Fylkir - 25.10.1968, Blaðsíða 2

2
F Y L K I R
Einhæf nefndaskípan
Málgagn
Sj álf stæðisf lokksins
Útgefandi:
Sjálfstæðisfélag
Vestmannaeyja
Ritstjóri:
Björn Guðmundsson
Auglýsingar:
Magnús Jónasson,
Sími 1311
Prentsmiðjan Eyrún h.f.
MALBIKUN
Sýnilegt er nú orðið að
á þessu ári verður um eng-
ar malbikunarframkvæmd-
ir að ræða.
Hefur malbikun nær alveg
legið í láginni hjá núver-
andi bæjarstjórnarmeirihuta.
Er hér um mikla afturför
að ræða frá því í tíð fyrr.
verandi meirihluta. Sjálf-
stæðismenn í bæjarstjórn er
höfðu forystu um þessar mik
ilvægu framkvæmdir og und
ir þeirra stjórn voru nær ár
lega meiri og minni fram-
kvæmdir á þessu sviði.
Deyfðin um þessar fram-
kvæmdir má ekki standa
i » '*Q
til lengdar svo þýðingar-
miklar sem þær eru. Hér
verður að verða breyting á.
Á næsta sumri verður að
gera átak í þessu efni. Til að
svo megi verða verður á
þessu hausti og í vetur að
hefja undirbúning að mal-
bikunarframkvæmdum að
sumri. Eins og nú standa
sakir er aðeins einn eða
tveir smágötuspottar tilbún-
ir undir malbikun. Það er
langt of lítið. Verkefnin eru
næg. Bæjarbúar eiga heimt-
ingu á að hafist verði handa
nú þegar, að gert verði eitt
hvað, sem að kveður. Bæjar
stjórnarmeirihlutinn leggur
mikil gjöld á bæjarbúa, og
geti meirihlutinn ekki sýnt
bæjarbúum að eitthvað af
viti sé gert við peningana,
hlýtur hann að dæmast úr
leik.
Stefnan í gatnagerðarmál-
um í framtíðinni á að vera
sú, að ekkert ár líði svo, að
ekki verði viss hluti gatna
malbikaður árlega. Verði
þeirri stefnu fylgt munu
ekki mörg ár líða, þar til
allt gatnakerfið er orðið
malbikað. Kostnaður við
malbikunarframkv. hlýtur
alltaf að vera nokkur, en í
Að undanförnu hefur kom
ið fram allsterk gagnrýni
vegna skipana manna í
nefndir og ráð. Það hefur all
lengi verið álit ráðamanna,
að í nefndir, skipaðar af
stjórn og Alþingi, megi ekki
aðrir veljast en alþingis-
menn, og sanna dæmin það.
Nú fyrir nokkrum dögum
var einni slíkri nefnd hleypt
af stokkunum. Verksvið
hennar skyldi að kanna
möguleika á nýtingu fisk-
veiðalandhelginnar. Ekki er
ætlunin að fetta fingur út
í þá ráðstöfun að skipa
nefnd í það mál, en fram-
’kvæmd skipunarinnar fór
nákvæmlega eftir framan-
greindri formúlu, ekki
mátti leita út fyrir veggi Al-
þingis að fulltrúum í nefnd-
ina. í hana voru skipaðir
þeir Jón Á. Héðinsson, Guð-
laugur Gíslason, Sverrir
Júlíusson, Jón Skaftason og
Lúðvík Jósepsson, allir þing
menn.
Allt eru þetta hinir mæt-
ustu menn hver á sínu sviði
og efar enginn góðan vilja
þeirra til að koma lagi á
hlutina. En því miður verð-
ur það að segjast eins og er,
að þessir menn hafa trúlega
takmarkað vit á því efni,
sem fyrir nefndinni liggur
að skila áliti um, að einum
undanskildum. Ekki var leit
að út í raðir sjómanna, skip-
stjóra og svo auðvitað fiski-
fræðinga, sem hefðu átt að
hafa sjálfskipað sæti í nefnd
inni. Nei, formúlan hélt á-
fram að blífa. Alþingismenn
einir hafa það vit, sem þarf
til að skila nefndaráliti, og
þar skulu ekki aðrir nærri
koma. Sanneikurinn er sá,
AÐALFUNDUR
Samkórs Vestmannaeyja var
haldinn 23. okt. s.l.
í stjórn voru kosin:
Reynir Guðsteinsson, form.
Sigrún Þorsteinsd. gjaldk.
Dagfríður Finnsdóttir, ritári.
Ásta Ólafsdóttír og Jónas
Guðmundsson, meðstj.
Starf kórsins s.l. ár var
nær samfellt, áhugi félaga
mikill og æfingar mjög vel
Framhald á 4. síðu
pað má ekki horfa, enda
ekki skynsamlegt, þar sem
sá kostnaður fæst fljótlega
endurgreiddur með minnk-
andi viðhaldi á lélegum og
sóðalegum malargötum.
að þingmenn eru margir
hverjir orðnir svo yfirþyrmd
ir af nefndarstörfum, að
slíkt verður einungis hálf-
kák hjá þeim, sökum þess
aragrúa af nefhdufn, sem
þeir eru skipáðir í. Vonandi
er að ekki vér@i sú raunin á
um hina nýskipuðu land-
helgisnefnd, en því miður
getur alveg eins farið svo,
að hún detti í sama farið og
hinar fyrri, lognist út af, '
vegna annríkis nefndarfull-
trúa.
Á þingi SUS nú í haust
var meðal annars bent á þá
óheillaþróun, sem á sér stað
að stjórnmálaflokkarnir
verða sífellt valdameiri í
þjóðfélaginu, en hinn al-
menni kjósandi ræður orð-
ið sáralitlu. Var þá sérstak-
lega bent á það, sem hér hef
ur verið gerð grein fyrir, að
ekki er leitað út fyrir veggi
Alþingis með skipan í nefnd
ir og talið, að úr því ætti
að bæta. Fleira var og tek-
ið fyrir af svipuðum toga
svo sem vald stjórnmála.
flokkanna yfir peningastofn
unum, og verða því máli
gerð skil hér í blaðinu síð-
ar, og þetta látið nægja í
bili.
S. J.
Sungiö og sopið
Það heför löngum þótt
snar þáttur í íslenzkri
gestrisni að vera rausnar
legur. Og því meiri sem
rausnin er, því meiri gest
risni. Ótal sögur eru til
marks um slíkt, t.d. brúð
kaupsveizlurnar gömlu,
þégár byrjað var á kaffi
og með því, áður en geng-
ið var að sjálfum matn
um, og svo auðvitað eins
mikið og liver vildi hafa
af drykkjarvörum á eftir.
Bæjarstjórnin okkar hef
ur vel og dyggilega hald
ið þessum gamla sið og að-
alsmerki íslenzkrar gest-
risni. Tæplega hefur svo
komið í bæinn ferðalang-
ur að sunnan, svo að ekki
sé nú um framandi þjóðir
rætt, að honum hafi ekki
verið haldið veglegt sam-
sæti með mat og drykk.
Það er raunar ekki rúm
fyrir slíka upptalningu í
stuttum blaðapistli, en þó
skal hér drepið á hið
helzta. Má þar fyrst telja
fræga til, þá er hér voru
á ferðinni utanríkisráð
herrar Norðurlanda, sem
boðið var til Eyja ásamt
fylgdarliði. Var þeim hald
ið matarboð og kokkteill
á eftir. Að vísu skyggði
það nokkuð á gleðina, að
aðeins danski ráðherrann
gat komið því við að fara
til Eyja, hinir sendu að
eins fylgdarlið sitt. En
ekki er þess þó getið, að
menn hafi ekki liaft list á
dásemdunum fyrir það,
enda slíkt auðvitað auka-
atriði, hvort ráðherrafnir
mættu eður éi. Svifskip-
inu var fagnað með matar
boði og kokkteil og mörg
um tilboðið úi aðlinum.
Rússneskur sjávarútvegs-
málaráðherra Yzkov að
nafni, var hér gestkom-
andi og var honum lialdin
veizla mikil með kokkteil.
Taldist hinum rússneska
gesti svo til„ að jafnveg-
lega veizlu hefði liann
ekki setið fyrr, og þyrfti
að leita aftur til keisara-
tímabilsins til að finna
liliðstæðu hennar á rússn
eska vísu. Norskur iðnað
armálaráðherra átti hér
leið um, og fékk hann svip
aðar móttökur og liinn
rússneski kollega hans.
Viðskiptafræðinemar heiðr
uðu bæinn með heimsókn
sinni og var þeim að sjálf-
sögðu haldin veizla ríkuleg
í mat og drykk. Þeirra
fyrsta verk, er til Reykja-
víkur kom, var að kunn-
gera í Háskólanum, hvílík
ir öðlingar liér væru við
stjórn mála, og mun nú
vera von á félagi laganema
við sama skóla ,sem hafa
runnið á lyktina. Má fast-
lega vænta þess, að fleiri
nemendasamtök sæki okk
ur heim og eykst þá auð-
vitað liróðurinn út á við,
ef jafn vel verður veitt og
hingað til. Og svo er það
nú blessað vatnið og allt,
sem því fylgir. Annað-
hvort þrjú eða fjögur boð
hafa verið lialdin í sam-
bandi við þess liingað-
komu, og má vera að þau
séu fleiri. Hafa ýmsir velt
því fyrir sér, hvort hin
mikla liækkun á tilkostn-
aði við vatnsveituna úr 70
milljónum í 125 milljónir
eigi að einhverju Ieyti ræt
ur sínar að rekja til þess-
ara boða. Tölvís maður
maður tjáði mér að aflok
inni stóru veizlunni, þeg-
ar vatninu hafði verið
lileypt á, að fyrir andvirði
þess, sem aðkomnir gestir
slokuðu í sig í mat og
drykk, hefði mátt bjóða
öllum bæjarbúum, jafnt
ungum sem gömlum upp
á kaffi og gott með því. En
slíkt er nú víst ekki jafn
greinargott merki um höfð
ingsskap og matarboð og
kokkteill handa nokkrum
tugum Reykvíkinga. Og
svo komu dönsku konurn-
ar í bæinn. Það var nokk
uð merkileg saga, og því
bezt að hún fylgi hér með.
Það berst til eyrna bæjar
stjóra í sumar, að hér væri
staddur hópur danskra
kvenna á ferðalagi. Þótti
honurn því sjálfsagt að
sýna hinum veikari kyns
hluta frændþjóðarinnar ein
hvern vott frændsemi og
vináttu, en þar sem hann
mun ekki hafa haft tæki-
færi til þess að sýna gest-
risnina í eigin pcrsónu kom
það í hlut annars úr bæj-
arstjórnarmeirihlutanum ða
að vera fulltrúi bæjarins
við athöfnina. Veizlan til
heiðurs liinum tignu er-
lcndu gestum var svo
haldin með pomp og prakt
og sjampaní með matnum.
En svo kom það bara upp
úr dúrnum í miðri veizl
unin, að gestirnir vor ekki
alveg eins tignir og ætlað
hafði verið. Hér var sem
sé á ferðinni saumaklúbb-
ur úr Reykjavík, skipaður
dönskum konum búsettum
þar. Sögðu þær, þegar
þær þökkuðu fyrir sig, að
það væri venja hjá þeim
að fara í ferð út á Iandsa
byggðina á hverju sumri.
Hefðu þær farið allvíða
undanfarin sumur, en
hvergi fengið betri móttök
ur en hér, og rómuðu þær
mjög rausn bæjaryfir-
valda. Má því búast við
fleiri slikum heimsóknum
í framtíðinni, þegar út
spyist þe:ij[i ágæta gest-
risni. Ja, það er aldeilis
ekki ónýtt að liafa jafn
skelegga og höfðinglega
menn í bæjarstjórn. Það er
af sem áður var.
S. J.