Unga Ísland - 01.05.1905, Qupperneq 4

36
UNGA ÍSLAND
ekki svarað því með vissu, en við von-
um það, sagði mamma hans og kyssti
hann á vangann,—
Svo var María grafin. En Vilhjálm-
ur harmaði systur sína lengi og þráði
hana. Nú var hann einn síns liðs og
hafði engan til þess að leika sjer við.
En hann vonaði allt af og beið þess
að María kæmi, af því að honum
þótti svo undurvænt um hana. Á
hverju vori skreytti hann leiðið henn-
ar með fegurstu vorblómunum, blóm-
unum sem henni hafði þótt vænstum
og fegurst í lífinu.
Vilhjálmur var góður drengur og
vandaður, og alla æfi mesti lánsmað-
ur.
Og Maríu systur sinni gleymdi hann
aldrei.
Lóan.
Nú ertu komin, kœra vina mín !
og kvœðin nýju lœtur til min óma,
svo mjúk og þýð, er maisólin skín,
er mina leysir fósturjörð úr dróma.
Pjer œgði’ ei förin yfir sœdjúp köld
þvi œttlandsþrá þig bar á vœngjum sínum,
þvi glcðiljóð þú lœtur öma’ i kvöld,
svo tjúf og góð úr hörpustrengjum þínum.
Og eins jcg vildi eflaust fylgja þjer,
ef urlög bœru mig til Suðurianda,
því lifna mundi Ijúfsár þrá hjá mjer
að leita heim til œttlands sögustranda.
Þvi þegar vorsól vorblóm kyssir blitt
og vefur fjöllin björtum geislafeldi,
mjer finnst mitt œttland œtið þá sem nýtt
og œgir verða' að björtu iöfraveldi.
Og þú skalt yrkja’ um ísland Ijöðin þin
er einn jeg sit hjá þjer i vorsins nœði,
og eygló skcer á vesturvegum skin
og vœrðin breiðist yfir fold og grœði.
Er svefnró fœrist yfir blómin blá
og blœrinn vefur þau í arma sina,
þá vil jeg una’ i aftankyrrð þjer hjá,
jeg elska þig og vorsins söngva þina.
S. K. Pjetursson.
Allir menn, nngir og gamlir, þekkja Lóuna og
kunna nokkur skil á högum hennar og háttum.
Fáir eða engir fuglar eru oss kærari, en hún,
enda er hún trygg og rótgróin íslenzkri sum-
arnáttúru.
Hún kentur til Iandsins snemma á vorin (í
apríl og maí) og hreiðrar sig um land alit, út
um mela og móa, og verpur fjóruin eggjum
módropóttum að lit.
Hún er fjörugur, Iífmikill og undurfallegur
fugl, sísyngjandi og kvakandi bæði á flugi og
fæti. „Dírrindí" er söngurinn hennar.
Hún telst til þess fuglaflokks.er vaðfuglar nefn-
ast. Hún er farfugl, og flýgur hjeðan á haust-
um (í september) til heitari landa og hefir þar
vetrarsetu (er þar meðan hjer er vetur).
Eað er líkast því, að þær sjeu að halda flug-
æfingar á haustin áður en þær hefja brottför-
ina fyrir alvöru. Þá eru þær að herða og stæla
ungana til farflugsins, svo að þeir örmagnist
eigi og gefist upp á leiðinni.
Seint í september koma þær í stórhópum
heim undir bæina og fylkja sjer um velli og
engjar. Allt í einu spretta þær svo upp, skipa
sjer í fleygfylkingu á fluginu og þjóta eins og
leiptur gegn um loptið í bugðum og sveiflum.
Síöan Iækka þær eins og örskot tlugið og