Unga Ísland - 01.03.1905, Blaðsíða 7

UNGA
SLAND
Voru allir hestar heim reknir, því að
allt fólk skyldi til kirkju ríða. Var
Stjarna í þeirra flokki. Pá kom Vind-
ur heim á hlað, og þekkti hann þegar
nióður sína. Frá þeini degi elti hann
móður sína, alla hennar æfi. Til hvers
sem hún var tekin, fylgdi hann henni
avalt, og þá er hann var þroskaður
orðinn, og sjálfur tekinn til starfa, var
sjaldan unnt að ná honum í haga, nema
hún væri tekin fyrst, en þá stóð hann
ætíð kyrr. Skapillur var liann svo, að
e'igum hesti var með þeim vært. Aldrei
var hægt að hafa fleiri hesta við sama
stall sem þau vóru, nema Vindur væri
bundinn, þvíað hann beit þá jafnan frá
stallinum.
Þegar Stjarna gamla var komin til
ara sinna, var henni slátrað. Vindur
kom þá heim ineð henni, sem venja
lians var, og var hann byrgður inni
1 hesthúsi. Stjarna var skotin við
skothús, sem var lítinn spöl frá bæn-
um, og ganglimirnir ásamt húðinni
fluttir burt af blóðvellinum. Fleginn
hausinn lá hjá beinagrindinni.
Vindi var hleypt út um kvöldið, og
hljóp hann þá hneggjandi um tún og
engjar, til að leita móður sinnar. I’eg-
ar jeg fór að gæta búsmalans snemma
uæsta morguns, varð mjer gengið fram
hjá staðnum, sem Stjarna var skotin
á, og þar stendur Vindur yfir flegnu
höfði móður sinnar og hengdi haus-
'nn niður á milli framfótanna. Jeg
vildi teyma hann burt, en þá var hann
svo iiiur, að ekki mátti nærri honum
koma.
A þessum stað stóð hann þann
ðag allan, en næsta morgun var hann
^arinn, og hefir aldrei síðan ver-
'ð með öðruni hestum í haga, en á-
valt farið einförum. Hann er allt af
að verða styggari og skapharðari, eptir
því sem ellin færist yh'r hann, enda
hefir lífið leikið hann grátt um dag-
ana. Strandamaður.
23
Samlar hesfavísur.
Rauður minn er sterkur, stór,
stinnur mjög til ferðalags,
Suður á land hann feitur fór,
fallegur á tagl og fax.
Hesturinn minn heitir Brúnn
hann er ekki falur,
þótt bjóðist annar beizlahúnn 1
og banka-ríkisdalun
Fallega Skjóni fótinn ber
framan eptir hlíðonum.
Af góðum var hann gefinn mjer,
gaman er að ríða’ ’onum.
Mjög sig teygði mjóstrokinn,
makkann sveigði gullbúinn.
Steinum fleygði fótheppinn
fögur beygði munnjárnin.
i) hestur
Leggjum stund á kærleikann
Verum börn mín vingjarnleg við alla.
Rað kostar ekki peninga að vera vin-
gjarnlegur og kurteis við alla, sem
vjer höfum eitthvað sainan við aðsælda.
En á hinn bóginn verður eigi vinsemd
og kurteisi metin til psninga. Hýrt
viðmót, háttprýði og kurteisi prýða
hvern mann. Ress vegna er rjett að
temjasjer það snemma, svo að oss verði
ljúft og Ijett að láta það í tje hverjum,
sem í hlut á og vjer gleymum því
aldrei. Vjer þurfum daglega að hafa
margskonar mök og viðskipti hvert
við annað. Pau verða hægri og á-
nægjulegri, lífið bjartara, hjartað slær
Ijettara, hugurinn hressist, ef vjer gef-
um hvert öðru nokkur hlý og vin-
samleg orð í kaupbæti. Að taka inni-
lega og hlýtt í hendi þeirra, er bágt