Unga Ísland - 01.02.1911, Blaðsíða 10

UNGA ÍSLAND
ð
átti altsaman að vera handa börnnm og
gistihússþjóríum,
Ferð'alagið gekk heldur en ekki seint;
hvað eftir annað þurfti hann að fara úr
vagninum. Stundum til að tína ber,stund-
um til þess að klappa hesti eða hundi;
eða þá til þess að gefa krökkum sætindi.
— Eg hefi engan séð jafn bamgóðan og
góðan við skepnur. Hann reitti grashanda
liestunum, sem vóru fyrir vögnunum. Og
ef hánn mætti smátelpum á leiðitini, þá
hafði hann mestu skemtun af því að fá
þær til að láta aftur augun og rétta einn
fingur upp í loftið. Svo smeygði bann
hring á fingurinn og gaf þeim eins mik-
íð sælgæti, og þær vildu hafa.
Við komum að seli hátt uppi í fjöllum
og þar vildi liann endilega standa við
og sjá lifnaðarháttu þar. Svo borðaði
þessi ríki bankaeigandi af sveitamatnum í
selinu og knnni svo vel við sig, að hann
bað um að fá að koma að sumri ogbúa
þar um ííma. Svo gaf hann manninum,
sem átti selið, 5 krónur handa hverju barn-
anna og bað hann að setja það í spari-
sjóðsbók handa þeim.
Við fórum ásmáskipi uppeftir þelamerk-
urvötnunum, ogallurferðakostnaðurinn var
borgaður fyrirfram;ensamt varríki maðurinn
altaf hræddur tim, að hann hefði of lítið með
sér af peningum. Hann hafði hér um
bil 500 kr. í norskum peningum á sér í
Þelainörk, en þegar við vórum komnir
vestur yfir fjöllin til Harðangurs, varhann
búinn að gefa það altsaman og varð að
senda boð eftir meiru. Svo keypti hanu
perur og epli og annan kassa fullan af
góðgæti. En það entist ekki lengi, þegar
komið var út í strandferðaskipið. — Á
þilfarinu stóðu tveir hestar; þegar liann
kom auga á þá, hljóp hann til þeirra
með perur og ætlaði að gefa þeim. En
annar hesturinn kærði sig ekki um ávexti.
Þá kom litla dóttir frammistöðukonunnar
ineð brauð handa hestinum. Það þótti
Frakklendingnum svo vænt um, að hann
gaf telpunni Ijómandi fallegan hring. Seinna
var honum sagt, að telpan væri svo dug-
leg og hirtin og færi vd með alt, semi
hún ætti. Þá tók hann 15 krónnr upp
úr vasa sfnum og bað móður hennar að
setja það í sparisjóðinn undir ííáfni telp-
unnar.
Já svona var hann, maðurinn sá!
VanskiL
Þenna hálfa mánuð, sem eg hefi haft
»Unga ísland« með höndum, hafa mér
borist mörg bréf frá kaupendum þess,
og allflest hafa verið kvartanir um /an-
skiláblaðinusíðastl.ár. Sumirsegjastaðeins
hafa fengið örfá blöð alt árið o. s. 'rv.
— Þó þessi vanskil séu eigi mjer að kenna
skal eg gera alt, sem eg get til þess að
bæta úr þessu, jafnóðum og mér berast
bréfin, og vona eg, að dgi líði á löngu,
áður en alt er komið í röð og reglu aft-
ur. Skyldi þó svo fara, að einhver kaup-
andi verði fyrir vanskilum á þessum árg.,
bið eg hann að gera mér aðvart hið
bráðasta, því vel getur verið, að það. stafi
af því, að eg er enn ókunnugur afgeiðslu-
og útsendingabókum blaðsins
Gamlar skuldir eru kaup. vinsamlega
beðnir að senda hið bráðasta, og skulu
þeim þá bætt vanskil, er kunna að hafa
orðið á blaðinu, með því að sendaþeim
með næsta pósti tbl. þau, er þá vantar,
og jafnvel tbl. úr eldri árgöngum, ef þess
er óskað.
Eldri kaupendur og nýir geta fengið
>-Unga íslands« frá upphafi fyrir 50 au.
hveru árg., ef fleiri eru teknir, en 60 au.
einstaka árganga.
Heilabrot:
Talnaskrtft. 1.) 1,2,3,4,5,6 stór á; 1,3,4
goöheiti; 2,3,4 húsdýr, 4,3,5 fallegt blóni; 1,3,6
og 4,3,5,6 kvemimannsnöfn; 5,2,3,4 stórtvatn;
5,6,4 voldugasti maður í heinii o. i? fl. felst
i þessu íslenska árheiti. —
2). 1,2,3,4,5,6 stórt spendýr; 2,3,4,5,6 fugl;
3,4,5,6 verkfæri.
Prentsin. D. Östíunds.