Fylkir - 26.02.1971, Blaðsíða 5

Fylkir
Tlýll skip til 8yia:
pórunn Svdnsdóiíir 19e. U01

Laugardaginn 20. þ. -m.
sigldi nýtt fiskiskip, Þórunn
Sveinsdóttir, VE. 401, inn í
Vestmannaeyjahöfn í fyrsta
sinn.
Þette. var 105 lesta stálskip,
smíðað hjá Stálvík h. f. við
Arnarvog. Þegar sagt er að
skipið sé 105 lestir, er átt við
samkvæmt nýju mælingar-
reglunum, en samkvæmt þeim
eldri, sem sjómönnum og
mörgum öðrum er ennþá
tamt að miða við, væri skip-
ið 137 lestir.
Aðalmál eru þessi: Lengd
26,40 m, breidd 6,70 m og
dýpt 3,35 m.
Eigandi þessa glæsilega
nýja skips er Ós h. f. hér í
Eyjum, sem er fjölskyldufyr
irtæki Óskars Matthíassonar-
Skipið er búið 800 hk.
MWM aðalvél og var gang-
hraði í reynsluferð 11V2 sjó-
míla. Hæfilegur ganghraði til
jafnaðar um 10 mílur. Ljósa-
vél er af Bukh-gerð, 57 hk.
_ 25 kw _ 220 v _ jafn-
strcumur. Við aðalvél er einn
ig 35 kw rafall.
Togspil er 13 tonna og eru
spildælur við báðar vélar.
Togkraftur var reyndur hjá
Stálvík og var hann 7100 kg.
Það er mesti togkraftur, sem
mælzt hefur hjá fyrirtækinu
miðað við sambærilega stærð
skipa, sem þýðir að hægt
verður að toga á dýpra vatni
og með þyrigri veiðarfæri.
í skipinu eru öll nýjustu
siglinga- og fiskileitartæki,
sem nöfnum tjáir að nefna.
Meira að segja blasir Loran-
inn við suga, þegar inn er
VELKOMIN HEIM.
litið. I lest er kælikerfi, sem
á að geta kælt allt niður í
15 stiga frost. Bjóðageymslu
klefi er ofanþilja, með sér-
stakri kælivél, matvæla-
geymsla með kælingu og
frystingu og heitt og kalt
vatn fæst um allan bát og
svo eru auðvitað sturtuböð.
íbúðir eru gerðar fyrir 12
manna áhöfn. 3 klefar eru
aftu.r í, 2 neðan þilja og einn
í brú. Frammí eru svo 2 3ja
manna klefar. Athygli vekur
vönduð smíði allra innrétt-
inga.
Sem fyrr segir er Þórunn
Sveinsdóttir smíðuð hjá Stál-
vik h. f. við Arnarvog, sem
annaðist alla stálsmíði, nið-
ursetningu véla og tækja o-
þ. h. Hins vegar annaðist
Nökkvi h. f. í Garðahreppi
aila trésmíðavinnu.
Skipið kostaði 28 milijónir
króna, og mun þurfa að
bylta innfyrir fáeinum gul-
um og bláum til að halda
endum saman a. m. k. fyrstu
árin. Aðspurður um það,
hvort ekki hefði verið ódýr
ara að láta smíða skipið er-
lendis, segir Óskar, að það
geti svo sem vel vei'ið, en
áreiðanlega hefði ekki feng-
izt eins vönduð vinna og frá
gangur þá leiðina. Síðan róm
ar Óskar mjög gott samstarf
við forstjóra og stjórn skipa
smiðastöðverinnar Stálvíkur
og einnig við fyrirtækið, er
trésmíðar annaðist, enda ber
skipið allt merki íburðar,
snyrtimennsku og fagmann-
legra vinnubragða.
Óskar Matthíasson nefnir
skip sitt eftir móður sinni,
Þórunni Sveinsdóttur frá Ósi
I á Eyrarbakka. Þar var hún
fædd 8. júlí 1894. Hún flutt-
ist til Eyja árið 1917 og átti
hér heima síðan til dauða-
dags 20, maí 1962. Hér gift-
ist hún æskuvini sínum og
sveitunga, Matthíasi Gíslasyni
en missti hann í sjóinn út af
vélbátnum Ara, 24. janúar
1930. Eftir það tókst henni
með dugnaði að halda sam-
an heimili og börnurn hjá
sér unz þau gátu séð um sig
sjálf. Þetta var ekki algengt
í þá daga-
Um þetta leyti hefur Ósk-
ar Matthíasson keypt fæðing
j ai-stað móður sinnar, Ós á
J Eyrarbakka. Hann nefnir fyr
j irtæki sitt eftir þeim stað.
En öllu meiri virðingu get-
ur sjómaður ekki sýnt for-
eldri sínu, en nefna skip
sitt eftir því.
Þórunn Sveinsdóttir kom
hér í höfn á laugardaginn
var kl. 11,30 f. h. Um kl. 5
síðdegis sama dag fóru þeir
út með netin og lentu í norð
vestan rudda við að leggja.
Þá reyndist skipið í alla staði
vel.
Fylkir óskar Óskari Matthí
assyni og fjölskyldunni allri
til hamingju með nýtt og
gotí skip.
HELGAFELL
Óþekktur höfundur sagði:
Menn geta stundum brotið
borgaraleg lög, að ósekju, en
aldrei náttúruiögmálin.
Það er alltaf að koma bet-
ur og betur í ljós að jafn-
vægið í náttúrunni má sem
allra minnst fara úr skorð-
um, ef ekki á illa að fara.
Til þess að vega á móti þeirri
þróun, sem er auðsjáanlega
að raska þessu jafnvægi, hef
ur verið gripið til þess, að
vei'nda náttúr: na, svo eðlileg
þróun geti sem mest átt sér
stað.
Það eru því miður mörg
dæmi þess, að maðurinn vakn
aði við þann vontía draum,
að ekki var hægt um að
bæta-
Þetta er öllum hollt að í-
huga vel. Á árinu 1969 komu
þrjár greinar í blöðum bæj-
arins, sem fjölluðu um vernd
un Helgafells. Sveinn Guð-
mundsson færði rökföst dæmi
sínu máli til stuðnings- Ár-
mann Eyjólfsson rakti sögu
^essa máls í meginatriðum.
Eftir mig kom greinarkorn,
einkum til stuðnings þeim,
sem meta Helgafell meira
en peninga eina.
í sjálfu náttúruverndarráð-
inu ríkti þögn yfir þessu
máli, bæði af almenningi,
sem og ráðamönnum þessa
bæjar; enda þótt til þeirra
hafi verið beint eindreginni
áskorun um að láta skoðanir
eða fyrirætlanir í ljós.
Hvað veldur?
Fyrst og fremst hefur þess
ari höfuðprýði Eyjanna eng-
inn sómi verið sýndur, hvorki
af bæ né öðrum. Þannig, í
allri menningunni dofna
tcngslin milli okkar og nátt-
úi-unnar, sem hefur verið svo
ríkur þáttur í lífinu. En til
þess að rjúfa ekki með öllu
þetta samband, verðum við
að leita til hennar. Það er
gert á ýmsan hátt ,t .d. með
ferðalögum og m. fl. Er nokk
ur staður á eyjunni betur til
frndinn en Helgafell með ná-
grenni „Þjóðgarður Eyjanna“?
En þögn þeiiTa, sem með
völd hafa farið, fæ ég ekki
skilið á annan hátt, en að
þegar meirihluti náttúru-
verndarnefndar, hér í Eyj-
um, synjaði flugmálastjórn-
inni um malartöku 1965 úr
Helgafelli, þá hafi mennta-
málaráð, bæjaryfirvöld með
náttúruverndarráði gefið um-
rætt leyfi.
Hvei-nig fer það saman að
Vestmannaeyingar eignist
eyjarnar, og að mér skilst
riáttúruréttinn, ef svo fáir
menn geta leyft slíkt, sem
veldur stórskemmdum á svo
einstæðu náttúrufyrirbæri
með eflaust þorra Eyjamanna
í andstöðu. Það styrkir þetta
mál mjög, að enginn Eyja-
maður virðist vera á móti
þessu máli, og er það vel.
Einnig, að náttúruverndarráð
hafði áður samþykkt að mal
artöku yrði hætt.
í grein Steingríms Arnar
22/1 ’71, segir að of mikillar
tilfinningasemi gæti hjá sum
um, sem um þetta hafa fjall
að. Það sýnir sig hjá þeim
norðanmönnum, að harka virð
ist það eina, sem dugir. En
flestir, sem um þetta mál
hafa skrifað, hefðu sennilega
ekki gert það, nema því að-
eins, að þetta er þeirra hjart
ans og tilfinningamál. En
það, sem þyngst verður að
vera á metunum við yfirveg-
un slíkra mála, er gildi þess-
Steingrímur Arnar talar
um vísindalega athugun til
malartöku á Heimey. Hefði
ekki almenningur mátt meira
að heyra um þá vísindalegu
athugun?
Um leið til úrbóta er lít
ið hægt eð fullyrða því gaum
gæfileg athugun verður að
fara fram. Til viðbótar þeim
leiðum, sem fram hafa kom-
ið, vildi ég þó leggja til að
athugað yrði, hvort fórna
mætti Hánni. Flutningaleið-
ina verður aíð atliuga mjög-
vel. einkum með Þorlákshafn
arferðum í huga, sem fram-
tíðaráætlanir benda tvímæla-
laust til að komi.
Að lokum: Stórvirkum
vinnuvélum er stefnt í átt að
litlu felli suðvestan í Helga-
fellinu, er nefnist Litlafell-
Hvort litli unginn, sem auð-
sjáanlega er gómsætur og
mjúkur undir tönn, verður
fói-narlambið í næstu at-
rennu, verður ekki sagt að
svo stöddu. En vart vei'ður
því trúað, að nokkur Vest-
mannaeyingur, ungur eða
gamall, geti á það horft.
Jón Gunnlaugsson.