Fylkir - 14.03.1958, Blaðsíða 2

2
F Y L K. I R
Leikfélag Vesimannaeyja
l'ramhald af i. sftfu.
að leiðrétta á síðari sýningum.
Hraðinn í leiknum var hæfileg-
ur að öðru leyti en þessu.
Að þessu sinni komu nokkrir
nýliðar fram á sjónarsviðið.
Verður nánar vikið að þeim Itér
á eftir.
Titilhlutvérkið, svefnlausa
brúðgumann, lék Einar Þor-
steinsson. Einari hefur oft tek-
izt betur upp en nú, enda er
hlutverkið alls ekki við hans
hæfi. Það gerir heldur ekki mikl
ar kröfur til leikandans.
En stærstu hlutverkin fóru
þau með, frú Jónheiður Schev-
ing og Gunnaj Sigurmundsson,
og er þar skemmst frá að segja,
að þau báru stykkið uppi með
ágætum leik sínum. Segja rná,
að Gunnar sé á sviðinu frá byrj-
un til enda, en hvergi varð vart
við, að hann slakaði á, og hef-
ur hann ekki í annan tíma
sýnt betri leik. Hlutverkið er að
vísu allskemmtilegt og í liönd-
um góðs leikara er hægt að ná
miklu úr því, enda gerði Gunn-
ar það líka. Þótt hann eigi að
lieita ,búa við konuríki, bafði
hann samt um 22 ára skeið í
bjónabandi náð sínu fram með
því, eins og hann segir, „að vera
á móti því, sent ég var að berj-
ast fyrir.“ Þetta er að vísu tæp-
lega eftirbreytnisverð lífsregla
en hún kann að þykja undir
vissum kringumstæðum hag-
kvæm.
Eiginkonuna, móður ungu
stúlknanna, sem eru að leggja
út á braut hjónabandsins, leik-
ur frú fónheiður Scheving á-
gæta vel. í 22 ár hafði hún trú-
að því, að hún væri raunveru-
legur ráðandi á heimilinu, en er
henni berst pati af því, hvernig
eiginmaðurinn liefur raunveru-
lega leikið á bana með ofan-
greindri aðferð, þá breytist
MÁLGAGN
(SjÁLFSTÆÐISFLOKKSINS
ÚTGEFANDI:
SJÁLFSTÆÐISFÉLAG
VESTMANNAEYJA
RITSTJÓRI og ÁBYRGÐARM.;
EINAR H. EIRÍKSSON
Sími: 308. — Pósthólf: 102.
Prentsmiðjan EVRÚN h. f.
tónninn. Allur var leikur frú
arinnar hófsamlegur og sannur.
Dætur þeirra hjóna léku þær
frú Ragnheiður Sigurðardóttir
og Ninna Breiðfjörð. Sú fyrr-
nefnda hefur oft komið fram á
leiksviði liér og sýnt góðan
Ieik. — Hin síðarnefnda
er aítur á móti nýliði, liefur
áður komið fram á kvöldvöku
hjá Leikfélaginu, en fer nú í
fyrsta sinn með stærra hlutverk.
Báðar skila þær sínum hlutverk-
um vel.
Svein Tómasson sá ég fyrst
leika í „Upp til selja,“ nú fyr-
ir skemmstu. Kom þá gxeinilega
í Ijós, að hann er liinn efnileg-
asti leikari. Ef til vill hefur
ekki komið skýrt fram að þessu
sinni, hvað í honum býr, þótt
oft brygði fyrir góðum leik hjá
lionum, þar sem hann var sýni-
lega þreyttur, enda mun hann
hafa komið beint upp úr báti
til leiks. Til þess þarf mikið
jnek. Án efa búa miklir hæfi-
leikar í Sveini, og verði unnt
að nýta jiá, mun Leikfélagið í
honum eignast ágætan liðsmann
í framtíðinni.
Frú Unnur Guðjónsdóttir fór
þarna með eitt hlutverk, hinnar
upjíþornuðu jjijiarkerlingar. —
Hún er alltaf skemmtileg leik-
kona, og hæfileikar hennar eru
miklir, enda á hún orðið jjó
nokkur spor á leiksviðinu, frá
því hún kom fyrst fram í hlut-
verki Ulrikku í Kinnarhvolssystr
um. Henni lætur ekki síður að
leika gamanhlutverk, og að
þessu sinni vakti leikur hennar
mikinn blátur, svo sem vera
bar.
Það Jjótti á sínum tíma saga
til næsta bæjar, er frú Unnur
var sótt heim í eldluisið sitt til
að leika stórt hlutverk. Það hef
ur sannazt enn, að í eldhúsinu
leynast ýmsir hæfileikar. í ann-
að sinn hafa forráðamenn Leik-
félagsins fundið á jjeim stað á-
gætan starfskraft, Jjar sem er frú
Þuríður Sigurðardóttir. Hlut
verk Jjað, sem hún fór með, var
lítið, en svo snilldarlega með
Jjað farið af nýliða, að með ágæt
um má teljast. Gerfi hennar var
sérlega gott, og henni tókst á
svo sannfærandi hátt að sýna
húsráðandann, konuna, sem fer
með væntanlegan leigjanda um
íbúðina. Þetta litla hlutverk
átti sinn Jjátt í hinum góða
heildarsvip leiksins .
Oddný Benónýsdóttir lék
hlutverk dansmeyjarinnar, sem
Hljómleikar
Nálægt fyrri helgi var efnt
lil hljómleika í Samkonmhúsi
Vestmannaeyja. Stóðu fyrir
Jjeim hljómsveit Guðjóns Páls-
sonar og Jazz-hljómsveit í bæn-
um, sem eru að nokkru skijjað-
ar sömu mönnum.
Sá, er þetta ritar átti Jjess
kost að sitja Jjessa hljómleka
og hlusta á jjað, sem fram fór.
Verður að segja hverja sögu
eins og hún gengur, að einstaka
atriði voru þarna ágæt, en önn-
ur hörmulega fráleit.
í upphafi lék hljómsveit G.
P. eitt eða tvö lög. Var annað
Jjeirra Ástardraumur Liszts ad
modum Earl Bosdick. Lag þetta
er stundum leikið í útvarpi, og
kemur mér þá jafnan í hug, að
var ekki við eina fjölina felld,
ef því var að skijjta. Hún sýndi
nokkuð góðan leik, og með
meiri þjálfun í höndum góðs
leikstjóra má án efa fá henni
fleiri hlutverk og jafnvel stærri.
Gestinn á heimili hjónanna
lék Kristján Georgsson á
skemmtilegan hátt. Og þau
Maggý Sæmundsdóttir og Gylfi
Gunnarsson leika Jjjónustufólk,
og skila þau bæði hlutverkum
sínum vel, þótt þau séu ekki
mikil.
Leiktjöld málaði Magnús |
Magnússon og eru Jjau smíðuð
eftir teikningu Lothar Grundt,
syðra, en þau voru mjög nýstár-
leg á sviði hér. Voru Jjau vel
gerð. og smekklega. Ljósameist-
ari var Jóhann Sigfússþn og leik
sviðsstjóri Magnús Magnússon.
Að lokinni sýningu var leik-
endum lagnað vel og Jjeiin og
leikstjóra færðir blómvendir.
Eitt fannst mér þó á skorta, að
þeinr „leikh jónum“ báðum, frú
[ónheiði Scheving og Gunnari
Sigurmundssyni, voru ekki send
ir blómvendir. Ekki átti
frúin þá síðurskilið, því að hún
átti vissulega sinn veigamikla
Jjátt í, hve vel tókst til, enda
fór hún með annað stærsta hlut-
verkið.
Leikstjóri mælti nokkur orð
Þakkaði hann gestum fyrir kom
una, leikendum fyrir vel unnin
störf og sérstaklega Jjakkaði
liann Sveini Tómassyni, sem
eins og áður segir kom beint
ujjjj lir bát á sviðið. —
Þýðinguna á leikriti Jjessu
gerði Sverrir Haraldsson, og
virðist honum hafa tekizt vel
með hana.
Leiksýningin verður endur
tekin í kvöld kl. g.
Jjungur mundi vinur tninn,
Franz Liszt, á brúnina, ef hann
heyrði þá útsetningu á sínu gull
fallega lagi. En svona er ]>að, og
Jjað verður víst að vera svo.
Annars má sennilega telja, að
hljómsveitin leiki Jjokkalega vel
á sinn hátt, samanborið við aðr
ar slíkar sveitir hérlendis.
F.iti langsamlega bezta atrið-
ið á Jjessum hljómleikum var
einleikur Svavars Lárussonar á
gítar. Á það hafði ég mikla á-
nægju að hlýða, og svo mun
hafa verið um fleiri, sem þar
voru inni. En ef þeir, sem að
Jjessum hljómleikum standa,
efna til þeirra á ný, Jjá vil ég
biðja Jjá Jjess lengstra orða að
fara ekki í landshornaleit að
einhverjum „hristingum". Þessi
jungherra frá Akureyri, sem
tróð ujjjj í Samkomulnisinu og
virtist vera vel á veg kominn
með að hrista liold frá beini —
og ekki létu áheyrendur sinn
hlut eftir liggja að örva liann
til dáða — á sannarlega ekkert
erindi hingað. Akureyri er lít-
ill sómi að þvílíkum sonum, og
jafnfagur bær ætti að geta lagt
íslenzkri nútíðarmenningu ann-
að og meira til en Jjetta.
En hvað uiu það. Kunningi
minn, Magnús kynnti skemmti-
lega á sinn hátt. Hann söng líka
fyrir okkur nokkur lög, trúlega
með prýði og viðstöddum til
talsverðrar ánægju.
Ungi drengurinn, ltann Haf-
þór, kom Jjarna fram. Hann
mun vera aðeins 11 ára, og er
Jjað í meira lagi hæpinn aldur
á slíkum stöðum, Vafalaust er
drengurinn efnilegur „Rock“-
söngvari, en ég ætla að nota
Jjetta tækifæri til að skjóta |jví
að forráðamönnum Jjessara
hljómleika, að þeir gæti fyllstu
varúðar, á þeim hvílir þung á-
byrgð, og Jjeir mega ekki gera
mikið af Jjví að láta svo ungan
dreng koma fram við Jj;í á-
reýnslu, sem „rokkinu“ sýni-
lega fylgir. Magnús kyntrir
benti á, að ,,rock“ merkti á
enskri tungu „klettur.“ Fræknir
þykja jjeir, sem fara í kletta,
fjallamenn eru Jjeir einatt kalT
aðir. F.n skammt er milli ,,rock“
og „roll“, og síðara orðið merk-
ir að velta, og að velta ofan af
klettum lieitir á íslenzku að
hrapa. Mundi ekki sjálfsagt að
gæta Jjess, að „klettamaðurinn“
„hrapi“ ekki?
Jón Þorgilsson /söng nokkur
lög á þessari skemmtun. Hann
Framhald á 4. síðu.