Prentarinn - 01.06.1956, Blaðsíða 6

Óskar vann um tíma í Prentsmiðju Hafnarfjarðar
og um tveggja ára skeið á vélaverkstæði, við logsuðu-
störf. Þá sneri hann sér aftur að sinni gömlu iðn
og vann í Félagsprentsmiðjunni síðustu 8 mán-
uðina, frá 8. september 1955 til dauðadags.
Kristján Isa^sson.
Vinnutími vélsetjara er of langur.
Eftir tilkomu vélsetningar hér á landi var í kaup-
og kjarasamningi ákveðinn nokkur launamismunur
með vélsetjurum annars vegar og setjurum og
prenturum hins vegar. Var það hugsað meðal ann-
ars sem uppbót fyrir það, að vinna vélsetjara væri
erfiðari og slitfrekari en annarra, sem að prent-
iðnaði störfuðu. Samkvæmt síðustu samningum
milli viðkomandi aðila er þessi launamunur nú 33
krónur á grunnkaupi. An þess að gera nákvæma
útreikninga um það, hvað hann ætti að vera nú,
er óhætt að fullyrða, að það sé að minnsta kosti
þreföld sú upphæð, ef rétt hlutföll ættu að haldast.
En undanfarin ár hefir verið unnið markvisst að
því að afnema þetta launabrl, og hefir nokkur hluti
prentarastéttarinnar átt drjúgan þátt í því. Afleið-
ingin er öllum kunn. Launabilið hefir smáminnkað
frá ári til árs, og í reyndinni er það sums staðar
alveg úr sögunni. Þannig hafa slituppbætur vél-
setjara rýrnað niður í svo að segja ekki neitt jafn-
hliða því, sem vinna þeirra hefir versnað vegna
aukins álags og í sumum tilfellum misnotkunar á
setningarvélum. Þess má nú líka sjá augljós merki,
að vélsetning er ekki lengur eftirsótt eins og hún
var þó áður.
Það ætti því að vera orðið tímabært fyrir Hið
íslenzka prentarafélag að fara að endurskoða gang
þessara mála með tilliti til þess að fá hlut vélsetjara
réttan að nokkru. Að öðrum kosti er hætt við að
þróunin þokist í þá átt, að erfitt reynist að fá
menn til að stunda vélsetningu. Óhlutdrægir menn
viðurkenna almennt, að starf vélsetjarans sé erfið-
ara en önnur störf prentiðnaðarins. Þeir hafa verið
sviptir að mestu þeirri viðurkenningu, sem þeir
upphaflega hlutu, og sennilega yrði erfitt að endur-
heimta hana í sömu mynt. I stað þess ætti að
liggja beinast við að snúa sér að því að fá vinnu-
tíma vélsetjara styttan, með því öðluðust þeir raun-
hæfastar uppbætur fyrir strit sitt.
I nágrannalöndunum hefir víðast verið farið inn
á þá braut, að stytta vinnutíma vélsetjara umfram
vinnutíma í öðrum greinum prentiðnaðarins, og
þá sérstaklega þeirra, sem skipta vöktum. I Dan-
mörku er hann að vísu enn þá sá sami og hér, en
þar er þegar unnið markvisst að því, að fá breyt-
ingar í þessa átt. I Noregi og Belgíu er vinnutími
vélsetjara 45 stundir á viku. I Englandi er dag-
vaktatími vélsetjara 40 stundir á viku, kvöld- og
næturvaktir 37 og niður í 35 stundir. I Hollandi
er vinnutíminn að nokkru leyti kominn niður í
36 stundir, og í Irlandi er hann 40 stundir hjá
þeim, sem við dagblöð vinna. I Sviss hafa vél-
setjarar 44 stunda vinnuviku og í Austurríki 39
stundir við blaðavinnu.
Það getur því ekki talizt ótímabært, að farið sé
að gera athuganir með þessi mál hjá okkur, þó
ekki sé nema til samræmingar við það, sem tíðkast
hjá grannþjóðunum.
Aukin tækni í prentiðnaðinum hefir að sumu
leyti orðið til léttis og hagræðis fyrir ýmsa starfs-
krafta hans, að vélsetjurum þó undanskildum, þeir
verða svo að segja að snúast með vélunum og
knýja þær áfram. Óeðlilegt taugastrit og ört hnign-
andi starfsorka er farin að segja til sín hjá vélsetjur-
um og á eftir að gera það betur á næstu árum.
Þeir eru á engan hátt þess umkomnir að bæta sér
það upp með þrjátíu og þremur skjalfestum pappírs-
krónum.
Vélsetjarar fá tæpast hlut sinn réttan úr því sem
komið er nema með styttum vinnutíma. Þeir þurfa
að búa sig undir, að sameinast um þá sanngjörnu
kröfu, að vinnutími þeirra verði miðaður við 7
stunda dagvaktir og styttingu á öðrum vinnutíma-
bilum í samræmi við það.
1. des. 1955. Á. c.
f---------------------------------------------'
Tilkynning.
Hér mcð er enn vakjn athygli á þvi, að
sam\vœmt orlojslögunum og jundarsam-
þytytum er meðlimum H. I. P. með öllu
óheimilt að vinna að prentstörjum i sumar-
leyji sínu. Einnig er öll aukavinna bönnuð
á laugardögum á tímabilinu jrá 1. apríl til
septemberlo\a.
Stjórn H. í. P.
>_____________________________________________>
14 PRENTARINN