Ný vikutíðindi - 15.02.1974, Qupperneq 8

8
NÝ VIKUTÍÐINDI

Bra.nd.ari vikunnar
Benjamín Sigvaldason, þjóðsagnaritari og
fornbóksali, Kafði mikinn áhuga á bókmennt-
um, enda sjálfur góður hagyrðingur.
Eitt sinn hitti hann Karl ísfeld á förnum
vegi og tóku þeir tal saman. Meðal annars
ræddu þeir skáldskap Steins Steinars.
— Ég held að Steini sé að fara fram sem
skáldi, sagði Benjamin. — En það er nú mað-
ur sem ég hafði ekki mikið álit á.
— Það er eins og drenggreyið hafi getað
ort fyrir því, svaraði Karl.
Enginn skaði skeður
Pað var ekki efnilegt með
hann Helga.
Hann þjóraði.
Og var á eilífu kvenna-
fari.
Og var úti um nætur.
~Loks fahnst könunni háns
þetta of mikið af því góða,
og hún fór til Iteknis og leit-
aði ráða.
— Nú, livað skal segja,
sagði læknirinn. — Reynið
þér að fara í fallegan kjól,
búa til dýrðlega máltið og
. bjóða honum óspart áfengi
með. Þ.á finnst honum
kannslce, að heima sé bezt.
Frúin fór að ráðum lækn-
isins. Helgi'át og dralck —
og blessuð hjónin urðu bæði
býsna þétt, þegar líða tók
á nótt.
Um fjögurleitið fór kon-
an að leita hófanna:
— Heyrðu, Helgi? Held-
urðu að það sé ekki rcið að
við förum í háttinn og höf-
um það huggulegt?
— Tja, jú, skítt veri meö
það! Eg fæ hvort sem er
skammir hjá konunni, þeg-
ar ég kem heim!
Plötuspil
Hjónabandið var ekki sér-
lega samstillt innbyrðis —
og nú hafði eiginmaðurinn
gert þá bommertu, að láta
sjá sig með st;lku.
— Hvað er við það að at-
huga, sagði hann. — Þetta
er eins og að spila-á gram-
mófón. Stundum verður að
skipta um plötu, eða hvað?
— Ja, það er nú svo,
sagði frúin. — Þá ættirðu
ekki að ver.ða hissa á því,
þó ég skipti stundum um
nál!
Öpið
Frægur Afríku-frömuður
hélt fyrirlestur í Borgarbíói
í Jóhannesarborg.
Meðal annars sökkti hann
sér niður í frásögn af vil'lt-
um kynstofni, sem hann
hafði rekist á langt inni í
frumskógunum.
— Kynlíf þessa fölks er
ákaflega athugunarvert,
sagði hann. - — Þegar karl-
maðurinn þarfnast kven-
manns, litar hann- sig óspart
í framan og rekur upp sér-
kennilegt mökunaróp, sem
heyrast má í margra kíló-
metra fjarlægð.
Þegar hér var komið gerði
fyrirlesarinn lúður um
munninn með höndunum og
galaði: — HUUUUIAATII!
Blóðið fraus í æðum á-
heyrenda, og það varð
dauðaþögn í salnum.
Á sömu stund opnuðust
dyr aftast í salnum, og eig-
inkona landkönnuðsins
kíkti inn:
— Varstu að kalla, elsk-
an?
Öfug göt
Tvær af verstu kjafta-
kerlingum bæjarins sátu yf-
ir kaffibollunum og létu
móðann mása.
— Nýi tannlæknirinn hef-
ur hegðað sér heldur betur
gagnvart Jconunni sinni.
Hann hefur ekki verið á
stofunni og ekki heldur
komið.heim í margar vikur.
Tvær litríkar bækur
Reykjavík
„Þetta er einkar falleg bók
og fengur að henni til kynn-
ingar Reykjavíkur úti í
heimi,“ sagði borgarstjórinn,
Birgir ísleifur Gunnarsson,
þegar Gunnar Hannesson af-
henti honum fyrsta eintakið af
nýrri myndahók, „REYKJA-
VÍK — A Panoraana in Fo'ur
Sesons.“
Bók þessi er nýútkomin í
útgáfu Icelnd Review, Jökull
Jakobsson skrifar inngang um
lífið í Reykjavík fyrr og nú,
en myndirnar, sem eingöngu
eru litmyndir, eru allar eftir
Gunnar Hannesson.
Hvergi hefur Gunnar tekið
fleiri myndir en í Reykjavík
— og í þessari bók birtist
úrval þess fjölbreytta safns,
skipt niður í árstíðirnar fjór-
ar, eins og titillinn ber með
sér.
Þessi nýja Reykjavíkurbók
er þar að auki sérstæð að því
leyti, að hér er brugðið upp
svipmyndum af borginni, fólk-
inu í starfi og leik — og þeirri
umgjörð, sem stórbrotin nátt-
úran er höfuðstaðnum — í
skini og skúrum skammdegis
sem miðsumars. Myndir Gunn-
ars á síðustu árum — og nú
í vetur á sýningunni Ljós 73
— hafa einkennst af skerpu,
tærleika og myndrænni skynj-
un.
Texti við myndirnar er á
ensku og hafa þau May og
Hallberg Hallmundsson annast
þýðinguna.
*
Island
Þá hefur önnur glitrík bók
borist blaðinu og er hún á
ensku, dönsku og þýzku. Þetta
er 13. árgangur ritsins „Wel-
com to . . .“, sem Anders Ny-
borg international forlag í
Kaupmannahöfn gefur út.
Þótt myndir, myndamót,
pappír og prentun gefi bók-
inni Reykjavík ekkert eftir,
þá er sá munur á, að hér er
lögð megináherzlan á greinar
og auglýsingar — og er þann-
ig á sama sviði og tímaritið
Iceland Review.
Þarna skrifar Ólafur Jó-
hannesson grein í tilefni af
hátíð þeirri, sem við ætlum
að halda í sumar, rætt er um
Ashkenazy, grein er um ís-
lenzku flugfélögin, Þorbjörn
Sigurgeirsson skrifar um Vest-
mannaeyjagosið, Eggert Jóns-
son um fiskveiðar okkar og
Mike Banks um jöklaferðalag
sitt hérlendis. Auk annars efn-
is má geta greinar um forn-
menjasafnið, Akureyri, og —
alveg sérstaklega — íslenzka
matarrétti, með svo fallegum
litmyndum að maður fær vatn
í munninn.
Loks má geta þess, að skáld-
ið Indriði Þorsteinsson skrifar
um tilefni þjóðhátíðar okkar í
sumar og lítur lauslega yfir 11
alda búsetu norrænna manna
hér á landi, enda mun ritið
nú í ár helgað íslandi fyrst
og fremst vegna þessa hátíðar
og nefnist raunar „Welcome
to Iceland.“
Þarf ekki að efa, að margur
innlendur og erlendur hátíðar-
gestur eigi þetta ágæta rit
sem minjagrip.
— Eg vil ekki láta þvo
mér í framan, emjaði Gunna
litla.
— Víst skaltu það, skip-
aði amman.
— Eg hef sjálf þvegið á
mér andlitið tvisvar á dag
frá því ég var
— Já, sjáðu bara, hvað
það er orðið krullað.
•
Anna fékk ekki önnur
laun fyrstu starfsvikuna
hjá Hjálmari gamla en nátt-
kjól.
Hún vann aðra vikuna,
og á útborgunardeginum
fékk hún annan náttkjól.
Hún hætti, þegar hann
reyndi að .hækka launin
hennar.
— Geturðu sagt mér,
hvernig þú hefur fengið
þennan varalit á skyrtuna
þína? hreytti tortryggna
konan í manninn sinn.
— Nei, það get ég ekki.
Eg man svo vel, að ég fór
úr skyrtunni!
Maðurinn sagði. . .
Aldrei skal því skeika, að
ef ég hitti sæta stelpu, þá er
annað hvort ég eða hún gift.
Hann er svo Ijótur, að
svefninn forðast hann,
þangað til hann hefur breitt
upp yfir höfuð.
— Fötin erií vopn knn-
unnar. Og og eins og góður
hermaður, leggur hún þau
'fr'á sér, þegar lmn ar
uð-
— Nú, en hefurðu þá ekki
heyrt þessar líka hroðalegu
fréttir? Konan hans skaut
hann til bana alveg nýlega!
— Hvað ertu að segja?
þau, sem virtusi svo ham-
ingjusöm!
— Já, en konan hans
grunaði hann um græsku og
réði sér einkaspæjara til
þess að fylgjast með gerð-
um hans. Og þct vitnaðist,
að . . tannlæknirinn .. hafði
dundað við að fylla upp í
öfug göt á kvensjúklingum
síwumJ
;*
Erfið Kkfegrun
1 Ameríku er algengt, að
sérstakir fegrunarfræðmg-
ar eða jafnvel útfararstjór-
ar geri líkin hin fegurstu,
áður en þau eru send út í
einlífðina.
Þrír af þessum sérfræð-
ingum sátu eitt sinn við
sama borð og spjölluðu um
starf sitt. Einn þeirra
skýrði frá erfiðu tilfelli,
sem hann hefði átt við að
stríða.
Það var skarfur, sem
hafði lent undir sporvagni.
Ég var að bardúsa við hann
í heila viku, en þá var hann
líka orðinn alveg óaðfinnan-
legur!
Annar þeirra hafði einn-
ig átt við erfitt vandamál að
stríða:
— Maðurinn hafði lent
inni í túrbínu og var alveg í
kássu. En eftir þrjár vikur
var hann orðinn svo álitleg-
ur, að hann fékk þrjú hjú-
skapartilboð, þarna sem
hann lá í kistunni!
Sá þriðji:
— Sá versti, sem ég hef
átt við að glíma, var stúlka,
sem hafði kastað sér út um
glugga á sjöttu hæð og lent
beint á brunahana. Það tók
mig mánuð að afmá sælu-
svipinn af henni.
Npkkrir stuttir . . .
------Hvað- eruð þér að
gera, læknir, hérna í rúm-
inu hjá konunni minni?
— Uss, við læknarnir er-
um bundnir þagnarheiti.
— Jæja, svo þér þjáist af
svokallaðri brókarsótt, sagði
læknirinn við stúlkuna, sem
komið hafði til hans á-stof-
una.
Ja — þjáist og þjáist
ekki ....
Bálreiö eiginkona: —
Leyfist mér aö biöja um
skýringu á því, hvers
vegna þú kemur slagandi
heim klukkan 5 um morg-
uninn?
Maöurinn: — En —
hikk — elsku Margrét
mín — partíiö er búiö, og
hvaö átti ég aö gera af
mér?
_ * —
— Nei, þaö eru þrjár
ástæöur fyrir því, aö ég
vil ekki láta aö vilja þín-
um, Axel! í fyrsta lagi hef
ég lofaö henni mömmu
aö gera þaö ekki, í ööru
lagi ætla ég aö vera jóm-
frú þangað til ég giftist,
og í þriöja lagi fæ ég allt-
af svo voðalegan höfuð-
verk á eftir . . .