Unga Ísland - 01.08.1912, Síða 2

UNGA ÍSLAND
50
ui’ og friður í órjúfandi sameining
eins fagurlega skráður og í bók nátt-
úrunnar. — Sál manns fellur fram í
auðmjúkri þögulli tilbeiðslu. Og
þakklætið við Guð-föður streymir
eins og sumarhlýr blær gegn um
hjarta manns og hverja taug.
Á fjöllum uppi finnur maður svo
glöggt til þess, hve maður er lítill og
smár í samanburði við náttúruna, af
því að þar efra er alit svo slórvaxið
og tilkomumikið. Og það er einmitt
sú »smæðar-tilfinning«, sem veitir
mannsandanum vöxt og þroska þann,
er vér getum ekki án verið. —
★ ★
Fjallgöngur eru altíð sumarskemlun
erlendis, en því miður alt of lítið
iðkaðar hér á landi. Fáar »skemt-
anir« eru eins hressandi, lieilnæmar
og þroskandi. Og eigi getur maður
á annan hátt betur kjmsl landi
sínu. Ættu ungmennafélögin að sam-
einast til þessháttar ferða á suinrum
í stað funda til upplyftingar í sum-
arstritinu. Veit eg enda til þess, að
sum þeirra hafa gert það og liaft
mikla gleði af því og góðan árangur.
-- — í Noregi er það all-títt að
einstakir menn eða félög eigi »//a//a-
ko/aa á fallegum stað, sem vel liggur
til bæði vetur og sumar. Fara svo
þaðan t. d. á sumrum í fjallgöngur,
berjamó, silungsveiði o. s. frv.; en á
vetrum í skiðaferðir inn yfir fjöll og
firnindi. Eru kofar þessir vel úr
garði gerir, lilýir og traustir. Bygðir
eru þeir fiestir úr lieilum plönkum
eða bolviði ótelguðum — því að nóg
er timbrið í Noregi — geirnegldir á
hornum, opnir upp í rjáfur eins og
íslenskar baðstofur með arinn fyrir
stafni og Ijóra í þaki. Er þar oft
glatt á kvöldum og kátt á bjalla, er
hausta tekur og kólna, og kvöldin
gerast dimm og löng. Þá er kyntur
arineldurinn og eigi spöruð viðarskíð-
in. Bregða eldslogarnir fiögtandi
birtu á andlitin ungu, er þyrpast að
hlýjunni og bjarmanum, meðan haust-
nóttin sveipar húmblæju sinni um
hlíð og dal og dökkan skóg, þar sem
stórfugl*) flögrar, og rjúpan kurrar i
rauðbrúnu lynginu. Ógleymanleg eru
mér sum þeirra kvölda! —
Myndin er af einum þessara »fjalla-
kofa«.
Ole Bull.
VII.
Á ferð og flugi.
Ole Bull fór nú á ný víða um ver-
öld og spilaði bæði lieima og erlendis.
1858 ferðaðist hann vikutíma um
Upplönd í Noregi og hafði þá i för
með sér skáldið Ásmund frá Vinjum.
Veturinn 1858—1859 bjó hann á Val-
strönd og bygði upp á ný öll bæjar-
húsin.
Hinn 17. maí 1859 gekk hann við
hlið Björnstjerne Björnsons í skrúð-
göngunni í Björgvin. Veturinn á eftir
vígði hann »Norska félagið« í liöfuð-
slaðnum með spili sínu. Herópin
norsku kváðu við hvaðanæfa. En í
Dröfn létu menn opinberlega í ljósi
vanþóknun sína á þessu þjóðvakning-
rastarfi Ole Bulls. Á liljómleik einum
hafði liann látið byrja á því að mæla
fram kvæði á nýnorsku eftir Ásmund
frá Vinjum. Og liegningin varð sú,
að hann fékk að eins fáeina áhejrr-
endur í næsta sinn.
En í Kristjaníu höfðu borgarbúar
*) „Stórfugl" kalla Norðm. skógarhænsnin
Piður og Orra Ritstj.