt frá 30—35 þús. kr.
á mánuði, er verið að ýta und-
ir aukinn launamismun og ó-
réttlæti. Þegar þess er enn-
fremur gætt, að laun samkv.
þessum launaflokkum eru allt
að helmingi hærri en laun fyr-
ir almenna verkamannavinnu,
sáum við ekki ástæðu til þess
að færa þessa starfsmenn ofar
í launaflokkum. Enn fremur
verður að hafa í huga hina tak-
mörkuðu greiðslugetu bæjar-
sjóðs. Pað er og hefur verið
stefna Alþýðubandalagsir.s, að
sem stærstur hluti tekna bæj-
arsjóðs yrði notaður til skyn-
samlegrar uppbyggingar og at-
vinnuaukningar, en hyrfi ekki
í kostnað vegna skrifstofu- og
mannahalds.
Kolbeinn FriSbjarnarson
Gunnar Rafn Sigurbjörnsson
gagnlegt fyrir alþýðuna. En nú
brást honum hogalistin. Þar er
því aðeins ein leið fær. Sú, að
snúa við til sama lands, ef ekki
á að steita á skeri og illa að
fara.
Um Framsóknarflokkinn er
það eitt að segja, að harin velk-
ist fyrir vindi um úfinn sjó
stjórnmálanna og hefur fyrir
löngu týnt bæði stefnu og
markmiðum.
í upphafi samvinnulireyfing-
arinnar og fram eftir árum
gerði hann margt vel og sumt
ágætlega. En með breyttuin
lifnaðarháttum landsmanna
dróst hann aftur úr og brást
síðan hrapallega hlutverki sinu
að halda saman alþýðu fólks til
sjávar og sveita, sem alla tið
liefur átt og á sameiginlegra
hagsmuna að gæta. Það á af-
komu sína undir því, að jafh-
vægi haldist milli framleiðslu
og kaupgetu, ásamt launajafn-
rétti og margs konar víxlverk-
andi atvinnuháttum. Þessu fólki
á Framsóknarflokkurinn sinn
drjúga þátt í að etja saman
sem óvildarflokkum, þar eð
sum fyrirtæki Sambandsins
hafa skipað sér í flokk ineð
vinnuveitendum, og í vinnu-
deilum styður hann peninga-
valdið bæði leynt og Ijóst.
Enda Samband íslenzkra sam-
vinnufélaga orðin auðhrings-
eftirlíking, með stórgróðasjón-
armið, án nokkurrar ívilnunar
við íslenzkt alþýðufólk.
Ef upp kemur rödd yngri
manns um það, að þörf sé á
stefnubreytingu, setjast þeir
gömlu ofan á hann hið skjót-
asta, svo hann má sig hvergi
hræra. Það mesta að þeir hvísli
í eyra hans til huggunar, að
þetta sé auðvitað satt, en það
megi bara aldrei viðurkennast.
Sósíalistafélag Reykjavíkur á
ekki fylgi eða framtíðarmögu-
leika. Hentar ekki við íslenzk-
ar aðstæður og gerir aðeins að
dreifa og eyðileggja vinstrisinn-
uð öfl, sem gætu verið sterk í
sameiningu, en mega sín einsk-
is margtvístruð.
Þá á ég ótalinn þann flokk-
inn, sem ég bind mestar vonir
við, fyrir hönd íslenzkrar al-
þýðu. Þann er líklegastur er til
að vinna landi og lýð til gagns
og framfara, Alþýðubandalagið.
Alþýðlegan umbótaflokk, sprott-
inn al' þörf alþjóðar og íslenzk-
um staðháttum. Það er á okkar
valdi, íslenzkt alþýðufólk, að
gera hann að öflugum baráttu-
flokki, og hrinda þannig af
'okkur þeirri áþján óg niðurlæg-
lægingu, sem núverandi stjórn
hefur yfir okkur leitt.
Mér er reyndar fullljósl, að
fjármálaöngþveiti núverandi
ríkisstjórnar, ásamt margskon-
ar óstjórn og úrkynjun, er ekki
eftirsóknarverð súpa að setjast
í. En einhver verður að taka
að sér að hreinsa til, þegar úr
hófi keyrir með sóðaskap.
Við stöndum nú frammi fyr-
ir miklum vanda og meiri en
nokkru sinni fyrr. Merðir og
Hrappar íslenzkra stjórnmála
hafa boðið heim ásókn og yfir-
troðslum allra átta. Mengun
lands og landlielgi, í margskon-
ar inyndum, vofir yfir, ef ekki
er fast á málum haldið, af mik-
illi framsýni og einingu um
hag lands og þjóðar.
Þó er ef til vill hættulegust
sú stefna valdhafanna að
liundsa vilja og rétt einstakl-
inga og hagsmunaliópa. Láta
einfaldléga eins og þeir séu
ekki til.Þar til nægir að nefna
ferskasta dæmið: landeigenda-
félagið þingeyska og þann mál-
fhitning allan.
Bændur, sjómenn, verkafólk,
íslenzk alþýSa! Eigum við nii
ekki einu sinni að rísa upp
samtaka og sýna að við séum
til og ætlum að vera til, í þvi
landi sem er okkar og okkar
einna. Eigum við ekki að sýna
það sameiginlega, að við séum
frjálsborin þjóö, sem fær er um
að lifa í og af landi sínu, án
íhlutunar annarra. Ég heiti á
ykkur að skoða hug ykkar all-
an, ekki aðeins gruggugt yfir-
borðið, þar sem ýmis óheilla-
öfl hafa náð að koma ár sinni
fyvir borð.
Gerið það upp við ykkar
heilbrigðu skynspmi, áður en
þið gangið að kjörborðinu í
vor, hvar atkvæði ykkar gerir
landi og lýð gagn, en ekki ó-
gagn. Það er ekki nóg að segja
bara: „Ég hef ekk; hundsvit á
pólitík“, — og kjósa samt!!
Á þeim fávísu sálum hefur
peningavaldið oftast byggt
fylgi sitt. Þær eru ginkeyptar
fyrir glæstum kosningaundir-
búningi og gylliboðum.
Austurhlíð, 10. febr. 1971.
GuöríSur B. Helgadóttir
HundraÖ
. krónur breyta engu
en Happdrætti SÍBS
getur breytt þeim
milljón
Því ekki að nota möguleikana?
Einu sinni geturðu fengið heila milljón og
einu sinni hálfa. 10 hljóta 300 þúsund og
15 hreppa 100 þúsund, 500 manns fá tfu
þúsund og 1400 fimm þúsund.
Og 14473 sinnum sjá einhverjir að þeir
hafa hlotið tvö þúsund. Aldrei minna en
1000 vinningar á mánuði.
Auk þess Jeep Wagoneer Custom
— bifreið fyrir byggðir og óbyggðir,
vinnuna og fjölskylduna — tveir
bílar í einum. Sterk, rúmgóð og.
kraftmikil bifreið sem kostar venju-
lega 570 þúsund, en verðmæti
hennar til vinningshafans verður
725 þúsund vegna sérstaks útbún-
aðar tii öryggis og þæginda.
Dregið ll.janúar
's
L.
það borgar sig
að vera með
MJÖLNIR — s