Nýi tíminn - 08.01.1953, Blaðsíða 5

Fhnmtudagur 8. janúar 1953 — NÝI TlMINN — (5
ÁRAMÓTAGREIN
EINARS OLGEIRSSONAR
Framhald af 4. síðu.
Sá heimur, sem enn telst auð-
valdsins, er tvisvar sinnum tví-
klofimn og það, sem þar í að
Idkum teist auðvaldsins alveg,
sjálfu sér sundurþykkt þó. Við
skulum líta á þennan heim,
sem nær yfir Ameríku, Afríku
og Ástralíu og þá hluta Kvrópu
og Asíu, sem enn eru taldir til
auðvaldsskipulags.
Nötrandi nýlenduvöld
I fyrsta lagi er þessi auð-
valdsheimur klofinn í tvennt:
auðvaldslönd Evrópu og Ame-
ríku annarsvegar og nýlendu-
þjóðir Asíu, Afríku og Suður-
Amerí'ku hinsvegar, undirokað-
ar og arðrændar af auðhringum
Atlantshafsbandalagsins, hvort
sem þær eru stjórnarfarslega
sjálfstæðar að nafninu (eins og
Indland eða Vemezuela) eða
opinberlega kúgaðar (eins og
Kenya eða Malajalönd).
Nýlenduþjóðir þær, er byggja
Indónesíu, Burma, Filipseyjar,
Ecuador, Abyssíniu, Haiti,
Saudi-Arabíu, Thailand og önn-
ur slík löeid, sem haldið er
niðri, eru að íbúatölu þriðjnng-
ur mannkymsins, en tekjur
þeirra allra til samans eru að-
eíns 5% af tekjum mannkyns-
ins eða undir 800 ísl. krónum á
mann á ári.
Lönd þessara þjóða eru ein-
hver.hin ríkustu í heimi, en íbú-
ar þeirra hinir fátækustu allra
manna.
Malajaiönd hafa gnótt
, gúmmís og tins, en enskir auð-
hringir ræna því — og skilja í-
ibúum land3ins, sem auðinn
framleiddu aðeins eftir brennd
. foýli þeirra, ef þeir dirfast að
mögla, Og brezkt auðvald set-
ur fé til höfuðs foringjum sjálf-
stæðisbaráttunnar þar og hælir
sér af hvérju morði, sem því
tekst að drýgja.
Venezuela er eitt ríkasta olíu-
land heims, en íbúarnir lifa á
vonarveli. Amerískir og enskir
olíuhringir ausa gróða, sem
skiftir hundruðum milljóna
dollara upp úr auðlindum þess
lands. Og dirfist íbúar landsins
að mögla, skipuleggur olíua.uð-
valdið ,,byltingu“ af hálfu hers-
ins.
I Kenj’a berjast nú bændur,
sem enn fyrir skömmu lifðu á
ættflcJkkastigi eigi ósvipað for-
feðrum vorum, er þeir voru i
Noregi, við aðvífandi brezka
ræningja, sem rænt hafa jörð-
um þeirra og rekið þá burt í
jarðnæðislaus fjallahéruð. Að-
ferð Breta er svívirðilegri
miklu en þær aðferðir Haralds
hárfagra við bændur Noregs,
er Snorri lýsti forðum daga.
Stephan G. Stephansson ein-
kenndi ránskap Bretans gagn-
vart búa-bændum með þeim sí-
gildu orðum sem eiga við um
níðingsverk iBreta í Kenya nú:
„Þín trú er sú að sölsa upp
grimd,
þín siðmenning er sterlings-
pund.“
Hvert sem litið er í nýlendu-
heiminn blasir við oss sama
sjónin: Brezku, frönsku, ame-
rísku ræningjarnir að féfletta
undirokaðar nýlenduþj'þðir og
myrða þær með allri véltækni
svokallaðrar „siðmenningar",
ef þær voga sér að rísa upp,
heimta auðlindir lands síns fyr-
ir sig og að fá sjálfar að njóta
gæða lands síns og ávaxta erf-
iðis síns.
Hvað hafa brezkir auðmenn
og hermenn að gera í Malaja-
■löndum og Kenya? Hvað hafa
þeir frönsku að gera í Indo-
Káaa og Tunis? Hvað hafa þeir
amerísku að gera í Venezuela
og Kóreu? Ekkert nema að
ræna þessi lönd, misþyrma í-
búum þeirra og .hindra fram-
farir þeirra og frelsi.
Þessir auðmenn og hermenn
„yfirþjóðarinnar" eru að gera
það sama og danskir kaupmenn
og hermenn eitt sinn drýgðu á
íslandi — og amerískir her-
menn og auðmenn týgja sig til
að gera nú.
Sú þjóð, sem drekkti Jóni
biskup Gerrekssyni í Brúará,
drap Lénharð fógeta á Hjalla í
Ölfusi og vó Kristján skrifara
og sveina hans á Kirkjubóli á
Suðurnesjum, skilur og hyliir
þær nýlenduþjóðir, sem allt frá
Filipseyjum og Kóreú og til
Kenya,. Tunis og Marokko rísa
nú upp með vopn í hönd til
vai’nar og sóknar fyrir sjálf-
stæði sitt gegn utanaðkomandi
arðræningjum og embættis- og
hermönnum þeirra. Hver sá ís-
lendingur, sem í dag níðir
frelsisbaráttu þessara þjóða og
ljær kúgurum þeirra lið í orði
eða verki, er ættleri, sem fót-
um treður minninguna um
frelsisbaráttu sjálfra vor allt
frá fyrstu samtökunum gegn
Álfi í Króki og til sigurs Skúla
og Björns 1908. Sá íslendingur,
sem í dag, rekur rýtinginn í bak
þeirra nýlenduþjóða, sem nú
berjast fyrir frelsi sinu, hvort
sem það er með áróðri eða í
verki, drýgir samskonar glæp
og danákir erindrekar forðum
gagnvart Jóni Arasyni og son-
um hans eða eins og dönskum
dátum var ætlað að drýgja
gagnvart Jóni forseta, Hannesi
Stephensen og Jcai Guðmunds-
syni á þjóðfundinum, ef frels-
isbarátta Islendinga hefði tek-
ið á sig harðvítugri mynd en
mótmælin miklu.
Vér íslendingar, sem vitum
af eigin reynslu, að nýlendu-
þjóð verður áldrei undirokuð
til lengdar, eftir að hún er
sjálf vöknuð til að vilja vera
frjáls, vér vitum að það fólk
með eymd I arf, sem nú berst
með vopn í hönd austan frá
Filipseyjum og Víetnam og
vestur til Tunis og Marokko,
fyrir frelsi sínu, það sigrar.
Á næstu árum og áratugum
líður nýlenduveldi Breta,
Frak’ka og Bandaríkjanna yfir
Asíu, Afríku og Suður-Ameríku
undir lok. Og í augum allra ó-
spilltra Islendinga eru þessar
nýlenduþjóðir bandamenn vorir
í frelsisbaráttunni gegn brezka
auðvaldinu, sem rænir land-
helgi vora, og bandariska her-
valditiu, sem leggur nú undir
sig land vort.
Forgyllt mannfélagshöll auð-
valdsins, reist á fátækt hreys-
anna í Asíu og Afríku, nötrar
nú undir átökum nýlenduþræl-
anna, — „rifin, fúin og ram-
skekkt“, — og vcr Islendingar
fögnum því þegar hún fellur
og mena, sem búa nú við sömu
þrælkun og vér bjuggum við
öld fram af öld, verða frjálsar
og fá að njóta auðlinda lands
síns og atorku sjálfra sín í
friði fyrir örnum og ljónum
auðsins.
Árið 1952 sá rauðan frelsis-
loga nýlendubyltingarinnar
breiðast út frá Indo-Kína,
Malajalöndum og Ira;i til Af-
rikulanda og Suður- og Mið-
Ameríku. Það auðvald,- sem
arðræair nýlendur, ér brátt
hvergi öhult lengur.
áiSvald hyilt aí éita
Sá helmingur auðvaldsheims-
ins, sem ekki eru nýlendur eða
undirokaðar þjóðir, sem sé
stóriðjulöndin sjálf: Bandarik-
in og Vestur-Evrópa, er inn-
byrðig klofina í fámenna auðst.
og fjölmeanan verkalýð. I auð-
valdslöndum Evrópu er hreyf-
ing verkalýðsins svo voldug að
heita má að víða lafi auðvaldið
aðeins við völd, svo það horfir
fram á hverjar kosningar og
hvert stórveúkfall með ugg og
kvíða. I Ameríku skekur verka-
lýður Bandaríkjanna öðru
hvoru í voldugum verkföllum
stoðir auðdrottnunarinnar eins
, og blindur Sarnson í höll kúg-
ara sinna, svo þeir gnötra við.
En ameríska alþýðan mun fyrr
en varir fá sjón sína aftur, -
sjón Eenjamíns Franklins og
Abrahams Liacolns, sjón Paul
Robesong og Howards Fasts,
— víðsýni þeirra, er brjóta ný-
lendúkúgun og auðdrottnun á
bak aftur, og þvo smánarblett
Mc Carthys og Mc Carrans
af landi Jeffersons og Roose-
velts.
Hverjum manni, sem ann
hinni tápmiklu Bandaríkjaþjóð
og minnist þess með þakklæti,
sem hún gerði fyrir mannkynið
á 18. og 19. öld, með byltingu
sinni gegn. brezkri nýlendukúg-
un og frelsisstríðinu gegn
þrælaeigendum Suður-ríkjanna,
hlýtur að renna til rif ja sú nið-
urlæging, sem sú þjóð nú býr
við, rétt eins og hver heilbrigð-
ur maður harmaði örlög hinnar
ágætu þýzJku þjóðar á niður-
lægingartíma heanar undir
Hitlersstjórninni, þótt hún
bryti þá undir sig hvert þjóð-
★ ★ ★
Frá verkfall-
inu mikla
Dagsbrúnarmenn á félags-
17. des. Á þeim fundi
hafnaði Dagsbrún smánar-
boði ríkissfjórnarinnar.
landið eftr annað eins og
Bandaríkja-auðvaldið reynir
nú.
Það er hart að sjá grimmúð-
uga auðstétt Ameríku setja
smánarblett á skjöld Banda-
ríkjaþjóðarinnar með fanga-
morðunum og hryðjuverkunum
í Kóreu, eins og Hitler setti áð-
ur á Þýzkaland með Belsen og
Buchenwald. Fjöldamorð og
framleiðsla drápstækja er orðin
aðalgróðalind siðspilltrar auð-
stéttar Ameríku.
„Ekkert villidýr jarðarinnar
er villtara en auðmaðurina, sem
óttast um fé sitt“, sagði Georg
Brandes. Við sáum villimenasku
hins ameríska auðvalds í allri
sinni skelfngu í Kóreu á árinu
1952, þriðja styrjaldarári auð-
velda heimsins gegn hinni fá-
mennu frelsisunnandi hetju-
þjóð Kóreu, án þess að geta yf-
irbugað hana.
Eln ameríska auðvaldið er
ekki aðeins dýrslegt í ótta sín-
um við óhjákvæmileg örlög, er
bíða þess.
Það gerir sig líka að athlægi
um allan hinn menntaða heim,
— þ.e, allstaðar utan Banda-
ríkjanna. Það snuðrar um skoð-
anir hvers einstaklings, sem
ætlar að heimsækja ameríska
borg, skjálfandi af ótta við að
hvaða útlendur sjómaður eða
erlend kona, sem rekist þar á
land, kynni óvart að steypa
Bandaríkjastjórn af stóli! Svo
tæpt stæði hún!
Hjá þjóð vorri, sem alin er
upp í æðruleysi og örlagatrú
Islendingasagnanna, skapar allt
framferði Bandaríkjastjómar,
allt frá njósunum til grimmd-
arverkanna, fyrirlitningu og
andstyggð.
Hver heilbrigður Islendingur
lítur með lítilsmrðingu niður á
menningar- og list-snauða a.uð-
mannastétt Morgans og Rocke-
fellers, sem hefur drottnað eins
og hýena og deyr eins og hund-
ur.
Við skiljum að vísu ótta ame-
rísks auðyalds, Það er leitt fyr-
ir svo gráðugt villidýr að sjá
aðra eins bráð og það ætlaði sér
í kínversku þjóðinni, sleppa úr
klóm þess og rísa nú upp
fjölmennasta þjóð veraldar, og
umskapa land sitt óháð auð-
valdsheiminum. Ameríska auð-
valdið er nú að sjá að þá brast
Asía öll úr greipum þess, er
ikínverska þjóðin vann sér
frelsi bg tendraði eld nýiendu-
byltingarinnar að nýju í Asíu.
En auðkóngar Ameríku gætu
tekið örlögum sínum skynsam-
legar. Þeir þyrftu ekki að
senda heimska erindreka sína
með ærslum og áróðri um all-
ar jarðir til þess m.a. að reyna
að gera fyrrum sakláusa sveita-
mannaflo'kka á íslandi að al-
gerum umskiftingum með því
að hræða þá á þeirri bolsa-
grýlu, sem er að trylla auðmenn
Ameríku og fá hermálaráðherra
þess til að henda sér út um
glugga. Auðkóngar Ameríku
hafa þó vissulega missi auðs
cg valda að óttast af alþýðu
Ameríku við valdatöku hennar,
en bændur íslands, sem Fram-
sóknarforkóifarnir réyna nú að
ærá, hafa elc'kert að óttast af
al'þýðúvöldum, :— nema cþrjót-
andi markaði íyrir mjólk- sfr.a
og kjöt og þarafleiðándi óstöðv-
andi framfarir í jo.rðrækt einá
og ísleazk gróðurmold þolir.
Magnús Stephensen sagíi
slíkum kóngum sem auðköhgar
Ameríku nú eru, sannie'kann á
sinni slæmu, en kröftugu ís-
lenzku, rétt eftir að íronska
a’þýðan hafði háishöggvið
kónginn sinn og all:r aðrir
kóngar nötruðu í hásætum sín-
umt
Framhald á 6. alðu.