Ný vikutíðindi - 14.12.1962, Blaðsíða 7

NÝ VIKUTIÐINDI
1
\
— iyiíinggar-
tilraun
(Framh. af bls. 4)
sig rifflum og kylfum. Und-
arlegt er það samt, að á
sæmilega glöggum ljósmynd-
um frá þessum atburðum
sjást menn hvorki með riffla
eða kylfur, enda kemur ekki
glögglega fram í frásögn
Hendriks, að slíku hafi í
rauninni verið beitt. Hann
kom hvergi nærri þeim við-
skiptum, er handtekinn
Tieima hjá sér á Vesturgöt-
unni, og nýtur þess óspart að
láta ryðja sér braut upp
Skólavörðustíginn, þar sem
menn kalla kveðjur til hans
og taka ofan fyrir honum.
Glóría píslarvættisins, ha?
(Flest er nú notað til þess
að koma erindi sinu hérlend-
is í kring)!?!
LEYNIKLÍKAN
Strax og honum hefur ver
ið sieppt, tekur hann að
safna saman nytsömum sak-
leysingjum, — sem orðnir
þykja sæmilega efnilegir,
enda vandlega uppfræddir og
þátttakendur í byltingu, sem
óhjákvæmiiega hlaut að leiða
til merkari atburða — eins
og í Rússiandi. Mjór er mik-
ils vísir.
Ekki skortir heldur funda-
höld, og nytsömu sakleysingj
amir látnir æpa sig hása á
fundum gegn stjórnarvöldun-
um. Stofnuð er fjölmenn
leyniklíka, — aðild bundin
þagnarheiti til að hafa allt
sem líkast starfsemi bolsé-
vika í Rússlandi. (Engum
dettur samt í hug að banna
starfsemina, og hefur vafa-
laust valdið gífurlegum von-
brigðmn rauðu píslarvotta-
kandídatanna.) Fundir haldn
ir flest kvöld vikunnar, aðal-
lega með erindum um sósíal-
isma og kommúnisma. Og
árangur þessarar pukur-
starfsemi kemur fljótlega í
ljós. Illa skipulagðir andstæð
ingar verða að sjá af stjórn
Jafnaðarmannafélagsins i
hendur þessa Áhugaliðs Al-
þýðunnar, eir'svo nefndist
kommúnistaklíkan, tii að
byrja með.
RAUÐA STJARNAN
Þess er vert að minnast,
að kommúnistaklíkan er ekki
fyrr búin að ná völdum i
Jafnaðarmannafélaginu, en
hún útbýr sitt félagsmerki
og hengir á félagsmenn,
fimm horna rauða stjömu,
með logagylltum hamri og
sigð. Nákvæmlega eins var
merki alþjóðasambands
kommúnista, Komintern.
En þegar að því kemur að
láta félagið ganga formlega f,
í Komintern, gugna loks nyt- |
sömu sakleysingjamir, og
kommúnistarnir einangrast
eins og oftast hefur farið
hérlendis síðan, er þeir hafa
sýnt sinn rétta lit innan
samtaka, sem þeir hafa verið
að sölsa undir sig — en því
miður ekki nærri alltaf.
Mynda þeir þá sitt eigið fé-
lag, Félag ungra kommún-
ista, sem síðar varð Æsku-
lýðsfylkingin, og starfar enn
undir því nafni, en hefur á
liðnum árum orðið að styðja
ýms bandalög og flokksheiti,
og er saga útaf fyrir sig.
ÓFULLNÆGJANDI
AFHJÚPUN
Hendrik hefur nú í elli
sinni litið yfir liðna tíð og
hreykzt yfir. Hann segir
sjálfur að atburðimir i nóv-
ember hafi átt sinn ríka þátt
í því, að verkalýðshreyfing-
in varð jafn róttæk og hún
er. Þá veit maður það. Það
var sem sagt ekki hagsmuna
barátta, eins og kommúnist-
ar hafa á síðari timum gmn-
að af, sem veitti þeim að-
stöðuna innan hreyfingar-
innar, heldur utanaðlærð
byltingartilraun á rangtúlk-
uðum forsendum, sem út-
sendarar kommúnista á sín-
um tíma komu i kring.
Rangtúlkaðar forsendur
eru líka þeirra ær og kýr. |
Þarna hefur fyrsti opinberi
útsendari þeirra hérlendis
leyst frá skjóðunni, því mið-
ur ekki nægilega. Það er
nauðsynlegt til glöggvunar
að fá örlítið nánari upplýs-
ingar um nokkur atriði. Eða |
vill ekki Hendrik Ottóson I
segja okkur nánar frá þvi, 1
í hverju hin mikla og góða g
fræðsla, sem hann hlaut fyr- 1
ir tilstyrk sænskra kommún-
ista, hafi verið fólgin, og
hvaða fulltrúastörf hann
hafi tekið að sér hér á landi
fyrir þá? Sömuleiðis hverjir
hafi ráðið för hans á alþjóða
þing kommúnista svo og
þeirri ákvörðun hans og ein-
hverra ónefndra (hverra?)
að senda Ólaf Friðriksson
þangað á næsta ári. Enn-
fremur, hvenær hann hafi
látið af fulltrúastörfum fyr-
ir kommúnista hér á landi, 1
og hver tekið við af honum,
ef eiiíliver.
Þetta skal látið nægja í
bili, — en ákveðins svars
krafizt.
Með bók sinni um upphaf
kommúnismans á Islandi
hefur Hendrik lyft homi á
tjaldi, sem ómetanlegt var
að gægjast undir. Því miður
gérist það alltof sjaldan að |
kommúnistar afhjúpi sig á |
þennan hátt; þeiy nytu held- I
ur ekki þess fylgis hér, sem 1
raun ber vitni, ef svo væri.
Maður einn var á ferð 1 járn-
brautarlest og flíkaði mjög lær-
dómi sínum. Að lokum var
sessunauti hans nóg boðið og
sagði:
„I sameiningu vitum við allt
milli liimins og jarðar.“
„Hvernig þá?“ spurði sá leið
inlcgi.
skrána!
Stoppaðu húsið, svo ég komi lyklinum
mér fyrir handritið, sem ég
ætla að byrja að skrifa undir
eins og ég er búinn að finna
gotl efni og andinn er kominn
yfir mig.“
Lestin staðnæmdist skyndi-
lega, svo að farþegarnir þeytt-
ust úr sætum sínum. „Hvað hef-
ur komið fyrir, Iestarstjóri?“
spurði einn farþeganna.
„Smámunir ... Við ókum yf-
ir kú.“
„Var hún á teinunum?"
„Nei, við eltum hana inn í
fjós!“
Blaðamaður (virðir fyrir sér
fanga í klefa sínum): „Hvers
vegna eruð þér lokaður hér
inni?“
Fanginn (mæfúlega): „Eg
held, að þeir búist við að ég
færi, ef dyrnar væru opnar.“
„Þér vitið allt nema það eitt,
að þér eruð fífl, en það veit
ég.“
„Frú Málfríður er að fá und-
irhöku.“
„Nú, sú upprunalega hefur þá
haft of mikið að gera ein.“
„Þér eruð dálítið hásar í dag,
frú.“
„Já, maðurinn minn kom
seint heim í nótt.“
„Haldið bardaganum áfram,
piltar," sagði hershöfðinginn.
„Látið aldrei bugast og hættið
ekki að skjóta fyrr en skotfær-
in eru þrotin. En þá skuluð þið
taka duglega til fótanna. Eg
er dálítið haltur, svo að ég
ætla að leggja af stað undir
eins.“
Lögreglustjórinn: „Hvernig er
þessi morðsaga?"
Lögregluþjónninn: „Sami
þvættingurinn og alltaf. Þeir
finna morðingjann á endanum."
Skipstjóri: „Þetta er vonlaust!
Skipið er dauðadæmt!' Eftir
klukkustund verðum við öll dá-
in.“
Sjóvéikur farþegi: „Guði sé
lof.“
Húseigandi: ..Hvenær ætlið
þér eiginlega að greiða húsa
leiguna, sem þér skuldið?"
Pcningalaus rithöfundur:
„Jafnskjótt og ég fæ ávísunina,
sem útgefandinn mun senda