Ný vikutíðindi - 04.06.1965, Blaðsíða 6

6
Ní VIKUTlÐINDI
f---------------
KLUBBURINN
HLJÓMSVEIT
Karls Lillien-
dalhs
söngkona
HJÖRDfS GEIRSD.
VALDIR, SiAl.FSTÆÐIR
IR KAFLAR ÚR MINMS-
BLÖÐUM LEIGUBfL-
STJÓRA f NEW YORK.
E6ER
leika og skemmta
ftalski salurinn:
Ævintýraþyrst saklaus telpa
TRfÓ GRETTIS
BJÖRNSSONAR
AAGE LORANGE
leikur í hléiun.
Kiúbburinn
LÆKJARTEIG 2,
SÍMI 35 3 55.
k_________________J
K-K-K-K-K-K-tc-K-tc-K-tc-K-tc-tc-tc-K-K-K-K-Mc-K-M
I ROÐULL !
í *
* HLJÓMSVEIT %
5 *
Í PREBEN GARNON i
í i
t leikur ¥
* T
★
★
★
★
★
ULLA BERG
syngur.
¥
¥
¥
¥
¥
K-Mc-fc-tc-tc-tt-Mc-tc-tc-tc-tc-tc-tc-tc-tc-tc-tc-tc-tc-tc-tc-p
Leigubílstjóri í stórborg ekur fram og aftur yfir
100 kílómetra á næturvakt og yfir 130 km. á dagvakt.
Enginn ekur meira að jafnaði. Og aldrei veit hann
hverju hann á von.
Kvöld eitt fyrir skömmu, þegar ég og hún vinkona
mín á matbarnum urðum ósátt og ég var ósköp ein-
stæðingslegur í skapi, fór ég með farþega út í Queens.
Þegar ég hafði skilað honum af mér, ákvað ég að róla
þar svolítið um hjá skógunum, því ég var orðinn dauð-
leiður á að sjá alltaf sömu göturnar, og svipast um
eftir nýjum matsölustað til að fá mér bita.
Jæja, ég stoppa sársvangur skammt frá girnilegum
matskála við Queens Boulevard og labba inn. Ég er
ekki nema fimm mínútur að gleypa í mig brauðsam-
lokur og kaffi, og hraða mér svo út í bílinn og set
í gang. Ég ætla aftur inn í borgina og beint á sarna
góða matbarinn og ég var vanur, er. gefa skít í hana
vinkonu mína þar. Ég er ekkert skyldugur til að tala
við hana, hvernig sem hún lætur.
Allt í einu heyri ég unga og fallega rödd inni í vagn-
inum, og þar situr ungur kvenmaður aftur í og hún
virðist hrædd.
„Hvað ertu búin að vera þarna lengi?“ spyr ég, „og
hver skollinn hvílir þér á hjarta?“
„Mér bara brá, það er allt og sumt, þegar þú komst
svona í hendingskasti inn í bílinn. Ég beið bara eftir
því að þú borðaðir. Mig langar til að komast niður að
Paramount á Time Square“, segir unga daman óða-
mála.
Svo að ég set gjaldmælirinn í gang og legg af stað
áleiðis til Times Square gegnum alla umferðina. Hún
heldur áfrum að tala eins og tvö hundruð manns, og
ég fatta ekki hvað hún er að tala um, nema stöku
sinnum.
Mér skilst hún vera að segja mér frá því, hvað
hún eigi marga kærasla, en að enginn þeirra vilji
fara með hana í næturklúbb og að sig dauðlangi til
að sjá þá að innan. Og ég tuldra: „Það er leitt, það
er nú það“ öðru hverju, meðan ég berst við umferð-
ina á Queens Boulevard og þá tegund ökumanna, sem
hafast þar við.
Hún heldur áfram að masa og talar aftur og aftur
um það sama. Svo að ég þreytist á að hlusta á hana
og slæ út í aðra sálma: „Heyrðu, elskan, stúlku með
þitt útlit myndi hver sem væri vera hreykinn af að
fara með á næturklúbb".
Ég held mig vera að grínast, og hún svarar þessu
engu, en skyndilega dettur mér í hug að ég gæti farið
með hana á matbarinn og sýna henni vinkonu minni,
sem þar afgreiðir, hvers konar stúlkur ég get náð í,
þegar ég vil það við hafa.
Svo að ég segi við telpuna, að ef hana langi reglu-
lega til, þá skuli ég taka hana út með mér, því að
ég sé alveg að hætta að keyra.
„Mér lízt ágætlega á þig“, segir stúlkan, „svo að ég
vil fara með þér, en ég vil sjá Paramount-sýninguna
fyrst, og á eftir geturðu sótt mig og farið með mig í
klúbb. Ég set það bara sem skilyrði að ég fái að borga
fyrir mig, vegna þess að ég vil ekki að þetta risti
neitt dýpra hjá hvorugu okkar. Heyrirðu?"
„Þú varft ekki að taka þetta svona hátíðlega", segi
ég. „Þegar öllu er á botninn hvolft, þá tefli ég í meiri
tvísýnu en þú. Þú veizt hver ég er, en ég veit ekkert
um þig, og það sem meira er, þá býst ég við að það
sem ég er að gera, sé ekki fullkomlega löglegt".
„Hafðu engar áhyggjur", segir hún, ,,ég skal ekki
hafa hátt um það. Ef þú bara kemur á tilsettum tíma,
skal ég bíða fyrir utan Paramount“.
,,Heyrðu“, segi ég, ,,af hverju kemurðu ekki með
mér og borðar kvöldmat á ágætmn stað, sem ég þekki,
þar sem við getum rætt betur um hvert við förum á
eftir?“
„Nei, takk“, svarar hún. „Ég er allt of æst. Settu
mig bara af við Times Square og komdu bílnum þínum
fyrir, og ég sé þig eftir sýninguna“.
Fyrr en varir er ég svo kiminn að 43. Stræti og
Broadway, og bún borgar mér og vill ekki koma að
borða með mcr. Svo sé ég að hún fer í biðröð eftir
aðgöngumiða, og svo fer ég með bílinn í bílageymsl-
una. Ég er ekki upplagður í að fara á matbarinn, því
að nú get ég ekkert sýnt henni vinkonu minni þar
lengur.
Svo seinna um kvöldið, einn og yfirgefinn, tek ég
neðanjarðarlestina niður að Times Square. Ég er svo-
lítið á eftir tímanum, en telpan bíður hin rólegasta.
Ég er bæði hissa og ánægður, en samt svolítið tor-
trygginn.
„Við skulum ganga, hjartað", segi ég. Hún fellst
fúslega á það, og meðan við löbbum áfram, kemst ég
að raun um, að hún er raunverulega prýðis stúlka og
á aðeins einn kærasta, sem er fjarverandi, svo að henni
leiðist.
En það er ekkert spennandi að fara út með stilltri
og siðprúðri stúlku, einkum til þess að skoða þessi
væmnu skemmtiatriði á næturklúbbunum, svo að ég
reyni að telja henni hughvarf.
„Eigum við ekki að fara á miðnæturbíó ?“ segi ég.
„Ég er þegar búin að horfa á tvær bíómyndir“, segir
hún.
Svo að ég fer með hana á billegan stað við Kólum-
busar Breiðgötu, þegar við höfum gengið langa hríð.
Við fengum okkur tvær eða þrjár samlokur og eitt
eða tvö glös, og um klukkan tvö byrjuðu skemmti-
atriðin. Þau voru svo klámfengin og það voru svo
margar fyllibyttur og kvennajagarar og gleðikonur
þarna inni, að ég var að vona að lögreglan kæmi og
gerði rassíu.
Ég skammaðist mín, og ég sá að hún fór hjá sér.
Hún var vandræðaleg og skemmti sér sýnilega ekki
neitt.
„Finnst þér ekki gaman að sýningaratriðunum, elsk-
an?“ spyr ég, til þess að vera viss.
„Ég hef aldrei heyrt eða séð neitt þessu líkt áður“,
segir hún, „og ég er ekki viss um að mér líki það“.
Svo að ég kalla á þjóninn og bið um reikninginn,
og hann fær mér reikning, sem hljóðar upp á átján
dollara. Þetta er ræningjaprís, og ég bið hann um að
koma nær, sýni honum bílstjóraskírteinið mitt og segi
honum að ég bæði vinni og búi hérna í hverfinu.
Hann tekur aftur reikninginn og kemur aftur að
vörmu spori og nú sýnir reikningurinn níu dollara.
Þetta er ennþá of hátt, en hvað get ég gert? Ég læt
hann fá síðasta tíu dollara seðilinn minn og geng út.
„Hvað skulda ég þér mikið?“ spyr hún, meðan ég
fylgi henni að næstu neðanjarðarstöð.
„Sleppum því, elskan“, segi ég. „Reikningurinn er
borgaður. Ég ætla að verða samferða þér niður á
42. Stræti, og þar geturðu skipt um lest og tekið
Queens-lestina“.
„Þú þarft ekki að fylgja mér heim, Jim“, segir hún.
„Ég veit að þú ert orðinn þreyttur. Sjáðu bara um