Ný vikutíðindi - 31.05.1974, Blaðsíða 6

6
NÝ VIKUTÍÐMDI
Framhald úr síðasta blaði
HÚN var einkennisklædd
og í háum gljáandi stígvél-
um. Hún teymdi á • eftir sér
tvo stóra hunda, kolsvarta að
lit og hlekkjaða saman.
Hundarnir virtust vita hvað
í vændum væri, því að þeir
byrjuðu að láta illa og toga í
festarnar. Stúlkan hló hrossa-
hlátri og sleppti hundunum,
sem tóku þegar til fótanna og
stukku á næsta mann.
Adrienne reyndi að loka aug-
um sínum og eyrum, fyrir
neyðarópum mannanna og
hrjálæðiskenndum hlátri stúlk-
unnar.
— • —
Pierre var lengi meðvitund-
arlaus eftir þessa síðustu pín-
ingu. En svo var það einn dag-
inn, að honum jukust svo kraft-
arnir á ný, að þegar vörðurinn
færði honum að drekka, þá gat
hann stokkið á hann, og í átök-
unum, þá skaut annar vörður
hann óviljandi. Þeir tóku í fæt-
ur hans og drógu hann út og
skildu blóðpollinn eftir fyrir
Adrienne að horfa á. Þar með
var Pierre sloppinn út fyrir
valdsvið nazistanna, en eftir
var Adrienne.
Hún hugsaði sér nú að grípa
til sama fangaráðs og Pierre og
beið nú færis.
Einn daginn, þegar liðsfor-
ingi nokkur kom inn í klefann
til að nauðga henni, réðist hún
á hann með kjafti og klóm. Þau
veltust um á gólfinu og 'hún'
sætti færis að bíta hann. Henni
tókst það, og munnur hennar
fyiltist af blóði, en liðsfófingj-
um tókst að koma á hana höggi,
svo að hún missti meðvitund.
Klukkustund síðar komu þeir
og drógu úr henni allar tenn-
urnar *
Nú jcið ekki á löngu áður en
Adrienne yrði flutt um langan
veg. En það olli henni ekki
lengur áhygyjum, hvorki það
né annað. Hún var löngu orðin
sljó, jafnvel fyrir pyndingun-
um, og þannig var ástatt um
flesta fangana, sem fóru með
sömu lest og hún. Það virtist
ekki skipta neinn þeirra nokkru
máli, hvað um þá yrði. Svo
mjög var búið að þjarma að
þeim öllum.
Ferðinni var heitið til Dach-
au, og þar er það sem sögumað-
ur hittir Adrienne, eða ræfil-
inn af henni, þegar sagan hefst.
Það var fátt sameiginlegt með
þeirri Adrienne, sem lagði upp
í flugferðina inn yfir Belgíu og
hinni, sem lá þarna i fletinu í
Dachau.
Adrienne komst til nokkurr-
ar heilsu eftir margra mánaða
dvöl á heilsuhæli, og hún sneri
aftur þeim til Belgíu og virtist
nú sem hún myndi geta átt all-
góða daga framundan, því að
hún var sæmilega efnuð.
Donovan hershöfðingi var
tekinn til við lögfræðistörf sín
aftur og meir en ár var liðið
síðan stríðinu lauk. Ég átti leið
um New York, og eins og ævin-
lega, þegar ég var þar á ferð,
borðuðum við Donovan saman
og ræddum þá alltaf um liðna
daga í stríðinu og gömlu stríðs-
félagana.
Þegar við hittumst í þetta
skipti, hafði Donovan fengið
fregnir af Adrienne fyrir stuttu
síðan. Hún hafði, eins og áður
er sagt, farið til Belgíu, þegar
hún hafði jafnað sig á heilsu-
hælinu í Bretlandi.
Hún, sem lifði af allar pynd-
ingar nazistanna og tvö ár í
Dachau, hafði hengt sig á snaga
í klæðaskápnum- sínum.
Framhald af bls. 3.
minni læti, ef ég vissi. sko
um, að þér hefðuð verið hjá
henni.-Sem sagt, þér gleymið
því, að þér haíið séð vinkonu
mína, og ég gleymi því að
hafa séð yð,ur?
— Fyrirtak! sagði Halme
forstjóri. — Ég skal ekki segja
konu yðar eitt orð um það.
Annars hefi ég kvatt hana,
svo að ég get hypjað mig sam-
stundis. Verið þér sælir!
— Nei, bíðið andarta'k, góði.
Þér gleymið jakkanum yðar
og hálsbindinu.
Jörgen Halme roðnaði.
— Skrattinn sjálfur. Þessu
gleymdi ég uppi í . . . Strand
forstjóri brosti.
— Þér skulið bara fara upp
og sækja hvort tveggja, og ef
yður langar til, þá gerir svo
sem ekkert til, þótt þér verð-
ið hérna þangað til í fyrramál-
ið. Ég er nefnilega á förum á-
samt vinkonu minni. Við erum
að fara út í sumarbústaðinn
minn. Góða nótt — og gleym-
ið nú að bera kveðju mína. ■
Hann gekk út í forstofuna,
og Jörgen heyrði hann tala
við vinkonu sína. Síðan skall
hurðin í lát og allt varð hljótt.
Hann flýtti sér upp stigann
og inn í svefnherbergið.
— Ástin mín! hvíslaði hann
sigri hrósandi. — Maðurinn
þinn er farinn aftur. Hann
kom bara hingað til að sækja
eitthvað, og . . .
Þegar enginn svaraði,
kveikti hann ljósið. Frú
Strand var horfin. Það eina,
sem minnti á hana, var dauf
ilmvatnslykt og opinn gluggi.
Jörgen tók jakkann sinn.
Veskið hans var horfið, en á
náttborðinu lá miði:
„Kæri vinur! Því miður
varð ég að fara. Þú skalt
ekiki láta þér þykja það
neitt leiðinlegt, því að ég
tók veskið þitt. Ef til vill
er þér það líka huggun, að
ég skyldi hafa á brott með
mér skartgripas'krín hinnar
réttu frú Strand. Berið
henni kveðju mína ef þér
kynnuð að hitta hana“.
Engin undirskrift. Jör.gen
ruddi úr sér formælingum,
leit saknaðaraugum á rúmið
og andvarpaði. Jæja, þó nokk-
uð hafði hann þó fengið fyrir
snúð sinn!
Daginn eftir hringdi hann
til Strand forstjóra og stakk
upp 'á, að þeir skýrðu lögregl-
unni frá málavöxtum. Það
vildi Strand forstjóri ekki
heyra nefnt. Hins vegar bauð
hann Halme forstjóra heirn til
sín um kvöldið.
— Ég þekki t-vær ágæéa-r
dansmeyjar! sagði hann. —
Ætli þær megni ekki að hugga
ofckur?
AUGLÝSIÐ I
NÝJUM
VIKUTÍÐINDUM
HAPPDRÆTTISLÁN RÍKISSJÓÐS 1974
SkuUtxbrM txtu *r hluti N6 hundruS og flmmllu (nllllön króna (kuldahrétalöna rfctaalóSa «
VagaajöSa og ar gaflS út *airúi*»mt halmlld I t|*ftó®um fyrlr örlS 1t74,
abr. Iftg um akatulaga maStarB *ar8brö4a o. II.. aam rR>laa|ÖSur >alur Innanland*. frá mara
1*74, um fjárftflun Ml vaga- og brúagarBa é SkalSaréraanrM. ar opnl hrlngvag um landlS.
— • ■- Kftnur.________
RiklaalöSur ar akuldugur
■SWL'DflBREF,

RfelaalóSur andurgralSV akuldlna maS
varSbötum I htutfalll *fS þá hmkkun. a
kann aS *arBa é lénallmanum é þalrrt »la*- ,
tftfu framfmralukoatnaSar. ar rafenuS ar
30. mara 1*74 tM glalddaga bréfa þaaaa 20.
mara 1844 MISaBar «18 akrénlngu Hagatofu
lalanda é rlaltftlu framfaaralukoatnaSar,
1 HAPPDRÆTTISLÁN RlKISSJÓDS 1974
W Skuldabröf þatU er hlutl trft hundru
léuL VagaajöSa og ar gaflS u
a-AÍ _ _ •>- iftn «a»ii«Uga maBfarS »
hundrufl og„flmmtiu fnlll|ön kröna akuldabréfaiéna rfklaajéSa »
gaflfl ut aamkvaamf halmitd I f)arlftgum fyrtr ÉrlS 1S74.
ga maSfatS varSbréfa o. fl., aam rfelaajöSur aaiur Innanianda. tré a

• : ' :. . '
'TOiiUCr
brúa
Framkvæmdir við vega- og brúagerð
á Skeiðarársandi vegna hringveg-
arins hafa gengið samkværnt áætl-
un. Þessar framkvæmdir eru fjár-
magnaðar með fé, sem inn kemur
fyrír happdrættisskuldabréf rikis-
verið beðið eftir þeirri brú, sem nú
er að verða að veruleika.
Enn vantar nokkuð á, að bilið sé
brúað, þess vegna eru nú-til sölu
brúar yfir Skeiðará, sem mun verða
lengsta brú landsíns, 900 metra
löng.
bréf ríkissjóðs, þau kosta 2000
krónur.
Brúum bilið.

'"tArlO*’
) SEÐLABANKI ISLANDS