Ný vikutíðindi - 21.01.1972, Blaðsíða 7

NÝ VIKUTÍÐINDI
7
embætti á vegum flokksins.
Malenkov grunaði, að hér
væri hætta á ferðum. Hann
skynjaði storminn, sem myndi
geta feykt honum alla leið til
Síberíu. En það eitt að grima
Bería var ekki nóg. Hann varð
að vita áætlanir Bería og —
fyrst og fremst — hverjir væru
samsærismenn hans, svo að
hann gæti kramið þá alla sam-
stundis. Það var aðeins ein leið
til þess að ná þessu marki: nota
hina óseðjandi kynlöngun Ber-
ía.
— ★“
Þegar leynifundinum lauk,
hinn 21. apríl, klukkan tvö um
nóttina við Katorskayastræti 3,
hafði hverjum félaga Malen-
kovs verið fengið sitt hlutverk
í undirbúningi að morði Bería
og samsærismanna hans. Meska
lenko, yfirmaður loftvama í
Moskvu, var maðurinn, sem átti
að hefja þennan leik um líf
og dauða. Þegar hann var kom-
inn til skrifstofu sinnar í
Kreml, kallaði hann tvo menn
úr lífverði sínum til sín. Þessir
svo nefndu X-menn voru með-
limir í úrvalsherdeildum Sovét-
lýðveldanna, sem hann gat full-
komlega treyst. Hann gaf þeim
nokkrar fyrirskipanir, og sagði
þeim síðan að fara til starfa
sinna.
Klukkan tíu fyrir hádegi
þennan sama dag óku þessir
tveir X-menn til hins dygga
þjóns Bería, Constantin Vasile-
vitch. Þeir stungu upp læsing-
una að íbúðinni, yfirbuguðu
höfuðsmanninn, áður en honum
gafst tóm til þess að kalla á
hjálp, bundu hann og kefluðu.
Meðan annar maðurinn draslaði
honum inn svefnherbergið og
gætti vandlega að honum þar,
settist "hihh við simann.
-★-
Klukkustundir liðu, og svo
varð tíminn að dögum. Þá var
það á fjórða síðdegi hinnar
ströngu vöku, að síminn
hringdi. Þeir könnuðust við fals
ettröddina hans Bería.
„Það er Vasilevitch, sem tal-
ar“, hermdi X-maðurinn eftir.
„Durak (auli). Ég ætti að
vita það. Útvegaðu mér stúlku
í kvöld, á venjulegum tíma, í
venjulega herberginu.“
Að svo miklu leyti gekk nú
þetta vel. Nú kom næsta skref-
ið. Meðan hinn raunverulegi og
„aulalegi“ Vasilevitch var í
haldi baka til í íbúðinni, ók
hinn X-maðurinn nokkrum
klukkustundum síðar til að ná
1 tálbeituna, stúlku handa Ber-
ia, og sem átti að ginna hann
í net Malenkovs. Þessi beita —
hin tuttugu og þriggja ára Aam-
ara Trofimova — hafði verið
mjög vandlega valin. Malenkov
var það fyllilega ljóst, að allt
valt á samstarfi stúlkunnar.
Hún var gallharður kommún-
isti, mikill aðdáandi hins látna
Stalíns, og hún hataði Bería.
SMERS, félagsskapur Bería,
hafði drepið föður hennar og
bróður, sem báðir höfðu verið
liðsforingjar í Rauða hernum.
Þessi þjónusta Tamöru við Mal-
enkov var kærkomið tækifæri
fyrir hana til þess að endur-
gjalda Bería.
Klukkan tíu um kvöldið tók
X-maðurinn hana upp í bílinn
sinn á stað, sem áður hafði ver-
ið ákveðinn fyrir framan Gorki
kaffihúsið, við neðri enda Gorki
LÁRÉTT: 45 heill 14 auðlindir
1 skelfileg 48 jók 16 viðbragsfljótur
7 tímabilana 49 fugli 17 úrræðagóðar
12 hljómar 50 sefa 20 dýra
13 draugagangur 52 stúlka 21 frumefni
15 ekki 54 rödd 22 hljóm
16 fansar 55 greinir 23 kyrrlátur
18 utan 56 rómþýður 26 klausturbúi
19 stefna 59 bókstafi 27 vélar
20 beita 60 í 7. himni 31 ótæti
22 ógnar 63 runnateg. 32 venja
24 ílát 65 gap 35 eftirlíking
25 betl 66 væskill 37 minnuga
26 28 tæpt kvæði LÓÐRÉTT: 38 41 ógnar ferskur
29 eins 1 óbyggt 42 hyggst
30 tvíhljóði 2 grastotti 43 nafnbót
31 reykja 3 elska 46 tónn
33 búfénaður 4 skáldaði 47 forsetning
34 guð 5 þegar 51 óviðráðanleg
35 eftirlegukind 6 heillavænlegur 53 leiðslan
36 kallmerki 7 dvali 57 flana
38 eldstæði 8 fugl 58 áverki
39 berast 9 mánuður 61 950
40 greinir 10 keyr 62 450
42 borðandi 11 hinnar 63 tvíhljóði
44 tryllta 12 hirt um 64 tveir
Boulevard. Síðan sneri hann
ClS-limousine-bifreiðinni inn í
nokkrar smágötur, nálgaðist
Sadovaya hringaksturstorgið,
nokkrum húsaröðum frá Kreml,
og ók síðan til Lubjankatorgs-
ins.
— ★ —
Við syðri enda MVD-bygging-
arinnar stanzaði hann bifreið
sína.
„Það eru litlu hliðardyrnar,“
sagði X-maðurinn. „Við skulum
vona að lyklarnir gangi að.“
Hann hjálpaði Tamöru út úr
bílnum og gekk með henni að
litla hliðarinnganginum, sem
auðsjáanlega hafði verið til þess
gerður að láta ganga þar inn
gesti, sem Bería kærði sig ekki
um að láta ganga um aðaldyrn-
ar.
Lykillinn, sem X-maðurinn
hafði tekið úr vösum Vasile-
vitch, passaði í skrána.
„Allt í lagi. Þá skulum við

Norður:
S: Á K
H: D 3 2
T: K D G 6 4
L: Á K D
Vestur:
S: G 8 7 4 2
H: Á 9 8 6
T: 9
L: 8 5 2
Austur:
S: 10 9 6 5
H: 5
T: 10 8 7
L: 9 7 6 4 3
Suður:
S: D 3
H: K G 10 7 4
T: Á 5 3 2
L: G 10
Norður gefur. Norður og Suð-
ur eru á hættu. Sagnir gengu
þannig:
V
P
P
P
Útspil tígul nía.
Spilarinn tók með kóng í
borði, spilaði á tromp kóng og
síðan á drottningu í borði. Enn
N A S
2 T P 2 H
3 G P 4 T
4 H P 6 H
P P
ganga að lyftunni,“ hvíslaði
hann, er þau gengu upp þröngu
stigana, sem lágu upp í aðal-
íbúðina. Stálbúrið beið þeirra.
Tamara gekk fyrst inn. Þá tók
X-maðurinn í hinn gamla rofa
og fór upp á fjórðu hæð.
„Hér ætla ég að skilja þig eft-
ir,“ heyrði Tamara félaga sinn
segja. „Þetta er biðstofan. Elsk-
huginn kemur sjálfsagt von
bráðar.“
Hann opnaði dyrnar með öðr-
um lykli, ýtti henni þýðlega inn
fyrir og hvarf um leið og hann
sagði: „Dosvidania“ (Vertu
sæl).
Tamara settist niður á einn af
hinum flosklæddu legubekkj-
um. Hún titraði.
Allt í einu var dyratjaldi
svipt til hliðar rétt fyrir fram-
an hana — og Tamara sá. að
hún stóð frammi fyrir höfuð-
dráparanum sjálfum: Bería.
„Ég hef heyrt um ákærurn-
ar,“ sagði hann. „Þetta er al-
varleg ákæra. Þér vitið, að refs-
kom tromp, og Vestur tók á ás-
inn.
Vestur spilaði blind inn á
spaða; og nú varð Suður að
komast inn til þess að taka síð-
asta trompið.
Suður gæti reynt að komast
inn á tígul ás, en hætta var á
að Vestur hefði spilað einspili
út í tígli í byrjun. Annar kost-
urinn var sá, að pila tveim
hæstu í laufi og trompa drottn-
inguna.
Spilarinn lét lauf ás úr borði,
Vestur henti áttunni og síðan
tvistinum í kónginn. Það leit
því út fyrir að Vestur hefði átt
aðeins tvílit í laufi. Svo Suður
þorði ekki að hætta á að hann
yfirtrompaði þriðja laufið, og
spilaði tígli úr borði.
Vestur trompaði tígul ás, og
þar með var spilið tapað. Eng-
inn mælti orð.
„Ég gizkaði vitlaust á,“ sagði
Suður afsakandi, en afsökunin
var máttvana. Hann hefði alls
ekki þurft á neinni ágizkun að
halda.
Áður en hann fór í trompið í
þriðja sinn, átti Suður að taka
tvo spaðaslagina í borði og tvo
laufslagina. Svo átti hann að
koma Vestri inn á tromp ás.
Vestur á þá ekki gott með að
spila út. Ef hann spilar tígli,
tekur Suður á ásinn; ef hann
spilar laufi, trompar Suður; ef
hann spilar spaða, trompar Suð-
ur einnig.
Ö 9 10' r, L_
r
*1 1“
h
*1 r
ingin fyrir það, sem þér hafið
gert, varðar allt að tíu ára
,,katorga“ (þrælavinnu).
„Ég hef ekki sagt eða gert
neitt, félagi Bería,“ svaraði
Tamara. Hún þurfti ekki að lát-
ast vera hrædd. Óttinn hafði
gert hana snjóhvíta allt niður
á hina fallegu hæla hennar.
„Það er ekki yðar að dæma,“
hreytti Bería út úr sér. „Refs-
ing yðar verður mjög þung. En
ég hef meðaumkvun með yður.
Ef þér viljið sýna þakklæti yð-
ar, get ég komið því svo fyrir,
að málið verði látið niður falla.“
Hann gekk nú nær og lagði
handlegginn um hálsinn á Tam-
öru. „Við skulum ræða mál yð-
ar í bókaherberginu mínu, die-
vushka (stúlka mín).“
Eins og flestir rússneskir karl
merjn, trúði Bería ,hinu gamla
spakmæli, sem segir; „Berðu
konuna með hamri, og hún
mun breytast í gull“. En hann
þurfti ekki að leita til svo gam-
als ráðs, hvað Tamöru snerti.
Hún lék hlutverk sitt vel. Úr
hræddri stúlku, sem grátbændi
um miskunn, breyttist hún í
hlýðna stúlku og síðar í ákaf-
lega kynþyrstan félaga á ástar-
sviðinu við ruddalegar aðfarir
Bería. Hann var reglulega upp
með sér, því þetta hafði aldrei
komið fyrir fyrr. Morguninn eft
ir, þegar Tamara yfirgaf íbúð
hans út um bakdyrnar, sagði
Bería við hana:
„Ég naut félagsskapar þíns í
nótt. Ég vil að þú komir oftar.“
★ —
Stuttu eftir að Tamara var
farin, tilkynnti MVD-liðsfor-
ingi, að Vasileviteh hefði
fundizt — dauður. „Greinilegt
er, að hann hefur verið drukk-
inn í gærkvöldi. Jafnvel lík
hans angar af vodka. Hann ók
bíl sínum gegnum járngirðing-
una, sem skilur Moskva Boule-
vard frá ánni.“
Bería sá ekkert eftir Vasile-
vitch að neinu öðru leyti en
því, að nú þurfti hann að ráða
annan mann í staðinn fyrir hinn
látna höfuðsmann. Til allrar
hamingju hafði Tamara skilið
heimilisfang sitt eftir, og tveim
dögum eftir „slys“ Vasilevitch,
sendi Bería annan af undir-
mönnum sínum til þess að ná í
stúlkuna fyrir sig.
Tamara var hin ákafasta að
koma til hans. Bería var að
ganga í gildru, sem honum var
ætluð. Heimsóknir hennar urðu
æ tíðari, og stundum lét hann
sækja hana eigi sjaldnar en
þrisvar sinnum í viku.
Það var fjórðu nóttina hjá
Bería, að henni tókst að ná í
upplýsingar, sem voru þess
virði að færa þær Malenkov.
Um miðnætti var Bería hringd-
ur upp frá stöð, sem var utan
við Moskvu.
„Félagi Artemiev? Við flytj-
um 28. júní. Við höfum beðið
nógu lengi.“
Nokkrum nóttum síðar, þegar
Tamara var með honum, sagði
hann: „Það koma tveir gestir
til mín í kvöld. Þeir verða ekki
lengi. Þú skalt bara bíða hérna
þangað til þeir eru farnir.“
,Þegar Bería gekk inn í næsta
herbergi, tókst Tamöru að sjá
rétt í svip annan manninn. Það
yar Vasily Stajín,. spnur hins
dána einræðisherra. Hún vissi
ekki, hver hinn gesturinn var,
en að svo miklu leyti sem hún
gat getið sér til af samtalinu,
sem á eftir fór, hét hann Spiri-
donov.
Þegar hún færði Moskalenko
þessar fréttir, sem hann svo aft-
ur lét Malenkov í té, var smám
saman hægt að fá heildarvitn-
eskju út úr hinum ýmsu smá-
atriðum.
Áætlanir Bería voru sannar-
lega dirfskufullar. Mennirnir,
sem hann hafði rætt við í sím-
anum, voru allt þýðingarmiklir
menn í hernum, eða þá félagar
þeirra, sem töldu stöðu sinni
ógnað af Malenkov. Það voru
Pavel Artemiev, ofursti, fyrir-
liði Moskvuherdeildarinnar,
sem náði yfir eigi aðeins
Moskvu sjálfa, heldur og allt
Mið-Rússland. Vasily Stalín var
yfirmaður lofthers fyrir sama
svæði. N. K. Spiridonov var
kastalavörður í Kreml. Hinn
rauði lögregluforingi hafði kom
ið ár sinni vel fyrir borð með
því að tryggja sér aðstoð K. R.
Similov, yfirhershöfðingja í
Moskvu. Hans hlutverk var að
taka hina hluta borgarinnar á
því augnabliki, sem uppreisnin
yrði gerð. Þá, sem voru fylgj-
andi Malenkov, átti að taka
sem gisla.
Allt í einu náðust aðrar upp-
lýsingar, sem undir öðrum
kringumstæðum myndu enga at
hygli hafa vakið; en nú sást
allt í nýju ljósi. Starfsmenn
Malenkovs í Georgíu upplýstu,
að Vladimir G. Dekanozov, inn-
anríkisráðherra, og náinn vinur
Bería væri farinn að færa
Framhald á bls. 4