Prentarinn - 01.06.1956, Qupperneq 1

Prentarinn
34. árgangur, 3.—4. tölublað,
júní■—júlí 1936.
BLAÐ HINS ÍSLENZKA PRENTARAFÉLAGS Ritstjórn: Árni Guðlaugsson,
Sigurður Eyjólfsson.
Nýr kjarasomningur.
Samningur H. í. P. við prentsmiðjueigendur, sem
gerður var 31. maí 1955, færði prentarastéttinni
mikils verðar kjarabætur í hækkuðu kaupi til við-
bótar þeim kauphækkunum, sem stéttin hafði fengið
frá 1. maí í lok verkfallsins mikla. Fallizt var á
kaupkröfur félagsins óskertar fyrir flesta launa-
flokkana. Samningur þessi var þó samþykktur með
litlum meiri hluta á fjölmennum félagsfundi, og
gat það naumast stafað af öðru en að félagsmönn-
um þætti of lítið hafa þokazt í áttina um aukningu
laugardagsfríanna, en það voru tveir hálfir laugar-
dagar í maímánuði, sem þá bættust við.
Sú varð og raunin á, er stjórn H. I. P. tók að
ræða við trúnaðarmenn sína í prentsmiðjunum nú
í vor um uppsögn samninga, að úr öllum prent-
smiðjunum, sem fulltrúa áttu á þeim fundi, komu
fram óskir um samningsuppsögn, til þess fyrst og
fremst að freista að ná fram aukningu á laugar-
dagsfríum. Er enginn vafi á, að bann prentsmiðju-
eigenda við því, að menn fengju að vinna af sér
hálfa laugardagana þann tíma árs, sem þeir voru
unnir allir, hefir mjög ýtt undir þessar óskir.
Stjórn og trúnaðarmönnum var vel ljóst, að ekki
yrði áhlaupaverk að ná fram verulegri aukningu á
laugardagsfríunum eins og nú er háttað um vinnu
í prentsmiðjunum, og töldu heppilegast til árang-
urs, að ekki væri samtímis farið fram á aðrar
breytingar, en reynt að einbeita sér að því að þoka
þessu mikla áhugamáli stéttarinnar áleiðis eftir
föngum. Félagsfundur féllst og á þessa málsmeð-
ferð, og var samningnum sagt upp og óskað þeirrar
breytingar einnar, að vinnu skyldi hætt á hádegi
alla þá laugardaga, sem áður voru unnir allir.
Prentsmiðjueigendur svöruðu á þann veg, að þeir
sæju sér ekki fært að verða við þessari kröfu, enda
væri vinnutími prentara þegar svo skammur, að
ekki væri á það bætandi, og svo mikið að gera í
iðninni urn þessar mundir, að þegar af þeirri
ástæðu væri ekki unnt að stytta vinnutímann meira
en orðið væri.
Hér bar því mikið á milli, en samningsaðilar
urðu ásáttir um að velja hvor um sig tvo menn
til þess að ganga úr skugga um, hvort unnt væri
að finna samkomulagsgrundvöll án þess að sátta-
semjari ríkisins þyrfti að koma til. Héldu þessir
samningamenn marga fundi, og þótt lengi virtist
ekkert þokast áleiðis, fór svo að lokum, að sam-
komulag náðist um tillögur til breytinga, er hvorir
tveggja treystust til að mæla með við félög sín.
Stjórnir félaganna féllust á þetta samkomulag, og
var það síðan samþykkt á fundum beggja félag-
anna að kvöldi hins 31. maí. Á fundi H. Í.P.
greiddu 118 sveinar því atkvæði, en 42 á móti. 9
stúlkur sögðu já, en 1 nei.
Breytingarnar, sem gerðar voru á samningnum,
voru þessar:
1. Laugardagsfrí. — Til viðbótar þeim laugardags-
fríum, sem áður hafa verið, samdist nú um
6—7 hálfa laugardaga, þ. e. aprílmánuð allan og
síðari helming septembermánaðar. Er nú frí hálfa
laugardaga í apríl, maí og september og alla
laugardaga í júní, júlí og ágúst.
2. Grunn\aupshœWim. — Grunnkaup í öllum
launaflokkum sveina og stúlkna hækkaði um
sem næst 3%. Nemakaupið hækkaði svo að sjálf-
sögðu í hlutfalli við kauphækkun sveina.
PRENTARINN 9