Ný vikutíðindi - 15.02.1974, Síða 6

6
NY VIKUT ÐINDI
dýrmætar upplýsingar.
Þinn einlægur, Kestheny.
Og svo var það 18. júní„ sem
Mackay reyndi næst í sam-
kvæminu hjá Alida Fiametta
greifadóttur, en eins og áður er
sagt mistókst sú tilraun lika.
Kestheny var bjargað á síðustu
stundu úr sundlaugiríni
En nú fór Kestheny ' að slá
frá sér, og rak hver morðtil
raunin á Máckay aðra. Honum
tókst samt alltaf að sleppa. o-
sködduðum, og hélt áffram að
brjóta heilann um, hvernig
hann gæti drepið Kestheny.
•
LOKS er það einn dag, þegar
hann er sem oftar að blaða í
gegnum myndaalbúm sitt, ,að
honum verður starsýnt á mynd
aff ungri stúlku, allsberri. Hún
snýr að honum baki, og hann
man ekki með nokkru móti,
hver þetta er. Samt fer það
svo, að hann fiskar það upp, og
um leið kemur honum í hug
öndvegis ráðagerð til að koma
Kestheny fyrir kattarnef.
Skömmu áður en þetta var,
hafði honum borizt, „að gjöf“,
smá plata á stærð við fimmeyr-
ing. Inni í þessari plötu var
komið fyrir sprengiefni í sam-
bandi við móttökutæki, sem
hægt var að setja á stað með
venjulegu útvarpssenditæki.
Sprengingin var nægilega
öflug til að gera mann meira
eða minna vankaðan, og því
hentug, ef sá hinn sami þurfti á
allri gát að halda, t. d., við að
aka bíl eða slíkt.
Stúlkan, sem myndin var af,
hét Pia della. Albano og var af
einni tignustu ættum Ítalíu.
Faðir hennar hafði verið drep-
inn af kommúnistum í stríðinu,
og það vissi þessi unga stúlka
mæta vel. Hún var því ekki
beinlínis vinur kommúnista.
Mackay hafði kynnst henni
fyrir fyrir allmörgum árum,
þegar hún enn var hrein jóm-
frú, og hann hafði orðið til að
losa hana við þann titil. Hún
hafði síðan lent í ýmsu, og var
nú búsett einhvers staðar á
Riveríunni sem alþjóðleg gleði-
kona. Hún var glæsikvendi með
afbrigðum.
Mackay hafði samband við
þessa konu, og það fór eins og
hann varði, að hún taldi ekki
eftir sér, ef hún gæti gert
kommúnistum einhvern ó-
greiða.
Það varð að ráði að hún kæmi
til Rómar og setti þar að nafn-
inu til, á stofn skóla fyrir ung-
ar stúlkur, sem vildu læra
mannasiði og rétta framkomu.
Þegar Pia kom til Rómar,
bauð hún ýmsu mektarfólki að
koma og skoða skólann, þar á
meðal Kestheny, sem einnig
varð þeirrar náða aðnjótandi
að mega fylgjast með framför
skólameyjanna annað veifið.
Kestheny var, eins og áður er
sagt, sérlega veikur á svellinu,
ef um tignar konur var að ræða,
og hér var ein af tignustu og
fegurstu konum Ítalíu. Hann
gerðist því fljótlega ástleitinn.
Pia Albanó hélt honum i
hfilegri fjarlægð, þar til henni
þótti tími til kominn að láta
til skarar skríða. Og því var
það einn dag, að hún lét „sigra
sig og gaf honum fyrirheit um
ángjulegt kvöld, ef hann kæmi
seint og kæmi einn, því að hún
óttaðist umtal.
Kestheny beit á agnið, enda
var könan freistandi, þegar hún
beitti allri lagni og kunnáttu á
því sviði að veiða karlmann.
KESTHENY kom akandi í
bílnum sínum seint um kvöld-
ið og kom einn. Hafði skilið
varðmennina eftir heima. Hann
læddist inn um bakdyrnar og
upp til herbergis henn.
Pia stóð við gluggann og bað
hann að bíða. Hún tíndi rólega
af sér spjarirnar, og á meðan
mátti aumingja Kestheny halda
sig í hæfilegri fjarlægð og haf-
ast ekkert að. Loks hafði hún
tínt af sér hverja spjör, en um
háls hennar hykk stærðar pen-
ingur í festi.
— Þennan pening gaf Vict-
or Emmanuel, konungur föður
mínum eitt sinn„ sagði hún
lágri röddu, — og ég tek hann
aldrei af mér.
Það fór ekki framhjá henni,
að Kestheny horfði með á-
fergju á þennan merkispening
eða men, því að eins og hann
var veikur fyrir tignum konum,
svo var hann einnig veikur fyr-
ir heiðursmerkjum og medalí-
um tigna tolksins. Hún gekk að
rúminu, lagðist þar endilöng
,og gaf honum merki með hend-
inni, ekki alls kostar ánægð yf-
ir því, að mikill hluti af áfergju
!hans byggðist ekki' SÍðtiTJá löríg-
un hans í menið en hana sjálfa.
Þegar allt var um garð geng-
ið, gaf hún honum menið og
hengdi það um háls honum, til
þess — eins og hún sagði — að
hann myndi hana allt tíð ...
Hann tók fegins hendi við
meninu, sem var, eins og fyrr
segir, stór peningur með álmum
út úr, sem mynduðu kross ...
Þegar Kestheny var farinn,
hljóp daman að símanum og
hringdi í leyninúmer Mackay.
— Hann var að fara. Guð,
hann er . eins og svín í rúmi
Hann fer að eins og hann sé-
riddaraliðsmaður að búa sig
undir árás.
Mackay tók til fótanna. Þyr-
ilvængjan, sem hann hafði
pantað, var tilbúin að hefja sig
á loft.
Kestheny sat undir stýri og
lá vel á honum. Hann hafði
rannsakað bílinn gaumgæfilea,
áður en hann fór upp í hann.
Hann var alltaf vanur því.
Hann ók sem leið lá niður f jalls-
hlíðina í átt til Rómar. Þegar
hann var í miðri fjallshlíðinni,
þar sem vegurinn lá í sífelldum
krákustigum, heyrði hann í
þyrilvængjunni. Hann leit út
um gluggann og skynjaði strax
hættuna, því að vélin kom alltaf
nær og lækkaði flugið.
Kestheny jók hraðann sem
mest hann mátti, en hér var
erfitt um vik, að því vegurinn
var svo hlykkjóttur.
UPPI yfir honum var vinur
hans, Mackay og fylgdist vel
með honum. Hann hafði opnað
sendirinn og hélt hendinni á
stillingunni. Hann stillti á 106
megarið, lækkaði síðan flugið
enn og fylgdi Ijósum bílsins.
Hann beið þar til bíllinn kom
í beygju, og næði Kest’neny
ekki þeirri beygju þurfti hann
ekki að kvíða ellidögunum.
Framundan var þá snarbrött
fjallshlíðan og síðan fjaran og
sjórinn.
Þegar Kestheny kom í beyj-
una, stillti Mackay t ækið á
106,3 megarit. Hann heyrði
ekki litlu sprenginguna, sem
varð, þegar sprengiefnið sprakk
í hálsmeninu. Kestheny missti
ekki alveg meðvitund, en samt
alla stjórn á bílnum, sem hélt
áfram á fullri ferð og hirti ekki
um beygjur heldur fór beint
áfram og niður féjallshlíðina.
Hér þurfti nú loksins ekki
um að binda. Ungverjinn var
dauður, og hann hafði ekki
einu sinni ná að reka upp
hræðsluópið, sem myndaðist í
Konstantín og Anna-María
ósátt?
Slúðurdálkaritarar heims-
blaðanna þykjast hafa það fyr-
ir satt, að hnökrar séu á hjóna-
bandi Konstatins fyrrverandi
Grikkjakonungs og dönsku
konungsdótturinnar Önnu-Mar-
íu konu hans.
Fyrir nokkru skýrði franska
kvöldblaðið „France Soir“ svo
frá, að heimskunnir lögmenn
væru farnir að útbúa einskon-
ar skilnaðarsamning milli þess-
ara viðfelldnu hjóna. Blaðið
kverkum hans, þegar bíöinn
skutlaðist fram af vegkantinum
og við honum blasti hyldýpið.
Mackay hlt heim eftfir unn-
ið afrek. Þar beið Pia hans og
hafði hringað sig eins og kettP
ingur í rúminu hans.
Ég ók fram hjá slysstaðnum,
sagði hún, — bjartir logarnir
lýstu upp fjallshlíðina. Æi, ég
tók þetta svolítið nærri mér,
þegar ég sá bálið.
Hún fletti letilega mynda-
blaðinu, sem hún hélt á og
sagði:
— Ef ég man rétt, Tom, þá
kann bandaríska leyniþjónust-
an ýmislegt betur en Ungverj-
ar.
Hún teygði úr sér og lagðist
endilöng í rúmið.
vitnaði einnig í bréf, þar sem
Anna-María hefur skrifað þann-
ig um persónulega sorgarsögu
sína:
„Ég var vitlaus að giftast
svona ung. Ég var ekki nema
tvítug, þegar ég var orðin móð-
ir og ríkti yfir landi og þjóð,
sem ég þekkti næstum ekkert.
Ég unni Konstantín heitt og
innilega, og ég heyri nú börnin
■mín leika sér glöð úti í ^garði.
En samt er ég óhamingjusöh,
vegna þess að Konstantín er
svo ergilegur gagnvafP’Vrtér.**"'
Hitt og
Heimilisþáttur:
Það sem oft veldur hús-
mæðrum miklum andvökum
er spurningin: Hvernig á ég
að mála íbúðina?
Nýlega hefir tízkan afskrif-
að hina sterku, skæru og fjöl-
breytilegu liti innanhúss, sem
komust í hefð upp úr stríðsár-
unum. Er nú aftur horfið til
hinna daufariog ljósu lita og
virðast tveir litir einkum ráð-
andi, þ. e. ljósgrátt og bein-
gult. Má vera að flestir hafi
verið búnir að fá nóg af hin-
um sterku litum í fjölmörgum
afbrigðum, sem tíðkuðust
fyrir nokkrum árum. — En
hver var ekki búin að fá nóg
af „guldrappaða“ litnum, sem
var allsráðandi fyrir stríð og
allt málað eins, loft, veggir,
gluggar og hurðir.
Vísindin hafa sanað, að litir
hafa mikil áhrif á líðan vora.
Sumir litir fara í taugarnar á
fólki og því líður illa, ef það
er í híbýlum, sem máluð eru
slíkum litum. Aðrir litir hafa
þau áhrif, að okkur finnst við
vera umvafin hlýju og því er
mikið atriði, að velja rétta liti
v a I
á þau híbýli, sem við eigum
að dvelja í um lengri eða
skemmri tíma.
Telja má að fólk eigi að
velja sér liti eftir eigin smekk,
en ekki til að elta forskriftir
tízkunnar 1 það að það skiptið.
Hins vegar ber að forðast all-
an sérvitringshátt og fylgjast
með tímanum, ef það stangast
ekki á við smekk viðkomandi
aðila í höfuðatriðum.
enda má á þrjú meginatriði,
sem hafa verður í huga, er
fólk velur liti á íbúð.
í fyrsta lagi. Hvaða bygg-
ingarstíll er í húsinu? Er það
nýmóðins steinhús eða gamalt
timburhús? Gömlu timburhús-
in voru með pappírsklæddum
loftum og þiljum, ásamt gibs-
listum og rósettum í loftum,
strikuðum dyralistum og gólf-
listum, svo ekki sé nefndur
panillinn. Slík innrétting
krefst öðru vísi lita og jafn-
vel annarrar tegundar máln-
ingar heldur en steinhúsin
með sína hrjúfu áferð, sléttu
fléti og beinu línur.
í þessu sambandi má benda
á þá „billegu“ aðferð, sem
mjög hefir tíðkast hin seinni
ár, að breyta þessum gömlu
húsum í nýtizkulegt snið með
því að rífa burtu gömlu list-
ana, skipta um glugga og
hurðir og að lokum „forskala“
alla dýrðina bæði utan og inn-
an. Þetta minnir á sumar alr-
aðar konur, sem taka upp á
því, að klæðast eins og tvít-
ugar stelpur og breyta öllu
sínu útliti eftir því. Gárung-
arnir kenndu þær við 5-aura
í gamla daga. Nei, gamalt er
alltaf gamalt og þannig á það
að vera. Þannig nýtur það sín
bezt.
Annað atriði er þetta: Á lit-
ur stofunnar t. d. að þjóna
sem bakgrunnur eða stofu-
skreyting? Eigi hann að þjóna
sem bakgrunnur, verðum við
að taka tillit til málverkanna
og rammanna, sem á að
hengja á veggina. Gólfteppi,
gluggatjöld og aðrir húsmunir
verða einnig að fá sinn rétta
lit í bakgrunna, annars getur
orðið ólíft í stofunni, einkum
ef notaðir eru sterkir litir eða
skærir.
Sé hins vegar lítið um hús-
búnað, má oft gefa stofunni
viðkunnanlegan og skemmti-
legan blæ með tilbrigðum í
litavali. Þá reynir einnig á
smekk húsmóðurinnar að setja
hina fáu hluti á réttan stað. |
Annars virðist sem híbýli
fólks nú til dags séu fremur
ofhlaðin alls kyns munum
fremur en að þar gæti van-
efna.
Þriðja höfuðatriðið, sem
drepa má á er: Til hvers á að
nota herbergið? Er það stofa,
borðstofa, skrifstofa, barnaher-
bergi eða eldhús? Engum dett-
ur í hug að mála svefnher-
bergið eins og stofuna eða
barnaherbergið eins og borð-
stofuna! Hér kemur litasér-
í
fræðingurinn til greina. Áhrif
litanna er fólk.
Sem dæmi má nefna, að á
stríðsárunum komust vísindin
að raun um það, að gulir og
brúnir litir orsökuðu ógleði
hjá flestum. Farþegar í skip-
um og flugvélum urðu t. d.
fyrr veikir, ef umhverfið var
í gulum og brúnum litum,
heldur en ef það var í græn-
um og bláum.
Benda má á þrjá liti, sem
krefjast mikillar varúðar í
notkun, bæði hvað snertir blæ
oghvar þeir eru settir, þ. e.
rautt (leikt), blátt og fjólu-
blátt.
Og að síðustu: Látið ekki
hinar fallegu litmyndir í am-
erískum blöðum trufla ykkur.
Prentaðar Ijósmyndir gefa
aldrei rétta hugmynd um hina
raunverulega lit.