Skólablaðið - 01.02.1950, Blaðsíða 19

- 19 -
En&urvc-kjun fornar frsgðir,
fsrun landi vorun soiaa,
látUEi sigursönginn ona,
setjun narkið hátt son fyr-
hrsounst hvorki stoím né styr,
Burt neð allan deyfðar dróma,
dagur rís, ef þjóoin vill
örlögin, þó að þyki ill,
Honnar vilji or valdio nesta
vslji' hún jafnan nenn sen hezta
til að stjórna, ef standa vill.
HikuEi aldrei, höggvun hurtu
hverja og eina þjóðarplágu,
hverja þá, er fýsir fláu
fantataki að heita þjóð,
auka gullinn svikasjóð
stokja eftir valdi háu,
Hikun ei hótt svfði sárin,
sig^-rhjarninn felur tárin,
feðra vorra fetuEi slóð,
Munu senn þá ninnka kaunin
nikil verða sigurlaunins
frelsi vort og farsnl ár.
Jon Sansonarson, 3,1)