Ný vikutíðindi - 31.05.1974, Blaðsíða 3

NÝ VIKUTÍÐINDI
3
Kvöldið var dásamlegt.
Hann lauk úr einu glasinu eít-
ir annað, og þarna sátu þau,
eða réttara sagt hvíldu hvort
við annars hlið á breiðum
legubekknum. Hann stóð á
fætur og bauð henni í dans.
Valsinn hreif þau bæði, og
hún dansaði dásamlega. Ung-
ur, grannur líkami hennar
þrýstist upp að honum og
hann fann, hvernig hjarta
hennar bærðist. Þegar valsin-
um lauk, kyssti hann hana —
lengi og ákaft — og hún svar-
aði kossum hans. Hann
smeygði hendinni niður um
hálsmálið á kjólnum hennar,
og þegar hún lét það óátalið,
varð hann djarfari,
— Þér krumpið kjólinn
minn, hvíslaði hún.
— Farið þá bara úr honum
' sagði hann ofsalega.
— Má vera, svaraði hún. —
En hvað um manninn minn.
Haldið þér, að hann . . .?
— Hvar er svefnherbergið
yðar? greip hann fram í hásri
röddu.
— Nei, það segi ég yður
alls ekki.
Það var mjúkur og hættu-
legur hreimur i rödd hennar.
Blóðið sauð í Jörgen Halme.
— Þá finn ég það bara sjálf-
ur, muldraði hann samanbitn-
um vörum og tók hana í arma
sér.
— En hvað þú ert sterkur,
sagði hún.
Hann bar hana upp á loft
og opnaði fyrstu dyrnar, sem
fyrir honum urðu. Það var
stórt, velbúið svefnherbergi.
— Er þetta svefnherbergið
þitt? spurði hann og lagði
hana varlega á rúmið.
Hún kinkaði kolli.
— Viltu ekki opna glugg-
ann, það er svo heitt hérna.
jjJ., Hör.und hennar var brenn-
heitt, og hann fór sér að engú
óðslega við að klæða hana
úr. Síðan lögðust þau hlið við
hlið og hún lagði handleggina
um háls hans.
— Kysstu mig! hvíslaði
hún, og hann fann nakinn
líkama hennar þrýstast upp að
sínum.
— y —
NOKKRAR ástríðuþrungnar
klukkustundir liðu áður en
þau hrukku skyndilega upp
til nístandi, grákaldrar tilver-
unnar. Neðan úr forstofunni
heyrðust mannsraddir.
— Hvert þó í —! stundi
hún óttasleginn. — Maðurinn
minn er kominn heim.
— Jahá — það er — það
er víst svo, stamaði Jörgen. —
Hvað eigum við nú til bragðs
að taka?
— Flýttu þér í eitthvað, þú
verður að fara niður og reyna
að bjarga málunum við.
Jörgen hentist upp úr rúm-
inu og klæddi sig.
— Ég verð víst að láta sem
svo, að ég hafi villzt — eða
þá, að ég sé innbrotsþjófur,
eða bara einhver andskotinn.
Bara að engin uppsteit verði.
Fái konan mín einhverja nasa-
sjón af þessu, þá á ég von á
góðu eða hitt þó heldur.
— Svona, farið nú, hvíslaði
hún. — Ó, ég er svo hrædd.
Þú mátt ekki undir neinum
kringumstæðum segja. að þú
hafir verið inni hjá mér,
mundu það.
Jörgen Halme, forstjóri opn-
aði dyrnar varlega, lokaði á
eftir sér og læddist eftir gang-
inum. Hann heyrði karls- og
konurödd. Stundarkorn stóð
hann kyrr í forstofunni og
hugsaðá sig um; síðan gekk
hann inn í setustofuna, þar
sem þau frú Strand höfðu set-
ið. Þar logaði ennþá ljós, og
á litla borðinu við sófann
stóðu glös og flöskur, en eig-
andi hússins var hvergi sjáan-
legur. Jörgen settist á legu-
bekkinn og fékk sér vænan
sjúss. Rétt í því kom karlmað-
ur í ljós. Hann var ekki alveg
laus við að vera dálítið drukk-
inn, og hann starði stórum
augum á Halme forstjóra.
— Afsakið, sagði hann draf-
andi. — Við höfum líklega
ekki sézt áður. Mætti ég
spyrja yður að heiti?
Jörgen hafði staðið á fætur
og sagði skýrri röddu:
— Nafn mitt er Halme.
Jörgen Halme, forstjóri.
Hinn maðurinn hneigði sig.
— Gleður mig. Nafn mitt er
Strand, Strand forstjóri . . .
humm — ja, þetta er vægast
sagt — sniðugt! — ég meina
— he —.
— Vægast sagt — sniðugt!
endurtók Jörgen.
— Já, það má næstum því
segja, hélt hinn áfram, — að
aðstæðurnar séu talsvert ó-
skýrar, óþolandi! Eruð þér
ekki á sama máli, að þetta sé
einmitt orðið?
— Alveg á sama máli svar-
aði Halme. — Mjög óþolandi
og óskýrar.
Strand forstjóri kinkaði
kalli. Síðan spurði hann
skyndilega:
— Eruð bér drukkinn?.......
Nei!
— Það var leiðinlegt. Ég ef
það nefnilega. Meira að segja
mjög drukkinn. Ættum við
ekki að fá okkur svolitla
hressingu.
ÞEIR GERÐU svo. Þegar
þeir höfðu fengið sér sæti,
spurði Strand forstjóri:
— Hérna . . . hvað var það
nú, sem ég ætlaði að segja?
Vera yðar hér bendir til, að
. . . ehe . . . konan mín sé
heima! Ekki satt?
— Það var rétt til getið!
svaraði Halme og bar sig eins
og hetja.
— Það var skrítið! svaraði
hinn. — Mjög skrítið! Ég er
nefnilega líka á ferðalagi —
sko, í orði kveðnu. Konan mín
er uppi í sveit, og ég er á
ferðalagi, og þó er ég ekki
farinn burtu. Við skulum fá
okkur einn lítinn í viðbót.
Skál, gamli vinur — hvað hét-
uð þér nú aftur?
— Halme! Halme forstjóri!
— Já, já, rétt. Eigum við
ekki að jafna málin milli okk-
ar, eins og karlmönnum sæm-
ir, Halme forstjóri? Ég á við,
að eins og þér hafið sjálfsagt
veitt athygli, að ég kom hing-
að með vinkonu minni, hún
er að laga sig svolítið til, —
en eigum við ekki að sam-
þykkja að þér nefnið það ekki
einu orði við konuna mína?
Ég á við, að það gæti orðið
mesti djöfulgangur, ef hún
kemst að því, að stúlkan kom
hingað með mér, og engu
Framhald á bls. 6.
KOMPAN
Öruggur meirihluti. - Kratar daufir. - Bjami úr
sögunni. - Draumur Ólafs R. - Svikin \ara. - Vinsæll
staður. - Góð vinnubrögð. - Löglegt svindl.
Sjálfstœðismenn í höfuöborginni
eru yfir sig ánœgöir með úrslit borg-
arstjórnarkosninganna eins og eðli-
legt er. Margir voru þeirrar skoðunar
að nú væri meirihluti sjálfstœöis-
manna í verulegri hœttu og margt
ýtti undir þá skoöun. Borgarstjóri
þykir lítill skörungur og Grœna bylt-
ingin var liöfð að gamanmálum með-
al fólks úr öllum flokkum. En óvin-
sœl ríkisstjórn tryggði áframhaldandi
meirihlutastjórn Sjálfstœðisflokksins
í Reykjavík þar sem flokkurinn fékk
58% greiddra atkvϚa.
Ekki er annaö aö sjá en að Alþýðu-
flokkurinn í núverandi mynd sé úr
sögunni. Flokkurinn hafði nú víöa
samstarf við Hannibálista um lista
og fékk sá brœðingur hina herfileg-
ustu útreið á öllum stöðum. Það eru
því litlar sem engar líkur til að
flokkarnir reyni slíkt samstarf við
alþingiskosningarnar sem senn fara
í hönd. En þar sem mjög hefur
kvarnast úr Alþýðuflokknum fyrir
bœjarstjórnarkosningarnar og. flpkk-
urinn hefur ekki fengið neitt af nýj-
um kjósendum, er mikil hœtta á að
flokkurinn komi aðeins tveimur
mönnum á þing, ef hann kemur þá
nokkrum.
Frjálslyndi flokkurinn galt mikið
afliroð í kosningunum og eru litlar
sem engar líkur til að hann komi
manni að í þingkosningunum. Það
verður eftirsjá að Bjarna Guðnasyni
á alþingi. Hann hefur oft talað af
óvenjulegri hreinskilni af þingmanni
að vera og velgt ýmsum flokksbrodd-
um verulega undir uggum. Glundroð-
inn á vinstri væng stjórnmálanna er
oröinn slíkur, að eini vinstri flokkur-
inn sem hefur möguleika á einhverju
fylgi er Alþýðubandalagið. Það gæti
því farið svo eftir þingkosningarnar,
að flokkarnir veröi aðeins þrír, Sjálf-
stœðisflokkur, Framsóknarflokkur og
Alþýðubandalag.
Vinstri menn aörir en kommúnist-
ar eru nú að hefja miklar viðrœður
sín á milli eftir ófarirnar í sveitar-
stjórnarkosningunum. Hér er um aö
rœða Samtök frjálslyndra og vinstri
manna, Samtök jafnaðarmanna,
Möðruvellinga, Frjálslynda flokk-
inn og Alþýðuflokkinn. Skoðana-
ágreiningur þessara aöíla er svo mik-
ill, fyrir nú utan baráttuna um for-
ystusœtin, að litlar sem engar líkur
eru til að nokkur einasti möguleiki sé
að þessi flokksbrot öll geti komiö sér
saman um að mynda breiðfylkingu
vinstri manna, eins og Ólaf Ragnar
Möðruvelling dreymir um. Þar hefur
hann séð sjálfan sig í hillingum, sitj-
andi í formannssæti með embœtti
forsœtisráðherra í seilingsfjarlœgð.
í veðurblíðunni að undanförnu hef-
ur mörgum manninum verið gengiö
inn í sjoppu til að svala þorstanum
með gosdrykk. En því miöur fara
margir jafn þyrstir út þótt þeir liaji
skolað niður eins og einni flösku af
kók. Verzlanir, og þá ekki sízt smá-
sjoppur, virðast hafa svo takmarkað
kœlirými, að gosið er selt glóðvolgt.
Drykkir eins og t. d. kók eru alls ekki
gerðir með þaö fyrir augum að þeirra
sé neytt án þess að þeir séu kœldir
fyrst. Hér er um hrein vörusvik að
rœða sem verzlanir œttu að sjá sóma
sinn í aö bæta úr liið fyrsta.
Gróöurliúsiö Eden í Hveragerði er
orðinn geysivinsœll áningastaður
ferðamanna og það ekki að ástæðu-
lausu. Þarna er hægt að kaupa blóm
í miklu úrvali og auk þess er þarna
skemmtilegasti veitingastaöur á land■
inu, Gestir eru umvafðir gróðri með-
an þeir njóta veitinganna og fyrir-
komulag allt með þeim hœtti að af-
greiðsla gengur fljótt og vel fyrir sig.
Verðlag er ekki hærra á veitingum
en gerist í höfuðborginni og staöur-
inn allur mjög vistlegur.
Starfsmenn sjónvarps og útvarps
stóðu sig með miklum ágœtum á
kosninganóttina. Segja má, að með
því að taka tölvu í notkun til að
byggja á hugsanleg úrslit eftir fyrstu
atkvœðatölur, séu þessir fjölmiðlar
komnir með úrslitin skömmu eftir að
talning er hafin. Útreikningar tölv-
unnar stóðust í hvívetna og þess
vegna hefðu menn getað farið í rúm-
ið snemma nætur. En ekki var hœgt
annað en vaka meðan sjónvarpað var
því stórskemmtilegt var að fylgjast
með því sem fram fór á skerminum.
Fréttamenn útvarps gerðu þó yfirleitt
betur en sjónvarpsmenn. Þeir voru
yfirleitt á undan sjónvarpinu með all-
ar tölur og spár og nutu þess að
útvarpið er hraðvirkari fréttamiðill
en sjónvarpið er.
Enn einu sinni hækkaði tóbakið og
enn einu sinni hœkkuöu verzlanir út-
söluverðið sama dag og hœkkunin var
auglýst. Rétt er þó að taka fram að
ekki eru allar verzlanir undir sömu
sök seldar, en vitað er um fjölmargar
verzlanir sem höfðu hækkað verðið
sama dag og hœkkunin tók gildi frá
ÁTVR. Þetta er nú orðin venja sem
verðlagsyfirvöld virðast hafa sam-
þykkt með aðgerðarleysi sínu.
FRÓDI.