Ný vikutíðindi - 15.02.1974, Blaðsíða 7

NÝ VIKUTÍÐINDl
7
(■■■BaBiaa ■■■{>■■■■■■ ■■■■■■aiaBan
^ Japansferð
Framhald af bls. 1.
lands og kanna'ö gasði loðn-
unnar og meðferð hennar í
frystihúsum.
Það kemur því vægast
sagt einkennilega fyrir
sjónir þegar lagt er í þann
kostnað að senda fiskmats-
stjóra alla leið til Japan
í þeim eina tilgangi að
spyrja innfædda, hvernig
þeir vilji að við meðhöndl-
um vöruna áður en henni
er skipað um borð til Jap-
an!
Þetta er eflaust liður í
herferð fjármálaráðherra að
skera niður utanlandsferðir
embættismanna sem mest.
Næst mun fiskmatsstjóri
sjálfsagt fara til Afríku og
leita fregna um hvernig
svertingjarnir vilji helzt að
við útbúum skreiðina ofan
í þá.
LÁRÉTT: 47 botnhækkaða
1 beittir 49 eldivið
7 ítreka 50 dreift
13 drepur 52 feðra
14 tryllt 53 yfirlýsingar
16 hindra 55 skollar
17 veinið 56 lóuþræll
18 sefað 57 ástundar
19 heillir 59 raka
21 þjóta 61 mjölmeti
23 krafta 62 hryssur
24 skammst. 63 spuni
25 sáttur
26 greinir LÓÐRÉTT:
27 æðibunugangur 1 stofnanna
28 hasar 2 yfirhöfnin
30 reima 3 fætt
32 bardaga 4 skipun
34 títill 5 skammst.
35 óhreint 6 kyrrð
36 fór 7 húsdýrum
37 fornafn 8 veizla
38 ótta 9 mannsnafn
40 hold 10 flór
41 hæð 11 angraði
43 skel 12 númeraðar
45 tónn
15 laumast
20 tilskipun
21 leiðslna
22 fóðri
23 turnimenta
29 vissa
30 runnu
31 þref
32 hag
33 hvíldist
34 forsögn
37 fuglar
39 iðngrein
42 menntaða
43 flana
44 keyra
46 krossahópa
47 ýft
48 hindri
49 fóðrun
51 þutu
54 sáldið
58 líknarfél.
59 agnir
60 glíma
61 skammst.
SIS
Framhald af bls. 1.
sóknar hafa lagt á það
þunga áherzlu, að SÍS fái
alla nauðsynlega fyrir-
greiðslu til að leita nýrra
markaða, ef svo skyldi fara,
að Rússar brygðust gjör-
samlega.
Iðnaðarráðherra hefur
tekið vel í þessa kröfu
framsóknar og hefur setið
nokkra leynifundi með
Harry Frederiksen og fleiri
framámönnum Sambands-
ins í því skyni að ná sam-
komulagi um ýmis fríðindi
tiLhanda SÍS.
Mál þetta hefur tekið á
sig kynlegan blæ, þegar
tekið er tillit til þess, að
ríkið er farið að styrkja
SÍS til að ná mörkuðum
frá Álafossi, fyrirtæki, sem
ríkissjóður er búinn að
ausa í fjármagni upp á
milljónatugi, til að reyna
að koma rekstri fyrirtækis-
ins á starfhæfan grundvöll.
Enginn veit hver er hin
raunverulega ástæða fyrir
því, að Rússar hafa svo
skyndilega misst áhugann
á ullarvörum SÍS. Hins
vegar er það einkennileg
tilviljun, að þessi tregða
þeirra skuli koma fram ein-
mitt á sama og svo virðist
vera, að ekki verði af brott-
för varnarliðsins í náinni
framtíð.
* Ötvarpsmenit
Framhald aí bls. 1.
ið spurðir, hvort þeir væru
ánægðir með tímann ó-
breyttan, hefðu allir svarað
játandi, enda engar kvart-
anir borist um sjö-tímann
Við náum raunar ekki
upp í þessa speki, en ef til
vill eru einhverjir lesend-
ur, sem gera það.
Önnur ástæðan fyrir því,
að fréttatíminn var færður
fram, var sú, samkvæmt
ummælum Njarðvíks. að þá
mætti koma að vinsælu
efni, sem flestir hlustuðu
á áður en útsending sjón-
varps byrjaði klukkan átta.
Það kom hins vegar í
ljós, að á þessum tíma
trjónaði m. a. hljómplötu-
þáttur í umsjón eins af
stjórum útvarpsins, og er
vandséð af hverju þurfti að
breyta fréttatímanum þess
vegna.
En þessi hringlandahátt-
ur veitti einum af útvarps-
ráösmönnum tækifæri til
að annast umfangsmikla
könnun, sem vafalaust hef-
ur fært þeim sama manni
drjúgar aukatekjur. Könn-
unin var raunar mun víð-
tækari en bara könnun á
fréttahlustun fólks. Hún
virðist einnig hafa náð til
rannsókna á vinnutíma
fólks í hinum ýmsu stétt-
um í öllum landshlutum,
og er ekki gott að koma
auga á, hvers vegna útvarp-
ið á að kosta slíkar þjóð-
félagskannanir.
Kannske að hádegisfrétt-
ir verði næst færðar fram
til klukkan tólf, svo unnt
verði að kanna, hvort
hlustendur vilja hafa
fréttatímann áfram klukk-
an hálf-eitt!
Sjálfsagt mætti þá um
leið kanna, hvað fólk borö-
aði yfirleitt í hádeginu, en
slík vitneskja hlýtur að
vera mikils viröi fyrir þá
útvarpsráðsmenn!
- Oli Jó.
Framhald af bls. 1.
ins fyrir að styðja þessar
tillögur, og Ólaf Jóhannes-
son álíta þeir drottins
svikara í þessu máli. En
það er líkt Ólafi, að hann
hefur enn ekki látið uppi
neitt ákveðið álit á þessum
jtillögum Einars, en reynir
'stöðugt að sigla milli skers
og báru og haga seglum
| eftir vindi. Hyggst hann
| meö því móti reyna aö
halda flokknum saman og
Igera tilraun til aö ná ein-
hverju samkomulagi við
Möðruvellinga.
Fjármálamenn á móti
Ungir framsóknarmenn
fullyrða, að fjármálamenn
innan flokksins í Reykjavík
berjist með oddi og egg
gegn brottför hersins og
noti fé til að koma þessum
málum áleiðis. Eiga þeir
hér við menn eins og Er-
lend Einarsson, forstjóra
SÍS, Kristin Finnbogason,
framkvæmdastjóra Tímans
og fleiri álíka fjármálaspek-
ulanta.
Möðruvellingar fullyrða,
að þessir menn hafi svo
mikil völd í flokknum í
krafti fjármagns og að-
stöðu, að krafan um brott-
för hersins muni ekki ná
fram að ganga, nema
flokkurinn losi sig við þessa
menn.
Slíkt er þó hægara sagt
en gert, og það er vitað,
að Ólafur Jóhannesson hef-
ur alltaf verið hrár í her-
stöðvarmálinu og vill ekki
taka neinar ákvarðanir,
fyrr en hann er búinn að
finna hvaðan vindurinn
blæs.
Ólafur í hættu
í Norðurlandskjördæmi
vestra, kjördæmi sjálfs for-
sætisráöherra, er mikil
andstaða gegn varnarliöinu
1 röðum kjósenda Fram-
sóknarflokksins. Möðruvell-
ingar hafa óspart haft sig
þar frammi, og beita þar
meðal annarra fyrir sig
Magnús Gíslason, sem set-
ið hefur á þingi sem vara-
maður fyrir flokkinn og
fyrir kjördæmið.
Þetta gerir Ólafur sér
ljóst, og er hann því í
mjög mikilli klípu þessa
dagana.
Ef hann lýsir yfir ein-
dregnum stuðningi við til-
lögur Einars, eru Möðru-
vellingar albúnir að láta til
skarar skríða og Þingsætið
er í hættu. Ef hann hins
vegar tekur undir kröfuna
kROSSGÁTAN
r 1 I 7 |
/** pTl
/ 8 j V s
«
/7
/9 80 J
8+
RÁÐNING á krossgátuimi er annars staðar i blaðinu.
um tafarlausa brottför
hersins, munu Erlendur og
Co. loka pyngjum þeim, er
þeir ráða yfir, og þynnist
þá fljótt flokkssjóðurinn.
En eitt er ljóst og það
er, að fátt getur lengur
komið í veg fyrir opinber-
an klofning .Framsóknar-
flokksins.
Hins vegar reyna flokks-
foringjarnir allt sem þeir
geta, til að forða því, að
klofningurinn eigi sér stað
áður en gengið verður til
kosninga í vor.
Það er ólíklegt að það
muni takast
SÍÐUSTU FRÉTTIR:
Áreiðanlegar fregnir úr
stjórnarherbúðum FUF
herma, að einnig sé mikill
ágreiningur meðal ungra
framsóknarmanna um
þetta mál. Má af.því draga
þá ályktun, að vísast sé að
flokkurinn klofni í þrennt.
..........
* Gleðisagan
Framhald af bls. 3.
hikaði hún andartak, áður en
hún fleygði sér í fang mitt.
Ég ætla ekki að reyna að
lýsa tilfinningum mínum, þeg-
ar ég fann hana nálgast mig.
Ég leitaði eftir nöktum brjóst-
um hennar, og þegar hún
hvíslaði því í eyra mitt, að
hún væri nakin innanundir
sloppnum og hvort ég vildi að
hún losaði sig við hann, gat
ég aðeins kinkað kolli.
Á næsta augnabliki stóð
hún nakin frammi fyrir mér,
og aðra eins fegurð hef ég
aldrei fyrr augum litið.
— Komdu, hvíslaði hún svo
og leiddi mig að rúminu.
Framhaldinu ætla ég ekki
að lýsa nánar. Endurminning-
in um það tilheyrir mér ein-
um. En þér er óhætt að trúa
því, að aðra eins nótt hef ég
aldrei lifað. Nú er hún farin,
en áður en hún fór, hét hún
mér annarri slíkri áður en
hún gengi í hjónabandið, og
um leið þá síðustu, því hún
ætlaði sér að vera heiðarleg
og trygg eiginkona.
— ¥ —
— Þegar ég spurði þig að
því áðan, hvort hún hefði
svikið þig, þegar á hólminn
var komið, færðist þú undan
því að svara, sagði ég. — Eftir
að hafa hlustað á frásögn þína
skilst mér, að Lísetta hafi að
minnsta kosti staðið við það,
| sem hún lofaði.
Maurice yppti öxlum.
— Alveg rétt, sagði hann.
— Hún uppfyllti öll sín fyrir-
heit og ríflega það. En í sann-
leika sagt, þá var það ég, sem
sveik hana.
-— Þú át't þó ‘ ékki við, áð
eftir þetta allt ætlir þú að
svíkja manninn um stöðuna?
sþurði ég hissá.
—Það gæti mér aldrei dott-
ið í hug, svaraði Maurice. —
; Sannleikurinn er aðeins sá, að
, fyrir tveimur dögum réði ég
Jóósep Bourret, auglýsingasér-
fræðing og unnusta Lísettu, í
mína þjónustu.
j — Nei, nú hætti ég að
I skilja, sagði ég. — Þú ert bú-
inn að segja, að Lísetta hafi
fyrst í gærkvöldi sagt þér frá
honum og beðið þig um að
láta hann hafa stöðu, með
þeim skilyrðum, sem við
þekkjum báðir.
Vinur minn brosti.
— ¥ —
— Fyrir viku mæltist kon-
an mín til þess, að ég léti
ungan mann, sem hún tiltók,
hafa stöðu. Samkvæmt fram-
burði hennar var hann bróðir
einnar vinkonu hennar. Mér
var í fyrstu um og ó, því ég
vissi mæta vel, að þessi ungi
maður var elskhugi Gabríellu.
Ég glápti um stund á vin
minn og var víst allt annað
en gáfulegur á svipinn, en
smám saman tók að rofa til í
hugskoti mínu.
— Þú átt þó ekki við . . .?
stamaði ég.
Vinur minn kinkaði aftur
kolli.
— Einmitt, sagði hann svo.
— í báðum tilfellum var hér
um einn og sama mann að
ræða, Jósep Bourret, unnusta
Lísettu og elskhuga Gabríellu.
*