Ný vikutíðindi - 31.05.1974, Blaðsíða 2

2
NÝ VIKUTÍÐINDI
GLEDISAGA
OTRU EKINKONA EÐA...
NÝ VIKUTÍÐIND
(Jtgefandi og ritstjóri:
Geir Gunnarsson.
Ritstjórn og auglýsingar:
Þingholtsstræti 27.
(timburhúsið)
Sími 28120. Pósth. 5094. |
Prentun:
Prentsmiðja Þjóðviljans.
Setning:
Félagsprentsmiðj an.
Myndamót:
Nýja prentmyndagerðin.
SIGUR
Hægri stefnan bar sigur
úr býtum í sveitarstjórnar-
kosningunum. Kjósendur
höfnuðu vinstri stjórn og
vinstri stefnu svo ekki verð-
ur um villst. Samstarf
framsóknar við vinstri
flokkana varð til þess að
flokkurinn tapaði fylgi víð-
ast hvar og þá ekki síst á
stærstu stöðunum eins og
Reykjavík og á Akureyri.
Sjálfstæðisflokkurinn er
sigurvegari kosninganna.
Það sýnir að óánægja fólks
með vinstri flokkka og
vinstri stjórn er orðin svo
megn, að fjölmargir and-
stæðingar Sjálfstæðisflokks-
ins gengu til liðs við hann
í þessum kosningum. Þetta
er raunar mjög merkilegt
þegar tekið er tillit til þess
hve flokkurinn hefur stað-
ið sig með eindæmum illa
í stjórnarandstöðu og for-
ingjar hans verið tvístíg-
andi og óákveðnir í flest-
um málum. Þessi sigur
leggur aukna ábyrgð á
herðar forystumanna Sjálf-
stæðisflokksins og kjósend-
ur hans eiga kröfu á því
að nú verði tekin upp
sterkari stjórn og ábyrgari
en sú sem farið hefur með
völd í flokknum.
Vinstri stjórnin hefur
greinilega misst alla tiltrú
kjósenda og þá ekki síst
stærsti stjórnarflokkurinn,
Framsóknarflokkurinn.
Stefna hans, eða réttara
sagt stefnuleysi, hefur beð-
ið skipbrot. Kjósendur
hafna daðri hans viö
kommúnista og kjósa frem-
ur Sjálfstæðisflokkinn en
flokk sem bæði reynir að
vera til vinstri og hægri í
stjórnmálum.
Sigur hægri stefnunnar
er einnig vísbending um
það, að almenningur í
landinu styður þann flokk
sem berst á móti því að
varnarliðið verði látið fara
burt að sinni. Fólk telur
þ.að ekki tímabært að hafa
landið varnarlaust og
treystir auðsjáanlega Sjálf-
stæðisflokknum bezt til að
annast alla samninga um
áframhaldandi dvöl varnar-
liðsins. Kosningarnar eru
sigur hægri stefnu, sigur
lýðræðissinna og sigur
varnarsinna.
JÖRGEN Halme, forstjóri,
var sæmilega skynsamur mað-
ur að dagfari, en það var engu
líkara en að hann þyrfti ekki
annað en vita af kvenfólki
einhvers staðar í nándinni, til
þess að hann missti bæði ráð
og rænu. Það mátti næstum
því segja, að hann þjáðist af
krónískri ást á öllu kvenfólki
á aldrinum sautján til þrjátíu
ára.
Konan hans var komin hátt
á fimmtugsaldur. Hún átti
ekki til minnsta snefil af ást-
hrifum. Og ef satt skal segja,
hafði hún víst aldrei haft þau
til að bera. Þetta hjónaband
hafði í einu og öllu brugðizt
vonum forstjórans. Á sínum
tíma hafði hann fallið fyrir
líkamsfegurð hennar, en úr
því að hún kunni ekki betur
að færa hann sér í nyt en
raun bar vitni, þá var kannske
ekkert við því að segja, að
hann leitaði sér annarra og
veitulli veiðimarka.
— ¥ —
ÞETTA sumarkvöld var dá-
samlegt. Hann hafði eytt
kvöldinu í hópi nokkurra við-
skiptavina sinna á Bellevue,
og nú var hann á leiðinni
heim til villunnar sinnar í
Hellerup. Hann hafði skilið
bifreiðina sína eftir heima af
tillitssemi við ökuleýfið sitt.
Hann hafði nefnilega látið
talsvért ofan fyrir brjóstið á
séf’ áf sterkum drýkkjúm. Og
nú slangraði hann eftir Strand
götunni og raulaði stundarhátt
fyrir munni sér, og naut næt-
urkyrrðarinnar.
Hann var talsvert reikull í
spori, en hafði þá fulla með-
vitund um, hvað var að ger-
ast. Maður verður nefnilega
alltaf að koma fram sem betri
borgari.
Skyndilega nam hann stað-
ar og lagði við eyrun. Var
ekki einhver . . .? Ójú, ekki
bar á öðru — hann heyrði
konu kalla til sín, og háhæi-
aðir skór skullu í gangstétt-
ina. Hann sneri sér við og sá
þá mjög vel klædda unga
konu koma hlaupandi.
— Ó, kallaði hún, og þegar
hún horfði bláu augunum sín-
um á hann, varð honum svo
mikið um, að honum svelgdist
á. — Það var sannarlega
heppilegt, að ég skyldi sjá yð-
ur koma. Ég er nefnilega í
hræðilegri klípu.
Halme forstjóri hneigði sig.
— Ef ég get á nokkurn hátt
hjálpað yður, þá . . . ja . . .
fyrirgefið, nafn mitt er Jörg-
en Halme.
— Þakka yður fyrir! Hún
leit innilega i augu hans. —
Nafn mitt er Úlla Strand f r ú
Úlla Strand — ég bý í húsinu
þarna á horninu, en nú hef
ég gleymt lyklunum mínum
og kemst ekki inn. Við eigum
nefnilega heima fyrir utan
borgina. Maðurinn minn er
nýfarinn til London, svo það
er ekki nokkur maður í hús-
inu. Haldið þér ekki, að það
geti skeð, að þér hefðuð lykil,1
sem myndi ganga að?
— ¥ —
JÖRGEN Halme þekkti kon-
ur, og honum var það ljóst,
að þessi var ein af þeirri gerð
ungu kynslóðarinnar, sem
ekki lét smá-ástarævintýri
framhjá sér fara, jahá, það
var meira að segja alls ekki
ósennilegt, að hún byði hon-
um upp á hressingu. Og síð-
an . . . ja, möguleikarnir skip-
uðu sér blátt áfram í biðröð
í hópum. Húsið var mann-
laust, og allt hjálpaðist að.
— Það er ekki ósennilegt,
að ég geti hjálpað yður frú
Strand, á einn eða annan hátt.
Það gat ekki hjá því farið,
að hún hefði fundið, hve
mikla áherzlu hann lagði á
seinustu orðin, því hún leit
stríðnislega á hann.
Gamalt o.rðtak segir, að ekki
verði deilt um smekkinn. Þetta
e£ að miklu leyti rétt, en á hinn
bóginn er sífellt verið að deiía
og rökræða, einmitt um smekks-
atriði. En hvað sem um þetta er
að segja, skaltu nú skoða and-
lit þitt í speglinum og athuga
vel, það sem mætir augum þín-
um.
Ef til vill tekur þú nú eftir
einhverju, sem þú hefur ekki
veitt athygli áður — bæði því
sem fagurt er og minna aðlað-
andi — en reyndu umfram allt,
hvort sem andlit þitt er fagurt
eða ekki, að skapa útliti þínu
sem persónulegastan blæ.
Við byrjum á enninu. Hér
ræður hárið mestu um útlitið.
Ef þú hefur hátt enni, þá vertu
ekki feimin að lofa því að njóta
sín. Það getur gefið andlitinu
sérkennilegan blæ og sty.rk. Ef
ennið er of breitt, er hægt að
greiða hárið þannig í vöngun-
um, að það hylji noklturn hluta
þess. Ef það er hins vegar
hrukkótt, eða mjög lágt, þá
láttu hárið falla hæfilega mik-
ið fram, ef það á annað borð
klæðir þig.
Það er annars hægt að gera
ótrúlega hluti í sambandi við
þennan hluta andlitsins. Það
fer ekki öllum jafn-vel að
„punta“ sig með mjóum Garbe-
augabrúnum. Slíkur persónu-
leiki sem Greta Garbo getur
leyft sér að umskapa útlit siit
næstum takmarkalaust. Hún
er eftir sem áður, það sem hún
er. En við hinar getum fæstar
orðið nema léleg eftirlíking
hennar, þótt við reynum að
stæla hana.
Ef andlitið er flatt og langt
á milli augna, þurfa augabrún-
— Já, þér eruð áreiðanlega
rétti maðurinn! sagði hún ekki
síður tvírætt.
fsinn var brotinn, þau sneru
við og eftir örskamma stund
voru þau komin að húsinu.
Húsið var mjög stílfagurt að
byggingu, og allra snotrasti
garður umihverfis það.
— Jahá, hérna bý ég nú,
sagði unga frúin. — Ég skal
segja yður, að ég var að hugsa
um að bjóða yður inn, ef yður
tækist að opna fyrir mér, en
þó verð ég að setja eitt skil-
yrði.
— Og hvaða skilyrði er
það? spurði Halme forstjóri
ákafur.
— Að þér hafið ávallt í
huga, að ég er gift, og takið
yður ekkert það fyrir hendur,
sem kynni að vera andstætt
óskum mínum.
Jörgen Halme lofaði því há-
tíðlega að gera ekkert það,
irnar að vera breiðar og þykk-
ar til þess að skapa skugga og
gefa andlitinu þannig svip. Þó
er sjálfsagt að plokka burtu öll
aukahár, sem vilja vaxa út fyr-
ir hina eiginlegu línu brúnanna.
Sumir halda því fram, að
brúnahárin þéttist við það að
bera laxerolíu á þau, en það
mun að mestu leyti vera hjá-
trú ein, auk þess sem slíkur
vökvi er ekki beinlínis geðs-
legt fegrunarmeðal.
Þegar þú litar augabrúnirnar
þá gættu þess að strjúka fyrst
á móti hárunum, þannig að
þau litist bæði að aftan og
framan, annars er hætt við að
liturinn verði ekki eðlilegur.
Með kinnroða er hægt að ná
ágætum áhrifum, en það er tals-
verður vandi að nota hann á
réttan hátt. Mörgum hættir til
að nota hann annað hvort of
freklega, eða bera hann ekki
á viðeigandi staði. í fyrsta lagi
verður ávallt að gæta þess, að
liturinn, sem valinn, sé í sem
beztu samræmi við litarhátt
andlitsins.
Grundvallarreglurnar um
notkun kinnaroða eru, að mjó-
ir, rauðir skuggar eiga betur við
breitt andlit, en breiðir skugg-
ar falla aftur betur við mjótt
og langt andlit. Ef andlitið er
langt, fer auk þess betur, að
rauði skugginn liggi hátt uppi
og mjókki niður. Gættu þess
að láta daufan roða ná alveg
upp að augum, annars, er eins
og þú hafir hvít glerauga.
Varaðu þig á því að roða mik-
ið kinnbeinin, Hvarmhárin
burstarðu að sjálfsögðu upp á
við.
Varalitinn verður þú auðvit-
að að velja sjálf, en ekki ætti
sem prúðmenni sæmdi ekki á
allan hátt, en hjartað hamað-
ist í brjósti hans. Hann var
sannfærður um, að frú Strand
væri brjóstgóð að eðlisfari.
Hann reyndi nokkra lykla,
en enginn gekk að. Frú Strand
var alveg miður sín og fór að
ympra á því, að líklega yrði
hún að fara inn í borgina og
fá sér gistingu á hóteli. En
Halme forstjóri var staðráðinn
í því að láta ekki þetta tæki-
færi ganga sér úr greipum.
— ¥ —
— BÍÐIÐ andartak, sagði
hann. — Hvernig væri að
reyna kjallaraglugga?
Hún þrýsti handlegg hans ó-
sjálfrátt.
— Jahá, auðvitað, yður er
velkomið að brjóta einn kjall-
aragluggann. Þá getið þér far-
ið upp og opnað fyrir mér.
Hann gekk bak við húsið,
og skömmu síðar heyrðist brot
hljóð. Frú Strand hló, þar sem
hún stóð í myrkrinu.
— Þessir karlmenn! Þessir
karlmenn! muldraði hún. —
En hann er nú reyndar ósköp
liðlegur og lítur raunar alls
ekki illa út, þótt kominn sé
um fimmtugt.
samt að saka, að gefa nokkur
góð ráð.
Notaðu varalitinn með var-
úð, ef þú hefur stóran og stælt-
an munn. Andlitið má helzt
ekki týnast alveg bak við tvær
eldrauðar varir (samanber
manninn, sem sá ekki skóginn
fyrir eintómum trjám).
Stúlkur, sem dökkar eru yfir-
litum, fer yfirleitt vel að nota
varalit með ofurlítilli bláleitri
slikju, en þær ljóshærðu-ættu
heldur að halda sig við frísk-
legri liti.
Nú höfum við spjallað nokk-
uð um útlitið og fegrun þess.
Oft heyxist spurt: Hvað er
yndisþokki?
Ja — það getur reynzt erfitt
að svara því.
Stúlka getur málað og snyrt-
andlit sitt eftir öllum kúnstar-
innar reglum, æft sig í fögrum
limaburði, lagt hár sitt á alla
mögulega vegu og klæðst föt-
um samkvæmt nýjustu tízku
— og samt hefur hún ekki til
að bera þann yndisþokka, sem
hún keppir eftir — þetta óræða
og óáþreifanlega, sem við allar
gjarnan viljum eignast, en verð-
ur ekki keypt fyrir allt gull
heimsins.
Hvað er yndisþokki? Er það
ekki eitthvað, sem kemur innan
frá — frá sálinni sjálfra? Ef
hugir okkar eru ekki fullir
þakklætis og gleði yfir lífinu,
þá eigum við ekki þennan fagra
gimstein.
Ef hugurinn er ekki heiður
og hjartað ljúft og gott, þá er
heldur ekki um neinn yndis-
þokka að ræða.
Byrjaðu á því að fegra og
þroska sjálfa sálina, og gerðu
þér far um að tala til annarra
með brosi, sem ekki er aðeins
tilbúið á vörum þínum, heldur
kemur og óhindrað frá gjaf-
mildu hjarta; þá má segja, að
þú haldir í hendi þér ávísun á
hinn eftirsótta yndisþokka.
Fyrir kvenþjóðina:
Andlitssnyrting og yndisþokki