Ný vikutíðindi - 26.01.1962, Blaðsíða 3

Ní VIKUTÍ ÐINDl
:i
Sréfi firá
lesendum:
biskupinn verði
FYKST og fremst
ANDLEGUR leiðtogi
kirkju sinnar.
1 tilefnl útvarpsþáttar Sig
Ur^ar Magnússonar, fulltrúa,
Um Skáliholt, langar mig til
Þess að nota tækifærið og
baata iþar noikkru við.
Sára Signirður í Hraungerði
vakti þar máls á afar mikils
Verðu atriði, sem er hin and-
leiðsögn kirkjuhöfðingj-
aua og sér í lagi aðskihiaður
kÞfcju og ríkis að nokkru
,eyti- Bisikupiun á ekki að
PUrfa að standa í þrasi út
^ tjármálum þjóna sinna.
ann á að iyfta kirkju sinni
trú í hærri sess og velta
'Uu þunga fargi af henni,
Uem hvílt hefur þar lengi og
regið úr henni ailan mátt.
. mínum dómi er orsök-
lu_ til iþesisa -undirgefnin við
sjálfan ríikiskassann. Kirkj-
Uu á að hafa svo frjálsar
endur, að henni sé jafnvel
^ögulegt að Ibeina gagnrýni
tii rikisvaidsins og
Ueu^a því á aimennt siðgæði,
eu ®hum er kunnugt, að það-
fu 311 á onsakanna leita fyrir
nn hága ástandi í hvers-
°nar þjóðfélagsháttum, sem
^Ginnr fram 1 fjármáia- og
u járnmálalifinu og f er
1 enjulega saman.
Kirkjan á að vera sam-
Uefnari stjómmálanna. Hún
a að leitast við já kristileg-
^aáta, að styrkja jafn-
3'gishug almennings til bar
umála; leiðbeina honum
®-ð iskiija, þegar dóm-
^rndin er rugluð af ósvifn-
.. áróðri; vera uppörvun á
. iðleikatímabilum og ekki
Ulzt að talka þátt í og auka
gleðina og ánægjuna þeg-
. Ve^ gengur. Prestamir
f'fiL ^ vera trúnaðarvinir
eiksins og hafa nægan tímá
, ^ess að taka þátt í gleði
,°S sorgum; fylgjast
jg. ^hyggjum þess og erf-
°g vera sem mennimir,
eui hunna flestu ráðin þeg-
u Þhrf !krefur.
Biskup 4 að hafa sér til
- -híðar Kirkjuráð, sem
hoð;
>ar og ákveður stefnuna.
nskupinn á fyrst og fremst
ki Jera an<^-eg'ur ieiðtogi
jn sinnar og vera svo
erikt afil í þjóðfélaginu, að
t yrgir menn látj sér ekki
j.. huigar koma nein ævin-
_u’1> er samræmist efcld sið-
^ 'J'enaq. reum^srjoi TpæS
meðan sú sikipun ríkir í mál-
um þjóðkirkjunnar, sem raun
ber vitni um, er lítii von til
þess að virðingarstaða henn-
ar verði slík. Tii hennar er
aðeins leitað í samræmi við
þá „tradisjon", sem hún hef-
ur sjálf skapað. Almennur á-
huigi fyrir trúmálum er efcki
fyrir hendi og verður ekki,
meðan aimenningur sér og
veit að siðgæðislögmál krist-
innar trúar er brotið dag-
lega án iþess að fcirfcjan haf-
ist nokkuð að.
Það er eitthvert tóm-læti í
prédikunum prestanna í dag.
Ræður margra em þó góðar,
en einungis nokkrir þeirra,
sem hlusta á þá, vita hvað
þeir eru að fara ef gagnrýn-
inni er beitt. Taia verður
úndir rós, svo ekki sé hið
opinbera móðgað eða aðrir
er í (hlut eiga.
Kirikjan þarf og verður að
I losna undan rífcisvaldinu.
Með því móti mun hún verða
þjóðinni miklu meira gagn
en eila og fylgi hennar auk-
ast. Kirkjan á í dag stór-
gáfaðan foringja, sem mundi
láta margt gott af sér leiða
ef ihann fengi einhver völd
eða a. m. k. óbundnari hend-
ur. Og prestamir sjáLfir
eiga að hafa hér forystu um
og almenningur mun fylgja
á eftir. — Á. Á.
DANSKIIi ÖUBRUGG-
ARAR SJA MILLJARÐA
GRÓÐA A ÍSLANDI.
Það hefur kvisast út í
Danmörku, að hin frægu
brugghús þar í landi Carls-
berg- og Tuborgvenksmiðj-
urnar séu búin að gera með
sér samkomulag um að
byggja öiverksmiðju á Is-
landi, ef þessi iönd gangi í
Efnahagsbajndalagið. Svo og
hefur heyrzt, að teikningar
allar að slíkri verksmiðju
séu tilbúnar eða í þann veg-
inn að Ijúlka.
Þetta kemur ekkert að ó-
vörum, þar sem sannað er,
að íslenzfca vatnið er eitt-
hvert bezta, ef ebki bezta,
vatn í veröldinni til ölgerð-
ar.
Það væri Islendingum tii
stórskammar, ef af þessu
yrði. Við ættum að skamm-
ast okfcar fyrir að rífcis-
stjómimar, sem hafa haft
(Framh. á bls- 7)
3EgX&xJiÓu/í EújJSGmaÓuA:
i PISTILL DAGSINS
I / •. . > ' ■
VARÐBERGSFUNDIR.
Tæplega hefði nokkurn órað fyrir að
fundir liins nýlega félags ungra áhuga-
manna um vestræna samvinnu, Varð-
bergs, gætu orðið til að vekja stórfelld-
ar umræður um stöðu íslands, í heimin-
um. Það leit helzt út fyrir að boðaðir
almenningsfundir félagsins yrðu halelúja-
samkomur ungra og „óspilltra“ drengja
sem ekkert gæti haggað við.
En eftir að kommúnistarnir Jónas
Ámason, Ragnar Amalds, Björn Þor-
steinsson og aðrir slíldr tóku að elta fund
ina uppi og vekja þar upp deilur, hafa
fundirnir vakið landsathygli. Fundir Varð
bergs eru nú gríðariega mikið sóttir. Þar
ræða ungir fulltrúar framsóknarmanna,
krata og sjálfstæðismanna um varnarmál-
in, oftast skemmtilega og fróðlega. Síðan
taka kommarnir við og svara en úr því
eru hafnar hörkudeilur, sem kannske
lýkur ekki fyrr en líða tekur á nóttina.
EKKI STJÓRN-
MÁLALEGA HUGSANDI
Að vísu missa þessar deilur nokkuð
gildi sitt, að fulltrúar kommúnista eru yf-
irleitt „senthnental“, vonsviknir bullarar,
t. d. Jónas Amason, sem reynir meira að
hræra í tilfinningum sínum og annarra
með smásögum um litlar, ljóshærðar hnát
ur, sem urðu fyrir ógnum vondu mann-
anna í vestri, éða þá að rif ja upp gömlu
sögima um kjamorkusprengingu á Suð-
urnesjum. Itagnar Arnalds er ekki svo
slæmur, en grípur þó ósjaldan til slíkra
baráttuaðferða. Þetta er aðeins að dreifa
huganum frá kjama málsins. Raunar er
það ákaflega skiljanlegt að svona verði
kommúnistarnir að fara að.
Þeir segjast berjast fyrir hlutleysi
landsins, því hlutleysi, sem markað var
1918. En allir vita að þessi hugsjón er
dauð. Þess vegna verða þeir að grípa til
annarra ráða. Þá reyna þeir að slá á
strengi íslenzkrar andúðar á lieraaði og
öllu sem að honum lýtur. En það er líka
óraunhæft, vegna þess að það eru hinir
miklu herir í austri og vestri, sem með
tækjum sínum varðveita heimsfriðinn,
halda jafnvæginu milli austurs og vest-
urs. En kommamir þora aldrei að segja
það sem þeir ramiverulega býr í brjósti.
Þeir þora ekki að segja að við eigum að
vera vamarlaus þjóð til að Rússar geti
náð á okkur tangarhaldi. Þeir þora ekki
að segja að við eigum samleið með Rúss-
um (að dómi kommúnista) og ættum að
stilla okkur við þeirra hlið í kalda stríð-
inu. Þess vegna fara þeir eins og köttur
í kringum heitan eid, þegar þeir ræða
kjarna vamarmálanna, og áróður þeirra
geigar hvað eftir annað.
Kommúnistar vantar hugsjón eða
stefnu í vamarmálum, stefnu, sem gengur
í íslenzku þjóðina. öll þeirra áróðursstarf
semi strandar á því að allir vita að þeir
ganga erinda Sovjetríkjanna með áróðri
sínum.
Um tíma virtust þeir fá betri áróðurs-
lega aðstöðu. Hlutlausu ríkin í heiminum
vildu skapa „þriðja aflið.“ Meðal foringj-
anna voru margir af virtum og að því er
fólk áleit friðelskandi stjórnmálamönnum.
En þeim hefur ekki tekizt að koma sér
saman, efnahagur þessara ríkja er í öng-
þveiti og nú síðustu vikurnar höfum við
fengið að sjá hversu friðarást þeirra nær
skammt, t. d. Nehrús í Indlandi.
í rauninni hjálpast allt til að styrkja
aðstöðu Varðbergs-manna. Það er því mál
stað þeirra í hag að fundir félagsins skuli
vera orðnir svo fjölmennir og fjöragir,
eftir að kommúnistar byrjuðu að elta þá.
Þeim mun auðveldara er að ná til komm-
únistanna, jafnframt því sem ég held að
Varðbergsmenn muni leggja sig enn meir
fram en áður, þegar þeir eiga málstað
sinn að verja í návígi. Fari svo þurfa
þeir engu að kvíða. Sólotin verður þeirra,
á kostnað kommúnista.
TILKYNNINGIN
UM FORSTJÓRAEFNIN
Eg held að stjórnendur Eimskipafélags
ins spilli fyrir sér og félaginu með leynd
þeirri, sem þeir hafa bmgið yfir nrn-
sóknir um forstjórastöðuna. Fólkið hefur
litið á Eimskipafélagið, sem þjóðarfyrir-
tæki. Skipafélaginu hefur þess vegna
gengið betur að afla sér viðskipta, að
margir vilja efla það sem þjóðarlyrirtæki,
gegn Sambandinu, eða ýmsum sem reka
einnig skipafélög. En þegar það er orð-
ið að prívatmáli fárra manna hver hafi
sótt um hjá „óskabarainu“ sér allur lands
lýður að Eimskipafélag íslands er ekki
orðið annað en einkafyrirtæki, sem hann
á ekkert í.
Það er engin röksemd að þeir sem sóttu
um hafi ekld viljað láta nafns sins getið
vegna þess að þeir væru í þannig stöðu
að erfitt gæti verið ef uppvíst yrði að
þeir vildu fara frá sinu fyrirtæki. Eng-
inn í slíkri stöðu hefur nokkm sinni kom
ið til greina í stöðuna. Aðeins framúr-
skarandi maður á toppnum í sínu fyrir-
tæki getur sótt um, og hefur sótt um.
Það sem þarna er að gerast er að hhi-
ir mörgu sterku sem sækjast eftir stöð-
unni þora ekki að láta birta nöfn sín, ef
þeir skyldu tapa í slagnum og það ylli
þeim álitshnekki hjá almenningi.