Ný vikutíðindi - 08.12.1961, Síða 7

i
NÝ VIKUTÍÐINDI
7
KROM & STAL
KBÓMHLUTIE — AUEHLÍFAE
FE LGUE — VATNSKASSAHLÍF A‘E
STUÐAEAE — KEÓMLISTAE
KROM & STAL
fisMi
Krossgáta
L á r é 11 :
1. Óveður — 5- Sykur —
10. Lari'ur — 11. Fugl — 13.
Samhlj. — 14. Tími — 16.
Gerjun — 17. Samtenging —
19. Dráp — 21. Upphrópun
— 22. Verkfæri — 23. Fugls
— 26. Stafn — 27. Hagur —
28. Vígi — 30. Karlmnafn
(ef) — 31. Slark — 32
Skussa — 33. Fangani. —
34. Tveir eins — 36. Sálu-
hólpinn — 38. Einskis virði
— 41. Mánuður — 43. Far-
angurinn — 45. Orsök — 47.
Matreiðsla — 48. Þjóðflokk-
ur — 49. Trítla — 50, Fisk-
ur — 53. Mýri — 54. Fanga-
m. — 55. Karlm.nafn — 57.
Ófús -t— 60. Samlilj. — 61.
Viðhöfn — 63. Gjöful — 65.
Hávaða — 66. Vein (þf.)
1. Upphrópim — 2. Bel-
jaka — 3. Samtening — 4.
Drykkur — 6- Stafur — 7.
Farga — 8. Dimmviðri — 9.
Eink.st. — 10. Nóra — 12.
Óhljóð — 13. Kvenheiti —
15. Rusl — 16. Karlm.nafii
— 18. Hrognið — 20. Karlm.
nafn — 21. Vesalmenni —
23. Bágindi — 24. Fangam-
— 25. Kænir — 28. Valdir
— 29. Beitan — 35. Skelkuð
— 36. Ópera — 37. Þreytíir
— 38. Lýgi — 39. Fjúk —
40. Ásigkomulag — 42. Land
\ Afríku — 44. Samhlj. —
46. Ólofuð — 51. Tína — 52
Fullkomlega — 55. Á litinn
— 56. Greinir — 58. Sannan-
ir — 59. Haf — 62. Forsetn.
— 64. Fangam.
VALD OG OFURVALD.
Það hlýtur að vera ákaflega ánægjulegt fyrir lög-
reglumennina okkar, hversu miikið. traust yfirmenn
þeirra bera til þeirra, og skyldi maður nú ætla, að
þeir gerðu allt, sem í þeirra valdi stæði til að reynast
þess trausts verðir, er nýjasta viðurkenningin er feng-
in. Það er nefnilega ekki nóg með það, að þeim liðist
að stunda njósnir óeinkennisbúnir og handtökur í skjó'li
embættis síns, heldur hefur þeim nú nýverið verið feng-
ið það vald í hendur að 'kveða upp sektardóma yfir
samborgurum sínum, smávægilega að vísu ennþá sem
komið er, en sjálfsagt verður farið inn á mi'klu víðtæk-
ara svið, þyki þetta fyrirkomulag „gefast vel!“
Hér í .blaðinu hefur þrásinnis verið bent á varasemi
þess að reyna að koma hér upp lögregluríki. Þessi þjóð
er, að minnsta kosti ekki ennþá, orðin sá skríll, að
hnefinn og kylfan sé eina ráðið, sem á hana dugi. Og
lögregluþjónar ofekar eru því tmiður fæstir þeim gáfum
gæddir, að þeim sé fáandi í ihendur viðameira verk-
efni en þeir hafa reynt að gegna til þessa, að gæta
laga og réttar. Það er ekki í þeirra verkahring að
leggja neins konar dóma á meint afbrot, heldur aðeins
að iáta sér nægja að færa grunaða til yfirheyrslu og
dóms.
Það hefur verið ein grundvallarregla lýðræð'sþjóð-
félags, að borgarinn sfeuli saldaus, þangað til sök hef-
ur sannazt á hann. Fyrir þessari reglu virðast stöku
menn innan lögreglunnar Ihafa lökað augunum svo gjör-
samlega, að þeir telji það í sínum verfeahrinf að sak-
fella rnenn, þvinga út úr þeim játningu, áður en þeir
geti leitað verjenda síns eða þeirrar verndar, sem dóm-
stóll getur veitt þeim fyrir hótunum eins og „fejallar-
anum“ eða „innilokun"!
Eg er ekki trúaður á það, að yfirmönnum lögreglunn-
ar sé fyllilega Ijóst allt atferli undirmanna sinna. Eða
kannske láta þeir sem svo, að allt sé í lagi, meðan sár-
reiðir borgarar sitja á harmi sínum og láta undir höfuð
leggjast að ráðast á þá, sem veitzt hafa að þeim.
Með þessum orðum er ég efeki að draga það í efa,
að vald að vissu marki sé nauðsyn hverju þjóðfélagi,
en ofurvald í höndum eins aðila er' stórhættulegt, og
það er skoðun mín, að óbreyttum lögreglumönnum sé
fengið það í hendur með þessari ráðstöfun.
Eða með hverju Skyldu þeir annars hafa sýnt verð-
leika sína til svo mikils trausts?
BROSA FRAMAN I LJÖSMYNDARANN ...
Það eru ekki ýkja mörg ár síðan 'blaðaljósmyndarar
voru eiginlega óþefekt fyrirbæri, að undanteknum hon-
um Óla Magg á Mogganum, sem virtist aíls staðar vera
feominn á vettvang með vélina, þar sem eitthvað var
að gerast.
En 1 dag er öldin heldur betur önnur. Nú koma
menn varla svo saman á félagaárshátíð, að ebki úi
og grúi af blaðaljósmyndurum, smellandi ljósblossum
í allar áttir. Og þá er nú handagangur í ösfejunni hjá
þeim, ef eitthvað stórvægilegra gerist.
Eg var fyrir nofeferu að blaða í dagblöðum, ekki ýkja
margra ára gömlum, en mikið lifandi ósköp fannst mér
þau gamaldags. Ekki einu sinni litur í haus eða fyrir-
sögnum, sárafáar myndir, nema útlendar fréttamyndir
og sviplausar staðamyndir. Ja, það ©r einhver munur
núna, þegar allir eru á snapi eftir einhverju fréttnæmu,
sérkennilegu fólki til að rabba við og ljósmynda
Sfeyldi annars nokkurs staðar í heiminum fyrirfinn-
ast bær með álíka marga íbúa og Island, þar sem út
eru gefin fimm dagblöð, um tuttugu vikublöð, sem
fjalla aðallega um þjóðfélagsmál, auk alls skemmti-
lestrarefnisins, sem út kernur viíku-, hálfsmánaöar- og
mánaðarlega? Eg er eiginlega viss um, að í þessum
efnum eru engir jafnofear ofekar Islendinga.
Og svo er nú gefið út dálítið af bókum héma líka ...
G r í m k e 11.