Nýi tíminn - 11.07.1957, Qupperneq 5

s
Ver ðlau 11 a giifa 11
■\
Nú er útrunninn frest-
nrinn til þess að senda
ráðningar á verðlauna-
gátu nr. 2. Okkur bár-
úsf Tjölmargar ráðning-
ar en aðeins 4 þeirra
voru alveg réttar. Við
liöfðum lofað þrennum
bókaverðlaunum, en það
C-r einhvem veginn ekki
hægt að skilja einn út-
nndan, eða. finnst ykkur
það?
Þessir fá verðlaun:
Eydís Eiriksdóttir,
Langholti, Hraun-
gerðishr., Flóa.
(Suðbjörn Friniannsson
Heiðaveg 8, Selfossi.
Ciuðhergur Guðjónss.
Laugavegi 114,
Reykja\úk.
Guðmunáur Stefánss.
Hringbraut 58,
Reykjavik.
Allir, sem sendu ráðn-
ingar höfðu ráðið rök-
Nýiízkudama
Framhald af 1. síðu.
hér eina af þeim fjöl-
inörgu tizkudömum, sem
stöðugt eru að berast
frá hinum óliklegustu
stöðum á landinu. Sann-
ariega hefur unga fólk-
ið áhuga fyrir fegurðar-
samkeppni, hvað sem
hver segir. Nú höfum
v.ð ákveðið að efna til
fegurðarsamkeppni. Úr-
siit verða birt eftir sex
ibkur og gaman verður
að vita hvaðan hin feg-
ursta kemur.
Hér birtum við mynd
af Sumardís Mýranna,
sem Heiða, 12 ára, hef-
ur sent okkur.
rétt, en baejamöfnin
voru bara ekki til í
Grímsnesi. T.d. höfðu
fjölmargir Ormstaðir,
sem svar við annari línu.
Við höfðum mjög gam-
an að svörum ykkar
og á 2. siðu getið þið
svo séð hveraig þau
hefðu átt að vera.
Sendtð 'Óska-
stuadinxú
tófeitiiEga.r, sög-
utr og annao
sem þift vítjið
haia í blað-
innu ykka.r.
íntj
Nu þegar blessaffi síidfn er komin og skipin sigia fuli-
fermd til haína, fannst okkur viðeigajidi að btrta þessa
teikningu. sem 1S ára gönuil Reykjavíkurm:er hefur
gert. Hún kaiiar myndina — Siidín á bryggjunni.
Fyrs’ta s-ímtalið
Fyrsti maðurinn, sem
talaði 1 síma hét Alex-
ander Graham Bell. Það
■var 10. marz 1876. Bell
hafði sett upp síma og
tengt hann á milli her-
bergja. Hann var sjá'íf-
ur í öðru herberginu, en
aostoðarmaður hans að
uafni Watson í hinu.
j Be?I tók taltrektina . og
Ikallaéh i hana: ..Herra
Iwatson, komið hingað,
}ég þarf á .yður að
|halda“. Og þegar Wat-
son, skjálfandi af hrifn-
ingu, gat loks svarað
vissi Bell, að hann hafði
fi.ndið upp tæki, sem
myndi hafa gagnger á-
hrif á samskipti’manna
um gjörvallan heim.
JLaugaráagux 6. júli 1957 — S. árgangur — 23. tölublað ;
f ;
Wit»tjón; Vilbors OasSjartMíótti- - Ótgefsndi: ÞióSviljinn
jnokkum mann vita um
þetta, því þá hefði égf
verið látin sækja hartn S
hvert sinn, sem þettffe
kom fyrir, en sízt af öll->
um hefði ég viljað verða,
til þess að auka á þræl»
dóm hans.
Eina smásögu ætla égr
þ\n. Lundgóður var harrn jsegja af Grána, sermt
i bezta lagi, og þægur í j ^er vott um frábærai
Fiásögn eftir
Sigríði Björns-
aóttur
haga, og gott að ná hon- í vitsmuni, fyrirhyggju ogf
ir-n, sýndi aldrei st>rggð,
uema þegar það kom
fyrir, að átti að taka
bugrekki
svokölluðu
skepnu.
hjá hinnS
skjmlausiS.
Hann var farinn að
eldast, þegar ég kynnt-
ist honum. Ég var þá
fc-irn að aidri, en aldrei
gleymi ég þvi hve mikla
yfirburði hann haifði yfir
aðra hesta. Hann var
jafnvígur á allt, bæði íil
r.uðar og áburðar. Reið-
hestur var hann ágætur
bæði viljugur og þýður.
Aidrei varð bonum fóta-
skortur, og hrekki átti
i'.ann ekki tíl. og traust-
ur var hami með af-
b)igðum. Enginn hest-
anna bar eim: vel bagg-
ona sína og Gráni; hann
virtist hafa óþrjótandi
krafta, þess vegna voru
olltaf stærstu baggarair
látnir á hann og varia
kom það fyrir. að hali-:
aðist á honum, eða. færi
olan. Það var eins og
hann fyndi. hvemig
baggarnir fóru og bag-
aði gönguiaginu eftir
Reikningur
Stóra systir: Komdu
hérna, ég skal hjálpa
þér svolítið með reikn-
inginn. Ef ég á 10 app-
elsínur og gef þér 2,
hvað á ég þá margar
eftir ?
Litli bróðir: Það veit
ég ekki. I mínum bekk
notum við alltaf epli til
að reikna með.
| hann skömmu eftir að j
honum hafði verið s’eppt:
eftir mikla brúkun og
j hánn var dauðþreyttur
jÞá átti hann það til'að
■sta alls ekki ná sér.
Tók hann þá á rás á
í júð við þann, sem elt;
j hann, en aldrei fór hann
j.tngt‘* - frá bænum. Ég j
1 man ekki íil þess. að j
’.ann léti piltana nokk- j
rintíma ná sér, þegar
ha?'in var i þessu skapi.
En þega.r þeir voru
gengnir frá, hljóp stund-
um til hans stelpukrakki
þeiman frá bænum, til
að samgleðjast honum
yfir unnum sigri. En
hana lét hann ævinlega
ná sér, hvernig sem á
f-tóð, og hvar sem hann
var staddur, þá allir
voru gengnir frá.
Ég forðaðist að láta
Framhald á 3. síðu>
Tízkudömur og
íegurðarsamkeppnf
I tilefni þess að ný-
lokið er hinni árlegu feg>
urðarsamkeppni hér f
Reykjavík og að þar var
kjörin fegurðardroftn-
Irig fslands, birtum vi5
Framhald á 4. síífc*
Fimmtutíagur 11. júlí 1957 — NÝI TÍMINN — (5
Mafftiús Kjartarimon ritar íréttabréf frá En glandi
Ég skil það mjög vel að íslendingar
vilja fosna við bandarískt hernám
y — segir Barbara Castle, eiirn aðalforingi Verkamannaflokksíns
Dennis Healey er um fer-
tugt, hávaxinn maður og þétt-
holda, útitekinn og rjóður í
kinnum, líkari sjómanni eða
bónda en innisetumanni. Ég
hitti hann í þinghúsinu og
hlustaði um leið á spurninga-
tíma í neðri deild þingsins.
Þar sat Churchill á fremsta
bekk, fölur, skvapholda og
ellimóður; hann var með
heyrnartæki en rirtist lítt
fylgjast með því sem gerðist
umhverfis — hann sat svip-
brigðalaus þótt aðrir þing-
menn hlægju eða bauluðu, en
þannig láta menn óspart af-
stöðu sína í ljós í brezka þing-
inu. I sömu nöð og hann sátu
arftakamir í Ihaldsflokknum,
Macmillan, fríður sýnum en
ákaflega ,,brezkur“ í klæða-
burði og fasi, líkari týpu en
manni, og Butler, dálítið
búralegur og útsmoginn til
augnanna en öllu mennskari
að sjá en forsætisráðherrann.
Andspænis ráðherrunum sátu
forustumenn Verkamanna-
flokksins, þeir Gaitskell og
Bevan fyrir miðju, Bevan hár
og feitlaginn, mjög heilsu-
hraustur að sjá, eins og erf-
iðisvinnumaður i sumarfríi,
Gaitskell, öllu minni fyrir
mann að sjá, innisetufölur —
þeir virðast einnig líkamlega
vera fulltrúar þeirra tveggja
arma sem Kingsley Martin
lýsti. Sátu, sagði ég, en þeir
lágu öllu heldur, höl.luðu sér
langt aftur á bak i stóhmum
með hælana uppi á borðinu
fyrir framan sig. Neðri deild
þingsins hefur fyrir skömmu
verið endurbyggð, en áfram
er haldið þeim foraa hætti
að ekki eru sæti fyrir nærri
alla þingmenn, engir hafa á-
kveðin sæti nema ráðherrar
og forustumenn stjórnarand-
stö'ðunnar, ekki má hafa
prentuð gögn með sér inn i
þingsalinn og óheimilt er að
fiytja skrifaða ræðu — í
hæsta lagi er heimiit að nota
mirmisblöð, sem munu þó
stundum vera næsta ýtarleg.
Þegar menn bíðja um orðið
rísa þeir þegjandi úr sætum
sínum, og þegar margir
spretta upp er nokkuð undir
hælinn lagt hvern deildarfor-
seti velur, og munu stundum
hafa orðið deilur um glögg-
skyggni hans.
Bennis Heaiev var nýkom-
inn frá ítalíu þegar ég hitti
hann, en þangað hafði hann
verið sendur til að reyna að
miðla málum milli Sósíalista-
flokks Nennis og Saragat-
flokksins. Hefur Verkamanna-
flokkurinn haft mjög mikil
afskipti af má’iefnum þessara
tveggja flokka og reynt að
sameina þá, en Healey virtist
vondaufur um árangur:
„Sannleikurinn er sá að Sara-
gat vill ekki sameiningu, hvað
svo sem hann segir." Annars
sagði HeaJey mér einlrum frá
því sem hann nefndi ,,Gait-
skell-áætlunina," áformin um
hlutlaust belti í Evrópu sem
m. a. voru mótuð í ræðu sem
Gaitskel! hélt i Berlin fyrir
nokkrum mánuðum. Eins og
kunnugt er hafa Sovétríkin
margsinnis boðið að kalla
heim heri sína úr Austur-
evrópu-ríkjunum, ef Banda-
rikin kalli heim heri sína úr
Vesturevrópu, að leysa upp
Varsjárbandalagið ef Vestur-
veldin leysi upp Atlanzhafs-
bandaJa.gið, en þessum tillög-
um hefur verið fálega tekið.
Nú hefur brezki Verkamanna-
flokkurinn beit.t sér fyrir
gagntillögum á þá lund að
Sovétríkin kalli heim heri
sína frá Austurevrópu gegn
því að Bandarikin og Vestur-
veldin kalli heim heri sína
frá Vesturþýzkalandi, sem
jafnframt viðurkenni pólsku
landamærin. Með þessu móti
væri komið hlutlaust belti
eftir Evrópu endilangri.
Ekki hefur >þessi tillaga
hlotið byr hjá ráðamönn-
um Vesturveldanna, og ekki
er vitað um afstöðu Sov-
étríkjanna til hennar, en með
henni hefur brezki Verka-
mannaflokkurinn lýst yfir-
þeirri skoðun sinni að hlut-
leysisstefna.n sé þess megn-
ug að dra.ga úr átökum í
heiminum og tryggja frið,
að stefna valdbeitíngar og
herstöðva sé komin út í
hreinar ógöngur. Þetta er
mikilvæg stefnuyfirlýsing,
hveraig svo sem raunveruleg-
ir samningar kunna að ganga
þegar þar að kemur, og ekki
er hitt síður mikilvægt að
með þessari nýju afstöðu hef-
ur brezki Verkamannaflokk-
urinn samræmt skoðanir sin-
ar stefnu þýzka SósíaJdemó-
krataflokksins, sem vill að
Þýzkaland sé hlutlaust. Allar
horfur eru á að þessir tveir
flokkar taki senn við stjóm-
artaumum í löndum sínum,
og þá kann að vera tíðinda
að vænta i alþjóðamálum.
,vÞeir einir geta stntt banda-
rísbt heraám . . . “
„Gaitskeli-áætlunin, ékki
nema það þó,“ sagði Barbara
Oástle ög það hnussaði í
henni. „Það eru ekki nema
fáein ár siðan nærri lá að
við vinstri mennirair værum
reknir úr flokknum fyrir að
beita okkur fyrir hlutlausu.:
Þýzkalandi. Ég var kölluð
kommúnisti eða nytsamur sak-
leysingi fyrir að mæla með
samningum við Sovétrikin um
öryggismál Evrópu. Nú er
stefna okkar orðin stefna.;
flokksins, en það er nokkuð
langt gengið að kenna hana.
við Gaitskell, manninn serrV:
mest hamaðist á móti okkur."
Ég ræddi einnig við Barböm
Castle í þinghúsinu milli þess
að hún flutti ræður um vetn-
issprengjur í neðri deildinni.
Hún er milli fertugs og fimnw
tugs, frekar lágvaxin og ,
grönn, með rauðleitt hár og'
fölt litarapt, gagntekin af
íífsfjöri og skemmtilegav
hreinskilin. Af ummælum
hennar kom í ljós að gratmt
myndi enn vera á því góða.
milii hægi’i og vinstri ma.ina
i fiokknum, þrátt fyrir sættir
á yfirborðinu: „Gaitskell h.ef-
ur verið einstaklega Banda-
ríkjasinnaður,“ sagði hún,
„það var eins og hann þyrðí
ekki að taka afstöðu til nckk-
urs máls án þess að eiga vísa
velþóknun bandarískra rúða-
manna. Ég hugsa að að ,lá-
stasðan til þess að hann reis
svo einarðlega gegn stjórn-
inni í Súezmálinu hafi verið
sú, að Bandarikjastjórn tók
einnig afstöðu gegn árás; mi.
En það er eins og hann Iiafi.
losnað úr læðingi við þetta;
nú notar hann hvert tækifæri
til að gagnrýna stefnu stjórn- ,
arinnar í alþjóðamálum, og
þá hlýtur hann óhjákvæmi-
lega að túlka þá stefnu sem
við vorum búin að móta áð-
ur.“
Ég spurði Barböru Ca jtle,
Frarhhald 6 6. siðu