Fylkir - 10.11.1950, Blaðsíða 1

Málgagn
Sjálfstæðis-
flokksins
2. árgangur.
Vestmannaeyjum, 10. nóv 1950
22. tölublað.
mmm
Afstaða Sjálfstæðisflokks-
ins til bæjarútgerðarinnar
Bæjarútgerðin og afkoma fogaranna
mun vera það mál, sem mestu umtali
og áhyggjum veldur þeim bæjarbúum,
sem á annað borð láta sig nokkru skipta
afkomu bæjarfélagsins.
Rekstrarfyrirkomulag
togaranna.
í upphafi þegar til útgerðar-
innar var stofnað, bentu blöð
Sjálfstæðisflokksins og fulltrúar
hans margsinnis á það, að heppi
legast og áhættuminnst væri fyr
ir bæjarfélagið og allan almenn-
ing, að um rekstur þeirra yrði
stofnað hlutafélag, með á-
kveðnu framlagi bæjarins í eitt
skipti fyrir öll. Mætti á þann
hátt afla togurunum nauðsyn-
legt rekstursfé. Hafði þessi leið
þá verið ákveðin í nokkrum
kaupstöðum landsins, sem tog-
ara keyptu og í öllum tilfellum
reynst happasælli, en hinn beini
bæjarrekstur eins og hér er. Á
þetta hefur verið bent áður í
málgagni flokksins, en mér þyk-
ir þó rétt að undirstrika það hér,
að gefnu tilefni.
Rætf um að selja skipin.
í framhaldi af tillögu útgerð-
arstjórnar á fundi hennar 22.
apríl s.l., lagði bæjarstjóri fram
eftirfarandi tillögu á fundi bæj-
arstjórnar hinn 5. maí s.l.
Bæjarstjórn felur útgerðar-
stjórn og framkvæmdastjóra út-
gerðarinnar að leita fyrir sér um
sölumöguleika á togurunum
öðrum eða báðum. Lögð verði
áherzla á sölu innanbæjar. Nið-
urstaða útgerðarstjórnar verði
lögð fyrir bæjarstjórn við fyrsta
tækifæri.
Tillaga þessi var samþykkt
með fimm samhljóða atkvæðum,
fulltrúa Framsóknarflokksins,
fulltrúa kommúnista og Hrólfs
Ingólfssonar. Fulltrúar Sjálfstæð
isflokksins greiddu ekki atkvæði
um tillöguna hvorki með né
móti. Töldum við eðlilegast að
slík samþykkt byggist fyrst og
fremst á atkvæðum þeirra
manna, sem ábyrgir verða að
teljast fyrir afkomu bæjarfélags-
ins. Þegar til kom reyndist þó
ekki meiri alvara á bak við
þessa samþykkt meirihlutans, en
svo, að enn hefur ekkert kom-
ið fram í bæjarstjórninni, sem
bendir til þess, að nokkur til-
raun hafi verið gerð til þess að
selja annað skipið eða bæði.
FuHSrúar Sjálfstæðis-
flokksins reyndu þegar
hinn 16. júní að koma í
veg fyrir sföðvun
togaranna
A fundi bæjarstjórnar hinn
16. júní s.l. spurðust fulltrúar
Sjálfstæðisflokksins fyrir um
það hvort nokkuð jákvætt lægi
fyrir um sölu togaranna. Þegar
svo reyndist ekki lögðum við
fram eftirfarandi tillögu:
Bæjarstjórn samþykkir, að
b.v. Bjarnarey hefði veiðar nú
þegar að nýju, þar sem ófor-
svaranlegt verður að teljast og
hrein uppgjöf að leggja skipun-
um upp á sama tíma og öll
önnur hliðstæð skip, bæði þau
sem eru í eigu einstaklinga svo
ög önnur bæjarfélög eiga, eru
gerð úr. Jafnhliða má benda á,
að stór hætta er á að stöðvun
skipanna leiði til þess, að bæj-
arfélagið missi umráðaréttinn
yfir skipurtum og að þau verði
seld á nauðungaruppboði, þar
sem bæjarsjóður er sjáanlega
ekki nægilega sterkur fjárhags-
lega til þess að ieysa inn áhvíl-
andi skuldir á útgerðinni.
Tillögu þessari var eftir all-
ítarlegar umræður vísað til út-
gerðarstjórnar og hlaut útgerð-
arstjórnin að líta þannig á að
bæjarstjórn ætlaðist til, að skip-
ið yrði gert út ef hún sæi tök á
því, enda voru umræður fulltrúa
meirihlutans í bæjarstjórn allar
á þann veg.
Á þessum tíma voru öll önnur
hliðstæð skip í gangi, eins og
bent er á í tillögunni, nema
Eyjaskipin. B.v. Elliðaey löglega
forfölluð vegna ásiglingar, En
afskráð hafði verið af Bv. Bjarn-
arey og henni lagt upp inni í
Friðarhöfn. Akureyrartogararnir
höfðu þá hafið karfaveiðar með
góðum árangri og undirbúning-
ur undir sömu veiðar hjá öðrum
skipum, bæði á Norðfirði og
Seyðisfirði. Önnur skip voru á
saltfiskveiðum. Þrátt fyrir þetta
Framh. á 2. síðu.
Margrét Bjarnadóttir
minnmgarorð
í. 10. des. 1869 d. 2. okt. 1950
Nú þégar þú kæra vinkona
ert horfin af sjónarsviðinu, bak
við tjaldið, hvarflar hugur okk-
ar til löngu liðinna ára, ung-
dómsára okkar undirritaðra. Þú
varst þá orðin roskin kona eða
um fertugt en við um tíu ára
gamlir snáðar, og komum þá
oft á heimili þitt að Hvammi, já,
og stundum oft á dag og marg-
ir saman. En það var sama hve-
nær við komum og hve oft,
ávallt var sama blíðuviðmótið
og brosið þitt og vorum við þó
oft ærið hávaðasamir nágranna-
strákarnir og víst ekki ætíð sem
heppilegastir gestir fyrir hvít-
skúruð gólfin og íbúðina alla
hreina og þokkalega. En þú gast
umborið alla okkar strákakátínu
og ærslagang hvernig sem á
hittist um heimsóknartíma okk-
ar og varst alltaf jafn vingjarn-
leg við okkur. Þú skildir okkur
svo vel .og varst ökkur aðkomu-
strákunum jafnblíð og þínum
strákum.
Margan bitann og sopann þáð
um við af þér og víst gafstu okk
ur oft meira en efni stóðu til,
en þér fannst aldrei of gefið,
ekki heldur þótt lítið eða má-
ske ekkert væri eftir handa
sjálfri þér. Við skildum þetta
ekki þá, höfum efalaust haldið
að af nógu væri að taka en við
skildum það síðar að það eru
ekki ávallt gnægtir fyrir þó gef-
'ið sé, skildum að sá gefur mest,
sem gefur með gleði af minnstu.
Og hverri þinni gjöf okkur til
handa fylgdu góð orð og blíða,
sem; vermdi okkur strákunum
um hjartað og glæddi hugsun
okkar á því sem gott var.
Vel erum við þess minnugir
er þú á einni ærslastund okkar
lést okkur heyra og ýtskýrðir
fyrir okkur heilræðin í gömlu
yísunni góðu:
Lærðu gott • á meðan mátt
máttur þinn kann dvína brátt
Framh. á 2. síðu.